Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, το όνομα Θεόδωρος / Θεοδώρα προσφέρεται για δημιουργία σύνθετων λέξεων όπως η βιαστικοθοδώρα (βλ. λήμμα παπαφούριας όπου γίνεται σαφής αναφορά) και βέβαια ο γυναικοθόδωρος.

Ο γυναικοθόδωρος (επί το λαϊκότερον γυναικοθόδωρας) είναι ο τύπος που ασχολείται με γυναικεία θέματα ως μη όφειλε. Προφανώς η λέξη είναι παλαιάς κοπής (για να προλάβω τυχόν φεμινιστικές αντιδράσεις) όταν τα ανδρικά και γυναικεία θέματα ήταν σαφώς διαχωρισμένα. Μη βλέπεις τώρα που το να κάνει ένας μαντράχαλος σταυροβελονιά είναι ΟΚ. Λέμε τώρα.

— Πίτσα, τα έβαλες για πρόπλυση τα ρούχα; Χμμ... βρε είναι ευαίσθητα και φοβάμαι ότι με την πρόπλυση θα γίνουν πατσαβούρια. Α, και να σου πω τώρα που το θυμήθηκα. Αυτά τα φασολάκια που πήρες, όλο ίνες ρε παιδάκι μου. Να σου πω πώς να τα διαλέγεις...
— Α πα πα πα... Μωρέ τι γυναικοθόδωρος είσαι εσύ. Λύσσαξες πια πρωί πρωί.

«Μου το παίζετε και μουγγοθόδωροι», απ\' το 0:50 και μετά (από vikar, 13/10/08)

Χαρακτηρισμοί με κύριο όνομα για συνθετικό: αστραπόγιαννος, βιαστικοθοδώρα, βουβαντώνης, γερολάζαρος, γυναικοθόδωρος, λωλοστεφανής, μαλακαντρέας, μαλακαντώνης, μουγγοθόδωρος, ντελημπάσχος, ντελήσαββας, παστρικοθοδώρα, στραβόγιαννος, τρελαντώνης, τρεμολάζαρος, τρομπογιώργης, τρυπαντωνάκης, ψευτοθόδωρος.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
vikar

Πολύ ενδιαφέρον το εναρκτήριο σχόλιο. Μπορώ να σκεφτώ ακόμη το «παστρικοθοδώρα» ---σ' τό 'χει αναφέρει βλέπω ήδη ο Χορχέ 26.

Διάβασα πάντως προχθές και το «βουβαντώνης», σε διήγημα του Τσίρκα («Τα τριαντάφυλλα», Αλλόκοτοι άνθρωποι, 1939), το οποίο όμως δέ βγάζει τίποτα στο γκούγκλ. Να τα μάζευες αυτά κάπου, μιά και τό 'χεις το θέμα;

Τα σύνθετα με κύριο όνομα ως συνθετικό, μπορείς υποθέτω να τα δείς και ως ειδικές περιπτώσεις οπου ενα κύριο όνομα χρησιμοποιείται όχι ως κύριο, αλλα με άλλη σημασία (γλωσσικό φαινόμενο που σίγουρα θά 'χει και όνομα, απλά δέν το ξέρω). Πιχί, τα μετωνυμικά τόφαλος, ζαχόπουλος, και λοιπά, ή και μή μετωνυμικά, όπως το τάκης, λούλης και άλλα (αναφέρω μόνο ονόματα που θυμάμαι να υπάρχουν ήδη στο σλάνγκ).

#2
vikar

Εράτουμ: (α) Το «παστρικοθοδώρα» το αναφέρει ήδη ο Ρίγκο 21 στον εκεί ορισμό. (β) Το διήγημα είναι του 39, αλλα η συλλογή εκδόθηκε το 44.

#3
vikar

Άλλη μία περίπτωση παρμένη απο λογοτεχνία: «μουγγοθόδωρος», σε διήγημα του Παναγιώτη Παπαδούκα («Επάγγελμα «μ' έσωσες»», Χαμόγελο μετ' αποδοχών, Εστία).

#4
xalikoutis

ψευτοθόδωρος

#5
vikar

Είναι και ο τρελαντώνης, απο το ομώνυμο μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα. Δέν ξέρω όμως καταπόσο έχει όντως ξεφύγει απο την άμεση αναφορά στο βιβλίο και χρησιμοποιείται παραπέρα, όπως πιχί εδώ (στη διεύθυνση, το ερωτηματικό κάντε το αγγλικό).

#6
iron

ο Τρελαντώνης ήταν υπαρκτό πρόσωπο (ο Αντώνης Μπενάκης, αδελφός της Π. Σ. Δέλτα, της συγγραφέως του ομώνυμου βιβλίου)΄, αλλά πέραν αυτού είναι κυρίως γνωστός ως μυθιστορηματικός χαρακτήρας, όπως λέμε Δον Κιχώτης, Κουασιμόδος, Ρασκόλνικοφ (που λέει ο λόγος...) κά. Ως εκ τούτου μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος κάποιον με αυτό το όνομα.

#7
Επισκέπτης

τρεμολαζαρος επισης...

#8
vikar

Τον Στραβόγιαννο τον είπαμε;

#9
vikar

Και μία συμβολή απο Ντέρτι: τρυπαντωνάκης.

#10
vikar

Πάτσις έτι έφη ντελήσαββας και ντελημπάσχος.

#11
vikar

#12
Khan

Περιμένοντας τον Θανάση της μες που θα τους επισκιάσει όλους...

#13
Galadriel

Αχ Χαν, νομίζω σου δημιούργησα υπέρμετρες προσδοκίες, όταν το μόνο που είχα στον νου μου ήταν ότι το Θανάσης ως όνομα μπαργαλάτσου είναι αποτυχία χαχαχαχα!

#14
Khan

Πάμε για συγχώνευση του ποιος Θανάσης; με το ποια Ελένη;

#15
HODJAS

Χαν, υποθέτω οτι γνωρίζεσθε με τον κ. Φιλίππου;