Σλανγκιά-αντίκα.

Φαίνεται ότι η λέξη αυτή ήταν βρισιά κάποτε, επί Ναπολέοντος Βοναπάρτη προφ. Δεν ξέρω αν ήταν διαδεδομένη, δεν ξέρω πόσο βάστηξε, δεν την είχα ακούσει ποτέ μου, μέχρι που διάβασα κάτι (βλ. παράδειγμα) και είπα να την καταγράψω εδώ να υπάρχει.

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ένα από τα μέγιστα ψώνια της Δυτικής Ιστορίας, εννοείται ότι δεν έχαιρε εκτίμησης από όλον τον κόσμο και δη από μη Γάλλους, οι οποίοι τον είχαν ακουστά μάλλον ως άπληστο κατακτητή παρά ως ενοποιητή μιας μεγάλης Ευρώπης...

Συνεπώς το όνομά του (όχι το Ναπολέων, καθότι έχει ένα γκλάμουρ, λέων αφού) χρησιμοποιήθηκε από κάποιους ως βρισιά υποδηλούσα τον τσαρλατάνο, τον καιροσκόπο, τον απατεώνα.

Από το βιβλίο του Άλκη Ξ. Ξανθάκη «Ιστορία της Ελληνικής φωτογραφίας 1839-1970», εκδ. Πάπυρος 2008, κεφ. 2, 'Oι πρώτοι φωτογράφοι στην Ελλάδα', σ. 14-15

«Ο Άγγλος περιηγητής και ζωγράφος Edward_Dodwell επισκέφτηκε την Ελλάδα την περίοδο 1801-1806. Η φωτογραφία δεν είχε ακόμα εφευρεθεί, γι' αυτό είχε φέρει μαζί του μια camera obscura την οποία χρησιμοποιούσε για να αντιγράφει διάφορα τοπία. Στο βιβλίο του A Classical and Topographical Tour Through Greece During The Years 1801, 1805 and 1806 (Λονδίνο 1809), αναφέρει μια εμπειρία του, όταν πήγε να σχεδιάσει με τη μηχανή του αυτή τον Παρθενώνα.

''Μια μέρα, καθώς προσπαθούσα να σχεδιάσω τον Παρθενώνα με τη βοήθεια σκοτεινού θαλάμου, ο Δισδάρης*, έκπληκτος από το φαινόμενο που αντίκρυζαν τα μάτια του, με ρώτησε (...) τι θα σκάρωνα με την παράξενη αυτή μηχανή. Επιχείρησα να του εξηγήσω, τοποθετώντας ένα άσπρο φύλλο χαρτιού και βάζοντάς τον να κοιτάξει μέσα στον σκοτεινό θάλαμο. Μόλις όμως είδε τον ναό να αντανακλάται αμέσως πάνω στο χαρτί με όλες του τις γραμμές και τα χρώματα, φαντάστηκε ότι μπόρεσα να το πετύχω αυτό χάρη σε κάποια μαγική διαδικασία... Όπως ξανακοίταξε μέσα στον σκοτεινό θάλαμο (...) έτυχε να περάσουν κάποιοι από τους στρατιώτες του μπροστά από το αντανακλαστικό γυαλί της μηχανής. Και τότε ο κατάπληκτος Δισδάρης τους είδε να περπατούν πάνω στο χαρτί, έγινε έξω φρενών και, αφού με αποκάλεσε γουρούνι, διάβολο και Βοναπάρτη, μου είπε ότι αν ήθελα μπορούσα να αποσπάσω από την Ακρόπολη και τον ναό τις πέτρες, αλλά δεν θα μου επέτρεπε ποτέ να κλείσω με μάγια τους στρατιώτες μου μέσα στο κουτί του (...). Του είπα πως, αν δεν με άφηνε ήσυχο θα έβαζα τον ίδιο μέσα στο κουτί μου απ' όπου δύσκολα θα κατάφερνε να ξαναβγεί (...). Από τότε (...) απέφευγε να με πλησιάζει και δεν με ξαναενόχλησε ποτέ.''

*Ο Τούρκος φρούραρχος της Ακρόπολης.

Ο πίνακας του Vernet (από Khan, 29/10/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε

#1
Khan

Στην πολιτική, Βοναπάρτης είναι ένας νάρκισσος πολιτικός που πιστεύει ότι μπορεί να εγκαταστήσει μία ισχυρή συγκεντρωτική εξουσία βασισμένη στο κύρος και την γοητεία που έχει στο λαό (λέγε με στρατιωτική (/ μηντιακή σήμερα) ισχύ), βλ. λ.χ. Βικούλα, όπως ο Ναπολέων Καλημέρης, αυτός ο Έλληνας. Κλασικό παράδειγμα ο Ντε Γκωλλ στην Γαλλία, τηρουμένωνε των αναλογιώνε και ο ναρκισσευόμενος Σαρκοζίξ (κοντός κι αυτός άλλωστε), ενώ ο όρος θα μπορούσε να αποδοθεί ακόμη και σε κομμουνίζοντες ηγέτες, λ.χ. ο Λένιν ήταν πιο βοναπάρτης σε σχέση με άλλες πολιτικές θεωρίες της εποχής του, όπως του Plekhanov.

#2
Vrastaman

Παίζει και ως αντωνυμία του σαβουρογάμης.

#3
perkins

,,και Καλομερος κατα Λιακό.

#4
Khan

Σε λίγο θα μας πουν κι ότι ο Ναπολέων δεν ήταν Έλληνας, γιατί να δείτε που μέχρι εκεί θα φτάσουν κυρίες και κύριοι...

#5
soulto