Ορισμοί από τον mariahomorfi (28)
Εμφανίζονται 1-10 από 28

Και ναι ναι τώρα η ελληνική γλώσσα γεννάει άλλη μια.... την τρεντογλωσσούζ!!!!

Φυσικά θα απορείτε τι ακριβώς είναι αυτή η γλώσσα και ποιος την δημιούργησε... Μην ανησυχείτε θα τα μάθετε όλα!!! Λοιπόν πριν αρκετό καιρό μια ομάδα κοριτσιών αποφάσισε να δημιουργήσει τη δικιά της γλώσσα. Στην αρχή ξεκίνησε σαν μια απλή πλάκα και ένα παιχνίδι μεταξύ τους αλλά μετά άρχισε να συζητιέται στις παρέες των κοριτσιών και το όλο θέμα έγινε γνωστό! Η ιδέα ξεκίνησε από τους τρέντυ του hi5 που τρεντοποιούν αδιακρίτως λέξεις και ονόματα με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Με δημιουργικότητα, στοιχειώδη γνώση ελληνικών και υπομονή όλα μαθαίνονται...
ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ
1) Στο τέλος κάθε λέξης βάζουμε το -ουζ αφού βγάλουμε το τελευταίο φωνήεν (π.χ. ντουλάπι-ντουλαπούζ). 2) Λέξεις που τελειώνουν σε -ς τρεντάρονται με την πρόσθεση του -ζΖζζζζζΖζ στο τέλος
3) Σε άρθρα και μικρές λέξεις (θα) αποφεύγουμε να βάζουμε την κατάληξη -ουζ

Μερικά ανώμαλα
ναι -νι
οχι -νοπε (nope)
(β)ρε -(β)ρι
οκ -οκι
σορι -σοζ

Για να θεωρηθεί όμως γλώσσα χρειαζόμαστε 50000 (αν δεν κάνουμε λάθος) άτομα και λογοτεχνία που να εξελίσσεται (αυτό τό 'χουμε).
Για να συμμετάσχετε στο κίνημα αυτό πάρτε τηλέφωνο στο 6943888425

Μαζί με το περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και το περί ορέξεως γλαρόπιτα (;;;;νομίζω), μας δείχνουν ότι κάτι που αρέσει στον προηγούμενο μας αφήνει αδιάφορους ή με τη σιχαμάρα.

Γενικά, επειδή βαριέμαι να εξηγώ, είναι σα να μας λέει ο άλλος «άμα σ' αρέσουν τα σκατά φίλε, φα' τα» - «άμα τραβάει η όρεξή σου κολοκυθόπιτα (στη συγκεκριμένη φράση θεωρείται δεδομένο ότι κολοκυθόπιτα είναι μισητή απ' όλους που παρακολουθούν τη συζήτηση) εμένα μου φτάνει και μου περισσεύει».

Αυτά...

Οι περισσότεροι το θεωρούν αρρώστια... Άλλοι πάλι το αντιμετωπίζουν ως κάτι απολύτως φυσιολογικό. Μου ζητήθηκε να γράψω τον ορισμό αυτού του λήμματος, γιατί εγώ έγειρα τον ασισματισμό στο σλανγκ τζηαρ.

Μα τι είναι αυτό το πράγμα τέλος πάντων;

Όλοι ξέρουμε ότι, στο τέλος των λέξεων το -σ γίνεται -ς. Όχι πάντα...
Οι «πάσχοντες» δε χρησιμοποιούν για λόγους συντομίας το αγαπημένο σίγμα στο γραπτό λόγο στον υπολογιστή και στη θέση του βάζουν το -σ (π.χ. μαλάκασ).

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, τα κείμενα απο τους αστιγματιστές είναι δυσανάγνωστα και πρέπει να καταπολεμηθεί αυτή η αρρώστια με οποιοδήποτε τρόπο. Από την άλλη, οι αστιγματιστές δηλώνουν ότι, δεν είναι άρρωστοι και ότι, δεν πρέπει να δίνεται τόση σημασία σε αυτό, αλλά στο περιεχόμενο του λόγου.

Όσο εξελίσσεται η τεχνολογία, εξελίσσεται και ο ασιγματισμός. Το σίγμα που, όπως όλοι ξέρουμε, συντελεί στη δημιουργία των διπλών συμφώνων και κυρίως του ψ και του ξ, τείνει να τα καταργήσει και να τα κάνει πσ και κσ.

****Δεν πρέπει να μπερδεύεται με τους τριχοφοβικούς****

ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΝΤΟΜΙΑ

Όμορφα, συμμαζέψου, κόψε τις μαλακίες, μας βλέπει κόσμος...Τέτοια.

