Υποτιμητική έκφραση που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το σύνολο των γυναικών που υποτίθεται ότι είναι κατώτερου επιπέδου από άλλες που ανήκουν (τάχα) στην υψηλή κοινωνία. Η χρήση της λέξης γίνεται συνήθως από ανθρώπους με βαθύ μικροαστισμό, που έχουν αυταπάτες αρχοντικής καταγωγής, για να μειώσουν άλλους με χαμηλότερο γι'αυτούς κοινωνικό στάτους. Ο πραγματικός αστός άλλωστε δεν ασχολείται ποτέ μαζί τους, γιατί πολύ απλά δεν τις γνωρίζει,αφού δεν υπάρχουν στην καθημερινότητά του.

Κυριολεκτικά, η λέξη αναφέρεται στα ρούχα που φοράνε αυτές οι γυναίκες, τα λεγόμενα τσόλια, που είναι ένα στάδιο πάνω από τα κουρέλια. Μεταφορικά, η λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί από μανάδες (ή και γιαγιάδες ενίοτε) που ορέγονται ένα λαμπρό μέλλον για το γιόκα τους και νύφη με παράδες και αυτός νταραβερίζεται συνέχεια με κορίτσια χαλαρότερης ηθικής και κιτσάτης εμφάνισης που μπορεί κανείς να συναντήσει αβίαστα πλειάδα τους στην πλατεία Μπουρναζίου ή ακόμα χειρότερα στην πλατεία Δέγλερη! Οι γυναίκες αυτής της συνομοταξίας διακατέχονται συνήθως από ενός είδος καλώς εννοούμενου τσαμπουκά και μιας έντονης προσωπικότητας γενικότερα και σίγουρα δεν είναι δήθεν.

- Πού θα πας σήμερα αγόρι μου;
- Μπουρνάζι.
- Πάλι με την τσολαρία θα συναναστραφείς;
- Άσε μας ρε μάνα.

(από allivegp, 23/10/13)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
Khan

Τσολαρία τσολαρά!

#2
Παγράτσου Κολιάτι

Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ χαμογελάει
με δυο τσόλια στο καβλί του αγκαλιά
και ο Χίτλερ απ'την τρύπα τον κοιτάει
και μιλάει καλιαρντά...

Y.Γ. Επιτέλους βρήκα ένα σάιτ που η βωμολοχία είναι καθεστώς. Βαρέθηκα τον καθωσπρεπισμό.

#3
σφυρίζων

Φίλε δεν ξέρω αν συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά το όνομά του κάθε φορά το διαβάζω Παργαλάτσου.