Πρόκειται για τρόπο προφοράς, που σκοπό έχει να τονίσει συγκεκριμένη λέξη. Δασύνουμε εσωτερικό φωνήεν στη λέξη, θα το αποδώσω με ένα h, καθιστώντας την προφορά της λέξης δύσκολη και μη φυσική, με αποτέλεσμα να αποκτήσει άλλο βάρος η λέξη στην πρόταση. Συνήθως, δε, προηγείται σύμφωνο που κάνει το όλο σύστημα ακόμα πιο δύσκολο στην προφορά, οπότε το αποτέλεσμα είναι αρκετά παραστατικό.
Θα χρειαστεί μήδι κάποια στιγμή, αλλά προς το παρόν μόνο παραδείγματα, που είναι υπερβολικά ως προς τη συγκέντρωση, απλά για οικονομία χώρου.
1.
- Μαλάκα την Κατερίνα απ' το σχολείο τη θυμάσαι; Την είδα κι έπαθα πλάκα λέμε.
- Αυτή; Αυτή ήταν χhοντρή ρε συ!
2. - Σκhατά τα 'κανες πάλι! Τα κατhάφερες.
3.
(ως απειλή)
- Θα σε γhαμήσω! Θα σου ξhεσκίσω τον πάτο ρε αρχίδι!
- Θα μου κλhάσεις.
4.
- Το φυσάει το παραδάκι ο Μπάμπης, ε;
- Ο πατέρας του είναι χεσμένος στο τάλιρο λέμε. Πλhούσιος, όχι μαλακίες.
5.
- Και, για να 'χουμε καλό ρώτημα, την έχεις μεγάλη εσύ;
- Τhεράστια.
- Τhελέρε!
9 σχόλια
Khan
Πρβλ. και το φαινόμενο της εσωτερικής αύξησης, όπως στο πελούσιος- πελούσια.
kits0s
Πhωω ρε φίλε..
Galadriel
Εξ ου και πχιόττα.
jesus
πολλοί ξένοι ακούνε ένα -χ- (κανονικό, όχι της δασείας) ανάμεσα στο π κ το ι σε λέξεις όπως πια, πιάνω, φάκα, φυσαλίδα ή ανάμεσα σε τ κ ι, πχ τιάρα (εκτός όταν τα προφέρεις αλά μέρυ λίντα) κτλ. ξέρω πχ έναν σέρβο ο οποίος ξερει πολύ λίγα ελληνικά, αλλά ξέρει να γράφει, κ το έχω παρατηρήσει. οπότε νομίζω ότι έχει να κάνει παραπάνω μ' αυτό παρά με την τεχνητή δάσυνση που περιγράφω.
ρεσπέκς προς πάσα κατεύθυνση ένιγουέι.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος
κ έλληνες το ακούνε, σε δγιαβεβαιώ. Αλλά η φάκα κ η φυσαλίδα δεν έχουν -π-, αμάν πχιά :-Ρ
jesus
ναι, αλλά γράφονται με φήτα.
Galadriel
Αυτό το h το ακούω πολύ στα Κυπριακά, ως και Χ ένα πράμα. Η Κύπρια φιλόλογός μου της μιλούσε για την πτhώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με τόσο έντονο αυτό το h, που τα σκατόπαιδα την φώναζαν "κα ΠτXώση" όταν δεν άκουγε.
jesus
τι να σε πω, από κυπρίους δεν κατέχω κ πολύ. κακώς δλδ αλλά τι να κάνουμε.
vikar
Απ' τα πρώτα παραδείγματα του φαινομένου που θυμάμαι στο σάιτ, στα σχόλια αυτού του κλασικού λημματογραφημένου.
Ωραίοζ ο τζίζαζ.