Ο κλασικός μαλάκας Έλληνας οδηγός, που χωρίς κανένα λόγο πατάει φρένο εκεί ακριβώς που δεν χρειάζεται, με αποτέλεσμα να φαγώνονται γρήγορα τα τακάκια του αυτοκινήτου του. Έτσι συμβάλλει στην αειφόρο ανάπτυξη της τσέπης μαστόρων, συνεργείων, αντιπροσωπειών κλπ.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς χεράς και με ικανότητες αγωνιστικής οδήγησης για να μην είναι τακακιοφάγος. Το μόνο που απαιτείται είναι κοινή λογική και στοιχειώδης οδηγική παιδεία, η οποία όμως απουσιάζει. Υπέρτατη εκδήλωση τακακιοφαγίας είναι φυσικά το να πατάς φρένο στην ευθεία και χωρίς να έχεις κάποιον μπροστά σου (το άκρον άωτον του παραλογισμού). Επίσης το να φρενάρεις σε ανοικτές στροφές όπου το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφήσεις λίγο το πόδι από το γκάζι.

Ο φοβικός τακακιοφάγος είναι βασικός υπεύθυνος για το τράφικ και τον συνακόλουθο εκνευρισμό των οδηγών από πίσω του, οι οποίοι υφίστανται την ατζαμοσύνη του. Ισχυρές κατάρες εκτοξεύονται εναντίον του τακακιοφάγου, ιδίως αν βρισκόμαστε σε επαρχιακό οδικό δίκτυο με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση, δεν μπορούμε να τον προσπεράσουμε και μας πάει καρότσα για χιλιόμετρα.

Πάσα: Abas

- Τι κάνει ρε ο μαλάκας ο τακακιοφάγος, πάλι φρένο στην ευθεία;
- Συνήθισέ το, θα μας πάει έτσι καρότσα όλο το στροφιλίκι ώσπου να φτάσουμε Τρίπολη. - Καμιά γυναίκα θά 'ναι.
- Όχι απαραίτητα, η μαλακία δεν έχει φύλο αγόρι μου.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
earendil_ath

Θα διαφωνήσω με την τελευταία παράγραφο, δεν χρειάζεται να είναι κανείς τακακιοφάγος (δηλ. να πατάει συχνά φρένο), αρκεί να οδηγεί με υπερβολικά χαμηλή ταχύτητα (φρένο - ξεφρένο) για να προκαλέσει συμφόρηση - εκνευρισμό

#2
vikar

Σκέτη καύλα φτά τα ονοματάκια, που κουβαλάν και τον ημίφθογγο μαζί στη σύνθεση.

#3
earendil_ath

ημίφθογγο;

#4
PUNKELISD

Μια αυτοκινητοπομπή συντηρείτε πάντα από το δεύτερο όχημα στη σειρά (1ο κυκλοφοριακό αξίωμα - αρχή διατήρησης της ουράς).

#5
vikar

Εαρέντιλ, γράψε λάθος: όχι ο «ημίφθογγος», αλλα μάλλον το «ημίφωνο» (αυτό εκεί λέω). Εννοώ βασικά λέξεις που το θέμα τους τελειώνει ουρανικά, όπως τώρα το τακάκι. Εδώ η γραφή παραπλανά (ένα γράμμα έχουμε για το κάππα είτε το εννοούμε ουρανικά είτε υπερωικά), και εκεί που θα περίμενε ίσως κανείς ν' ακούσει τακακοφάγος, αντίθετα το ακούει όπως το δίνει ο τζομπλάκ.