... Επίρρημα... ο γνωστός αρχαιοελληνικός τρόπος γραφής και ανάγνωσης (βουστροφηδόν), με αλλαγή της κατεύθυνσης ανά στίχο, κατά την τροχιά του βοός στο χωράφι... έγινε στα νεοελληνικά η τροχιά που διανύει το πουστρόνι προκειμένου να πάει από το α στο β: τροχιά λοξή και κουνιστή, με πολλά τσαλίμια και κωλοαναστροφές .
Ε; Ζόρικος όποιος (λαός) το έβγαλε αυτό.

η τελευταία στροφή από ποιηματάρα με άγνωστες λέξεις -οδοντιάτρου (;)- από εδώ.

αναζητούμε τη μισκοτίνη
την άλλη πλευρά της ζωής
να θρονιαστούμε
μα όλα τα όνειρα τελειώνουν
σε πολυθρόνα οδοντιατρική
οδεύοντας πουστροφηδόν
στην έσχατη
τη μάχη

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
xalikoutis

συγνώμη, το url για το ποίημα: http://www.stixoi.info/stixoi.php;info=Poems&act=details&poem_id=79738

#2
xalikoutis

Το σωστό λινκ είναι αυτό *http://www.stixoi.info/stixoi.php;info=Poems&act=details&poem_id=79308*
Αντικαταστήστε μόνο το ελληνικό ερωτηματικό με λατινικό και ζητούμε συΓΚ-ΚΝώμη για την ταλαιπωρία.

#3
Ο ΑΛΛΟΣ

Διάβασα το ποίημα. Τι απίστευτη πίπα!

Ποιες ήταν οι άγνωστες λέξεις; Πάντως η μισκοτίνη είναι μοντέλο ζυμαρικών της Μίσκο -άλλωστε και ο τίτλος του ποιήματος είναι «Ωδή στον Ακάκιο».

#4
malakia

Γειά σου ρε Χαλικούτη με την ελληνομάθειά σου!

#5
vikar

Με την ευκαιρία, διορθώθηκε και το λίνκι στον ορισμό.