Λίλιαν

ορθογραφικ;a λάθh: «στη [χωρίς ν] συνέργεια [αλλαγή τόνου]»- burn after reading....

Ψηφίζω το Λίλιαν (κατά το αμαρτωλό).

και γω θά 'λεγα «το»

Εύγε σύντεκνε

Στην αστρολογία υπάρχει κι ο όρος Λίλιθ, που αναφέρεται στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης.

H Βικυπαίδεια αναφέρει ότι η σωζόμενη σφηνοειδής γραφή επέδιδε το Λιλιθ (Lilith) ως Λιλιτου (Lilitu) το οποίο παραπέμπει στο Λολίτα, που αποτελεί πεμπτουσιώδες γνώρισμα της ημέτερης Λίλιαν.

Τέλειο λήμμα. Αλλά, βέβαια, τι άλλο θ'άξιζε στη Λίλιαν; Η Λίλιαν. Η Λίλιαν μας.

emanuela

Σπέκια!
Να προσθέσω (από την παρέα μου) και το Marie-Claire, το οποίο εκτός από γνωστό περιοδικόν μοδός, αναφέρεται σε γυναίκες που εκπληρούν την φαντασίωση: - Max 30 με κορμάρα
- ταγέρ
- μικρά ορθογώνια γυαλιά
- μαλλιά πιασμένα ψηλά
- πέρλες στο λαιμό
- ζαρτιέρες

Εφαρμόσιμο σε σενάρια: Δασκάλα, Γραμματέας και το απόλυτο: η προϊσταμένη σου (με σκότωσες!).

Αντιστοίχως, το Φράου Χέλγκα, χρησιμοποιείται για περιπτώσεις τευτονικών θηλέων με σαφείς τάσεις bondage και γενικά συμπεριφορά Waffen SS...

Γαμώ τις παραφιλίες, Desperado! Sarah Palin η μεν, Hillary Clinton η δε!

Όχι και Palin ρε Vrasta! Φτου κακά! (θα μου πεις η άλλη η σκύλα που αναφέρεις καλύτερη είναι;!)
Η Marie-Claire είναι φινετσάτη, Γαλλίς εις το στυλ και την συμπεριφοράν! Η Αλασκανιανή (πίσω μου σ'έχω σατανά!), είναι η θηλυκή μετενσάρκωση του Δόκτωρος Μένγκελε!

Προστέθηκε και ο ύμνος του/της από τους αξεπέραστους Depeche Mode. Δεν ήξερα ότι το/η Λίλιαν είχε κάνει και διεθνή... καριέρα.

Αψογος ο Κνάσος! Το Λίλιαν απέκτησε σάουντρακ!

Lilian
Depeche Mode

Oh, Lilian
Look what you've done
You've stripped my heart
Ripped it apart
In the name of fun

Oh, Lilian
I'm a poor man's son
And precious jewels
Weren't found in schools
Where I came from

Pain and misery always hit the spot
Knowing you can't lose what you haven't got

Oh, Lilian
I should have run
I should have known
Each dress you own
Is a loaded gun

Oh, Lilian

Oh, Lilian
I need protection
I hear your voice
And any choice I had is gone

Oh, Lilian
Once I begun
I couldn't stop
'til every drop of blood was sung

Pain and misery always hit the spot
Knowing you can't lose what you haven't got

Oh, Lilian
Look what you've done
You stripped my heart
Ripped it apart
In the name of fun

Oh, Lilian
Oh, Lilian
Oh, Lilian
Oh, Lilian

Για όσους ρωτάτε για την καταγωγή της Λίλιαν: είναι Σλανγκοσυριανή και Καθολική στην διέγερσή της.

Μια φούντωση μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά
Λές και μάγια μου χεις κανει Σλανγκοσυριανή γλυκιά.

Παράφραση της Φραγκοσυριανής του Μάρκου Βαμβακαρη.
Υπ' οψιν το παρόν τραγουδάκι μπορεί να παιχτεί και με τη μουσική του Εθνικού ύμνου(παίζει!)

Αλλά και...
Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή

Α...ανακάλυψα τη γιαγιά της Λίλιαν.Ηθοποιός...ναι.Και καυλιάρα όπως η εγγονή. Δείτε τελευταία φωτογραφία στο παρόν λήμμα.
Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά

τωρα που εχετε συλλεξει πολλεσ ινφο ζωη τησ θα γραψετε το βιβλιο επιτελουσ;;;

Ωπα σκάσανε κι άλλα νέα για τη γνωστή Λίλιαν

Δες εδώ

το βιβλίο γράφεται μόνο του, όπως βλέπεις.

prepei na cugedrw8oun kapou olec oi pliroforiec gia na kanoume kai ti metafraci kai na to ekdwcoume.

Σε σχέση με την τελευταία φωτό:
Καβάλα πάν στην εκκλησιά καβάλα προσκυνάνε

Θα ανέβει ακόμα μία για να φαίνεται λίγο καλύτερα η γιαγιά Λίλιαν

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες στη συνέντευξη. Και σας είχα πει να μην χρησιμοποιήσουμε την ατάκα «είχαν κέφι οι γονείς σου όταν σ' έφτιαξαν», όταν της την είχαμε πέσει! Δεν μ' ακούγατε!...

Αχ...

Άρα έχουμε και το άκρως εύστοχο επώνυμο του Λίλιαν: Γεννήθηκε Λίλιαν Μηνιάτη!
Άκουσα όμως ότι το άλλαξε σε Λίλιαν Μινέτη για να μη την μπερδεύουν με την αποδημήσασα εις Κύριον γιαγιά της!

Σιγά σιγά θα γίνει και Λίζα Μινέλι(ηθοποιός,τραγουδίστρια,χορεύτρια, κόρη της Τζούντι Γκάρλαντ. Γνωστή από το Καμπαρέ αλλά και αλλού.Θα ανέβει φωτό)

Βρέθηκε κι η θεία, Λίλιαν Μύλλερ!

Σούμα όσα βρήκα (το σχόλιο συμπληρώνεται στην πορεία αλλά μην γίνει καμια στραβή και χάσω το σύμπαν): Κατέβηκε τελευταίο το σχόλιο για να είναι handy.

Σπέκια στην Βαλ για το απάνθισμα!!!!

χαχαχαχαχααααα! δεν παλεύεσαι Μες! έχουμε κάνει τόση δουλειά ε; σε λίγο θα κυκλοφορήσει και στα περίπτερα!

Στόχος ήταν να γράψω το επόμενο κεφάλαιο, αυτό που θα κάνει τον Πέρη να θυμηθεί την γλύκα του γυναικείου φύλου και να απαρνηθεί τα οργιώδη πάθη του με το αντρικό. Έλα που δεν το ξερα το παραμύθι (πρέπει να είμαι η μοναδική έβερ που δεν έχω γράψει για το Λίλιαν).

Ιρονικ τρελά σπέκια κοπέλα μου γιαυτό το η Λίλιαν όρμηξε μέσα, πήρε το γλιτσερό σκοινί στα χέρια της, του το τύλιξε βίαια γύρω από τον λαιμό, τον γονάτισε χάμω, τομπούστη, γέλαγα σαν τον μαλάκα.

Επίσης acg η ποιητικότητα του λόγου σου καλό μου είναι συγκινητική, σαν να μουν εκεί ένα πράμα.

Χαλικού δεν το χεις με τα μέτωπα χαχ

Vrastaman, Jesus and all: τελέτε ρε έχουμε τρελαθεί εντελώς, που να κλάσει η δική μου φαντασία για συνέχεια, the ultimate challenge...

Συμφωνώ Μες, το κομμάτι της Iron τα σπάει. Από τότε το διάβασα ενέταξα το «παλιοτσουτσέκι» στο ρεπερτόριο των επιούσιων μπινελικίων μου. Αναμένουμε τωρα το sequel σου!

mes, γρήγορα να γραφτεί και επόμενο κεφάλαιο... δε γίνεται μια ιστορία για τη λίλιαν να τελειώνει με τη λέξη... τραχανάς... .

@ Μes: Δακρυα χαρας και συγκινησης κυλησαν στα μαγουλα μου διαβαζοντας αυτη την ιστορικη αναδρομη. Μου θυμισε τις εποχες που ολα ηταν πιο αγνα, πιο ανθρωπινα, τοτε που το Λιλιαν μιλουσε ακομα στις καρδιες των αγνων φιλαθλων. Να 'σαι καλα βρε μπαγασικο...

@ Vrasta: Ναι, το παραδεχομαι, εγω γυρισα τον Περι στο πουστεϊκο. Αλλα κι αυτουνου ο κωλος τα 'θελε.

@ Xalikoutis: Γιατρε μου, δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο μαζι σου. Τραχανας; Τραχανας, το φελεκι μου μεσα...

@ Θεανθωπος: Λογω μακροχρονης θητειας στο κινημα του τιραμισουρεαλισμου, προτεινω να αναλαβεις να συντονισεις την συγγραφη της Λιλιαδας απο ομαδα χρηστων του σαιτ, κατα τα προτυπα του μικρου δειγματος που ηδη υπαρχει.

@ Ironick: «τομπουστη» Ολ δε μανυ ομως...

αν ο τραχανάς δεν πρέπει να είναι η τελευταία λέξη για τη Λίλιαν, επειδή τη θεωρώ πνευματικό μου πολύ παιδί!, να σημειώσω ότι η πρώτη λέξη που ψελλίστικε γι΄αυτήν ήταν απολύτως κατάλληλη: ΑΜΑΝ! εδώ

...ας ξεθάψουμε, λοιπόν, τα χιονισμένα από σκόνη πλυντηρίου αβάδιστα μονοπάτια προς την πχιοτική γκάβλα που γεννούν σε μας τους ανυποψιάστους τα αιθέρια βορειοδυτικά περάσματα θηλυκών όπως η Λίλιαν...

Για τον ιστορικό του μέλλοντος νομίζω ότι πρέπει να σημειωθούν και τα εξής.

Η πρώτη εμφάνιση της Λίλιαν έγινε στις 05/11/08 στο παράδειγμα του λήμματος αμαρτωλό, το του xalikoutis

[i]- Αμάν αμάν αμάν....
- Α πα πα πα....
- Βάι βάι βάι...όι όι μανούλα μου
- τι ήταν αυτή η Λίλιαν βρε παιδιά....τι ήταν αυτό βρε συνάδελφοι...;
- Αμαρτωλό ήτανε, συνάδελφε, αμαρτωλό...Θέ μου φύλαε ήτανε.....[/i]

Η πρώτη εμφάνση του Περι έγινε δυο μέρες μετά, στις 07/11/08, στο παράδειγμα του λήμματος τελατίνι, το.

