μπιλίβερ

Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσον είναι διαδεδομένη αυτή η αγγλιά, περιγράφει ωστόσο ένα υπαρκτό και εξαιρετικά εκνευριστικό φαινόμενο. Μερικές σκόρπιες προσθήκες:

α. συνήθως ο αφελής πιστευτής, άτομο με αδύναμη κριτική σκέψη, είναι ο καλύτερος πελάτης συνομωσιολόγων τύπου Λιακό με τις τραγελαφικές θεωρίες τους. Σε μια πιο λάιτ εκδοχή, διαβάζει βιβλία όπως «Η Αθήνα κάτω απ' την Αθήνα» ή η «Μυστική Θεσσαλονίκη», που μιλούν για υπόγειες στοές και μυστικά περάσματα που ανοίγονται λίγα μέτρα κάτω απ' τα πόδια μας.

β. ο τυπικός μπηλίβερ δεν είναι καθόλου ηλίθιος - αντιθέτως, οι περισσότεροι ηλίθιοι είναι και εξαιρετικά δύσπιστοι. Είναι άτομο με ζωηρή περιέργεια και γενικά όρεξη για μάθηση, αλλά ας όψεται η-πουτάνα-η-κοινωνία-που-μ'-έριξε-απο-νωρίς-στη-βιοπάλη. Αν και κατά κανόνα δεν διαθέτει ανώτερη, πανεπιστημιακού επιπέδου, μόρφωση, έχει βγάλει στάνταρ ένα λύκειο κι ίσως και καμιά μεταλυκειακή τεχνική διετούς. Ένα κομπλεξάκι γι' αυτή του την ανεπάρκεια το 'χει. Διακατέχεται ενίοτε απο πνεύμα εγκυκλοπαιδισμού, σε φάση να ξέρω λίγο απ' όλα και να μην περνιέμαι για αμόρφωτος. Στρέφεται λοιπόν σε μορφές εύκολα καταληπτής γνώσης, π.χ. εκλαϊκευτικά «επιστημονικά» περιοδικά ιστορικού ή τεχνολογικού ενδιαφέροντος. Προσπαθεί να καλύψει τη μορφωτική ανεπάρκειά του με προσφυγή στην ποσότητα (σώρευση πληροφοριών) και όχι με πχιότητα («να μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις»). Γι' αυτό και αισθάνεται άβολα στο να απορρίπτει και να ελέγχει ως ανακριβείς ή λανθασμένες, πληροφορίες απ' όπου κι αν αυτές προέρχονται. Με μια κουβέντα, δεν πετάει τίποτα.

γ. απο προσωπική εμπειρία, πολλοί αφελείς μπηλίβερς ευδοκιμούν στους κόλπους των σωμάτων ασφαλείας (στρατός, αστυνομία κλπ) εκεί δλδ που θάλλουν οι μεγαλύτερες αρβύλες και συνάμα η κριτική σκέψη δεν ενθαρρύνεται ακριβώς. Συνήθως όλοι αυτοί οι μπατσόκαρδοι, ως διαποτισμένοι με συντηρητικά ιδεώδη, διακατέχονται απο μια γενικότερη απαισιοδοξία για τη ζωή: «η κοινωνία πάει απ' το κακό στο χειρότερο», «το έγκλημα αυξάνεται», «οι μετανάστες σύντομα θα μας φάνε ζωντανούς», «η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο» κ.τ.τ. Άλλος παράγοντας που τους καθιστά ευκολόπιστους είναι η εξαιρετικά μίζερη και μονότονη καθημερινότητά τους, που τους κάνει να αναζητούν διέξοδο σε ευτράπελες αφηγήσεις, που διαθέτουν όμως πάντα την πατίνα του «πραγματικού».

....όλοι αυτοί γνωστοί στο ευρύ κοινό και ως ''πρόβατα'' .(έλα τώρα,αυτό τουλάχιστον είναι διαδεδομένο!έλα,μη μου κάνεις το δύσκολο λέμε ;p)

αγάπη πρόβατα είμαστε όλοι μηδενός εξαιρουμέ.

