Ο καφές φραπέ. Βλέπε και: φραπεδέλα, φραπεδιόλα, φραπόγαλο.
Γλωσσολογία του φραπέ
Η λέξη frappé είναι γαλλική και σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος. Ως ξένη λέξη κανονικά δεν κλίνεται (ο φραπέ). Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες γαλλικές λέξεις που έχουμε δανειστεί και παραμένουν άκλιτες, στην ονομαστική μερικές φορές αποκτάει κατάληξη και κλίνεται (ο φραπές, του φραπέ, οι φραπέδες κλπ.), κυρίως στην καθομιλουμένη. Άλλωστε αυτό παραπέμπει και στην κλίση της λέξης «καφές». Ενίοτε στον προφορικό λόγο απαντά η μορφή «φραπεδιά» (π.χ.: «Πιάσε μια φραπεδιά») ή, σπανιότερα, «φραπεδούμπα» ή «φράπα».
(από ιστολόγιο)
5 σχόλια
prasas
Σωστός...
Ο ΑΛΛΟΣ
Παλιά οι Έλληνες είχαν την τάση να εξελληνίζουν όλες τις ξένες λέξεις. Δεν αναφέρομαι σε λόγιους εξελληνισμούς τύπου Διδότος, Άστιγξ, Βολταίρος, αλλά στη λαϊκή γλώσσα, που δεν ανεχόταν άκλιτα ουσιαστικά. Οι περισσότερες τούρκικες λέξεις που έχουμε κλίνονται: καϊμάκι, καρντάσης, χασίσι, κεφτές κλπ.. Επί Τουρκοκρατίας εξελλήνιζαν ακόμη και τα ονόματα των Τούρκων, π.χ. Μπραΐμης.
Όταν άρχισαν να μπαίνουν στα ελληνικά γαλλικές λέξεις (κυρίως στο λεξιλόγιο της μαγειρικής -πουρές-, του αυτοκινήτου -λεβιές- και της ραπτικής -πλισέ), η τάση αυτή είχε σαφώς αρχίσει να εγκαταλείπεται, αλλά δεν είχε ακόμη σβήσει και τελείως.
Νομίζω ότι ο λόγος που ο φραπές, μία αρκετά μεταγενέστερη λέξη (του '60, φαντάζομαι), ακολούθησε την παλιά τάση και όχι τη νεότερη πρέπει να ήταν η κατάληξη -έ, που την έχουν από κοινού πολλές γαλλικές και τουρκικές δάνειες λέξεις, με αποτέλεσμα τα νεότερα γαλλικά δάνεια να ακολουθούν κατ' αναλογία τα παλιότερα τουρκικά. Π.χ.: καμπινές (γαλλ.), κεφτές (τουρκ.).
allivegp
Το 12ο δευτερόλεπτο του α΄μηδιού είναι όλα τα λ7!
Galadriel
β' μήδι +1
Δημητράκης(Μητσάκος)
Αληθινή παραγγελία που άκουσα σε καφετέρια από πελάτη:''Δύο φραπέδες άνευ γάλα σε παρακαλώ''