Ορισμοί από τον acg (231)
Εμφανίζονται 21-30 από 231

Η κούνια στα ποντιακά.

Επίσης (και για ευνοήτους λόγους) και η γυναίκα που κουνιέται πολύ όταν περπατάει, η κουνιότα (ανεξαρτήτως πάχους).

Κατ' επέκταση και κατά Χάρρυ Κλυν, η κουνίστρα, η κουδουνίστρα και για να μην το κουράζουμε, ο πούστης σε οποιαδήποτε από τις 268 καταγεγραμμένες από τον συνάδελφο Χανκ βερσιόν.

Πάει εξαιρετικά με το «μωρή», περίπου όσο το κατούρημα με το κλάσιμο.

Ασσίστ: ..., άντε καλά και λίγο ο ΡΤΠ;)

Πόσα μπορεί να ξέρει ο μέσος κώλος; Τι είδους γνώση μπορεί να έχει αποκτήσει; Σε ποιο γνωστικό πεδίο; Ποια είναι η ενδεδειγμένη μονάδα μέτρησης για την προαναφερθείσα γνώση;

Η συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι, παρά τις περί του αντιθέτου προσπάθειες του αποδέκτη της ή την συλλογική αντίληψη (της οποίας ο εκφέρων ΔΕΝ πέφτει θύμα), κάτι περισσότερο από το προφανές όντως υπάρχει εδώ και δε με γελάς εμένα, το φελέκι μου μέσα...

Το σεξουαλικό υπονοούμενο είναι σαφές: Ο και καλά γαμίκος, ο αντρούκλας, ο ψωλαρέος, ο σωστός κι ο πρόστυχος, ο οποίος την καίει τη βάτα, ενίοτε δε την τρίζει την όπισθεν, σίγουρα όμως έχει έναν κώλο που χωράει τον κόσμο όλο. Αυτά που ο μέσος ανίδεος παπάρας δεν φαντάζεται, ο κώλος του εν λόγω κυριούλη, ως έχων δική του οντότητα, τα ξέρει, τα 'χει φάει στο πετσί του ένα πράμα. Κι εμείς απλά το καταγράφουμε, διότι δεν είμαστε αμερικανάκια λέμετε...

Σχετικές εκφράσεις: μαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι, γαμάει με τον κώλο.

Πέραν της κυριολεκτικής - σεξουαλικής χρήσης της έκφρασης, υπάρχει και η μεταφορική: Ενώ φαινομενικά τα πράγματα είναι απλά, κάτι κρυφό υπάρχει καταχωνιασμένο. Κάτι γνωρίζει ο αποδέκτης της έκφρασης, το οποίο εμείς μόνοι έχουμε αντιληφθεί παρά την προσπάθειά του να το κρύψει, η μουσίτσα.

Είναι γνωστό από την αρχαιότητα ότι ο άνθρωπος, όταν είναι τσακωμένος με τα σαπούνια, είναι παραγωγός των πλέον βρωμερών οσμών που έχουν καταγραφεί στο γνωστό σύμπαν. Αυτό που ταλαιπωρεί όμως ακόμη τους επιστήμονες αλλά και τους ερασιτέχνες είναι το κατά πόσον τα πρωτεία στον άτυπο αυτό διαγωνισμό μπόχας κατέχουν τελικώς οι άντρες ή οι γυναίκες.

Ξεκινώντας, θα ήθελα να καταθέσω ότι από την βρεφική ηλικία ξεκινάει η παραγωγή απίστευτης μπόχας, την οποία οι δυστυχείς αποδέκτες δεν μπορούν να εκτιμήσουν δεόντως διότι είναι στις περισσότερες περιπτώσεις οι (ευτυχείς;) γονείς του μποχοπαραγωγού βρέφους και άρα μη αντικειμενικοί κριτές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έκδοση κωλίλας είναι ανεξάρτητη φύλου (gender-neutral για τους αγγλομαθείς), αλλά από τη νηπιακή ηλικία και όσο το άτομο βαδίζει προς την ενηλικίωση, η παραγωγή μπόχας εξειδικεύεται μεταξύ ανδρών και γυναικών. Όπως ίσως είναι αναμενόμενο, η εξέλιξη της προαναφερθείσας μπόχας συνεχίζει να είναι κοινή σε άνδρες και γυναίκες και επιτείνεται από την ύπαρξη ταρζανιδίων (εντάξει, πιο συχνά σε άνδρες λόγω τριχοφυίας, αλλά... τέσπα, δεν θέλω να μπω στο θέμα αυτό...).