Να πώ κι' εγώ δυο-τρία πράματα στο πόδι. Καταρχήν, για τα πρακτικά, τη λέξη δέν την έχω ακούσει μ' αυτή τη σημασία. Το φαινόμενο πάντως είναι οπωσδήποτε υπαρκτό. Στα ωραία σχόλια του τζόνι να συμπληρώσω κι' εγώ κατιτίς, βασισμένος κι' εγώ σε προσωπικές εμπειρίες.

Τέτοιους μυθομανείς έχω αναγνωρίσει αρκετούς, αλλα όχι πολλούς, όχι πάνω απο πέντε απ' όσο μπορώ να θυμηθώ αυτήν τη στιγμή. Οπωσδήποτε σ' αυτό συμβάλλει το οτι δέν τους αναγνωρίζεις και εύκολα, πρέπει κάποιος να σου πεί περι ποίου πρόκειται, ή οι μούφες που θ' αραδιάζει νά 'ναι πραγματικά εξωφρενικές (έχω γνωρίσει κι' απ' τους δεύτερους πάντως...).

Μετά, σε αντιπαραβολή με το βήτα του τζόνι, σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες, οι ενλόγω άνθρωποι ναί, δέν είναι ηλίθιοι, αλλα όχι, δέν είναι απαραίτητα φιλομαθείς έστω και με την αρνητική έννοια που λέει ο τζόνι, της ημιμάθειας μάλλον αλλα είναι κυρίως κουτοπόνηροι --αυτό το βαθύτατα ελληνικό ίδιον, πλάι στη λεβεντιά, το φιλότιμο και τα άλλα παιδιά...

Ύστερα, ενδιαφέρον βρίσκω το πώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυτήν τη συμπεριφορά κάποιος παραλληλίζοντάς την με τη μέθοδο και πράξη της ηθοποιίας, αλλα και επαγγελμάτων που παροιμιακά και υποτιμητικά συνδέονται με την ψευδολογία, όπως οι δικηγορία και η πολιτική (η πολιτική ως επάγγελμα;... ναί, τελοσπάντων, δέν θέλω να πάω εκεί την κουβέντα).

Κοντινές λέξεις-σημασίες τα φιδέμπορας και το κυπριακό λαφαζάνης.

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτα, το θέμα με έχει απασχολήσει παυλλάκις (βλ. και λήμμα σιωνιστές). Συμφωνώ ότι οι μπελιβεράδες είναι κυρίως ημιμαθή άτομα, αλλά διαφωνώ ότι κατά κανόνα δεν χαίρουν πανεπιστημιακής (παρα)μόρφωσης. Βλ. και τους πάμπολλους ελλημπάν καθηγητάδες μας.

Πάντως, τα δόγματα ορισμένων μπελιβεράδων ενίοτε εμπεριέχουν και ψήγματα αλήθειας που καμιά φορά επηρεάζουν και την ροή τση συμβατικής ιστοριογραφίας.

στα γρήγορα που το διάβασα, έχω να επισημάνω την βασική διαφορά μεταξύ μυθομανούς που πιστεύει τις μούφες που ο ίδιος κατασκευάζει, κ τον, ενδεχομένως αφελή, που καταπίνει τις μούφες άλλων, τύπου λιακό.

για τα ψήγματα αλήθειας του βράστα, ισχύει, κ το πρόβλημα τότε είναι τα τρομακτικά άλματα στους συλλογισμούς κ η σύνδεση ασύνδετων πραγμάτων, όπως λέει κ ο λέλος ο μπιστιρλής, επαναλμβάνω, ο λέλος ο μπιστακλής.
άλλη περίπτωση είναι το να το βασίζουν σε πράγματα καταφανώς λάθος, που έχουν θεωρήσει σωστά λόγω σφυροκοπήματος. λέγε λέγε το κοπέλι κτλ, όπως έλεγε κ ο Β.Ι. Λένιν.

