καμπάνα3 ακόμη ορισμοί

Ε, να, μαζεύτηκα κι εγώ. Χαίρετε.

ωραίος, δεινέ. ωραία και η κατάρα. εγώ έχω τις δικές μου και για τους εμπρηστές. όπως ξανάπα κάπου, ωραία η ζωή στην ελληνική φύση: το χειμώνα κυνήγι και φόλες, το καλοκαίρι εμπρησμοί και ψαροντούφεκο. και καθόλη τη διάρκεια του χρόνου διασκεδάζουμε με το να σημαδεύουμε με το αυτοκίνητο γάτες, σκύλους και ασβούς (δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, έχω γνωρίσει και τέτοια άτομα στη ζωή μου...).

Τουλάστιχον δεν πωλούνται πια στα περίπτερα, όπως στα 70ηζ! Θυμάμαι τα καλοκαίρια όλο και κάποιος κολλητός μου σουβλιζόταν.

@Iron - επίσης το σιχαμερό ψάρεμα με δυναμίτη. Διαπίστωσα με φρίκη ότι ακόμα και στον Λούσιο στην ορεινή Αρκαδία υπάρχουν τοπικοί ήρωες-λεβέντες που ρίχνουν μπουρλότο για να πιάσουν καμιά τηγανιά...

Και με φλόμο, εκείνο το δηλητηριώδες φυτό που φαρμακώνει τα νερά. Το '85 στο Καστελλόριζο, ο παππάς του νησιού για να βγάλει χταπόδια κατέστρεφε δια παντός τα θαλάμια με χλωρίνη (παλιό κόλπο). Κι όταν του την είπαμε, μας κοίταξε σα να ήμασταν τουλάχιστον αναρχοκομμουνιστές (πράγμα που ήμασταν αλλά δεν τον αφορούσε)....

έετς... πατρίδα, παράδοση, κλπ.

Για λήμμα-αποχαιρετισμό στο καλοκαιράκι βλ. και ρέστα καλοκαιριού.

Υπάρχει και μια μαύρη ιστορία που μάλλον είναι παραμύθι (αλλά ποτέ δεν ξέρεις). Για τον τύπο που πήρε παρέα το σκύλο και πήγε για ψάρεμα με δυναμίτη στην παραλία. Βγάζει το μασούρι, το ανάβει και το πετάει μέσα στο νερό. Τρέχει ο καημένος ο σκύλος, το βρίσκει, το παίρνει στο στόμα και επιστρέφει χαρούμενος προς το αφεντικό του. Το αφεντικό του το βλέπει και του φωνάζει πανικόβλητος να φύγει, ενώ τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση... Στην εκδοχή που έχω ακούσει, το αφεντικό γλυτώνει.

Νταξ, δεν ξέρω αν ισχύει.

[I]«- ... και βλέπω που λες το λαγό στα δέκα μέτρα και παθαίνει εμπλοκή η γαμημένη η καραμπίνα. Λέω ρε πούστη εσένα δε σε χάνω. Τον κοιτάω στα μάτια τώρα, έτσι; Σκύβω αργά-αργά, παίρνω μια πέτρα και του τη βαράω στο δόξα πατρί. Πάω κοντά και τι να δω; Δυο λαγοί σκοτωμένοι!
- Καλά ρε ψηλέ, και πώς έγινε αυτό;
- Αντί για πέτρα είχα πιάσει λαγό...»[/I]

...που μου θυμίζει το εξής σκηνικό από αμερικάνικη ταινία ή κάτι τέτοιο: Στον περίβολο μιάς φάρμας κάθονται πάνω σε ένα σωρό καυσόξυλα μιά νεαρά με λουλουδάτο φουστανάκι κι ένας νεαρός με φόρμα τζην, και μιλάνε. Ξαφνικά η κοπέλα πατάει τις τσιρίδες «Αααα σκορπιός, σκορπιός !!!». Κοιτάει ο νεαρός, βουτάει απ' το σωρό με τα ξύλα και ντάπα-ντούπα ντάπα-ντούπα τον κάνει μαρμελάδα τον σκορπιό. Οπότε ξεσπάει η κοπέλα «Μπράβο, ζήτω, ήρωά μου, είσαι καταπληκτικός, είσαι έτσι, είσαι αλλιώτικος», «Μα καλά, δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο, ένας σκορπιός ήτανε μόνο», «Ναι, αλλά πρώτη φορά είδα να σκοτώνουν σκορπιό με κροταλία»...

Ναι αλλά το «Λήμμα-αποχαιρετισμός στο καλοκαιράκι» όταν το διαβάσουμε στις αρχές του επόμενου καλοκαίριου θα μας έρθει κάπως. Έκτος και εναλλάσσετε με το «λήμμα - καλωσόρισμα στο καλοκαιράκι».

Και απ' την άλλη λέω να ιδρύσω ομάδα εναντίωσης σε αυτή την υπενθύμιση. Αργότερα βλέπουμε για το ΔΣ.

*καλοκαιριού

Τρέξε να γραφτείς εδώ πάνκυ
Εγώ λες να βρω καμία ομάδα συμπαράστασης κατά της ευχής «καλό καλοκαίρι» καθ όοοολη την διάρκεια του χρόνου;

μαζί σας!!!
η μόνη ευχή που μου αρέσει είναι το «καλό ξημέρωμα». αυτή την οποία θεωρώ αηδιαστικότερη απ' όλες είναι το «καλή λευτεριά» για την έγκυο.

καλο βραδυ....
Που λενε στα χιωτικα, οταν καποιος αποχωρει απο την παρεα. Οτι ωρα κι αν ειναι. Και οκτω το πρωι...

@ironick: Αμ τα: «και στα δικά σου!!» / «και στο κεφαλάκι σου!!»;

@electron: Ελπίζω πως δεν συνέβει τίποτε κακό για σένα ή για κάποιον δικό σου με τον κακό χαμό εκεί.

σταμάτησαν να μου εύχονται «στα δικά σου» στους γάμους, όταν άρχισα να τους εύχομαι το ίδιο στις κηδείες (από τουίτ)

Μα τι έγινε ρε πστ το λήμμα μου ; Ξεκίνησε σαργός και κατέληξε ευχέλαιο....Τη Μονσάντο μου μέσα....

μεταλλαγμένος θα ήταν.