παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι3 ακόμη ορισμοί

Βλ. και παρακαλετό μουνί, ξινό γαμήσι.

Έχει κ παρακαλετό πουλί, ξινο γαμήσι...

Πάντως, ο ορισμός του εννιά είναι μάλλον ο πιό ευθύς απ' όλους.

Και με την ευκαιρία να πώ οτι την παροιμία δέν την έχω ακούσει ποτέ κατα βορρά μεριά απ' ότι θυμάμαι.

Α, εγώ την έχω ακούσει, επιβεβαιώνω και για πάνω.

ναι λέγεται και μέχρι ντιπ απάνως ;)

Εκεί στον βορρά δεν παρακαλάτε, σας έρχεται στο πίατο, τσσς!

(ο βίκαρος έκανε ορθογραφικό)

;...

«απ' ό,τι θυμάμαι»

όπως λέει κ ο πάτσις, grammar nazi cares

(ρε έχω να βάλω κόμμα στο αναφορικό παλιότερα κι' απ' ότι έχεις να ξεκινήσεις πρόταση με κεφαλαίο να πούμε, πλάκα μας κάνεις;... :-Ρ)

Βράστα, ναί βέβαια, πολύ εύκολες οι σαλονικιές, απλές και ντρέτες, ποσώς ψηλομύτες και καθόλου ντίβες, τί να σου πώ... (@%$%@^#^&@!...)

Τι εννοείς;

Ό,τι θέλω, πρόβλημα;...

ε, νταξ, με τέτοιους μανιερισμούς σκοτώνεις την κουβέντα κ την πας σε προκάτ διαλόγους, μπρο βοκάτορα.

Καλά, το παραδέχομαι και ζητώ συγνώμη. Τί θές να σου πώ, για ορθογραφία, για σαλονικιές, για το θεώρημα πυκνότητας των Κλέινι–Κράιζελ, ότι θές, πές το και θα γίνει.

για την αναγκαιότητα του φραπόγαλου στο πλουτοπαραγωγικό προτσές μπορείς να μας πεις; όχι. εμ...

όταν το προχτές
γίνεται προψές
γιατί κανείς δεν ξέρει το προτσές.

(αλλά για πε κ για πυκνότητα, γιατί ούτε καν. εμένα ο γκαϊφές ούτε ντελβέ δε μου κάνει να φανταστείς)

Θεώρημα Κλέινι–Κράιζελ για σαλονικιές: Για κάθε σαλονικιά που σού 'ρχεται στο πιάτο, υπάρχει τουλάχιστον μιά συγγενής της που, να την παρακαλέσεις, θα σ' το βγάλει ξινό. Μ' άλλα λόγια, οι ξινομούνες είναι πυκνές στη Σαλονίκη, όπως ακριβώς κι' οι ρητοί στους πραγματικούς.

Θεώρημα Κλέινι–Κράιζελ για ορθογραφία: Για ότι ορθογραφικό λάθος μου κατα Τριανταφυλλίδη βρείς, θα σου βρώ τουλάχιστον ένα ορθογραφικό σωστό μου (κατα Τριανταφυλλίδη πάλι)· τα σωστά μου είναι πυκνά στα λάθη μου (μπορείς να πείς και «πύκνα», πάλι μέσα θά 'σαι).

Να σημειωθεί οτι η πλειοψηφία των γλωσσολόγων στηρίζει την άποψη πως η ισχύς του ΘΚΚ στην ορθογραφία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση ωστε να βγάζει νόημα το εκάστοτε κείμενο.

(το χέσαμ' ή ακόμα;... μπορώ και θουκουκού για αριστεριές στα τζιζαΐστικα αστεία γιατι...)

Πυκνjοί καπνjοί στην Πνύκα, θα κάηκε το μουνί μας μάλλον (θα με δεις με κάποιον άλλον).mp3

Κλέινι–Κράιζελ - μικρή πλην πυκνή ποσότητα λιπαντικού για να μη κλαίει;

Τα ξινά μουνία ξινά καίγονται

την αριστεριά τη θέλω σωποδήποτε, και με την απόδειξη. είναι το λεγόμενο θεώρημα Κλέινι-Κράιζελ-Επστην (θουκουκουέ), αλλά δεν ξέρω ποια βερσιόν ξέρεις.

Θα σ' την έγραφα τώρα, αλλα έχε χάρη πού 'ναι μικρό το περιθώριο...

η πυκνότητα των ξινομούνων στις γκόμενες στη θεσσαλονίκη όπως την δείχνει το θεώρημα δεν περιγράφεται καλά απ' αυτήν των ρητών στους πραγματικούς, πάντως, για λόγους πληθάριθμου, μέτρου κ άλλα τέτοια. αλλά πού να ξέρεις εσύ.

(καλή η υπεκφυγούλα, αλλά χρωστάς)

αχαχαχ πώς μαρέ αυτοί οι δύο ρε πστ...

θα μπορούσα να συνεισφέρω και εγώ στην πατριδογνωσία των jesus et al. αλλά τσούζει ακόμα.

τα θεωρήματα σας δεν πιάνουν πάντως στην Νύμφη, υπάρχει θλάση του χωροχρόνου.

Δεν ισχύει απόλυτα.

Μόνο στην Αθήνα, ισχύει το σχήμα έχει «μ' αρέσεις-σ' αρέσω-φύγαμε».

Η νεοελληνική σεξουαλική επαρχιωτίλα, εξαργύρωσε τους κοινωνικούς φραγμούς σε ρήτρα τουπέ.

Όσο πιο μικρό το μέρος, τόσο πιο «δύσκολες», σνόμπ και «αεράτες» (δήθεν λόγω επιλογής) το παίζουν οι γυναίκες.

Όταν κάτσουν όμως, τα δίνουν όλα.

Έτσι, παραφράζοντας τον ποιητή:

[I]Έκαναν οίστρο του μουνιού,
τον φόβο της διακόρευσης[/I]...

Όταν κάτσουν όμως, τα δίνουν όλα. Σαν στερεότυπο μου ακούγεται αυτό... Έχεις στοιχεία να το αποδείξεις;

Θυμάσαι στη Μονεμβασιά; (τί περιπέτεια...)
:-Ρ

το τί έγινε, δεν περιγράφεται...

ήπιαμε και Απέλια, ωραία περάσαμε δε βαριέσαι

Kι οι αργυροπελεκάνοι, επειδή κλωσσάνε με τα πόδια, όταν τους πλησιάσεις, τινάζονται ψηλά κ κάνουν τ αυγά ομελέτα...