Δευτερόκλιτο επίθετο... Αναφέρεται σε αυτόν / αυτήν που επιδίδεται στη γενετήσια πράξη μόνο όταν ο σύντροφος έχει απαραιτήτως κάποιο πρόβλημα, ενώ ο ίδιος είναι συνήθως φυσιολογικός / -ή...

Προσοχή... Είναι πολύ εύκολο να τον μπερδέψετε:
α. το αρσενικό με τον σαβουρογάμη... β. το θηλυκό με την πουτάνα σε οποιαδήποτε μορφή...

Ο Μανώλης είναι μεγάλος ψυχοκαβλιάρης... Έχεις δει την γκόμενά του; Ίδια η προηγούμενη... Όρκες και οι δύο...!!

Για ψυχοκαυλιάρηδες που ανένηψαν, The Black Keys, Psychotic Girl (από vikar, 24/07/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
iron

θα μπορούσε όμως να είναι, υπό συνθήκας, συνώνυμο του σέρβις, νο;

#2
siso

Υπό μερικάς συνθήκας είναι συνώνυμο με αρκετές λέξεις.. Δυστυχώς δεν βρήκα έναν ακριβή ορισμό για αυτό που έχει ένας φίλο μου οπότε και αναγκάστηκα να «γλωσσοπλάσσω».

#3
vikar

Εγώ πάλι δέν κατάλαβα πώς κολλάει το παράδειγμα με τον ορισμό, αφού στο μέν γίνεται αναφορά στη σχέση του τύπου, ενώ στον δέ γίνεται αναφορά στη σεξουαλική του συμπεριφορά. Όπως όλοι ξέρουμε, δέν είν' ανάγκη τα δύο να συνάδουν.

Πλάκα έχει η λέξη. Και μου θυμίζει (το παράδειγμα περισσότερο) ένα χαρακτηριστικότατο διήγημα του Παπαδούκα, για έναν τύπο που τά 'φτιαχνε μονίμως και συνειδητά με γκόμενες που είχαν κάποιο κουσούρι (δέν θυμάμαι τίτλο, απ' το «Μιά φάτσα στον τοίχο» πρέπει νά 'ταν).

Απ' την άλλη, ο ορισμός μου έφερε σε φετιχιστή που καυλώνει μόνο όταν η άλλη έχει τις μαύρες της ξερωγώ, τα ψυχοτέτοια της. Συνηθισμένος ανθρωπότυπος, απαντάται και ώς λουντεμικός. :-Ρ

#4
siso

Βικάρ έχεις ένα δίκιο.. Η λέξη προσπαθεί να περιγράψει τον άνθρωπο που πιάνει ως γκόμενα-ο τον άνθρωπο που έχει κάποιο πρόβλημα (από φατσικό μέχρι ψυχικό) ενώ ο ίδιος θεωρείται «μια χαρά». Ο ορισμός είναι λίγο αφαιρετικός για 2 λόγους:
1.για μένα το βασικότερο είναι... «πώς του σηκώνεται ρε γαμώτο;;;;» 2. Δεν γνωρίζω από λήμματα και πώς πρέπει να ορίζονται.. :-)

Σίγουρα θα μπορούσε να είναι ήρωας οποιουδήποτε «μαύρου» συγγραφέα αλλά ρε γμτ ξέρω 2-3 τέτοιους και δεν ζω σε διήγημα...!!!

#5
vikar

Μα αφού το λένε όλοι: η τέχνη μιμείται τη ζωή!

Παρεμπιπτόντως, ο Παπαδούκας δέν είναι μαύρος σά το Λουντέμη, ευθυμογράφος είναι, παλιάς σχολής, πώς λέμε Σακελλάριος, και αξίζει τον κόπο να τον βρεί κανείς (που δυστυχώς δέν είναι τόσο εύκολο, πέρ' απο τον Φιλιππότη στην Αθήνα, και άν, δέν τον βρίσκεις).

  1. Δεν γνωρίζω από λήμματα και πώς πρέπει να ορίζονται.. :-) Αν είναι δυνατόν! Μπήκες στο σάιτ χωρίς πιστοποίηση απο τον Μπαμπινιώτη;!... (Ποιός το άφησε να μπεί το άτομο ρέ;...) :-Ρ