Ωραία τα σχόλια, σπεκ για τις παρατηρήσεις του τζόνι, εγώ την έκφραση την χρησιμοποιώ όχι τόσο για αυτούς που πιστεύουν στις μούφες, αλλά περισσότερο για κάποιους που έχουν αθεράπευτη αισιοδοξία, μέσω ψυχολογικής διαδικασίας άρνησης, και είναι α πριόρι αποφασισμένοι να απορρίψουν οποιαδήποτε θεώρηση κινδύνων. Λ.χ. πιστεύουν ότι η επιστήμη κάπως θα λύσει το οικολογικό πρόβλημα, ο καπιταλισμός κάπως θα αυτοιαθεί, ο Έλληνας κάπως θα καταφέρει πάλι να τους ξεγελάσει, ο άνθρωπος δεν κινδυνεύει από ολοκληρωτισμούς γιατί είναι ελεύθερος κ.ο.κ. Αυτός ο οπτιμισμός παίρνει συχνά διαστάσεις πίστης, λ.χ. στην αξία του ανθρώπου, του Έλληνα, της επιστήμης κ.ο.κ.

Όπως πολύ σωστά διέκρινε ο Ιησούς -χωρίς όμως να το αναπτύξει- ο μπηλίβερ δεν ταυτίζεται με τον μυθομανή φιδέμπορα. Ίσως υπάρχει μια αλληλεπικάλυψη μεταξύ των δύο τύπων, αλλά ως εκεί - συχνά δε, ούτε καν αυτή.

α. Καταρχήν, οι μυθομανείς πλησιάζουν επικίνδυνα τα όρια της παθολογίας. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια πρόταση κενή περιεχομένου (τί είναι εντέλει παθολογικό και τι φυσιολογικό κλπ), υπάρχει ωστόσο το δεδομένο του σχετικά μικρού αριθμού τους που κάνει τη συμπεριφορά τους να φαίνεται εντονότερα παρεκκλίνουσα. Αντιθέτως, ο believism (δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιος όρος, ο βράστα θα μας πει ;)) είναι φαινόμενο πολύ πιο γενικευμένο.

β. Πάλι απο προσωπική πείρα, οι μυθομανείς είναι συνήθως και μουνόπανα, άτομα που αργά ή γρήγορα θα σου κάνουν κάποια πουστιά, ιδίως εάν τους δείχνεις πως δεν καταπίνεις τα φίδια που σου πλασάρουν. Αντιθέτως, πολλοί μπηλίβερς είναι τίμια παιδιά, που κατατρύχονται απο τα κόμπλεξ που αναφέρω στο 2. του προηγούμενου σχολίου.

γ. Οι μυθομανείς διηγούνται συνήθως απίθανα κατορθώματα απο την ιδιωτική τους σφαίρα, που ενδιαφέρουν μόνο το μικρόκοσμό τους (γάμησα το τάδε ασύλληπτο μουνί, έπιασα 300 στην Αττικιά οδός με το εργαλείο, πλάκωσα στις μάπες το περσινό καλοκαίρι έναν πορτιέρη που κοίταξε παραπάνω απο 2 δευτερόλεπτα τη γκόμενά μου κλπ). Αντιθέτως οι μπηλίβερς αρέσκονται να μιλούν για πράγματα μεγάλα, γενικότερου ενδιαφέροντος, που αγγίζουν το σύνολο της κενωνίας, π.χ. διασπορά φημών οτι το Μάρτη πτωχεύουμε, οτι ο Παπαντρέος παραιτείται και πάει ΓουΓου στα Ηνωμένα Έθνη με το Ραγκούση πρωθυπουργό, ότι το Σεπτέμβρη που μας πέρασε θα γινόταν πραξικόπημα (ναι, είχε παίξει πολύ!) κλπ. Οι μπηλίβερς δεν το κάνουν τόσο για να εντυπωσιάσουν (όχι οτι δεν υπάρχει κι αυτή η διάσταση) όσο διότι αυτού του είδους η «απόκρυφη» γνώση είναι η μόνη στην οποία αισθάνονται οτι έχουν πρόσβαση και η μόνη -νομίζουν- που τους εξασφαλίζει ένα πρεστίζιους γνωστικό κεφάλαιο δια του οποίου μπορούν να αντεπεξελθουν σε μια συζήτηση με κάποιον μορφωτικά ανώτερό τους.