Σε εκτενείς έρευνες διακεκριμένων επιστημόνων έχει αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η μουνίλα σ' όλες τις εκδοχές της είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η μποχοπαραγωγική δεινότητα των γυναικών, με κορωνίδα την «των τελευταίων ημερών της περιόδου μουνίλα (καμένο ντουί)». Η συγκεκριμένη μπόχα έχει οδηγήσει τους άντρες στην εφεύρεση ειδικών αντιμποχικών τεχνικών (βλ. τεστ ντράιβ) προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων.

Σ' ό,τι αφορά τους άντρες τα πράγματα είναι περιέργως πιο πολύπλοκα. Ενώ στις γυναίκες γίνεται λόγος για διαφορετικά είδη της ίδιας μπόχας (μουνίλα), στους άντρες υπάρχουν διαφορετικά είδη, των οποίων το τυρί αποτελεί τη ναυαρχίδα και αποστωμοτική απάντηση στις γυναίκες για λόγους που εξηγούνται παρακάτω. Έτσι, η ανδρική προσπάθεια ξεκινάει από την generic βαρβατίλα. (κατά ironick: Xμμμ, λοιπόν, η μυρουδιά της βαρβατίλας είναι κάτι που σε παίρνει από τα μούτρα, ξεπερνά την ιδρωτίλα, θέλω να πω δεν είναι απλή ιδρωτίλα, είναι συνολικότερη απλυσιά (ποδαρίλα, κωλίλα, αρχιδίλα, πουτσίλα, απλυτοτζηνίλα, τσιγαρίλα, τσίκνα στα ρούχα, μαλλίλα) σε συνδυασμό με τις εκκρίσεις τεστοστερόνης από κάθε πόρο και αδένα του δέρματος. Η βαρβατίλα σαφώς ξεφεύγει από απλή μυρουδιά, είναι στενότατα συνδεδεμένη με όλο το πορτραίτο που έδωσε ο Κνάσος. Πχ. δεν νοείται βαρβατίλα σε έναν λεπτοκαμωμένο άτριχο ξενερωτούλη άντρα. Κι ας μυρίζει αυτός κάτι από τα παραπάνω ή όλα μαζί. - και ποιοι είμαστε εμείς να διαφωνήσουμε με μία τόσο εμπεριστατωμένη ανάλυση άλλωστε...) Μεγάλο μέρος και μυστικό συστατικό της επιτυχίας της βαρβατίλας είναι βέβαια η ύπαρξη ουρδεσάνς, πολλώ δε μάλλον της ίδιας της ούρδας. Η ούρδα και η προαναφερθείσα εσάνς σχετίζεται κυρίως με τ' αρχίδια, αλλά η τελειότης επιτυγχάνεται διά του πέους.

Το φαινόμενο της αλμυρόπουτσας είναι η ένδειξη και το υπόβαθρο θα λέγαμε για την παραγωγή τυριού, αυτού που στην πρωτοποριακή εργασία του ο χρήστης bladerunner82 αποκάλεσε φετέισον. Η συνταγή για την παραγωγή τυριού είναι πολύπλοκη και επίπονη. Μία βασική διαφορά μεταξύ της τοπ μουνίλας (καμένο ντουί) και του τυριού εστιάζεται ακριβώς στο γεγονός ότι η μεν πρώτη είναι αυτοπαραγώμενη, το δε δεύτερο χρειάζεται την συνεχή κι επίμονη προσπάθεια εκ μέρους του ανδρός. Η απλυσιά σε συνδυασμό με την μη αλλαγή σώβρακου για περίοδο που κυμαίνεται από 2 εβδομάδες μέχρι και 3 μήνες (ανάλογα με την ωρίμανση που επιθυμεί να πετύχει ο παραγωγός) είναι βασικά συστατικά και πλαισιώνονται από μία σειρά άλλων ενεργειών όπως η ειδική διατροφή με αλλαντικά (ο παστουρμάς δε βλάπτει) και αλκοόλ και βέβαια η απουσία τινάγματος του πέους μετά την ούρηση, ώστε να μη χαθούν από την τυροπαραγωγική διαδικασία οι πολύτιμες τελευταίες σταγόνες ούρων.