[I]- Τι έγινε ο Περικλής ... δεν φάνηκε απόψε ...
- Άσε, τον έπιασε η μέση του ... αλφάδι στο πάτωμα είναι από χτες ... ας όψεται η Λίλιαν ...
- Η Λίλιαν; Τι, η Λίλιαν; Ποια Λίλιαν; Όχι Η Λίλιαν ...
- Ναι, ναι, η Λίλιαν, όπως το είπες με το Η κεφαλαίο ... τούκατσε επιτέλους ... και, φυσικά, τον ξετίναξε ... τελατίνι τον έκανε ...
- Εμ, έτσι είναι ... τι τόθελε το αμαρτωλό ο πουρέιντζερ;[/I]

Ο Περικλής εμφανίζεται και σε δυο άλλα παραδείγματα που γνωρίζω.

Στις 18/11/08, στο λήμμα κάνω ζάφτι

Τον κόβεις για μισοριξιά τον Περικλή,αλλά βάρδα να μην τα πάρει στο κρανίο ... τρία μπεντένια δεν μπορούσανε να τον κάνουνε ζάφτι προχτές που κάποιος είπε κάτι για την Λίλιαν.

Και, στις 30/01/09, στο λήμμα κουμάσι

[I]– Κατά τη γνώμη μου, ο Περικλής κακώς κάνει και ασχολείται με αυτή τη Λίλιαν... Παντρεμένος άνθρωπος τώρα, δεν επιτρέπεται...
– Άσε, ρε Βασιλάκη... Όταν εσύ έτρεχες με τη γλώσσα έξω πίσω από κείνο το παστάκι τη Λάουρα, καλά ήτανε... Καλό κουμάσι είσαι και του λόγου σου κι έρχεσαι τώρα να κάνεις και κήρυγμα...[/I]

Στα παραδείγματα αυτά φαίνεται ο ορίτζιναλ Περικλής, ένας τύπος μεσήλικας, παντρεμένος, μάλλον ισχνός, που δεν τον βάζει το μάτι σου αλλά ο οποίος, για το χατήρι του Λίλιαν, γίνεται άλλος άνθρωπος. Ας σημειωθεί και ότι η πρώτη υπόνοια ότι ο Πέρι το γυαλίζει το πόμολο διατυπώνεται μόλις στις 29/11/08.

@αστεγκές που γράφει @ βράστα: ήμουνα σίγουρος ότι είσαι νατουραλιστής.

θα εισηγηθώ στο κώμα να δημιουργήσει μια επιτροπή αυθόρμητης συγγραφής λιλιάδων, η οποία κάτω από τις ευνοϊκές ιστορικές συγκυρίες θα κατουράει ροδόσταμο.
(βρείτε το υποκείμενο στην τελευταία πρόταση κ κερδίστε αιώνιο ζωή)

υγ: καλά, μες, είσαι απλά θεότητα...

η συγκυρία είναι μια στοχαστική διαδικασία όπως έλεγε και ο αλτουσερ πριν δολοφονήσει τη Λίλιαν..

..πλάκα κάνω.

ναιναι...πλάκα κάνω είπε ο αλτζαζίρα κ άρχισε να εκπέμπει.

@jesus: το ξέρω και δεν ντρέπομαι να το πω κι εγώ, είμαι απλά θεότητα :-P Κι εσύ επίσης. Τώρα όλοι χαρούμενοι.

@πονηρό & άδερς: ο λόγος που έβαλα τα λινξ χρονολογικά είναι γιατί, προφάνουσλυ, όλο και κάτι θα μου ξέφευγε σο, εφόσον βρήκες κι άλλα, δεν τα κολλάς στο αρχικό να το κάνουμε ολοκληρωμένο; μ;

@acg: η συγκίνηση ήταν αμοιβαία, μη σου πω με έπιασε και ανατριχίλα ένα πράμα διαβάζοντας τα χαΐρια των πρωταγωνιστών όπως τους ξεφτυλίσατε :-P

@ιρον: there's a long way για το Τιπερέρι - πόσα ακόμα είναι χαμένα στα άδυτα του σάιτ και πρέπει να προστεθούν...

@χαλικού: έρχεται έρχεται μόλις βρω την αρμόζουσα έμπνευση...

χαχαχαχαχα τζίζας!

Σούμα όσα βρήκα (το σχόλιο συμπληρώνεται στην πορεία αλλά μην γίνει καμια στραβή και χάσω το σύμπαν):

xalikoutis 05/11/02009
- Αμάν αμάν αμάν....
- Α πα πα πα....
- Βάι βάι βάι...όι όι μανούλα μου
- τι ήταν αυτή η Λίλιαν βρε παιδιά....τι ήταν αυτό βρε συνάδελφοι...;
- Αμαρτωλό ήτανε, συνάδελφε, αμαρτωλό...Θέ μου φύλαε ήτανε.....

poniroskylo την: 07/11/08
- Τι έγινε ο Περικλής ... δεν φάνηκε απόψε ...
- Άσε, τον έπιασε η μέση του ... αλφάδι στο πάτωμα είναι από χτες ... ας όψεται η Λίλιαν ...
- Η Λίλιαν; Τι, η Λίλιαν; Ποια Λίλιαν; Όχι Η Λίλιαν ...
- Ναι, ναι, η Λίλιαν, όπως το είπες με το Η κεφαλαίο ... τούκατσε επιτέλους ... και, φυσικά, τον ξετίναξε ... τελατίνι τον έκανε ...
- Εμ, έτσι είναι ... τι τόθελε το αμαρτωλό ο πουρέιντζερ;

acg την: 08/11/08
- Δεν το περίμενα αυτό ρε πούστη μου...
- Ε, είσαι μαλάκας. Φαινόταν απ' την αρχή ρε Πέρι.
- Μα να μου κάνει τέτοια μπινιά η Λίλιαν; Η Λίλιαν;
- Ναι ρε σκατόγερε, σιγά μη καθόταν κι άλλο το μωρό με τη μούρη σου...

xalikoutis την: 10/11/08
– Δεν υπάρχει περίπτωση να τη γαμήσω εγώ αυτή... Τι μέτωπο είναι αυτό, τεράστιο!
– Μπαρδόν; Ποια, τη Λίλιαν; Το καυλί το ίδιο; Σ' την έπεσε;
– Ναι...
– Πολύ μυστήριος είσαι μωρ' αδερφάκι μου...

Vrastaman την: 17/11/08
(Δύο άγνωστοι πιάνουν κουβέντα σε παγκάκι στον Εθνικό Κήπο).

- Καλημέρα κοπελιά, με λένε Θανάση!
- Γεια σου Θανάση, είμαι η Λίλιαν. Ήρθες και συ να ταΐσεις τις πάπιες;

(Από την αρχή υπήρξε αμοιβαία συμπάθεια και η συζήτηση γρήγορα στράφηκε σε προσωπικά θέματα).

- Ο Περικλής ήταν δυο χρόνια μικρότερος από τον πατέρα μου... Πηρά την δύναμη να τον χωρίσω, έχοντας διαβάσει Γιαλόμ που γράφει για τις σχέσεις ότι...

(Η χημεία μεταξύ των δύο ήταν εκρηκτική και γρήγορα άρχισαν να ονειροπολούν…)

- Θανάση, ούτε ένα τέταρτο δεν μιλάμε, αλλά αισθάνομαι ότι γνωριζόμαστε μια αιωνιότητα...
- Λίλιαν το ίδιο αισθάνομαι και εγώ. Νιώθω πιο κοντά μαζί σου απ΄ ότι αισθάνθηκα ποτέ για οποιαδήποτε άλλη…
- Είναι κισμέτ! Θα μπορούσα να μιλάω μαζί σου για όλη μου την ζωή…

(Πιάνουν χεράκια…)

- Φαντάσου Λίλιαν, εάν έβρισκα τελικά δουλειά, θα μπορούσαμε να ζήσουμε στο όμορφο διαμέρισμα, την φωλίτσα μας…
- Αχ, εσύ θα γύριζες κατάκοπος από το γραφείο, θα σου έκανα σιάτσου με σουτζουκάκια…
- Και μόλις πάρω bonus θα μετακομίσουμε στη μονοκατοικία των ονείρων μας στην Εκάλη. Θα αγοράσω ένα Doberman, τον Φρίξο, να μας προστατεύει...
- Να κάνουμε και ένα παιδάκι;
- Ναι αγάπη μου, είναι αγόρι! Πώς θα το βγάλουμε;
- Γιαννάκη.
- Τι όμορφο κουκλί ο Γιαννάκης!
- Σου μοιάζει αγάπη μου, έχει τα «τούτα σου».
- Γούτσου-γούτσου-γούτσου ο Γιαννάκης μας!
- Ωχ Θεέ μου, λες να μας πάθει κάτι το παιδί μας;
- Την ώρα που τον πηγαίνει βόλτα με το καροτσάκι, η γιαγιά παθαίνει εγκεφαλικό ..
- Και το καροτσάκι τσουλάει προς την Κηφισίας...
- Ααααααααα! Μια τριαξονική νταλίκα!!!
- Το ΠΑΤΗΣΕ!!!!!
- Ουυυ-ουυυυυ-ουυυυυυ (κλάμα και οι δύο)
- Αδικοχαμένε Γιαννάκη!

poniroskylo την: 18/11/08
Τον κόβεις για μισοριξιά τον Περικλή,αλλά βάρδα να μην τα πάρει στο κρανίο ... τρία μπεντένια δεν μπορούσανε να τον κάνουνε ζάφτι προχτές που κάποιος είπε κάτι για την Λίλιαν.

Vrastaman την: 19/11/08
- Περικλή, πού εξαφανίστηκες αγόρι μου; Από το 1976 και κάθε 17 Νοέμβρη ήσουν κάθε χρόνο επικεφαλής στη πορεία του κόμματός μας προς την Αμερικανική Πρεσβεία!

- Συμπάθα με συντρόφισσα, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω καταρρεύσει ολοσχερώς. Το ταράκουλο με την Λίλλιαν με έκανε να αμφισβητήσω τα πάντα. Κλονίστηκε η και πίστη μου στην επανάσταση. Στην αρχή στράφηκα στον Γιανναρά και επισκέφτηκα το Άγιο Όρος. Οι γέροντες όμως μου έκαναν την σούφρα XL και έφυγα κακήν κακώς. Αναζήτησα την αλήθεια στον Γιαλόμ, και αποφάσισα να επουλώσω τα ψυχικά τε και πρωκτικά μου τραύματα στρεφόμενος επιτέλους σε κάτι δημιουργικό. Έγινα λημματοδότης στο slang.gr.

