Καλούμαι να διεκπεραιώσω μία δύσκολη αποστολή, με εξαιρετικά επίφοβο και αρνητικό αποτέλεσμα. Όπως τα κάστανα καίνε σαν κάρβουνα τη στιγμή που βρίσκονται στη φουφού, άρα κανείς δεν θα έκανε την κίνηση να τα αγγίξει, έτσι και η κίνηση υψηλού ρίσκου ομοιάζει με το καυτό κάστανο που κανείς δεν θα άγγιζε.

Το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τη μητέρα σου, είναι αποτέλεσμα δικών σου αποφάσεων. Πώς είναι δυνατόν τώρα να μου ζητάς τον λόγο και να με βάζεις να βγάλω τα κάστανα από τη φωτιά; Λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρω...

Και στην φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις Σατανά! (από Hank, 14/02/09)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

#1
iron

αντίστοιχο του «βγάζω το φίδι από την τρύπα»

#2
vikar

Το σημαντικό στο νόημα της έκφρασης είναι οτι καλείσαι να διεκπεραιώσεις μία δύσκολη αποστολή, όπως ωραία λέει ο κρεπσίνις, την οποία όμως θα έπρεπε να αναλάβει άλλος (ή τουλάχιστον έτσι φρονείς εσύ). Αυτό φαίνεται ήδη στο παράδειγμα που δίνει ο κρεπσίνις.

Την ίδια ακριβώς έννοια έχει και η συνώνυμη έκφραση που δίνει ο ιρονίκ.

#3
xalikoutis

παρόμοιο νόημα και η ξενόφερτη και δημοσιοκάφρικη «καυτή πατάτα».

#4
sarant

Αξίζει ίσως να σημειωθεί ότι στο «φίδι από την τρύπα» η έννοια της εκμετάλλευσης του άλλου είναι κάπως εντονότερη -μάλιστα υπάρχουν τοπικές παραλλαγές όπου αυτό δηλώνεται σαφώς, π.χ. «βάλαν το ζουρλό/το στραβό/τον παλαβό να βγάλει το φίδι από την τρύπα».

Η έκφραση με τα κάστανα και τη φωτιά υπάρχει και σε άλλες γλώσσες, γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά σίγουρα. Υπάρχει και μύθος του Λαφοντέν, όπου η μαϊμού βάζει τη γάτα να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, και τα τρώει ένα-ένα πριν προλάβει η γάτα. Όμως η γαλλική παροιμιακή έκφραση έχει καταγραφεί από πιο παλιά.

#5
Galadriel

Ωραίο μήδι... (το λήμμα εννοείται)

#6
Μιτζνούρ

Το ''βγάζω τα κάστανα από τη φωτιά'' δεν ταυτίζεται με το ''βγάζω το φίδι από την τρύπα''.

Το πρώτο σημαίνει 'καλούμαι να κάνω κάτι δύσκολο, που συνεπάγεται κόστος (εξ ου και το 'κάψιμο')' όπως σωστά ελέχθη, αλλά δεν προδικάζει το αποτέλεσμα. Βασικά σημαίνει ότι ''όλοι θα φάνε κάστανα αλλά μόνο εγώ θα έχω καεί''. Είναι περίπου το ίδιο με την '''καυτή πατάτα'' του Χαλικούτη. Καλούμαι να πω (συνεπώς να εισπράξω και τις επικρίσεις για την ενέργειά μου) αυτό που οι άλλοι δεν τολμούν ή αποφεύγουν να πουν ή να κάνουν. Και στις δυο περιπτώσεις χρειάζεται ένας 'αποφασισμένος' ένας ήρωας, ένας Δον Κιχώτης, ο οποίος όμως αποφασίζει ο ίδιος. Δεν παρασύρεται, μολονότι καμιά φορά εξαναγκάζεται: Μ' έβαλες να βγάλω τα κάστανα από τη φωτιά.

Το δεύτερο δεν είναι απλώς πιο έντονο αλλά και δόλιο, όπως σωστά υποσημαίνει ο Σαραντάκος, όπου μπαίνει και η έννοια της εκμετάλλευσης, διότι αυτός 'που κάνει την παλληκαριά ή την κουρουράδα' δεν έχει συναίσθηση του κινδύνου, ο οποίος είναι σαφώς μεγαλύτερος μέχρι και καταστροφικός.