Διαδικασία πριν από παιχνίδι μπάλας ή μπάσκετ για να αποφασιστεί ποιος θα διαλέξει πρώτος παίχτες. Οι δύο που θα διάλεγαν ξεκίναγαν αντικριστοί από τυχαία αλλά λογική απόσταση και έκαναν τρία βήματα ο καθένας στη σειρά του λέγοντας σημαία ο ένας και κοντάρι ο άλλος και βαδίζοντας ευθεία. Ο πρώτος που πάταγε τον άλλον διάλεγε παίχτη πρώτος.

Επιτρεπόμενα βήματα: το ένα πόδι κολλητά μπροστά απ' το άλλο στη συνήθη διεύθυνση του βήματος (ολόκληρα), τα πόδια εγκάρσια στη διεύθυνση του βαδίσματος και πάντα κολλητά (μισά), και τέλος (σε προσυμφωνία αν επιτρέπονται ή όχι, και παράδεισος για κλέψιμο) βηματάκια βάζοντας τη μύτη του ενός ποδιού μπροστά απ' την άλλη (μυτούλες, ίσως και μυτίτσες, δε θυμάμαι).

Κατά κύριο λόγο παιδική κατάσταση, μέχρι αρχές εφηβείας, οπότε και οι λέξεις σημαία-κοντάρι αντικαθιστούντο από οποιαδήποτε τρισύλλαβη λέξη, με προτίμηση σε παπάρι, αρχίδι και ό,τι.

Στάνταρ λευκάδα, πείτε και στα σχόλια να δούμε τι διάδοση είχε και τι παραλλαγές.

Βλέπε και σχόλια εδώ. Αφιερούται τω χτήνως.

- Πάμε ρεβάνς ή καινούργιες ομάδες;
- Καινούργιες. (στήνονται σε γραμμή δύο παιδιά) Σή-Μαί-Ά.
- Κό-Ντά-Ρί.
κτλ. με πιθανό ψιλοκαβγά πριν αρχίσει το παιχνίδι.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

Αυτά είναι.

(άμα δεν τους ζορίσεις λίγο εδώ μέσα, λουφάρουν ασύστολα)

#2
jesus

εγώ το 'κανα για να μη μου ρίξεις πετρέλεω στη σηκηά.

#3
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

Τα καλά της τρομοκρατίας.

#4
vikar

Εξαιρετικό!

Δέ το θυμάμαι πάντως έτσι απο Θεσσαλονίκη ή και Βέροια. Κι άμα δέ το λέγαμε βάζουμε ποδαράκι, ίσως τα λέγαμε βηματάκια πλάκα-πλάκα. Δέ θυμάμαι ρε γαμώτ...

#5
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

θυμήθηκα στάνταρ ότι το λέγαμε βάζουμε πόδια.

#6
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

( και περιμένουμε από την Κλυταιμνήστρα το σχετικό λήμμα μόλις ξεμπερδέψει με τον άντρα της )

#7
vikar

θυμήθηκα στάνταρ ότι το λέγαμε βάζουμε πόδια.

Ά να, κάπως έτσι.

#8
dryhammer

Σ' εμάς υπήρχε στην παραλλαγή "Τόπι-Μάνα" όπου ξεκινούσαν από τυχαία απόσταση (2-3 μέτρα) οι δυό αρχηγοί ο ένας απέναντι στον άλλον, ίσχυαν οι ίδιοι κανόνες, κι όποιος πατούσε το πόδι του αντιπάλου είτε διάλεγε άν θα κάτσει μάνα ή όχι, είτε διάλεγε πρώτος τον παίχτη που ήθελε στην ομάδα του, μετά ο άλλος κλπ ανάλογα το παιχνίδι, γιατί αυτή η μέθοδος επιλογής έβρισκε εφαρμογή σε πλήθος παιχνιδιών καθότι κέρμα για να το κορωνίσουμε δεν υπήρχε σε καμιά τσέπη.

#9
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

Ωραίος. Λέω πως το τόπι-μάνα κ το κορωνίζω θέλουν δικό τους λήμμα.

#10
ΣτοΔγιαλοΧτηνος

- Φτάνει! Γιατί να είμαθτε πάντα εμείθ οι Ρωμαίοι?

- Βάλαμε πόδια! Είσαι ζαβολιάρης σαν τον μπαμπά σου που πουλάει μπαγιάτικα ψάρια!

- Ο μπαμπάθ μου πουλάει μπαγιάτικα πθάρια?

(TCHONCK! PAF! PIF!) κλπ...

Ο Αστερίξ στην Κορσική, μτφρ Ιρένε Μάραντεϊ.