Καναδάς

Γράψε κάτι ακόμα, που το έχεις ακούσει/διαβάσει, γιατί εάν είναι σωστός και ακριβής ο ορισμός σου, εάν επιβιώνει μέχρι σήμερα φράση που πρωτοακούστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εάν λοιπόν αυτό είναι στ΄ αλήθεια έτσι όπως το γράφεις, είναι συγκλονιστικό.

θέλει όμως λίγο παραπάνω τεκμηρίωση ...

Αν και προσωπικά αδυνατώ να σκεφτώ πως θα ήταν ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης «με καλές συνθήκες» διαβίωσης.

Μήπως αυτή η χρήση της λέξης έχει να κάνει απλώς με το ότι ο Καναδάς έχει την φήμη χώρας όπου υπάρχουν τηρούνται στο ακέραιο εργασιακά και ατομικά δικαιώματα κλπ ;; (φήμη λέω, προσωπικά δεν το έχω τσεκάρει)

Ε, λοιπόν, ο φίλος έχει δίκιο !!!!!

Βρίσκω την λέξη με αυτήν ακριβώς την σημασία στο βιβλίο του Ταντέους Μπορόβσκι «Από εδώ για τ΄ αέρια κυρίες και κύριοι», στο ομώνυμο διήγημα, 1948, (στα ελληνικά από εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ). Υπάρχει σημείωση επεξήγηση, όπου αναγράφει :

«Καναδάς» δήλωνε πλούτο και καλοπέραση στο στρατόπεδο. Πιο ειδικά αναφερόταν σε μέλη της ομάδας εργασίας, ή κομμάντο, που βοηθούσαν να ξεφορτώνουν τις φουρνιές ανθρώπων που κατέφθαναν με προορισμό τους θάλάμους αερίων.

Επειδή μου έχει σηκωθεί η τρίχα από την διαδρομή της λέξης αυτής, αντιγράφω από το κείμενο του διηγήματος :

Η ζέστη ανεβαίνει, οι ώρες είναι ατελείωτες. Εϊμαστε και χωρίς τη συνηθισμένη μας ψυχαγωγία : οι φαρδιοί δρόμοι που οδηγούν στα κρεματόρια είναι άδειοι. Για πολλές μέρες τώρα δεν έχουν καταφτάσει καινούργιες φουρνιές. Μέρος του Καναδά είχε εκκαθαριστεί και αποσπαστεί σε ένα Κομμάντο εργασίας - ένα απ΄ τα πιο σκληρά - στο Χάρμεντζ. Γιατί υπάρχει στο στρατόπεδο ένα ξεχωριστό είδος δικαιοσύνης που βασίζεται στο φθόνο : όταν οι πλούσιοι και δυνατοί πέσουν, οι φίλοι τους φροντίζουν ώστε να πέσουν στον πάτο. Κι΄ ο Καναδάς, ο δικός μας Καναδάς που μυρίζει όχι δάση από σφένδαμνους αλλά γαλλικό άρωμα, έχει συγκεντρώσει μεγάλες περιουσίες σε διαμάντια και ρευστό απ΄ όλη την Ευρώπη.

(επεξήγηση δική μου : δηλαδή οι προνομιούχοι έγκλειστοι που αποτελούσαν τον Καναδά, έκλεβαν αυτούς που οδηγούσαν στο κρεματόριο και συγκέντρωναν περιουσία)

Γράψε μόνο σε παρακαλώ που, πότε και σε ποιές συνθήκες το άκουσες, για να επιβεβαιωθεί η διαδρομή της λέξης.

κατά τα άλλα, μπράβο, καλώς όρισες, σύντομα κάποιος θα σε αναγραμματίσει κιόλας :-)

Στο ίδιο βιβλίο υπάρχουν παραδείγματα και άλλων λέξεων, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σλανγκ των στρατοπέδων συγκέντρωσης π.χ. Μουσουλμάνος, το όνομα για ένα φυλακισμένο που είχε καταρρακωθεί φυσικά και ψυχικά και που δεν είχε τη δύναμη ούτε τη θέληση να συνεχίσει να ζει, άνθρωπος ώριμος για το θάλαμο αερίων (αντιγραφή του ορισμού από το βιβλίο)

Εδώ το βιβλίο, συνεχίζω ακάθεκτος τον δημιουργικό αυτό διάλογο.

Σε άλλο μέρος (με την ονομασία «Kanada») γινόταν η ταξινόμηση και συλλογή της περιουσίας των δολοφονημένων φυλακισμένων, για να παραδοθεί κατόπιν στην γερμανική κυβέρνηση. Πολλοί γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες της SS, ωστόσο, έκλεβαν και κατακρατούσαν αντικείμενα από την αποθήκη.

Από τη Βικούλα

Eίστε πολυλογάδες, σας βαρέθηκα, πάω να φύγω ...

Χαχαχα! Το λήμμα πρέπει να περάσει στην ιδιοκτησία σου :)

Πω πω έπαθα γενικώς...