- Κουράγιο σύντροφε, και να προσέχεις τους μπαγαποντοδότες.

mariahomorfi την: 23/11/08
Λίλιαν:Θα βάλω αυτό το σεμνό κόκκινο φουστάνι με το σκίσιμο στον κώλο στην κηδεία της μαμάς σου, αγάπη.
Βαγγέλας:ΜΠΙΟΥ-ΤΙ-ΦΟΥΛ

Σούμα μέχρι αυτό το σημείο από τον acg 23/11/08
Η Λιλιαν (Η Λιλιαν. Η Λιλιαν μας) μετα απο προσπαθειες μηνων καθησε τελικα στον Περικλη, τον επονομαζομενο και Περι. Τα πραγματα πηγαιναν τελεια: ηταν συνεχεια μαζι, πηδιοταν σαν κουνελια και μαλιστα σε καποια φαση απο το πολυ πηδημα ο Περι επαθε λουμπαγκο.

Ο Περι τη γουσταρε τρελλα και δεν ανεχοταν μυγα στο σπαθι του για τη Λιλιαν. Ενα βραδυ μαλιστα εγινε ενας τσαμπουκας σ' ενα μαγαζι για τη λεγαμενη και επεσαν και ψιλες.

Βεβαια δεν το κρατουσε κι αυτος κλειστο το στοματακι του. Ειχε κανει πληρη περιγραφη στην παρεα και καποιο πουλακι μιλησε κι εφτασε στ' αυτια της Λιλιαν. Εκεινη εγινε εξαλλη και με συνοπτικες διαδικασιες του εδωσε τα βαγια και γνωρισε τον Θαναση μια μερα που εκανε βολτα στον Εθνικο Κηπο. Τα βρηκανε, λεγανε για τον Γιαλόμ, γιατι ξερεις ειναι ντιπ Γιαλομα η τυπισσα, τεσπα τα φτιαξανε.

Εγω του ειπα του Περι οτι η διαφορα ηλικιας ηταν αναμενομενο να οδηγησει σε προβληματα, πραγμα που απ' οτι καταλαβα ενοχλουσε κι εκεινη (το ειχε εκμυστηρευθει στον Θαναση και το 'μαθα απο την ξαδερφη της κουνιαδας του που ειναι φιλη της δικιας μου). Δεν ηταν οτι του 'κανε πουστια, ηταν κισμετ, πώς να σ' το πω... Βεβαια ο Περι εκει, απαρηγορητος. Ενα χαλι...

Η ιστορια με τον Θαναση δεν κρατησε και πολυ. Η Λιλιαν ερωτευθηκε παραφορα εναν περιεργο, αγνωστων λοιπων στοιχειων και σχολασε τον Θαναση σιγουρη οτι ο περιεργος θα τη γουσταρε και θα γινοταν η δουλεια της. Ελα ομως που επεσε σε πραγματικα μυστηριο τραινο. Ενα θα σου πω μονο: Δεν του αρεσε λεει το μετωπο της... Πιασ' το αυγο και κουρευ' το...

Τελος παντων. Μονη της πια, τα βρηκε με το Βαγγελα που ειναι και μορτης κι ωραιος, αλλα δες γκαντεμια τωρα: ουτε μια βδομαδα δεν τα ειχανε και πεθανε η μανα του... Εχει τωρα το τρελλο το μωρο διπλα του και δεν εχει ορεξη να την ακουμπησει...

xalikoutis την: 24/11/08
- Λίλιαν κάβλα μου, να συνεχίσουμε εδώ ή στη στενή;
- Όπου θέλεις άντρακλά μου... (Slangos Δράκος είμαι, ό,τι θέλω γράφω...)

Vrastaman (28/11/08)
Να προτρίνω και εύη μέταλ.
Πρόκειται για μουσική που τελευταία ακούει το παστάκι η Εύη. Η μικρή αδελφή της Λίλιαν, ντε. Έμαθα ότι θέλει πώς και τι να παντρευτεί τον Άκη...

ironick (28/11/08)
..Τσοχατζόπουλο, ο οποίος ως γνωστόν διεζεύχθη προσφάτως, παραμένει άκρως κοτσονάτος και διαθέτει άπειρο ελεύθερο χρόνο.

Το μαντάτο αυτό έριξε τον κατά 20 χρόνια νεότερό του Περικλή σε μανιοκαταθλιπτικό κάτωθεν σπιράλ, δεδομένου ότι η κατά 3 έτη μιοκρότερη αδελφή της Λίλιαν επέλεξε έναν τοιούτο εσχατόγηρο. Καθώς πασάλειβε το σκοινί του με σαπούνι, άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα.

acg (28/11/08)
Αφηνοντας το σκοινι να πεσει απ' τα χερια του, κινηθηκε προς την πορτα. «Ουτε να αυτοκτονησει κανεις με την ησυχια του δε μπορει, γαμω το φελεκι μου μεσα» σκεφτηκε. Απο το ματακι της πορτας διεκρινε την μορφη της Λιλιαν. Της Λιλιαν του. Βεβαια με το μουτρο της κολλημενο στο ματακι και τον ευρυγωνιο φακο του προαναφερθεντος ματακίου, η αγαπημενη και χιλιοτραγουδισμενη οψη του οριτζιναλ αμαρτωλου δεν ηταν αυτη που ο Περι ειχε ερωτευθει περαν πασης λογικης. Εφερνε μαλλον προς γκρεμλιν, γεγονος που με τη σειρα του εφερε ενα μικρο χαμογελο στα χειλη του. Ομως το χαμογελο δεν κρατησε πολυ γιατι..

ironick (28/11/08)
... η Λίλιαν όρμηξε μέσα, πήρε το γλιτσερό σκοινί στα χέρια της, του το τύλιξε βίαια γύρω από τον λαιμό, τον γονάτισε χάμω, τομπούστη, του πάτησε την καχεκτική πλάτη με το τακούνι και ούρλιαξε: «Θα σε σκίσω πούστη, θα σε σκίσω, Τ' ΑΚΟΥΣ;!» ... και δώστου έσφιγγε το σκοινί μέχρι που ο κλασμένος πια Περικλής ψέλλισσε: «Λίλιαν... Δε σ΄αναγνωρίζω... Πού ήξερες τί ετοιμαζόμουν να κάνω;... Μόνο εγώ δεν φταίω σε όλη αυτή την ιστορία...»

«Αυτό ξαναπέστο, παλιοτσουτσέκι!» είπε η Λίλιαν το γκρέμλιν και, χα, σφίγγοντας λίγο περισσότερο το σκοινί, ήρθε μπροστά στα μούτρα του, έτσι, να τον δει να μπλαβιάζει, και τότε... με μια κίνηση... πέταξε τη μάσκα από το πρόσωπό της.

jesus (29/11/08)
και ναι, λοιπόν, η λίλιαν ήταν ο αρμάντο μεταμφιεσμένος. γι αυτό όταν κούναγε το στόμα για τρία λεπτά έβγαιναν μετά βίας δύο λέξεις, και αυτές στομφώδεις.
ο γιος του σκληρού μεγαλοκτηματία δεν άντεχε την κατακραυγή της κοινωνίας και έσπασε κάτω από την πίεση της κατακραυγής. οι περιουσιακές διαφορές με τα ξαδέρφια του τον είχαν οδηγήσει μακρυά από την χασιέδα και το ορυχείο χρυσού, όπου τα απογεύματα χάζευε τα σμιλεμένα κορμιά των ανθρακωρύχων να λαμποκοπούν ιδρωμένα στο απαλό φως του φούρνου μικροκυμάτων.
ΌΧΙ, δεν θα παντρευόταν την Κουμπαρσίτα, όπως ήθελε ο πατέρας του. η ελεύθερη ψυχή του δεν θα άντεχε ποτέ ένα γάμο συμφέροντος...ένα πρωί κατούρησε στην κούπα του καφέ της γαλιάντρας υπηρέτριας καρλότας και έφυγε για να βρει την τύχη του.

Vrastaman (29/11/08)
«Αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν pentejo», σκέφτηκε ο Αρμάνδος και αυτόχαστουκίσθηκε. «Δεν θα χρειαστεί πια να περιμένεις τα γενέθλια σου για να συμπληρώσεις 100 χρόνια μοναξιάς» ψέλλισε και έβγαλε απ’ τον κόρφο του ένα βαζάκι. Το σώμα του Armando διαγραφόταν μέσα από το αραχνοΰφαντο νυχτικό του. «Το μπερδεύω με τα λουλούδια» σκέφτηκε ο Περικλής νοιώθοντας μια καταιγιστική ερωτική πλημμυρίδα. «Μοιάζεις με ένα παράθυρο που βλέπει προς την άνοιξ…» Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τα λόγια του, το σπάνιο φαινόμενο της αυτόματης ανθρώπινης αυτοανάφλεξης …

ironick (29/11/08)
... πραγματοποιήθηκε μπροστά στα ηλίθια μάτια του -και τότε, για πρώτη φορά στη ζωή του, κατάφερε να πιστέψει σε δυνάμεις ανώτερες από τον ίδιο.

Πάγωσε. Μετά, ξαναπάγωσε. Οι φλόγες δεν μπορούσαν να τον ζεστάνουν καθόλου. Εξάλλου είχαν ήδη κάψει ό,τι ήταν να κάψουν και αργοπεθαίναν. Και αυτό που απέμεινε ήταν ένα βουνό γαμημένα αποκαΐδια...

- Αυτό λοιπόν ήταν όλο..., μουρμούρισε απογοητευμένος κι επανήλθε αμέσως στη στείρα αυτοπεποίθησή του. Ξανάπιασε το σκοινί με το σαπούνι και άρχισε να ψάχνει για κανα γάντζο στο ταβάνι.

acg (29/11/08)
Ομως ειναι γνωστο οτι γαντζοι στο ταβανι και μαλιστα ελευθεροι και εν αναμονη του πιθανου αυτοχειρα υπαρχουν μονο στην αρρωστημενη φαντασια σκηνοθετων τριτης διαλογης του Χολλυγουντ. «Ισως τελικα να μην ειναι σημερα η μερα που θα πεθανω» σκεφτηκε και αυτοματα εκανε το λογικο και αναμενομενο συνειρμο: «Die another Day» > James Bond > «Quantum of Solace» > Quantum Physics > φυσικος χυμος πορτοκαλι > πορτοκαλι εσωρουχα... και το μυαλο του, που τελευταια του επαιζε μυστηρια παιχνιδια, ανεσυρε παλιες μνημες απο τη ζωη που αφησε ανεπιστρεπτι πισω, απο τα οργια στο Πουστονησι, τα ατελειωτα παρτυ με ουζα και διαφορα αλλα ποτα πχ βερμουτ και βεβαια τον πρωτο του ερωτα, τοτε που το Λιλιαν δεν υπηρχε, τοτε που η υπαρξη του ολη ειχε κυριευθει απο ενα και μονο ενα πραγμα: την αγαπη του Βαγγελα, αυτου που η μητερα του δεν αφησε να παντρευτει στην Τηλο επειδη λεει ηταν κομμουνιστης. «Πουτανα ζωη» μονολογησε και κοιταζοντας ακομη μια φορα το ταβανι σκεφτηκε πως μονο ο Βαγγελας δεν τον προδωσε ποτε... «Αλλα... μια στιγμη! Η κηδεια της μαμας του, εκεινη η τυπισσα με το κοκκινο ξεκωλο φορεμα... ΘΕΕ ΜΟΥ!»...

