Αυτός που δεν ακολουθά τη λογική και, ορμώμενος απο το συναίσθημα καταφεύγει σε καιρούς σκλαβιάς σε ηρωικές πράξεις. Εξ ου και το κομμάτι του τραγουδιού που τραγουδήθηκε από τον Μουντάκη και άλλους: «Φρόνιμοι κι νοικοκυροί δε ζουν στον Ψηλορείτη, γιατί οι Κουζουλοί εκάμανε ελεύθερη την Κρήτη»

- Αν δεν είσαι κουζουλός και δεν βράζει το αίμα σου, δεν μπορείς να προσφέρεις υπηρεσίες στην πατρίδα, όταν η στυγνή λογική των αναλογιών σου απαγορεύει οποιαδήποτε δράση.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
poniroskylo

Dear GATZMAN, Τις τελευταίες μέρες έγινε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στην αρχική σελίδα για το τι θεωρούν οι χρήστες καταχωρίσιμο σε αυτό το site - δεν ξέρω αν την είδες. Και, επειδή την έχουμε πρόσφατη αυτή τη συζήτηση, από ενδιαφέρον ρωτάω: Γιατί καταχωρίζεις αυτή τη λέξη; Δεν είναι ούτε slang ούτε αργκό ούτε αδόκιμη. Είναι μια λέξη μεσαιωνική της Κρητικής διαλέκτου (υπάρχει και στον Ερωτόκριτο), έχει ενσωματωθεί στην καθομιλουμένη εδώ και αιώνες, έχει γραφτεί χιλιάδες φορές και υπάρχει σε όλα τα λεξικά. Και οι δυο διαφορετικοί ορισμοί που δίνεις είναι επίσης παγκοίνως γνωστοί και αποδεκτοί και απλώς εξειδικεύουν τη βασική σημασία της λέξης: τρελός, άφρων.

#2
prasas

φίλε poniroskylo,συμφωνώ και επαυξάνω!

#3
GATZMAN

Αγαπητοί φίλοι, δεν έχω δεί αυτό που λέει το πονηρόσκυλο, σχετικά με την αναφορά στην αρχική σελίδα, πλήν όμως ο ορισός αυτός είναι ήδη δημοσιευμένος πριν απο μένα απο άλλον χρήστη και θεώρησα δόκιμο να εξειδικεύσω περισσότερο τον όρο απο τις ειδικές περιπτώσεις που αυτός μπορεί να συναντηθεί.

#4
jesus

η συζήτηση που γίνεται εδώ και κάμποσες μέρες έχει να κάνει με το αν ο πρώτος ορισμός έχει θέση στο σάιτ, πόσω μάλλον κ οι διευκρινήσεις του. μπες κ πες την άποψή σου.
το παράδειγμα είναι μάλλον κακοδιατυπωμένο (η φράση όταν...δράση δεν έχει θέση ως χρονική πρόταση εκεί) και θα ήταν καλά να το επαναδιατυπώσεις.
τέλος, επειδή καταχωρίζεις τους ορισμούς καταιγιστικά, καλό θα ήταν, άποψή μου αυτό, να τους αφήνεις λίγο στην άκρη, γιατί κάποιοι δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχει αφιερωθεί χρόνος στην διατύπωση του ορισμού ή/και την επιλογή του παραδείγματος.