δ. Πολύ καλή η μπλε παρατήρηση του Βράστα. Διάβαζα κάπου πρόσφατα πως η Ιστορία δεν μπορεί και δεν θέλει να απεμπλακεί πλήρως απο το μύθο, παρά μόνο διαπράττοντας ένα είδος αυτοκτονίας. Να εξηγήσουμε φυσικά, για τους μικρούς φίλους που μας διαβάζουν, πως ο Βράστα υπαινίσσεται τη γνωστή αυτοεκπληρούμενη προφητεία (Self-fulfilling prophecy), κόνσεπτ που ανέπτυξε ο κοινωνιολόγας Robert K. Merton (εν μέρει ως απάντηση στον οπτιμιστικό δομολειτουργισμό του Τάλκοτ Πάρσονς) γνωστή και ως δημιουργική πρόρρηση.

γιατί τα κάνουμε όλα τόσο πολύπλοκα;....

Εμένα πάλι, η περιγραφή [...]σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας[...] μου θύμισε την ζομπερό ατένισμα των ευάλωτων (όχι απαραίτητα ημιμαθών) ατόμων που ζούν με τη μάνα τους μέχρι τα 40 και ζητούν απεγνωσμένα αποδοχή-επικοινωνία-πίστη-συμμετοχή σε κάτι (ό,τι να'ναι) και πιστεύουν τα μουφεύματα κυρίως παραθρησκευτικών οργανώσεων ή/και φλιπαρισμένων εκδόσεων, τύπου «η δύναμη μέσα σου», «νικήστε τον καρκίνο με αγάπη», «η πρέζα και πώς να την αποκτήσετε», «η προπαίδεια για καρχαρίες», «χαζεύοντας τα μυρμήγκια», «γράμμα σ' ένα τηλεβόα που δεν φώναξε ποτέ», «γίνετε εκατομμυριούχος σε πεντ-έξι μέρες» κλπ.

Κανέλα +1

Να εξηγήσουμε φυσικά, για τους μικρούς φίλους που μας διαβάζουν, πως η Κανέλα υπαινίσσεται τη γνωστή μπαγαποντοξούρα του Όκκαμ...

Aν δε σ' αρέσουν οι μακροσκελείς συζητήσεις και τις θεωρείς φλύαρες
μην ξεχνάς πως
έχεις πάντα
τη δυνατότητα
να βρεις άλλο ΣΑΗ
να περνάς την ώρα σου

(ναι, σε σένα μιλάω)

ΥΓ Τζόνι τελικά το believism υπάρχει, αποτελεί θεολογικό μπινελίκι για όσους θεωρούν ότι η πίστη καθεαυτή εξασφαλίζει την «σωτηρία».

Θεολογικό μπινελίκι, χαχα, πράγματι περί αυτού πρόκειται.

Υ.Γ. Σκέφτομαι να δημιουργήσω έναν νέο νόμο. Θα τον ονομάσω το μούσι του Ονούφριου και θα λέει ότι «μεταξύ αντιπάλων υποθέσεων που εξήγουν εξίσου τα φαινόμενα να διαλέγεις πάντα αυτήν που απαιτεί τις περισσότερες προϋποθέσεις» ή «τα ίδια αποτελέσματα, πρέπει, όσο είναι δυνατόν, να τα αποδίδουμε σε όσο γίνεται περισσότερες αιτίες». Έτσι κι αλλιώς το μούσι του Ονούφριου είναι εξίσου αυθαίρετο με το ξυράφι του Όκαμ, που λέγεται ότι ήταν ένας τσιγκούνης Άγγλος.

Υ.Γ. 2. Κατά τ' άλλα η Κανέλα είναι Κορυφή, μην μας την διώξετε!...

@Khan Yep, got the t-shirt.

α ρε πονυρόσκηλε για πες μας όλα αυτά τα μπλουζάκια πόχεις μαζέψει πού τα βάζεις; η γαρδαρόβα σου πρέπει να έχει μέγεθος σα του σπιτιού μου ολάκερου . . .