jesus (29/11/08)
ξέκωλο φόρεμα, ξανασκέφτηκε. πορτοκαλί εσώρουχα... ΛΙΛΙΑΝ!!!
η κραυγή αντήχισε στο κρύο και άδειο δωμάτιο. τώρα κατάλαβε ποια ήταν η πρωταγωνίστρια στην σφοδρή τσόντα 'γαμήσια στο γκουαντάναμο νούμερο 2: κάβλες στον κόλπο των χοίρων' που τον έστειλε χτες βράδυ στο νοσοκομείο με εξάρθρωση ώμου.
'την καργιόλα, θα τη σφάξω στο γόνατο, να με ατιμάσει έτσι...'
οι γάτζοι στο ταβάνι φαινόταν πιο θελκτικοί από ποτέ. άφησε με νόημα το σαπούνι να πέσει στο πάτωμα. η κατσαρόλα με τα μακαρόνια στην κουζίνα ξεχείλιζε.

ironick την: 04/12/08
- Μού 'χει σπάσει τομπούτσο η Λίλιαν. Όλο προκαταρκτικά ζητάει. Μία φορά δε μ΄έχει αφήσει να τη γαμήσω κατευθείαν...
- Καλά τι μαλάκας είσαι συ, κοτζάμ Λίλιαν σου 'χει κάτσει και κάνεις τσιγγουνιές; Εγώ στη θέση σου θα την έβρισκα κιόλας.
- Ναι καλα, ας είχες Λίλιαν στο πιάτο και θα σού' λεγα πόσο θα κρατιόσουν, ξερόλα.

Vrastaman την: 16/12/08
Σκηνή από το ιατρείο του πλαστικού ιατρού κ. Πουστάνου

- Καλημέρα σας κύριε Βαγγέλη, τι θα επιθυμούσατε σήμερα; Η μυτόγκα σας είναι σκέτο κομψοτέχνημα, μήπως θα σάς ενδιέφερε μια ρινοπλαστική;

- Αχ γιατρέ μου, δεν ξέρω πώς να σας το πω...

- Ελεύθερα αγόρι μου, πες το με δικά σου λόγια...

- Θυμάστε τον Περικλή που του αφαιρέσατε τα βυζάκια πέρσι; Να λοιπόν, όλο με πρήζει ότι το τσουλάκι το Λίλιαν έχει λέει χειλάκια σαν την Αντζελίνα Ζολί. Γκρρρ... λες κει εμείς σε πηγάδι κατουρήσαμε... αχ κ. Πουστάνο μου, τι μπορούμε να κάνουμε;

- Όλα τα 'χει ο μπαξές! Θες εμφύτευση λίπους, δέρματος, κολλαγόνου, σιλικόνης, υαλουρονικού οξέος; Να αρχίσουμε με ένα botoxάκι στα χείλη και μια γενική αποτρίχωση ;

- Γιατρέ μου κάνε ότι νομίζεις, μόνο πεοχειλουδάκι μη με κάνεις και γελάει με την κατάντια μου αυτό το τσόλι το Λίλιαν!

Vrastaman την: 21/01/09
Πέρι: Επιτέλους μόνοι, Βαγγέλη!
Βαγγέλης: ...........

Hank την: 07/01/09
- Τι έγινε ρε Μένιο; Την έρριξες τελικά την Λάουρα;
- Πού να σ' τα λέω; Όχι μόνο που πέτυχα τον αντικειμενικό μου σκοπό, αλλά είχαμε και παράπλευρη απώλεια!
- Δηλαδή;
- Να, η κολλητή της, η Λίλιαν, έσκασε απ' την ζήλεια της! Και τώρα μου κάνει κι αυτή τα γλυκά μάτια!
- Μαλάακαα! Μιλάμε για το γνωστό θεόμουνο, που για πάρτη του αναστενάζει όλο το slang.gr; Ρε τον Μπους τι έκανες! Και τώρα τι μέλλει γενέσθαι;
- Κοίτα αν δεν καταφέρω καμιά φάση τριφασική, θα ψηφίσω Λίλιαν δαγκωτή!
- Μάγος είσαι;

Dirty Talking την: 29/01/09
-Και ποιοι θα είναι στο μπαράκι;
-Ο Μήτσος, ο Κίτσος, ο Λάκης, ο Μάκης, ο Τάκης, ο Σάκης και η Νάρα.
-Ποια Νάρα;
-Η Λιλιανάρα!
-Α, κατάλαβα! Θα είναι πάλι η λάρα, η νάρα και το καυτό συναπάντημα!

Η Λίλιαν συστήνεται σε νέο ψαρωμένο θαυμαστή:
Με λένε Λίλιαν. Οι φίλοι με φωνάζουν Νάρα. Εσύ μπορείς να με λες δεσποινίδα Ευαγγελία Μηνιάτη.

poniroskylo την: 30/01/09
– Κατά τη γνώμη μου, ο Περικλής κακώς κάνει και ασχολείται με αυτή τη Λίλιαν... Παντρεμένος άνθρωπος τώρα, δεν επιτρέπεται...
– Άσε, ρε Βασιλάκη... Όταν εσύ έτρεχες με τη γλώσσα έξω πίσω από κείνο το παστάκι τη Λάουρα, καλά ήτανε... Καλό κουμάσι είσαι και του λόγου σου κι έρχεσαι τώρα να κάνεις και κήρυγμα...

Vrastaman (07/02/09)
«> πες μου ποιος σε πηδάει να πάω να του φιλήσω τον πούτσο »

Hank (07/02/09)
Αυτό το τελευταίο είπε κι ο Πέρι στην Λίλιαν κι έτσι είχαμε ντράβαλα με τον Βάγγελα...

xalikoutis (10/02/09)
Η Λίλιαν είχε συζητήσει με το Μάρξ τη φράση «οι αστοί θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε».
Ο Μαρξ έμεινε στο κομμουνιστικό κίνημα, η Λίλιαν άνοιξε το πρώτο σεξ shop...

pavleas την: 12/02/09
-Λίλιαν μ'έχεις λολάνει
και θα φάω μεγάλη φρίκη
αν δεν ξηγηθώ φιστίκι
στο σγουρό σου το ραδίκι.

Dirty Talking την: 17/02/09
Μένιος, Λάουρα και Λίλιαν καπνίζουν μετά το δικάβαλο.
Λίλιαν: Αχ να είχαμε και τον Βάγγελα, αυτόν τον Βάγγελα του άλλοτε, τότε που ήτανε πηδήκουλας!
Μένιος: Α, τώρα Λίλιαν με προσβάλλεις! Εγώ τι είμαι εδώ;... Απλώς είστε δύο και μοιράζομαι ο άθρωπας... Εξάλλου τι θες να πεις για τον Βάγγελα; Και τώρα μια χαρά πηδήκουλας είναι!...
Λάουρα: Μένιοοοοοοοο!!! Δεν πιστεύω!!!
Μένιος: .......................

Dirty Talking την: 27/02/09
Βαγγέλας: Αχ γιατί μου τό ΄κανες αυτό Πέρι; Ε; Γιατί; Μπου ου χου χου χου χου! Γιατί; Τι δεν είχες από μένα, τι; Τι σου έλειψε;
Παρακείμενοι Τήλιοι: Έλα μην κάνεις έτσι Βάγγελα! Μια πρόσκαιρη φάση είναι με το Λίλιαν, θα περάσει. Αλλάζει ο άνθρωπος άμα είναι ξεκωλιάρης...
Βαγγέλας: Τι ξέρετε εσείς από τέτοια! Πηδήχτε με κι αφήστε με!
Τήλιοι: Ε, τότε να πηγαίνουμε σιγά σιγά, να σ' αφήσουμε..
Βαγγέλας: Ε, που πάτε! Πηδήχτε με κι αφήστε με, είπα! Όχι κατευθείαν!

ironick την: 18/02/09
Ρε συ ο Φραγκίσκος, τι καλό παιδί, ε; ... και όμορφο πρόσωπο... αλλά είναι τσέπης ρε γμτ αυτός, πού να βρει γκόμενα... Κάνε ένα ψυχικό, ρε Λίλιαν, να χαρεί και το πικραμέν' αχείλι...

Vrastaman την: 26/02/09
Λάουρα: Πώς πήγε χθες με το Μένιο, φιλενάδα;
Λίλιαν: Καλό σέρβις, δεν λέω, αλλά του πήρε πέντε ώρες να μου ξυρίσει τα πόδια. Μέχρι να τελειώσει με πήρε ο ύπνος. Γαμώτο, όσοι δεν είναι παντρεμένοι είναι αδελφές ή τετρατριχοτόμοι!
Λάουρα: Αδελφή και ο Μένιος;;;
Λίλιαν: όχι, τετρατριχοτόμος :-(
Λάουρα: Μη στενοχωριέσαι, έχω ένα καλό conditioner...

Vrastaman την: 04/03/09
Σκηνή 1η. Το ατελιέ του Πανίκου στα Βυζακιά Κύπρου

- Πέρι: Πανίκο μου, μαγειρεύεις θεσπέσια, η λούντζα σου ήταν ιn-croy-able !!!
- Πανίκος: Μα αίνει το πρώτον σου ταξίδι εις την μαρτυρικήν μεγαλόνησον Πέριν μου, έννα μη σε περι-ποιηθούμεν λαλώ-σε!
- Πέρι: Αχ τι έξυπνο λογοπαίγνιο Πανίκο μου (χαμηλώνει το φώς). Μου θυμίζεις την σκηνή από τον «Θάνατο στην Βενετία» όπου…
- Πανίκος: Μα ίντα που λαλείς κοπελούι μου, έννα παίξωμεν μούτσον καλύτερα!

Σκηνή 2η. Το οργισμένο Λίλιαν σπάει με κλωτσιά την πόρτα του ατελιέ

-Λίλιαν: Ώστε έτσι ε;;; Με τον γερομπινέ;;;
- Πέρι: Muchacho, μας την πέσανε!

