το τέρας με τα τέσσερα πόδια και τις δύο πλάτες

σωστόστ!

Η φράση απαντά για πρώτη φορά στον Σέξπιρ, ή κάνω λάθος;...

Νάτην πάλι αυτή την αγαπημένη σύνταξη «αγριεμένο ήτανε» αντί για «ήτανε αγριεμένο». Δεν ξέρω αν έχει γίνει ξανά αναφορά στο σάιτ, κατά πα θα έχει γίνει, για όλα έχει γίνει αναφορά, αλλά αυτό το εμφατικό ρήμα στο τέλος μ' αρέσει τρελά. Ξέρω συγκινηθήκατε τί μ' αρέσει εμένα τώρα και τι δεν μ' αρέσει, αλλά είμαι η Μες και θέλω να βγάλω από μέσα μου πώς θα γίνει τώρα.

Χαχα Mes, κι εμένα η (Αθηναία) καλή μου γουστάρει όταν το λέω. Τελευταίο δείγμα: Παίζεις sims; Ρε συ αυτό ναρκωτικό είναι! Απάντηση: γέλια...

Κάτσε βρε πάτσις, «αθηναία» και «καλή» στην ίδια πρόταση;... :-Ρ

γιατί ρε, αν δεν έχει το «νεκρή» μέσα δε σου κάνει;; δε σε είχα για τέτοιονα...

Τέτοιονας είμαι, τέτοιονας. Αλλα το «νεκρός» το κρατάω μόνο για χλομά πρόσωπα, είπαμε...

tu me rappelles georges, politiquement...
(μάθε γαλλικά κ δες το le grand détournement, μάλλον η μεγαλύτερη καΐλα όλων των εποχώνε.)

Την χρησιμοποίησε τη φράση (the beast with two backs) ο Σάιξπηρ στον Οθέλλο - την βάζει στο στόμα του Ιάγου. Την πατρότητα, πάντως, διεκδικεί ο Ραμπελέ στο Γαργαντούας και Πανταγρουέλ - ή, τουλάχιστον, έτσι αποδόθηκε στην Αγγλική μετάφραση, στα Γαλλικά δεν ξέρω πώς είναι.

la bête à deux dos θείο.

δεύτερη παράγραφος. οριακά κατανοητό, καθ' ότι ο τύπος μας τά 'λεγε μεσαιωνικά.

ντάνκερ, δεν είχα ιδέα!