Πρώτη φορά το άκουσα σε ένα άσμα του Δάντη αλλά έχω την εντύπωση ότι το είχε εισάγει ο Σεφερλής πολύ πιο πριν.

Για να δοθεί περισσότερη έμφαση το λέμε συλλαβιστά και εκφέρουμε πιο αργά το ουλ.

Έρχεται από τη φιλόξενη Αγγλία.

Από το γνωστό σεισμό που έγινε το '86 στην Καλαμάτα. Το λέμε και καλά σε αυτές που πάνε σα βάρκες, που ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιον να τις πηδήξει ή ακόμα και σε κάποιες λιλιάνες που τις ζηλεύουμε [το συγκεκριμένο εκφέρεται κυρίως από γυναίκες] και το λέμε κάπως σα να θέλουμε να γίνουμε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη [της Λίλιαν] [δουλουδού σα να λέμε μωρή μην κουνιέσαι έτσι, εγώ το κάνω καλύτερα].

Μια ωραία απάντηση από την κουνίστρα είναι «αλλά μετά ξαναχτίστηκε» για να τους πει και και καλά στα @@μου και μένα, Μαρία Μανταλένα, δεν τρέχει κάστανο, άμα δε γουστάρεις να μην κοιτάς.

Χρησιμοποιείται πολύ συχνά στα τηλεπαιχνίδια από τους παρουσιαστές όταν θέλουν να ρωτήσουν αν ο παίχτης είναι σίγουρος για την απάντηση του και αν η τελική του απάντηση είναι η βλακεία που του ξέφυγε πριν.

Το λέμε ως αντίστοιχο του «Είσαι σίγουρος για την απάντηση σου;». Επίσης, το χρησιμοποιούμε όταν κάποιος λέει κάτι και θέλουμε να το αντικρούσουμε χωρίς να του πούμε κατάμουτρα ότι λέει μαλακίες ή όταν δεν είμαστε σίγουροι ποιος λέει τη μεγαλύτερη μαλακία –εμείς ή αυτός.

Πουτσόκρυο αλλά σε πιο ευγενικιά μορφή για να μη μας καταλάβει και καλά κανένας.

[μπαει λου+βαλου]

Το ρε προέρχεται από το ο μωρός / η μωρή / το μωρό.
Η κλητική του μωρός είναι μωρέ και για συντομία ρε.

Κυριολεκτικά σημαίνει αυτός που είναι ανόητος και απερίσκεπτος. Από αυτή τη λέξη προέρχεται και το μωρό (ως ανόητο λόγω ηλικίας).

Συνοδεύεται από επίθετο (ρε ηλίθιε) ή από mini υβριστικές λέξεις όπως παπάρα, μαλάκα, πούστη.

Προέρχεται από το συγχωρώ και τη χωρητικότητα. Είναι η δυνατότητα και η αρετή που έχει κάποιος στο να συγχωρεί καθώς και η ποσότητα των «συγγνώμη» που μπορεί να δεχτεί σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Μονάδα μέτρησης είναι το συγγνώμη ανα ώρα (srr/h) και ο Θεός (1 Θ=1 srr/h) γιατί ο Θεός είναι ο μεγαλύτερος ελεήμονας.

Μπαίνοντας εδώ όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει Σπυριδούλα εκτός από νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια...

Περίληψη για όσους αναίσθητους βαριούνται να κοιτάξουν: η Σπυριδούλα είναι μια κοπέλα που την είχαν κάψει με το σίδερο οι ψυχασθενείς κηδεμόνες της μέχρι να βρεθεί σε κατάσταση που την προλαβαίνανε δεν την προλαβαίνανε στα 12 της χρόνια... Τελικά την προλάβανε και ευτυχώς έζησε... Στην υπόλοιπη ζωή της ήταν μοιροκαμμένη κ.λπ. Οι ηλίθιοι ουγκ κηδεμόνες έφαγαν μόνο 5 χρόνια φυλακή...

Τώρα πια το χρησιμοποιούμε για να τονίσουμε ότι ο άλλος μας τα έχει πρήξει και ότι, άμα συνεχίσει έτσι, θα φάει το σίδερο στη μούρη μέχρι να το βουλώσει... Πρέπει να βρισκόμαστε σε μια κατάσταση και πολύ γαμώ-την-Πανάγια-μου για να το πούμε γιατί το ιστορικό μπάκραουντ είναι βαρυυυυυυυύ...