μπουκέτο

Και «μπουκετίδι».

Ας πούμε οτι μπουκέτο, γιατί η γροθιά είναι σφιγμένη σάν να προσφέρει μπουκέτο με λουλούδια. Επίσης, δέν είν' ανάγκη να πρόκειται για μπουνιά στα μούτρα, όπως λέει ο ορισμός (άν και το κεφάλι είναι ο συνηθισμένος προορισμός).

Να σχολιάσω λίγο και τους ορισμούς των τυπικών λεξικών.

Ο Τριανταφυλλίδης λέει:> 3. (μτφ., λαϊκ.) ξυλοδαρμός: Έφαγε ένα ~ και ησύχασε[/quote]που δέν το έχω ακούσει ποτέ έτσι. Άν θέλω να μιλήσω για ξυλοδαρμό θα χρησιμοποιήσω πληθυντικό: «Έφαγε τα μπουκέτα του και ησύχασε». Ο δέ Μπαμπινιώτης λέει[quote]2. (αργκό) η απότομη γροθιά που είναι σωστότερο --μόνο που δέν μπορώ να φανταστώ γροθιά που να μήν είναι «απότομη». Δηλαδή τί απότομη; «Ξαφνική» εννοεί; Αν ναί, τότε απ' όσο ακούω τη λέξη στη χρήση της κάνει λάθος: το μπουκέτο το τρώς το περιμένεις-δέν το περιμένεις.

Και αυτό το -ίδι που λέει ο Χάν εκκρεμεί γαμώτ'.

Slow motion bouquet...

@ βικ.

Δεν μπαίνω τώρα στον κόπο να το επιβεβαιώσω κι ο ίδιος, πάντως με βάση αυτά που παραθέτεις, και οι δύο επίσημοι ορισμοί είναι άκυροι, συμφωνώ.

Μπουκέτο είναι απλά η γροθιά σε streetfighting συμφραζόμενα. Σε συμφραζόμενα βρομοξυλικίου του δρόμου. Η γροθιά ενός πυγμάχου σε έναν επίσημο αγώνα πυγμαχίας δεν είναι ποτέ μπουκέτο. Άντε το πολύ να χρησιμοποιήσεις τον όρο προκειμένου για τίποτα κατς κττ αμερικανοψευτιές (WWF και άλλα ηχηρά παρόμοια).

Παίζει επίσης ρόλο ποιός λέει κάτι. Παραπάνω διέγραψα τα όρια της, ας πούμε, «ορθής» χρήσης του όρου. Τώρα αν είσαι κανας καυλωμένος πιτσιρικάς κάγκουρας με πειραγμένο παπί και μοϊκάνα, και βλέπεις παντού γύρω σου απειλές και προκλήσεις για ξύλο και ψάχνεσαι για μανούρα, ε τότε ακόμη και μια politically correct γροθιά σε κυριλάουα αγώνα μποξ, παίζει να την πεις μπουκέτο.

Σωστή η απόχρωση που δίδει ο Τζόνι αν και η έκφραση «του σκάω μπουκέτο» εννοεί την ξερή και απρόσμενη κατεβασιά γρόνθου (τί λέξη!), η οποία χαρακτηρίζεται σλανγκιστί και ως «σκατιά» ή ιδιωματικώς «καταμουτσουνιά».

Επίσης έχω την εντύπωση, αν και λέμε «για πολλά μπουκέτα» ή «τον πλάκωσε στις μπουκετιές», οτι συνήθως το μπουκέτο είναι είτε η εφ’ άπαξ φόρτωση ξυλείας, δηλ. δι’ ενός και μόνου ή το πρώτο αιφνιδιαστικό χτύπημα και ο αντίπαλος ή το βουλώνει ή αντεπιτίθεται (οπότε αρχίζει το εκατέρωθεν πάνω-χέρι απο επί μέρους μπουνίδια / κλωτσίδια / κουτουλίδια / πάλη κλπ, κανένα απο τα οποία όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «μπουκέτο») ή πέφτει σέκος (knock out).

Παρά την οδό (by the way), kick the bucket = κλωτσομπουνίδι, ναί;

(Για να μην ξεχνιόμαστε)...

Παρά την αντίθετη παραπάνω άποψη, πιστεύω ότι το μπουκέτο λέγεται για μπουνιά στα μούτρα και όχι σε άλλο σημείο του σώματος.

Αλλά το κορυφαίο βασανιστήριο των Βενετών στην Κρήτη ήταν η ανθοδέσμη, όπως το αποκαλούσαν οι δήμιοι του Χάνδακος. Περιλάμβανε όλα μαζί τα μαρτύρια, "την απαιώρησιν, τον διονυχισμόν, την μαστίγωσιν, τους σπαραγμούς, τον καυτηριασμόν, την εξάρθρωσιν και όσας άλλας ταρταρείας κακώσεις έδρεπεν εις τους κήπους η δαιμονόπληκτος φαντασία των κριτών".

Κυρ. Σιμόπουλος, Βασανιστήρια και Εξουσία.