Με ''Κ'' κεφαλαίο;;;Μας κακομαθαίνετε κύριε πρέσβη ;p

Το άρθρο της Βικούλας είναι κορυφαίο. Μάλλον το αντίθετο του ξυραφιού του Όκαμ πρέπει να το ονομάσουμε φροϋδικό μουσάκι, κατά το φροϋδικό σλιπάκι γιατί ο Φρόυδ την άρχισε αυτήν την ιστορία και ακολούθησαν ο Αλτουσέρ και οι άλλοι.

Σπάνια απεικόνιση του Όκκαμ αξύριστου...

[img]http://3.bp.blogspot.com/_ThlIDNoLq6s/SWt93ZHcolI/AAAAAAAAAF4/o-0_Zy6PB6E/s400/Occam.bmp[/img]

Αυτός γιατρέ μου είναι ο Bernard de Clairvaux, που από ό,τι φαίνεται ή ήταν γατομούστακος ή συνήθιζε το νεγκλιζέ ύφος με μούσι τριών ημερών...

Σόρυ για το εγκεφαλοκλάνι στρατηγέ μου, επαραπληροφορήθην απ εδώ.

μετά καί απ' το μούσι του ονούφριου, κχανκ, θα μου επιτρέψεις να σε λέω σίσυφο;

Ναι, αλλά γιατί;

επειδή > «μεταξύ αντιπάλων υποθέσεων που εξήγουν εξίσου τα φαινόμενα να διαλέγεις πάντα αυτήν που απαιτεί τις περισσότερες προϋποθέσεις» ή «τα ίδια αποτελέσματα, πρέπει, όσο είναι δυνατόν, να τα αποδίδουμε σε όσο γίνεται περισσότερες αιτίες»

khan

γκατσμανιά: σίσυφος είναι αυτός που την περνάει ολημερίς στο συσιφόνι....

μπρρρ...

[πώς το είπε κείνο το γκέι ο πάτσις;... ά...] Σύν ένα λοιπόν, στο μουσάκι του Φρόιντ και στη γκατσμανιά.

τζόναρε, σε είχα προλάβει, κ το έθεσα μή-γκατζμανικά εδώ;)

ουπς :-/ κοίτα, η διαφορά είναι πως εσύ έριξες το σχόλιο κι όποιος το έπιασε το έπιασε ενώ ο γκάτσμαν θα το έκανε πενηνταράκια ώστε να μη μεινει κανείς in this lonely planet που να μην το καταλάβει

φιρι φιρί το πάω να φάω βρισίδι απ' το γκάτσμαν και παίζει να 'χει κ' δίκιο

καταλάβατε;;;

Γιάννη ζούμε για να σ' ακούμε. Συνέχα όσο γουστάρει η ψυχάρα σου

Οι πιο πιστοί στην pre-post γατζμανική weltanshauung αποδίδουν την αέναη ορειβασία του Σισύφου στην συμβολική τοποθεσία φραπενέ στους πρόποδες του λόφου και καφέ της Χαράς στην κορυφή.

Δέον να σημειωθεί τέλος ότι οι πολυετείς και ενεργοβόρες έρευνες του Ιδρύματος «Ονούφριος Γκάτζμαν» επιτέλους απέδωσαν φραπέ. Η επιστημονική κοινότητα was shaken but not stirred. Ζητούνται εθελοντές για κλινικές δοκιμές. Πληροφορίες εντός.

@βραστοσχόλιο
> Οι πιο πιστοί στην pre-post γατζμανική weltanshauung αποδίδουν την αέναη ορειβασία του Σισύφου στην συμβολική τοποθεσία φραπενέ στους πρόποδες του λόφου και καφέ της Χαράς στην κορυφή.

Μ' αλλα λόγια το θεώρημα διατηρήσεως της φραπενικής ενέργειας

β παρ/φος
Μηχάνημα μ' αρχίδια!!! Ας μην το κρύψωμεν άλλωστε.

Δε με είπες; Για την περίστα, στη λέξη Σίσυφος, το σι, με χυ γραφεται;

Ετς! Η γκατσοκαρδιά είναι μεγάλη!