DT Jesus την: 05/03/09
- Καλά ρε Μήτσο και εσύ πήδηξες τη Λίλιαν;
- Ναι ρε, της τά'σκασα χθες....
- Τι να πω ρε...Αυτή η γυναίκα έχει πάει με το Βάγγουρα, το Μπάμπη, τον Ισίδωρο, τον Κούνα Μούτα και τώρα με εσένα! Έλεος πια...
- Αφού ξέρεις ρε Νώντα, η γυναίκα είναι μαύρη τρύπα, τι ρωτάς...Γιατί δεν της τη πέφτεις και εσύ; Η γκόμενα κάνει και παιχνίδι εντός έδρας...Άκου με που σου λέω...
- Τι λες ρε μαλάκα, να κολλήσω και τίποτα...Ούτε με ξένο πούτσο!

xalikoutis (06/03/09)
Μπράβο βράστα είσαι κύριος... άλλωστε το Λίλιαν μάγκες τα έχει με γυναίκα εδώ και κανά τρίμηνο, τη λένε Μάριον, την ξέρει ο Παβλέας

Dirty Talking την: 08/03/09
Αυτί της γής: Και έπαιρνε τηλέφωνο ο Πέρι το Λίλιαν και ζητούσε συγγνώμη κι ορκιζόταν ότι έχει ξεκόψει με τον Τζύμπριο γερομπινέ κι ότι ήταν μια παρόρμηση της στιγμής...
Φίλος: Μα είναι τελείως παθητικός!
Αυτί: Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!

Dirty Talking (13/03/09)
Έχουμε μείνει στο ότι το Λίλιαν είναι παρθένα ύστερα από την επέμβαση του Τομ Πούστι. Μετά το κανε με τον Αρίστο, αλλά μάλλον από την άλλη τρύπα. Οπότε πρέπει να μας πει ένας Σλάνγκος, πως έχασε το Λίλιαν την παρθενιά του, την οποία μάλιστα είχε δημοπρατήσει για να ξεπληρώσει την μπαγαποντοπλαστική.

Ο Πέρι έχει μείνει στην Κύπρο με τον μπαρμπα-Μπρίλιο, ενώ το Λίλιαν έκανε εκεί ένα ταξίδι αστραπή για να τον ξεμπροστιάσει.

Ο Βάγγελας είναι στο νέο σπίτι που αγόρασε στην Τήλο.

Sasa την: 03/04/09
Καυλάουρα: Για λέγε μωρή, τι έγινε τελικά με το Γιάγκο; Καλός ή μάπα το καρπούζι;

Λίλιαν: Αααχ, που να στα λέω μωρή, με πέθανε, μ' έκανε κομμάτια, είδα τον Χριστό φαντάρο και το Μωάμεθ μπαλαρίνα! Τίγρης στο κρεβάτι αγάπη μου, τίγρης!

Βασίλης-7 την: 23/04/09
- Άλα της ο Τασούλης! Ρε τί μουνάρα είναι αυτή μαζί του; Καλά πότε έγινε αυτός μπήχτης;
- Ε, από τότε που έριξε την Λίλιαν, πήρε το κολάι, ο μπαγάσας!

BuBis την: 27/05/09
- Ρε σκουληκαντέρα, πάλι με κάρφωσες στο Λίλιαν ότι βγήκα ψες με την Αφροξυλάνθη…
- …
- Καλά ρε κάπταιν Μάλαξ, ποιο είναι το πρόβλημα σου; Μήπως γουστάρεις το Λίλιαν και θέλεις να μας κάνεις να φάμε τα μουστάκια μας;
- …
- Γιατί με κλείνεις το μάτι ρε συ Πέρι; Mήπως τον απλώνεις τον τραχανά;

patsis την: 02/06/09
- Φίλε! Αδερφέ! Δικέ μου!
- Τι είναι ρε;
- Μού 'κατσε χθες στο άσχετο μια μουνάρα!
- Καλή;
- Τι καλή! Μόνο; Το Λίλιαν!
- Σώπα! Μπράβο ρε μεγάλε! Σωραίος! Ούτε στον παπά!

Μόλις συνειδητοποίησα ότι το Λίλιαν ετυμολογείται από το λιλί.

Αλλά τι σημαίνει; Αυτή που είναι συνέχεια με ένα λιλί στο χέρι, στο στόμα κάπου τέσπα, ή μήπως σύμφωνα με τις νέες gender blender θεωρήσεις το Λίλιαν είναι το λιλί;

Λιλιάδα reloaded. Αρχικό σχόλιο για τους προηγούμενους: έχετε ξεφύγει εντελώς. Όλες οι γυναίκες σκατοκαριόλες, όλοι οι άντρες πούστηδοι. Οκ η Λίλιαν είναι σκατοκαριόλα προφ αφού έτσι την γουστάρετε, αλλά οι άντρες πρέπει να είναι άντρες τέρμα και τελείωσε το πράμα πρέπει να ξεκαθαρίσει. Δεν μπορεί ο θεϊκός μούναρος έπος να σχετίζεται με πεοπαίρνουλες, έλεος.

«Πότε σουρούπωσε...». Η μαυροφορεμένη Λίλιαν κοίταξε τον ήλιο που έβαφε τον ουρανό χρυσό... Δεν το πίστευε ότι σε μια στιγμή όλα θα άλλαζαν κι όμως έφτασε μόνο μια στιγμή. Το αυτοκίνητο που κουβαλούσε τον Πέρι και τον Βαγγέλη καρφώθηκε σε μια κολόνα. Ήταν και οι δύο νεκροί. Οι δυο πιο σημαντικοί άντρες της ζωής της...

Τα δάκρυά της είχαν στερέψει πια καθώς κατηφόριζε το καλντερίμι... Σήκωσε τα κοκκινισμένα μάτια της προς το τέλος του δρόμου και είδε: ο Επαμεινώνδας αυτός ο καλός φίλος της, που πάντα στα δύσκολα είχε να της προσφέρει έναν ώμο να κλάψει, ήταν εκεί και την περίμενε. Τί παιδί κι αυτό... Ποτέ δεν θέλησε να την πηδήξει όπως οι άλλοι... «Άραγε» αναρωτήθηκε...

... μα ανέβαλε για λίγο να ολοκληρώσει τη σκέψη, γιατί από την άκρη του δρόμου ο Νώντας της χαμογέλασε. Την πλησιάζε, κοιτώντας τη στα μάτια μα χωρίς να της ζητά κάτι, με το συνηθισμένο περίεργο βηματισμό του, αργό και διστακτικό, λες και θα μπορούσε να σταματήσει να χαζέψει το ο,τιδήποτε, ένα μπαλκόνι, ένα ζητιανάκι, κάποιο ξεχασμένο μαγαζάκι, το απόλυτα κοινότοπο με τα μάτια ενός παιδιού.

Η Λίλιαν ξαφνικά ένιωσε ξαφνικά τη ζέστη του απόβραδου να της γαργαλάει τις τιράντες...

Ο Νώντας ήταν πια κοντά. Κουβαλούσε στην πλάτη του το ούτι που μάθαινε, και που ποτέ δεν της είχε παίξει, παρά τις παρακλήσεις της. Η Λίλιαν κοιτάζει τη μάυρη δερμάτινη θήκη, και από το φερμουάρ βλέπει να εξέχει ένα πλοκάμι, τόσο μεγάλο, που πρέπει να ήταν από μια χταποδάρα να τόσημε το συμπάθειο...

αχαχα Μεςςςςςςςςςςςς! τους ξέκανες α λα σαπουνόπερα! τέρμα το συμβόλαιο, χαχαχα!

- ωωωω!, λέει, δικό σου είναι αυτό;
- Όχι καύλα μου, το δικό μου είναι άλλο πράμα!, της είπε ο Νώντας και κείνη έμεινε με το στόμα ανοιχτό, όχι επειδή φανταζόταν κάτι ακόμα μεγαλύτερο ή θηριωδέστερο, αλλά επειδή δεν φανταζόταν ποτέ ότι ο Νώντας, ο Νώντας της, θα της μίλαγε έτσι. Και καθώς δεν φορούσε βρακί, μια σταγόνα μουνόχυμα κύλησε στο ένα της μπούτι.
- Τι είναι αυτό μωρή τσούλα! ούρλιαξε ο Νώντας και πέταξε πάνω στην καυτή άσφαλτο τη θήκη με το ούτι, οι χορδές του οργάνου έσκουξαν παράφωνα, και ο Νώντας πλάκωσε κάτω τη λίλιαν και την σκυλογάμησε. Την ώρα που εκείνη σκεφτόταν «ααυτός είναι άντρας!», σκάει ο γαλατάς με το μπλε καρούμπαλο. Μέσα από το μπατσικό, βγαίνει ένας θεόρατος άντρας.
- Τι γίνεται εδώ κοπελιά, σας ενοχλεί μήπως ο κύριος;, της λέει το Κ.Δ.Ο.Α.

«Ουτε να γαμηθει δε μπορει πλεον κανεις με την ησυχια του σ΄αυτη την πολη» σκεφτηκε το οριτζιναλ αμαρτωλό και κοιταξε το ΚΔΟΑ με το καλο της ματι:
- Duuuh! Εσυ τωρα πώς το κοβεις ρε τρισδιαστατε; Βλεπεις να ενοχλουμαι; Ασταδγιάλα πια...

Ο Νωντας, ματι θολο απο τη γκαβλα, ειδε τον κοσμο του να γκρεμιζεται πιο γρηγορα κι απο 'κεινα τα ντοκυμαντερ του Discovery, πώς το λενε να δεις, α ναι, Destroyed in seconds. To Λιλιαν στο πατωμα μισοχυμενο και διαφορα οργανα διασπαρμενα παντου: το πουλι του στο χερι, το ΚΔΟΑ απεναντι και το ουτι παραπερα. Ο νους του γυρισε πισω, 4 χρονια, 6 μηνες, 17 μερες, 11 ωρες, 4 λεπτα και 42.3 δευτερα περιπου, τοτε που ο μονος συντροφος του, το χταποδι του ο Μητσαρας ηρθε στη ζωη του - η μονη σταθερη αξια. Ειχε κατηγορηθει οτι ειχε εμμονες με το Μητσαρα κι οτι θα του ηταν πολυ πιο χρησιμος ξυδατος, αλλα ηξερε βαθια μεσα του οτι μονο εκει μπορουσε να ελπιζει. «Πού ειναι τωρα που τον χρειαζομαι, το ξεσταυ-» σκεφτηκε και πριν προλαβει να τελειωσει το σιχτιρι ο Μητσαρας καταφερε μια γερη πλακαμιά στο καλαμι του ΚΔΟΑ. Το οργανο λυγισε απ' τον πονο και το Λιλαν σκεφτηκε οτι μπορει τελικως και να γαμησει, για διε...

Ο ασυρματος του περιπολικου ηχησε ξαφνικα: «Μαραμενα τα γιουλια κι οι βιολες, μαραμενα και τα γιασεμια...».

«Ξεκινησε λοιπον» σκεφτηκε το ΚΔΟΑ και κινηθηκε αργα προς το αυτοκινητο. Μηνες προετοιμασιας και ατελειωτες προβες γι' αυτο που εφερε την κωδικη ονομασια «Μαγικο Βουνο» εφθαναν τωρα στο σημειο μηδεν. Επρεπε να βιαστει.

