Χρησιμοποιείται και ως συνώνυμο του μαλάκας.

Εκ της γνωστής ατάκας του Χ. Κλυνν «δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα!»

Τί είπε πάλι ο νταλάρας!

(από Khan, 19/03/15)

Δες και νταλαροειδές.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
OstySan

Πιστεύω πως ως συνώνυμο του «μαλάκας» χρησιμοποιείται λόγω του Τζίμη Πανούση,που του είχαν απαγορεύσει να πεί το όνομα του Νταλάρα και αντί γι'αυτό αναφερόταν σε αυτόν ως «ο μαλάκας»!

#2
Vrastaman

...και όχι μόνον!

#3
iron

Με κεφαλαίο ή όχι; Αν ναι, τότε είναι απλώς το κύριο όνομα. Αν όχι (όπως στο παράδειγμα), έχει ίσως περισσότερο γούστο γιατί έτσι καθιερώνεται ως ουσιαστικό πια. Και είναι ακόμα πιο υποτιμητικό.

#4
Vrastaman

Χωρίς κεφαλαίο, Ironick! Σωστόοοος!

#5
Ο ΑΛΛΟΣ

Μεγάλη μορφή ο Νταλάρας. Με τη χαρακτηριστική του ιδιότητα να είναι κάτω από όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, έχει δώσει λαβή για τη δημιουργία πολλών λαϊκών εκφράσεων:
-Το προμνημονευθέν «δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα!», που έχει ξεφύγει από τον Χ. Κλ. και λέγεται στην καθημερινή ομιλία.
-«Δε συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας», ιστορικό απόφθεγμα του Πανούση που φιγουράρει πλέον (κι αν όχι, θα 'πρεπε) στις ροζ σελίδες του Petit Larousse.
-Το όνομα, σκέτο, με την έννοια του μαϊντανού, του φάντη μπαστούνη, του πανταχού παρόντος και ουδαμού χρειαζούμενου, π.χ.: «Γεώργιος Μπαμπινιώτης, ο Νταλάρας της ελληνικής γλωσσολογίας».

#6
GATZMAN

Αυτές τις μέρες ο Τζιμάρας παίρνει το αίμα του πίσω

#8
Vrastaman

Δεχόμενος τα γιαούρτωμα, ο Νταλάρας είπε ότι είναι καλοδεχούμενοι στις συναυλίες και όσοι «δεν αγαπάν τα τραγούδια μου». Χελοοοόου νταλάρα, ο τελευταίος λόγος που σε σε γιαούρτωσαν είναι επειδή επειδή δεν αγαπάν τα τραγούδια σου!

#9
Vrastaman

Χα, ιδιαίτερα ενδιαφέρον το άρθρο σου Κάδμε. Ο κάθε ένας έχει τον δικό του λόγο να απεχθάνεται τον Ζωρζ. Η δική μου αποστροφή είναι περισσότερο σπλαχνική και έφτασε στο αποκορύφωμα της όταν πριν από χρόνια πήγα σε συναυλία του Sting και πετάχτηκε σαν ψωλή ο Νταλάρας επί της σκηνής κάνοντας χάιτζακ και καταστρέφοντας ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του....

#10
Mr. Cadmus

Εγώ θεωρώ ότι σαν κείμενο είναι εφάμιλλο της Χοτζιανής ανάλυσης του φαινομένου Καζαντζίδης.

Ή, πολύ απλά, ο Νταλάρας αποτελεί τη διαχρονική εξέλιξη του Καζαντζίδη σαν κοινωνικοπολιτιστική τάση. Και δείχνει με πολύ παραστατικό τρόπο ότι καλό είναι που και που να κρατάει κανείς χαμηλό προφίλ και να μην είναι πλεονέκτης. Αυτά τα γιαούρτια και τις καρέκλες πολλοί τα κρατάγανε μέσα τους για πολύ καιρό, και για πάρα πολλούς λόγους. Κι αν μη τι άλλο, το γεγονός ότι πολλοί επιμένουν να μιλάνε για ακραία στοιχεία και να τονίζουν τη «μαγκιά» του Ζωρζ (sic) αναδεικνύει ακόμη περισσότερο το πόσο συστημικός είναι τελικά κι ο ίδιος, αν δηλαδή δεν είχαν ήδη πειστεί από παλιότερα.

Συν τοις άλλοις, τ' ότι οι δωρεάν αυτές συναυλίες γίνονται, απ' ότι λένε, όλως τυχαίως στην εκλογική περιφέρεια της γυναίκας του, δεν έχει σχολιαστεί ακόμη.