Έτσι χαρακτηρίζουν μανάβηδες κηπευτικά, όσπρια ακόμη και μανιτάρια που εμπορεύονται για να διαφημίσουν την ανώτερη ποιότητά τους, αλλά και νοικοκυρές, κυρίως παλιάς κοπής, που τα μαγείρεψαν για να παινέψουν τη νοστιμιά τους.

Μόνο σε νυν χορτοφάγους από επιλογή μπορεί να ακούγεται οξύμωρος ο χαρακτηρισμός.

Η ετήσια κατά κεφαλήν κατανάλωση κρέατος αποτελεί έναν από τους δείκτες του βιοτικού επιπέδου ενός πληθυσμού και πενήντα χρόνια πριν οι Έλληνες καταναλώναμε κατά μέσο όρο περίπου τέσσερις φορές λιγότερο κρέας απ’ ό,τι σήμερα λόγω ανέχειας.
Και μάλλον από εκείνα τα χρόνια επιζεί ο χαρακτηρισμός, όταν σε κάποιους η μικρή κατανάλωση κρέατος προκαλούσε διαφορετικά προβλήματα υγείας απ’ ό,τι σήμερα.

Αν δεν πρόκειται για επιβίωση, αλλά αναβίωση… δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.

-Για ντομάτες κοιτάει η κυρία;
- Ναι… Τι λέν’ αυτές;
- Κι αυτές των Τρικάλων καλές, αλλ’ αυτές οι υδροπονικές της Δράμας είν’ άλλο πράμα… Κρέας!!
(sic)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Khan

Και για ορισμένα ψάρια λένε επαινετικά ότι είναι μπριζόλα, κάτι που μου φαίνεται πως τα αδικεί πολύ ως σύγκριση.

#2
iron

πάντως οι φυτοφάγοι τα πλευρώτους τα τσακίζουν γιατί είναι πράγματι υποκατάστατο του κρέατος (γευστικό τουλάχιστον, αλλά νομίζω και ως προς τις πρωτεΐνες ή τι διάολο έχουν), η δε σόγια χρησιμοποιείται κάργα για την κατασκευή μπιφτεκοειδών και σνιτσελοειδών σκευασμάτων. καμιά 20αριά χρόνια πριν και βάλε, που την είχα δει για μια οκταετία βετζετέριαν, έτρωγα κάτι τέτοια που έφερνε ο Βασιλόπουλος, ισραηλίτικα, τότε μου άρεσαν πάρα πολύ γιατί ήθελαν μόνο 20' στον φούρνο και μεάτ βγαίναν τραγανά και ελαφρά. μετά μάλλον ο ΑΒ κατάλαβε ότι μόνο εγώ τα αγόραζα και τα έκοψε.