Ο Νωντας κοιταξε το ουτι, ο Μητσαρας χαλβαδιαζε το Λιλιαν, το ΚΔΟΑ σταθηκε επιτελους στα ποδια του κι εβγαλε την προσυμφωνημενη κραυγη:

-ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ φώναξε με όλη την δύναμη των πνευμόνων του, δίνοντας έτσι το σύνθημα στους κρυμμένους συντρόφους του να ξεχυθούν σαν εμετοί από τα γύρω δρομάκια προς την κοντινή πλατεία.

Η Λίλιαν, ακόμα θλιμμένη, ακόμα ημίγυμνη, τράβηξε τον Επαμεινώνδα από το χέρι που το 'νοιωσε ζεστό στο δικό της. Φαινόταν ενοχλημένος από την προηγούμενη σκηνή, ήταν γνωστό ότι ήταν φανατικός γαύρος και κάτι τέτοια δεν του άρεσαν καθόλου. Δεν είχε όμως ταρχίδια να τα βάλει με την ΕΑ. Αποφάσισε να πιει το πικρό αυτό ποτήρι και επανήλθε στον μόνο πραγματικό του έρωτα. Η Λίλιαν ήταν δική του πια. Μπορούσε να την απολαύσει εκεί, πάνω στις σκόνες.

Εκείνη σηκώθηκε ελαφρά, πλησίασε το μάγουλο της στο δικό του και με την γνωστή, εντελώς γκαβλλλωτική φωνή της του ψιθύρισε: «Take me, and take me to your darkest room»... Έκπληκτος εκείνος

Παιδιά, μια σλανγκαρχιδιά, αλλά μην σας επηρεάσω. Ο ορίτζιναλ Επαμεινώνδας ο προκεχωρημένης ηλικίας οικογενειόρχης έχει επίσης πεθάνει από εγκεφαλικό πάνω στο σεξ με την Λάουρα. Προφάνουσλυ πρόκειται για συνωνυμία.

Τι θα πει ορίτζιναλ; Γεμάτη Νωντάδες η πιάτσα εγκατάλαβα.

Έλα έλα Χανκ you can do better, σεπαναφέρω:

«Έκπληκτος εκείνος...»

Εν τω μεταξύ, 3000 μέτρα πάνω από το Μάλι, το lear jet του Ηλία Ψινάκη φυγάδευε στο Αμπιτζάν τους σφαδάζοντες, πλην ζωντανούς, Πέρι και Βάγγο. «Η εκδίκηση είναι ένα σάντουιτς που σερβίρεται κρύο» ψέλλισε ο εγκέφαλος της επιχείρησης μελαψός Γαλάτης Πιέρ, αφού είχε πρώτα φροντισει να τοποθετήσει στα συντρίμμια του αυτοκινήτου του Πέρι ...

βρε βράστα τους είχαν θάψει αυτούς, από την κηδεία γύρναγε το αμαρτωλό τους έχωσε βαθιά στο χώμα και τους είδε με τα μάτια της - ή το αλλάζεις ή θα βάλω στα χέρια του Πιέρ μια καραμπίνα να τους πυροβολάει ξανά και ξανά ρωτώντας τους «πέθανες τώρα;» μέχρι να μην απαντήσουν χε

Μες, ο οπαλάκιας δεν έθαψε τις σωρούς των Πέρι και Βάγγουρα - αυτοί είναι [i]πολύ γκέι για να πεθάνουν – αλλά κάτι άλλο. Μωρό μου σόρρυ αλλά δεν θα σου κάνω αυτή την χάρη - ως Σλάνγκοδράκαινα που είσαι, φυσικά, be my guest και πυροβόλησε τους, τάισε τους ντολμαδάκια με απεμπλουτισμένο ουράνιο, ρίχ’ τους σε λάκκο με τις ενεργητικές λευκές τίγρεις. Ακόμα και εγώ που ποτέ δεν έχω δει σαπουνόπερα (γιετ ανάδερ ντισκλέημερ!) γνωρίζω καλά ότι στην σαπουνόσφαιρα οι «νεκροί» πάντα βρίσκουν τρόπο να επιστέψουν. Το έκανε ο Victor (θύμα αεροπορικής τραγωδίας) στα Ατίθασα Νιάτα και η Taylor (2 φορές μάλιστα - αεροπορική τραγωδία την μια, σφαίρα της Sheila την άλλη!) στην Τόλμη και Γοητεία. Και πάντα επιστρέφουν σε κομβικό σημείο της πλοκής διεκδικώντας αυτό που τους ανήκει μουαχαχαχαχαχ...[/I]

μάστα, βράστα. ναι, άλλος ένας που δεν βλέπει σαπούνια. Ναι.

[I]Πάμε πάλι:

Εκείνη σηκώθηκε ελαφρά, πλησίασε το μάγουλο της στο δικό του και με την γνωστή, εντελώς γκαβλλλωτική φωνή της του ψιθύρισε: «Take me, and take me to your darkest room»... Έκπληκτος εκείνος...

Εν τω μεταξύ, 3000 μέτρα πάνω από το Μάλι, το lear jet του Ηλία Ψινάκη φυγάδευε στο Αμπιτζάν τους σφαδάζοντες, πλην ζωντανούς, Πέρι και Βάγγο. «Η εκδίκηση είναι ένα σάντουιτς που σερβίρεται κρύο» ψέλλισε ο εγκέφαλος της επιχείρησης μελαψός Γαλάτης Πιέρ, αφού είχε πρώτα φροντισει να τοποθετήσει στα συντρίμμια του αυτοκινήτου του Πέρι ...[/I]

...την λαστιχένια κούκλα που τον συντρόφευε τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς του στην σπηλιά. Αυτά τα ψοφίμια θα πλήρωναν ακριβά την επιμονή τους να μείνουν ζωντανά παρά τα αυτοκινητιστικά και το θάψιμο, σκεφτόταν ο Πιέρ. «Καλά που έστειλα τον γιγάντιο αρουραίο μου να σκάψει εκείνο το τούνελ από το Μάλι ως το 1ο νεκροταφείο Πατρών που ήταν οι τάφοι τους» σκέφτηκε χαιρέκακα. Του χε κοστίσει πολύ ακριβά ο αρουραίος αυτός αλλά, ο Ψινάκης είχε δίκιο, άξιζε τον κόπο.

Από την τρύπα του τάφου την ώρα που οι κάσες άρχιζαν την ελικοειδή κατηφορική τους πορεία, πρόλαβε να δει το φως του ήλιου και τα κλαμένα μάτια της Λίλιαν...

<<σόρυ που σας γαμάω τη ροή>>, είπε εκείνη την αναπάντεχη στιγμή η Λίλιαν κοιτάζοντας προς τον ουρανό -
και σηκώθηκε από το έπος της, <<αλλά εσύ, έισιτζή, έχεις κρυμμένη φλέβα για να με κάνεις ηρωίδα. Μόνο που δεν κατάλαβα γιατί ο/η/το ιρονίκ γελάει με τον κωδικό «Μαγικό βουνό»>>...
... δεν πρόλαβε να ξεστομίσει τις σκέψεις της και την ξαναπήρε το κλάμα νιώθοντας τον Πιερό να έχει ήδη αρχίζει να μποχάει μες το φέρετρο που οι οπαλάκηδες τοποθετούσαν απρόσεχτα μέσα στο σκάμμα.

χαχαχαχαχ ιρόνννννν

Σε αυτή την ανάμνηση ο μελαμψός Πιέρ (αμάν μωρέ βράστααα πέρι πιέρ το πήρε και η ιρον σε πιερό θα με πεθάνετε) έκλεισε τα μάτια. Ο Πέρι βόγκηξε το ίδιο και ο Βαγγέλας. Δεν ήταν βογκητό πόνου... Όσο ο Πιερ στεκόταν βυθισμένος στις σκέψεις του οι δυο εραστές αποφάσισαν ότι κάνουν μαλακίες που δεν εκμεταλλεύονται την κάθε στιγμή σαν να ναι η τελευταία, σο, άρχισαν μια σέσιον εκεί, στο πάτωμα του αερόπλανου (sic).

O μελαμψός Πιέρ, όταν κατάλαβε τί παίζεται, γλάρωσε. «Να ένας ωραίος τρόπος να περάσει η ώρα μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ...» μετά κόμπιασε. Το σκέφτηκε. Αμφιταλαντεύτηκε. Και να, πήρε την απόφασή του! Με φόρα έβγαλε από το ζωνάρι του το περίστροφο, το γύρισε προς τους δυο εραστές που ήταν και οι δύο σε προοργασμικά πελάγη ευτυχίας και την ώρα που πατούσε την σκανδάλη μουρμούρισε: «Άει σιχτίρι πούστρες, κάθομαι και ασχολούμαι, είσαστε και παράλυτοι (σ.ς. αναφέρεται στις συνέπειες του αυτοκινητιστικού), σιχτίρι».

Ο Πέρι έμεινε σαν κεραυνοβολημένος, όταν έφαγε την πρώτη σφαίρα στην κόχη του ματιού, την δεύτερη στην καρδιά και την τρίτη στον δεξί κρόταφο. Ο Βαγγέλας κρατώντας τα έντερα που του περίσσευαν από την τρύπα της κοιλιάς, όπως την έφτιαξε συμμετρική ο άξονας του τιμονιού του αυτοκινήτου του Πέρι το οποίο οδηγούσε, κοίταξε με τρόμο τον Πιέρ... «ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα ρε φίλε, καλά του κανες του πούστη και τον καθάρισες θα μας έτρωγε τα σάντουιτς». Ο Πιέρ γέλασε. «Πέταξε το πτώμα κάτω» είπε αυστηρά στον Βαγγέλα. Εκείνος...

Στο σκάμμα, στο οποίο το πάλαι ποτέ ο μπομπ μάρλεϋ είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ ρέχλας εις τριπλούν μετά αποτσίγαρου. Η σχέση του μητσάρα με τον επαμεινώνδα πλέον, όμως, λάμβανε μια αναπάντεχη πλοκή, καθώς το λίλιαν είχε μπει για τα καλά ανάμεσά τους. για πάρτυ με ούζα ούτε λόγος, λόγω των καννιβαλιστικών γαστρονομικών συνειρμών που δημιουργούσε στον ασυνήθηστα μεγαλο και περίπλοκο εγκέφαλο του μητσάρα.

το βράδυ στις τρεις γέφυρες, του είπε ο νώντας πετάγοντάς του ένα γάντι, ένα καδρόνι και μια άδεια συσκευασία συμπυκνωμένου υγρού πιάτων με ξίδι. διαλέγεις νούμερο άλεν.

