Αχιλλέας απ' το Κάιρο

Πω ρε τι θυμήθηκες....Αναμνησεις!

πόσο ωραία ιδέα είναι αυτό με τους στίχους του Καβάφη.....

Και «τον μυρώνει τον Μύρη», «την ποτίζει την καμέλια», «το νοικιάζει το υπόγειο»...

kala ayto me ton kabafh einai respect..akou ton anabei ton faro...haha..eleos!!!!

Ο τοιούτος τύπος γκέουλα, που θυμίζει φαγιούμ, είναι γαργαροτεκνό, έχει μαλλιά τ. αφάνα, αλλά στο πιο ελληνοπρεπές, όχι άφρο φάση, έχει μαυριδερό δέρμα, αλλά κάπως πιο αβρό, γενικά θυμίζει Μύρη κι ετς, χαρακτηρίζεται και ως σιδώνιος νέος από το ποίημα του Καβάφη εδώ οι στίχοι. Χαρακτηριστικοί στίχοι για τον τοιούτο Σιδώνιο νέο είναι «Η αίθουσα άνοιγε στον κήπο επάνω, κι είχε μιαν ελαφρά ευωδία ανθέων, που ενώνονταν με τα μυρωδικά των πέντε αρωματισμένων Σιδωνίων νέων». Και κυρίως το «πετάχθηκε ευθύς ένα παιδί ζωηρό, φανατικό για γράμματα, και φώναξε», που προδιαθέτει για έναν επιθετικό, χωσιματία και ανήσυχο πουστρίγκο που έχει μετουσιώσει σε φανατισμό για γράμματα, τον φανατισμό του για άλλα πράγματα, τα γνωστά. Πάσα: Ζανουάρ, πάντως το έχω ξανακούσει μεταξύ φιλολόγων ως έκφραση για τον κουλτουριάρη γκέουλα με τα παραπάνω εμφανισιακά χαρακτηριστικά. Δεν το ανεβάζω βέβαια ως λήμμα γιατί είναι υπερβολικά κουλτουριάρικο.

Κι όμως, θα μπορούσε. Η πρόσληψη του Καβάφη ξεπερνά κατά πολύ τα συνήθη στεγανά που χωρίζουν κουλτουριάρηδες και μη κουλτουριάρηδες. Λόγω δουλειάς έρχομαι καθημερινά αντιμέτωπος με πολλή βλακεία και ασχετοσύνη, βλ. εδώ, εντούτοις συχνά εκπλήσσομαι ευχάριστα όταν διαπιστώνω γνώση βασικών καβαφικών μοτίβων σε άτομα που κατά τα άλλα με την ποίηση ούτε καν.