Το τυρί μπορεί να διαφέρει από παραγωγό σε παραγωγό ως προς την υφή, τη σκληρότητα (οι περισσότερες ποικιλίες είναι του είδους «αλοιφή» ή «spread»), το χρώμα (λευκό ως μπεζάκι) και βέβαια την οσμή, για να μη μιλήσουμε για τη γεύση και χαθεί κάθε έννοια σεβασμού και σοβαρότητος προς το κοινό και τους θεσμούς... Σε κάθε περίπτωση πάντως, το προκύπτον μείγμα είναι εκρηκτικό, ιδίως αν συνδυάζεται με την ύπαρξη ούρδας και ταρζανιδίων στο ίδιο πακέτο. Η τελευταία αυτή περίπτωση απλά δεν παλεύεται και είναι εκτός οποιουδήποτε συναγωνισμού.

Τέλος, το τυρί επιδρά καταλυτικά σε 4 αισθήσεις (όσφρηση, γεύση, όραση και αφή) ενώ το καμένο ντουί στην καλύτερη περίπτωση σε 2 (όσφρηση και γεύση). Η ακοή επηρεάζεται παρομοίως και από τις δύο μπόχες.

Για τους επίδοξους τυροπαραγωγούς, αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν αποκλειστική προϋπόθεση για Α' ποιότητος προϊόν αποτελεί η μη ύπαρξη περιτομής, αν και έχουν καταγραφεί και συμπαθητικές προσπάθειες από τους «κομμένους».

σλανγκασίστ - πνευματική μητέρα: ironick (ευχαριστώ)

αατα

Η προχώ έκδοση της λέξης προχωρημένος.

Χυσόφιλο: φιλί συνοδευόμενο από αδιευκρίνιστη ποσότητα χυσίων (και ταυτόχρονη γευστική απόλαυση) μετά από ολοκληρωμένη πίπα.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;

Ο Θεός (ο πατέρας του δικού μας ντε) τα πάντα εν σοφία εποίησε. Τι σχέση έχει αυτό με το χυσόφιλο, το επονομαζόμενο και τσιμπούμερανγκ, θα ρωτήσει ο αδαής, ο ανυποψίαστος αναγνώστης...

Νομίζεις, μικρέ και πτωχέ, ότι όταν λέμε «τα πάντα» ΔΕΝ το εννοούμε; Λες να μην ασχολήθηκε με τέτοια θέματα; Λες να τ' άφηνε σε ΣΕΝΑ και στον / στην σύντροφο σου; Ε, ΟΧΙ λοιπόν. Ασχολήθηκε και μάλιστα επισταμένως, στο κεφάλαιο για τον διακριτό ρόλο των δύο φύλων.

