πλακομούνι1 ακόμη ορισμός

Στο παράδειγμα θα ήταν πιο σωστό να χρησιμοποιηθεί το ρήμα πλακομουνιάζομαι αντί της περίφρασης 'κάνω πλακομούνι', ή σκέτο το 'άρχισαν το πλακομούνι'.

E nai re Jesus, pesta naoum

γεια σου ρε χρηστάρα με τα ωραία σου!

ένα ωραίο πλακομούνι δείχνει η ταινία Liquid Sky.

Downloading now... Χαχαχαχα!

Xalikouti και Ironick, όπως θά 'λεγαν και στο South Park: Dude, this is pretty fucked-up right here!

[I]- I don't want you!
- Why not;
- Because I'm killing all the people that I fuck...[/I]

Το κοίταξα παιδιά, το σενάριο δεν είναι του Μπέργκμαν.

Υ.Γ. Ούτε τα εφέ είναι του Λούκας.

Μου θυμίζει κάτι βραδιές σπαρίλας στο φοιτητικό μου σπίτι, που μετά από όλα τα νορμάλ πράγματα που μπορούσε να κάνει κανείς, ακόμα και φοιτητής, άρχιζα να ψάχνω στην τηλεόραση οτιδήποτε βλεπόταν, ή μάλλον, οτιδήποτε γενικώς. Μεταμεσονύκτιες σκουπιδοεκπομπές, Καρατζαφέρη, Βελόπουλο (και γαμώ τα γέλια αν αντέχεις να καείς), ταινίες πέμπτης διαλογής, και τις πολύ δύσκολες μέρες, ακόμα και λίγο από τελεμάρκετινγκ (λίγο όμως). Τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχουν ναρκωτικά που θα μου έκαναν λιγότερη ζημιά από όλο αυτό.

χεχε, τσιμπήσατε παλληκαράκια μου, μωρ τι ταχύτης ήταν αυτή, χαχαχα! η περιέργεια σκοτώνει τη γάτα λοιπόν. Εννοείται ότι η ταινία ήταν του κώλου τουλάχιστον, αλλά έπαιζε αλογόκριτη στους ελληνικούς σινεμάδες το '86. Θυμάμαι να είχε πολλά περισσότερα, μάλλον εδώ είναι λίγο κομμένη. Αλλά ίσως λόγω ηλικίας τότε και πέρας του χρόνου από τότε, να έχει μείνει μόνο η υπερβολή.

Ο λόγος που μου έχει μείνει αξέχαστη η ταινία, είναι γιατί είχα πάει με μια φίλη μου βόλτα, λέμε τι να κάνουμε, ε πάμε σινεμά, τι παίζει η Έλλη, τον Υγρό ουρανό, τι λέει, ε κάτι πανκιά, α γουστάρω και μπήκαμε -και μετά καταλάβαμε γιατί μας κοίταζαν κάποιοι με νόημα...

Απόλυτα σχετικό και το λήμμα ψαλιδάκια. Παρεμπιπτόντως, ο foobaras σ' αυτόν τον ορισμό του δεν γράφει σαν στρατιωτικός (σχηματισμός) γιατρός (αιδοία) με ποιητική φλέβα (φιλιούνται);

Σηκώνεται και φεύγει όλο το βράδυ. Σε μια ταβέρνα είχε πάει και μπεκρούλιαζε -dead drunk- ως το χάραμα. Πάνιασα από τη ζήλια μου. Εκεί στην ταβέρνα σύχναζαν πουτάνες και άσχημες αδερφές. Εγώ σηκώνομαι και πάω στο παλιόσπιτο που έμεναν η Αλόη και η Στελίνα και κάνανε πλακομούνια, με συγχωρείς που τα λέω λίγο ωμά και ακάθαρτα.

(Θ. Γρηγοριάδης, «Το Παρτάλι», Πατάκης, 2001)

Εμφανίζεται και στον «Μέγα Ανατολικό» του Εμπειρίκου (Μέρος πρώτο, τόμος Β' σ. 46)

Και πιο καθαρευουσιάνικα ως πλάκωσις και αἰδοιοπλάκωσις.