εγώ το ξέρω από την ανάποδη (βλέπε και 2ο σχόλιο μπετατζή)

έβλεπα μια εκπομπή για κάτι γερμανοί που αιχμαλωτίσθησαν το 1942 στην Κυρηναϊκή και τους έστειλαν σε στρατόπεδα εργασίας στις δυτικές ΗΠΑ και στον Καναδά.

Αυτοί στον Καναδά πληρώνονταν για την εργασία τους και ΔΕΝ φυλλάσοντο. Που να πάνε κιόλας, η επόμενη πόλη ήταν 2.000 χλμ μακρία, θα τους τρώγαν οι άλκες.

Πάαιναν οι φουκαράδες σε κανένα τοπικό χορό, γνωρίσαν κορτσούδια, κάποιοι νυμφεύθησαν και παρέμειναν, γενικά περάσαν ζάχαρη.

ήταν ένας παπούλης από το Τυρόλο που έλεγε πως τα χρόνια της αιχμαλωσίας σον Καναδά υπήρξαν τα ευτυχέστερα του βίου του.

Μπετατζή δέρνεις. Φίλε βλά, καλωσήρθες (άν και καλύτερο καλωσόρισμα απ' του μπέτα, χλομό).

Αυτό που δέν έχω καταλάβει απ' όσα παρατέθηκαν, είναι κατα πόσο λεγόταν μ' αυτήν τη σημασία τότε απο έλληνες. Θέλω να πώ, επέζησε η σημασία μαζί με επιζώντες ελληνοεβραίους ξερωγώ (αλλα και πόσοι τη σκαπούλαραν τελοσπάντων για να τη διαδώσουν); μας ήρθε μεταπολεμικά απ' το εξωτερικό (πιχί θέατρο, όπως μας λέει ο νικόλαος, ή λογοτεχνία, όπως δίνει ο μπετατζής); ή λέγεται σήμερα με ριζικά διαφορετική προέλευση (όπως πιθανολογεί ο μπέτας στο δεύτερό του σχόλιο);

Εγώ πάντως δέν την έχω ακούσει τη λέξη μ' αυτήν τη σημασία.

μάστα... θξ μπέτα και πολύ ενδιαφέρον λήμμα νικόλαε...

δέρνει ο θείος μπέτα.

...

Ο ορισμός συμπληρώθηκε και ανανεώθηκε, όπως το ζήτησε ο νικόλαος.

Είναι αλήθεια ότι μ΄έχει στοιχειώσει αυτό το λήμμα και ξαναγυρνώ διαρκώς σαν το δολοφόνο στον τόπο του (εγκ)λήμματος. Αντιγράφω από τον Πρίμο Λέβι ένα απόσπασμα που λέει για τους Έλλληνες και πως συνεισέφεραν στην δημιουργία διεθνούς αργκό των στρατοπέδων συγκέντρωσης και στην κυκλοφορία της. Εν μέρει απαντάει το απόσπασμα αυτό στον Βίκαρ και στα ερωτήματα που έθεσε, οπότε η σωστή απάντηση πρέπει να είναι ότι «επέζησε η σημασία μαζί με επιζώντες ελληοεβραίους».

Primo Levi
Αν αυτό είναι ο άνθρωπος
Μτφρ.: Radical Desire

[...] Δίπλα μας είναι μια ομάδα Ελλήνων, τούτοι οι αξιοθαύμαστοι και τρομεροί Εβραίοι της Σαλονίκης, επίμονοι, κλέφτες, σοφοί, άγριοι και ενωμένοι, τόσο αποφασισμένοι να ζήσουν, τέτοιοι ανηλεείς αντίπαλοι στον αγώνα για επιβίωση· αυτοί οι Έλληνες που κατέκτησαν τις κουζίνες και τις αυλές, και τους οποίους ακόμα και οι Γερμανοί σέβονται και οι Πολωνοί φοβούνται. Βρίσκονται στον τρίτο τους χρόνο στο στρατόπεδο, και κανείς δεν γνωρίζει καλύτερα από αυτούς τι σημαίνει το στρατόπεδο. Στέκονται τώρα σιμά σε έναν κύκλο, ώμο με ώμο, και τραγουδούν ένα απ' τα ατέλειωτα τραγούδια τους. Ο Φελίτσιο ο Έλληνας με ξέρει. «Του χρόνου σπίτι!» μου φωνάζει, και προσθέτει: «σπίτι, δίπλα στην κάμινο!» Ο Φελίτσιο έχει περάσει χρόνο στο Μπέρκεναου. Και συνεχίζουν να τραγουδούν και να κρατούν με τα πόδια τον ρυθμό και να μεθούν με τα τραγούδια.