φτου ρε πστ, γράφαμε μαζί....

«μπορείτε να τα αναποδογυρίσετε, αλλά κι έτσι πλάκα έχει, είναι τιραμισουρεαλιστικό», είπε ο Μέγας Σχολιαστής του έπους. Όλοι όμως νομίσανε ότι το έλεγε η Λίλιαν εννοώντας τα πτώματα. - Μα πόσοι είναι πια οι πεθαμένοι; ρώτησε μια κυρία.

«Τί ανακατεύεσαι κυρά μου εσύ;« της φώναξε ο Παμίνος. »Άσταγδιάλα πήγαινε σπίτι σου, αυτί της γης, όσα θένε είναι, το ένα μάλιστα το πέταξε ο Βαγγέλας στη θάλασσα, με μία σφαίρα στο μάτι, με μία σφαίρα στην καρδιά και μία σφαίρα στον κρόταφο (για να μην ξεχνιόμαστε)». Ο Πέρι είναι νεκρός. Ο Πέρι είναι νεκρός. Ο Πέρι είναι νεκρός - αυτή την πληροφορία δεν μπορούσε να διαχειριστεί η Λίλιαν ακόμα, εκεί στην αγκαλιά του Επαμεινώνδα.

«Σήκω» της λέει εκείνος τρυφερά. «Είναι η ώρα να

μου σερβίρεις τον καφέ της παρηγοριάς. Το καλύτερο μέρος κάθε κηδείας άλλωστε. Κι απ' ό,τι βλέπω, μια χαρά εύθυμη χείρα είσαι, μουαχαχά«.

Το Λίλιαν εκνευρίστηκε με το αγροίκο γέλιο του Νώντα. »Γαμώ τα φραπελήμματα, γαμώ το φραπουτσίνο μου μέσα!«, σκέφτηκε. Αλλά ήξερε καλά πως δεν είχε επιλογή. Βρισκόταν στις δύσκολες μέρες του μήνα και η μυρωδιά καμένου ντουί είχε κάνει έναν κιθαρίστα να προσπαθεί να αλλάξει όλες τις λάμπες του καφενέ του νεκροταφείου, ενώ άλλοι 99 κιθαρίστες φώναζαν από κάτω: »Αυτό το κάνω κι εγώ«. Ναι, του είχαν μείνει μόνο η άλλη δίοδος και τα χειροπόδαρα. Άρχισε να μαλάσσει την βάλανο του Νώντα, κι ένιωθε κιόλας το Kavli cheese spray να αλείφεται στα δάχτυλά της σαν λιωμένο κεφαλοτύρι. »Τον τυροβρωμίκουλα«, σκέφτηκε! Πόσες μέρες έχει να πλυθεί! Όχι σαν τον Πέρι μου, που ξύριζε και τις τρίχες και την αρωμάτιζε κι όλη την περιοχή ως την αρχιδοχορεύτρα!». Κι όμως, ήξερε πολύ καλά πως κατά βάθος την ερέθιζε η απλυσιά του Νώντα. Καιρός ήταν πια να νιώσει λίγο βαρβατίλα! Νισάφι με τους παρφουμαρισμένους μετρό και τους στρέι. Επιτέλους, λίγο βρώμικο γαμήσι. Το τυροκομείο του Νώντα αποτελούσε άλλωστε άλλοθι για τα δικά της καφέ. Όμως, η θύμηση του Πέρι ήταν αρκετά νωπή στη μνήμη του Λίλιαν για να μην χύσει ένα καυτό δάκρυ μαζί με τον Νώντα πού 'χυνε τα χοντράδια του. Ήταν άραγε αλήθεια ότι όλα είχαν τελειώσει;

Την ίδια ώρα το σώμα του Πέρι έπεφτε στον ωκεανό στα ανοιχτά της Ναμίμπιας. Ένα άψυχο κουφάρι θά 'λεγε κανείς. Κι όμως λίγες στιγμές αργότερα ο Πέρι ένοιωσε μια αίσθηση που τον αναζωογόνησε. Ήταν το κοπάδι με τους λούτσους. Λούτσοι, πολλοί λούτσοι, χιλιάδες λούτσοι, από το χαρακτηριστικό είδος της Ναμίμπιας έδιναν στον Πέρι μια ελπίδα, έναν λόγο να ζήσει. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να βρεθεί ένας τρόπος να βγάλει από πάνω του το αλεξίσφαιρο που τον έσωσε από τις σφαίρες. Ναι, το φανταζόταν ότι οι παραγωγοί του σαπουνιού θα του κανόνιζαν κάποιο «ατύχημα». Τό χε καταλάβει πως δεν υπήρχε χώρος για έναν άνδρα με τις δικές του ευαισθησίες δίπλα στο Λίλιαν. Θα το έκαναν να φανεί ως «ατύχημα», το δίχως άλλο. Τό ΄χε καταλάβει όμως ο Πέρι και το αλεξίσφαιρο ήταν η μόνη λύση. Και πάλι καλά να λέμε που η δεύτερη σφαίρα εξοστρακίστηκε στον φακό επαφής του. Κι η τρίτη στην ζώνη αγνότητας που τού 'χε φορέσει ο ζηλιάρης Βάγγουρας, και που δεν είχε προλάβει να του την ξεκλειδώσει. Το καταλάβαινε, όμως, κι αυτός πως η σχέση του με το Λίλιαν είχε τελειώσει. Ναι, εδώ ανάμεσα στους λούτσους της Ναμίμπιας, ένιωθε στο στοιχείο του, ήταν ειλικρινής με τον εαυτό του. Μα τι ήταν αυτή η σκιά;

χαχαχα χανκ Και πάλι καλά να λέμε που η δεύτερη σφαίρα εξοστρακίστηκε στον φακό επαφής τουχαχαχαχα

χαχαχαχαχαααα το κοπάδι με τους λούτσους! το απόλυτο coup de théâtre! Στο παρατσάκ σώθηκε το πληκτρολόγιο από τον καφέ! αχαχαχαχαα!

Το πνεύμα του Μ.Α.Ο.!!! Και εγώ ξεράθηκα με την τροπή :)))

επιτέλους κ κάποιος που έχει δει βραζιλιάνικα κ δεν το κρύβει:Ρ
επι τη ευκαιρία, αν πετύχετε πουθενά την «Ιζαμπέλ» του Αρσένη Πολυμενόπουλου, ταινία μηκρού μήκους που γαμεί κ δέρνει, δείτε την κ πείτε μου κ μένα πού να την βρω

...η σκιά, που ολοένα πλησίαζε τον Πέρι, καθώς αυτός πάσχιζε να απαλλαγεί από το βάρος του αλεξίσφαιρου γιλέκου, που κινδύνευε να τον πνίξει... Μια απειλή για τον Πέρι; Ή μήπως όχι; Μια ευμενής θαλάσσια θεότητα ήταν μάλλον... Έσπευδε τώρα να σώσει τον Πέρι, βγάζοντας του το αλεξίσφαιρο, που λίγο ακόμα και θα μετατρεπόταν στον επιθανάτιο βρόγχο του... Ένας νηρέας του αφρικανικού πελάγους, ήταν, που τον κρατούσε τώρα στα στιβαρά του μπράτσα, σαν να επρόκειτο για ένα εύθραστο ερωτικό του παίγνιο.

«Σε ποιον οφείλω την σωτηρία μου;» ψέλλισε ο καταπονημένος Πέρι, καθώς ο άγνωστος σωτήρας του έβγαινε από τα σμαράγδινα νερά σαν μια Ούρσουλα Άντρες.

«The name is Vas», είπε ο άγνωστος. «Paraskevas, vas vas».

Τα αγγλικά του ήταν σπαστά. Αλλά δεν χρειαζόταν να πει τίποτα άλλο. Η γλώσσα της αγάπης εξήγησε όλα τα υπόλοιπα στην ευαισθησία του Πέρι. Κατάλαβε γρήγορα ότι ο Παρασκευάς ήταν ένας ιθαγενής δύτης, που περνούσε την μέρα του κυνηγώντας λούτσους. Αχ, τι ωραία ζωή! Στην σπηλιά που τον οδήγησε αργότερα ο Παρασκευάς (εκτός από δύτης, ήταν και τρωγλοδύτης), του έμαθε να ξεχωρίζει τον δρόγκο απ' τον λούτσο. «Οι λούτσοι δεν μας ενδιαφέρουν, παρά μόνο για λίγη διακέδαση και ένα δευτερεύον παίγνιο. Άλλωστε αφθονούν στη Ναμίμπια. Τους δρόγκους είναι που κυνηγάμε», έμοιαζε να λέει το αυλακωμένο απ' την αρμύρα πρόσωπο του Παρασκευά. Ο Πέρι φανταζόταν από τώρα την ονειρεμένη ζωή που θα ζούσε με τον Παρασκευά στις ακρογιαλιές της Ναμίμπιας, μια καθημερινότητα στην αναζήτηση του δρόγκου του επιούσιου, μια ζωή, όπου δεν θα υφίστατο τις προσποιήσεις του πολιτισμού... Θα ήταν ο εαυτός του.

«Αργκ!», η κραυγή οδύνης του Παρασκευά διέκοψε το γαϊτανάκι σκέψεων του Πέρι...

Αυτός διαπίστωσε ότι ο Παρασκευάς (ένα μέλος του τουλάχιστον) μόλις είχε χτυπήσει στην ζώνη αγνότητας, που του είχε χαρίσει ο Βάγγουρας.
Ο Πέρι την ξεκλείδωσε (είχε προλάβει να σουφρώσει το κλειδί από τον Βάγγουρα πριν πέσει απ' το αεροπλάνο) και την πέταξε στα κοράλινα νερά του ναμιμπιανού πελάγους. «Όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν», ψιθύρισε στον Παρασκευά με αυτοπεποίηθηση για τη νέα βιοτή που του χαμογελούσε.

Στο μεταξύ μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα στα βορειοανατολικά, το παρελθόν του Πέρι, έπαιρνε κύψεις κάτω από τον Νώντα, προς τέρψιν μερικών ηδονοβλεψιών οπαλάκηδων.

«Θες να δοκιμάσεις τα νέα προφυλακτικά μου με γεύση ντομάτας;», της ψιθύρισε πονηρά ο Νώντας στο αυτί.
«Μαζί με την φέτα και το αγγούρι μου, θα φας σωστή χωριάτικη σαλάτα! Μουαχαχάχα».