[...] Οι επαγγελματίες έμποροι στέκονται στην αγορά, καθένας στην γωνιά του: πρώτοι ανάμεσά τους οι Έλληνες, ακίνητοι και σιωπηλοί σα Σφίγγες, οκλαδόν στο χώμα πίσω από τις γαβάθες τους με την πηχτή σούπα, προϊόν της εργασίας τους, της συνεργασίας τους και της εθνικής τους ομόνοιας. Έλληνες έχουν πια απομείνει ελάχιστοι, έχουν όμως συνεισφέρει τα μέγιστα στη φυσιογνωμία του στρατοπέδου και στην διεθνή αργκό που κυκλοφορεί [...] Αυτοί οι λίγοι επιβιώσαντες από την εβραϊκή συνοικία της Σαλονίκης, με τις δυο τους γλώσσες, Ισπανικά και Ελληνικά, και με τις πολυάριθμές τους δραστηριότητες, είναι οι αποδέκτες μιας απτής, κοσμικής, ενσυνείδητης σοφίας, όπου συναντιούνται όλοι οι πολιτισμοί της Μεσογείου. Ότι η σοφία αυτή μετατράπηκε στο στρατόπεδο στην συστηματική και επιστημονική πρακτική της κλοπής και της αρπαγής θέσεων και του μονοπωλίου της αγοράς του παζαριού δεν θα πρεπε να αφήσει κανέναν να ξεχάσει ότι η απέχθειά τους για την αδικαιολόγητη κτηνωδία, η εκπληκτική τους συναίσθηση της επιβίωσης τουλάχιστον μιας δυνητικής ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έκανε τους Έλληνες τον πιο ομοιογενή εθνικό πυρήνα στο στρατόπεδο, και από αυτή την άποψη, και τον πιο πολιτισμένο.

Απο την άλλη, κατά τις πηγές του Βρετανού ιστορικού Mark Mazower βλ. «Inside Hitler's Greece» (Yale UP 1993), ο σημαντικότερος λόγος που την γλίτωσαν οι Έλληνες [εκτός Εβραίων και λοιπών κακοποιών στοιχείων] απο την υποχρεωτική επιστράτευση (δηλ. να σταλούν με το ζόρι σε γερμανικές πόλεις να δουλέψουν για το Ράιχ), ήταν η ...ακαταλληλότητά τους για κάθε είδους εργασία (!)

Σύμφωνα με τα κιτάπια των ναζί, οι Έλληνες, όσοι δεν είχαν αιχμαλωτισθεί (Εβραίοι, τσιγγάνοι, αριστεροί POWs κλπ), είχαν προσκληθεί απο τις γερμανικές αρχές να πάνε εθελοντικά (ρε τί μου θυμίζει;) να δουλέψουν σε φάμπρικες στη Γερμανία για το Ράιχ σε καθεστώς ημι-ελευθερίας ως Gastarbeiter, ώστε τους παρέχονταν η ευκαιρία να φάνε, να λάβουν κι έναν πενιχρό μισθό και να εξασφαλίσουν στέγη (μιας και η χώρα τους είχε γίνει -απο μόνη της;- ρημαδιό και ψοφολογούσαν απ' την πείνα και τις αρρώστιες)...

Ήδη και μέσα στην Ελλάδα, οι Γερμανοί λειτουργούσαν εργοστάσια, στα οποία δούλευαν ταλαίπωροι Έλληνες, για ένα κομμάτι γερμανική μπομπότα (τί έκανες στον πόλεμο Θανάση;), ενώ το πιλοτικό πρόγραμμα της πρόσκλησης διαφόρων εθνικοτήτων απο κατεχόμενες χώρες, να δουλέψουν στην Γερμανία, εφαρμόζονταν με κάποια επιτυχία (για τους ναζί).

Απο τους ελάχιστους Έλληνες [εν μέσω αιματηρών διαδηλώσεων κατά της υποχρωτικής επιστράτευσης], που «τσίμπησαν» και πήγαν εθελοντικά στην Γερμανία, οι ναζί έβγαλαν το συμπέρασμα, οτι οι Έλληνες αποτελούν φύρα (pun unintended) για την Γερμανία, δεδομένου οτι το μόνο που έκαναν ήταν να μεθοκοπούν, να πλακώνονται (καμιά φορά περιλάβαιναν και κανέναν ένστολο στις φουσκιές), να γκομενίζουν, να παίζουν τυχερά παιχνίδια και να λουφάρουν ασυστόλως, οπότε άστους καλύτερα να πάν’ στο διάολο (!)
Είναι χαρακτηριστικό, οτι απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης και των Βαλκανίων, μόνο με τους Τσιγγάνους έβρισκαν το όμοιό τους, οι παλιο-Έλληνες, όπως προκύπτει απο τα αρχεία των ναζήδων...

Το ερώτημα τώρα είναι το εξής: Έστω αν ισχύουν -εν πολλοίς- αυτά που καταμαρτυρούν οι ναζί, οι Έλληνες είναι γενικά απείθαρχοι και απλώς έτυχε να συμπέσει η απειθαρχία τους αυτή, με την ορθότατη ανυπακοή στη μαλακισμένη εκμετάλλευση-δίκην φιλευσπλαχνίας-των ναζήδων, ή έχουμε ένα ενσυνείδητα νταντελένιο μεσόγειο κλανίδι απέναντι στο ζόφο των Γότθων;

Ζητείται στατιστικός να εκπονήσει μελέτη με θέμα «Axiomatise the Greek Nation»...

χμ, ας μείνουμε με την απορία λέω εγώ. πάσα απάντησις φθορά, αφού.