Το Λίλιαν έπρεπε να συνηθίσει στο κυνικό χιούμορ του Νώντα. Ναι, ήταν από τους τύπους, για τους οποίους το σιφ δεν αποτελούσε εξευτελισμό, αλλά κάτι που έπρεπε να υπομείνει η παρτενέρ για να ευχαριστήσει τον μερακλή κύρη της. Καθώς κατάπινε την «χωριάτικη» το Λίλιαν σκεφτόταν αν ο Νώντας ήταν πράγματι καλύτερος από τους προηγούμενους άντρες της ζωής της. Είχε ανάγκη από μια συζήτηση. Όταν ξαφνικά μία από τις παραδίπλα προσκεκλημένες της κηδείας ανασήκωσε το βέλο της κι αποκάλυψε...

<Αδοκίμως, συνέχισα ο ίδιος, προκειμένου να κλείσω την Περιάδα, ώστε να επικεντρώσουμε στην Λιλιάδα. Δεν θα το ξαναπαναλάβω πάλι... :)>...

... μια τεράστια γενιάδα. «Να μια ευκαιρία για συζήτηση λοιπόν» σκέφτηκε η Λίλιαν και απευθυνόμενη στην κυρία είπε: «Με συγχωρείτε, αλλά μια και πέσαμε μούρη με μούρη είπα να σας ρωτήσω, ποια είναι η άποψή σας για το φαινόμενο του θερμοκηπίου; Νομίζετε ότι είναι φαινόμενο των καιρών μας η αδιαφορία που εκφράζει η αλόγιστη ρύπανση που ενθαρρύνεται από τις πολυεθνικές εταιρίες, ή είναι θέμα κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης των μαζών;».

Ο Επαμεινώνδας κοίταξε το κορίτσι του με ύφος έκπληκτο. Τα μάτια του ολοστρόγγυλα, το σαγόνι του πεσμένο, δεν πίστευε στα αυτιά του. Αμέσως η στύση του έγινε πάλι εμφανής: «ΤΕΊΠΕΣ ΤΩΡΑ!» αναφώνησε και την έσφιξε στην αγκαλιά του. «Αυτά είναι, γιαυτό με φτιάχνεις μωρή καριολίτσα, γιατί δεν είσαι μονο θεόμουνο αλλά σου κόβει κιόλας, πω πω κάβλα, θα σε γαμήσω ΤΩΡΑ». Και την κουτούπωσε.

Η κυρία με την γενειάδα παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τα όσα συνέβαιναν. Τα μάτια της...

τζίζα, να το πάρει το ποτάμι ότι εμείς βλέπουμε και ρώσικα σαπούνια για να κάνουμε πράκτις;

... είδε η Λίλιαν ότι δεν ήταν ακριβώς στη θέση τους, το ένα έμοιαζε να είναι φυτεμένο από γενετικό λάθος λίγο πιο πάνω, προς το μέτωπο. «Α την κακομοίρα», σκέφτηκε η Λίλιαν και αφαιρέθηκε από το χοντρό γαμήσι του Νώντα, «γι' αυτό έχει αφήσει μούσια, νομίζει ότι θα κρύψουν το ελάττωμα, έλα όμως που το τονίζουν παραπάνω...».

Ο Νώντας που, καμιά φορά, διάβαζε τις σκέψεις των άλλων, έπιασε τις ανησυχίες της Λίλιαν καθώς την πήδαγε.
«Μωρό, πού τα ξέρεις όλ' αυτά;», σκέφτηκε να τη ρωτήσει. Και η Λίλιαν απάντησε: «Ο πατέρας μου ήταν ζωγράφος» -και του Νώντα τού 'πεσε για πρώτη φορά στη ζωή του. Τού 'πεσε όχι γιατί ο πατέρας της Λίλιαν ήταν ζωγράφος, αλλά γιατί ανακάλυψε πως και η Λίλιαν διάβαζε τη σκέψη του και πανικοβλήθηκε και τού 'πεσε. Το Λίλιαν τα πήρε στο κρανίο.

και δεν το παίρνει, μια καρμελίτα την είχαμε κ τη χάσαμε στα ξένα...άτιμο αφεντικό, την έφαγες την τσιγγάνα

ο νώντας όμως την έγραφε ανελέητα καθώς είχε μπει σε ένα φαύλο κύκλο πανικοβλήματος, συρρίκνωσης πέους λόγω ακριβώς αυτού του πανικοβλήματος, περαιτέρω πανικοβλήματος λόγω συρρίκνωσης πέους. η κατάσταση αυτή διήρκησε άγνωστο πόσο μέχρι να διακοπεί από εξεζητημένες χριστοπαναγίες όταν συνειδητοποίησε την ιστορική αναγκαιότητα των τζανκ μέηλς με μεγενθυντές πέους. εν τω μεταξύ η λίλιαν αναπολούσε τις ποιητικές στιγμές αυνανισμού της πάνω στον τάφο του τζιμ μόρρισον δέσποτα και ανέσυρε ένα σπρώξε-γλύψε από τα συρτάρια του μυαλού της χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι.

<Μην ξεχνάμε ότι το Λίλιαν είναι σπουδαγμένο στο Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ, βλ. σχόλια στο Λήμμαν Brothers>.

«Φοράς το ίδιο ξεκωλιάρικο κόκκινο φουστάνι που φορούσες στην κηδεία της μαμάς του Βαγγέλη. Αυτό στο χωριό μου το λένε faux pas» .

..ανέκραξε η Λάουρα που είχε παρακολουθήσει τα πάντα...

«Μπα μιλάτε και Γαλλικά στους Γαργαλιάνους;»

...αποκρίθηκε σκωπτικά το Λίλιαν σκουπίζοντας, αηδιασμένο, το κατίκι του Νώντα από το στόμα της...

« Ασταδγιάλα παλιαλόγα που σε είχα για φίλη! Ακόμα δεν κρύωσε το κουφάρι του Πέρι και συ ρίχτηκες στον Νώντα μου!»

«Ουναμουχαθείς μωρή μουλάρα, σιγά τον βερμουδιάρη τον τουλομοτύρη! Πάρτον μη στον χρωστάω. Έχω κλείσει πια για γυναίκα. Ο μεγάλος μου έρωτας ήταν ένας και μόνο ... μπουχουχου...»

...ξέσπασε το Λίλιαν συνειδητοποιώντας για πρώτη φορά και με αβάσταχτη ενοχή πού βρισκόταν και τι είχε κάνει...

«....ο Πέρι, ο Περικλής μου ... κι ας τον πήρε και του άρεσε ... έχω πια κλείσει σαν γυναίκα...γιατί είναι νεκρός ... ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ!!!!!!!!!»

...θρήνησε γοερά, βγάζοντας από τον κόρφο της το αμφίγραμμα που της είχε φιλοτεχνήσει ο αμφί «μακαρίτης» Άνδρας της Ζωής της...
[img]http://www.slang.gr/media/img/200811/86825820358f106d2b0c0fd1865e6381.gif[/img]

...και κίνησε για τον ακόμα ανοιχτό του τάφο.

Εν τω μεταξύ σε μια σκοτεινή τρώγλη της Αφρικής ο Πέρι ψιθύρισε στον άναυδο Παρασκευά...

«Τελικά η φρίκη είναι στην Ελλάδα και όχι εδώ, όπως προκύπτει και το στερητικό Α-φρική»...

<Την ώρα εκείνη ο Μητσάρας και ο Νώντας αντάλλασσαν βαριές κουβέντες πίσω από την πράσινη πόρτα του Ωπαλάδικου. Κάτι ειπώθηκε για Μαγικά Βουνά και Τρείς Γέφυρες. Ξαφνικά ακούγεται ένας πυροβολισμός>

ποιος είναι ο μητσάρας το κερατό μου μέσα πάλι; το χταπόδι του αψγ;

κι έπεσαν όλοι νεκροί. Νταπ κι έξω ένα πράμα. Ο Θεός Δίας ξεπρόβαλε το χλωμό του κεφαλάκι πίσω από ένα σύννεφο και κοίταξε με περίσκεψη το μόνο πραγματικά ζωντανό κορμί - αυτό της Λίλιαν. «Α, ρε Λίλιαν, από μοιραίο θηλυκό, από ιδανικό και άπιαστο, έχεις γίνει μια σιχαμένη παρτόλα που κάθεται και καταπίνει τυριά από το καβλί του κάθε μαλάκα μπιχλάντεν...» κι έστρεψε απογοητευμένος προς το κοντινό σύννεφο για να ξαφνιαστεί την ώρα που περνούσε το λίαρ τζετ που λέγαμε πριν από καμια δεκαριά ποστς.

Το αεροπλάνο έσερνε πίσω του ένα πανό με τις λέξεις «γαμήθηκε ο Δίας σήμερα». Αυτό όμως...

<η Λιλιάδα εξελίσσεται σε πραγματική Ιλιάδα με δύο επίπεδα θεώνε τε και ανθρώπωνε...>

μια περιληψη πλζ ινα κατατοπιστω

Ο Δίας έβγαλε το κεφάλι του από το σύννεφο και εξήγησε: «μαριαχόμορφη, η λίλιαν είναι το ονειρεμένο θηλυκό που όλοι θέλουν (ε ρίξε μια ματιά στον ορισμό) - από κει και πέρα έχει πάρει όλην την υφήλιο, αυτά θέλει να τα δεις με λεπτομέρεια. Τρεχόντως η Λίλιαν το κάνει ξεδιάντροπα με τον Νώντα, του οποίου του έπεσε όταν αυτή του είπε ότι ο μπαμπάς της ήταν ζωγράφος, ενώ ο πρώην της κάπου στην Αφρική προσπαθεί να πεθάνει αλλά δεν τον αφήνουν. Μην μασάς συνέχισε από το προηγούμενο και τα λέμετε».

Είχε σουρουπώσει.

και μετα η λιλιαν εφτιαξε φραπε σε εναν κουκλο χεβιμεταλλα ακουγοντασ τοΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ροτινγκ κραιστ και μετα πηγε με τον φιλο του που ηταν πιο πολυ του χαρντ ροκ και του εφταξε φραπε ακουγοντασ μοτλει κρου και μετα βρηκε καποιον στα νερα τησ και απολαυσαν την ηδονη που προσφερει η σταση 69 εκουγοντασ πετρελη.Και μετα την καλεσαν και κατι εξωγηινα πλασματα μαθαινοντασ ποσο καλη καφετζου κλπ ειναι και ετσι εφτασε στον κοκκινο πλανητη

[πολυ σουρεαλιστικο εγινε στ τελοσ]

Lilian in Space!
The continuing stoooooory....

Παιδιά βάλαμε λεωφορείο-εξπρές για Λίλιαν! Βλ. 253ή φωτογραφία!

Λεωφορείο ο Πόθος ;-)

!!!!

επειδή και λοιπά, τσάκω δυο πεντάρια να φύγουμε

γιατι αυτο το πουλμαν φερνει στο μυαλο μου ενα πουτσο ;

Ασφαλώς δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την Liliana Moreno όπως είναι σήμερα, όχι όπως ήταν όταν ξεκίνησε την καριέρα της στην ηθοποιία...