Εκεί κατά την τέταρτη ή πέμπτη μέρα, όταν τα σχέδια για τον άνθρωπο ήταν σε φάση beta release, έπεσε η ιδέα να γίνει ο άνδρας ιδιαίτερα ευλύγιστος και το μόριό του αρκετά μεγάλο ώστε να μπορεί να φθάσει στο στόμα του. Το επιχείρημα της ομάδας που έφτιαξε την σχετική εισήγηση και μακέτα ήταν ότι με τον τρόπο αυτό, ο άνδρας θα ήταν (α) αυτάρκης σεξουαλικά και (β) λιγότερο επιθετικός και δεν θα χρειαζόταν τελικά να κατασκευαστεί και το άλλο μοντέλο (το οποίο παρεμπιπτόντως έφτιαχνε μία ανταγωνιστική ομάδα σε άλλο κτίριο, code name Εύα) ρίχνοντας τελικά το συνολικό κόστος δραματικά. Το αφεντικό δεν λέω ότι δεν το σκέφτηκε, μάλιστα εκεί προς το βράδυ έκλινε προς την άποψη αυτή σκεπτόμενος όλες τις παραμέτρους. Η λογική που αναπτύχθηκε ήταν ότι αν ο άνδρας μπορούσε να πιπώσει τον εαυτό του, θα μπορούσε να τρέχει μία ρουτίνα κάθε πρωί στο πρόγραμμα (οι ηλεκτρομηχανολόγοι το φαντάστηκαν κάτι σε τζαμπεράκι) βάσει της οποίας τη μία μέρα θα χαιρόταν ο πούτσος και την άλλη το στόμα μετά το τέλος της πίπας, κρατώντας τελικά το όλο σύστημα σε ισορροπία.

Εκ του αποτελέσματος, γνωρίζουμε ότι τις μικρές ώρες εκείνης της κουραστικής μέρας κάτι άλλαξε το μυαλό του μεγάλου και προχώρησε με το σχέδιο των ξεχωριστών μοντέλων. Ανεξακρίβωτες πληροφορίες λένε ότι μόλις είδε το πρωτότυπο της άλλης ομάδας έπαθε μουνόπλακα και αποφάσισε αυτοστιγμεί, προάγοντας μάλιστα τον project manager σε υπεύθυνο για όλο το project «HUMAN», το οποίο μάλιστα μέσα στην ευφορία της στιγμής παραλίγο να μετονομαστεί σε «HUWOMAN».

Αρκετές χιλιάδες χρόνια μετά, τα δύο μοντέλα συνυπάρχουν και σήμερα, βελτιωμένα σε πάρα πολλά σημεία, αλλά η βασική επιλογή για (α) σχετική ακαμψία του ανδρός και (β) πεομεγέθη που αποδεικνύονται απαγορευτικά για αυτοπίπωμα παραμένει και στο τρέχον μοντέλο, γεγονός που αποδεικνύει ότι η βούληση του μεγάλου ήταν και παραμένει τα χύσια να μην καταλήγουν στο στόμα του ανδρός.

Ναι, υπάρχουν εξαιρέσεις (μόνο για ενηλίκους) και υπάρχουν και τύποι οι οποίοι την τρίζουν την όπισθεν, -τον βοσκάνε τον Κένταυρο, πώς το λένε- που τραβάνε έναν δικό τους μοναχικό δρόμο, αλλά είναι ακριβώς αυτό: εξαιρέσεις σ' έναν συμπαντικό κανόνα.

Ως επίλογο, θα ήθελα δε να παραθέσω ένα ενδιαφέρον ανέκδοτο από τα παραλειπόμενα εκείνης της ημέρας δημιουργίας, το οποίο επιβεβαιώνει την ορθότητα τελικώς της απόφασης του αφεντικού. Χολωμένη η ομάδα που υποστήριξε την αυτοπίπωση και κατάποση των χυσίων από τον άνδρα, αποφάσισε να περάσει ένα μικρό ιό στο βασικό πρόγραμμα του Project DOG, με αποτέλεσμα ο σκύλος να μπορεί να γλείφει τ' αρχίδια του όποτε θέλει και κατ' επέκτασιν και τον πούτσο του. Δείτε παρακαλώ πού κατέληξε ο σκύλος και πού ο άνθρωπος μερικές χιλιάδες χρόνια μετά. αατα

Σχετικά λήμματα: Φιλοπίππου και μπαγαποντολειχία

Σημαίνει έλεος και προέρχεται από την τουρκική λέξη insaf, η οποία παραφθαρμένη έφθασε στην ελληνική ως νισάφι.

Αναφωνείται σε στιγμές απελπισίας, όταν (α) δεν αντέχουμε πλέον αυτό που μας συμβαίνει, (β) ο λόγος μαλακιών ανά σεκόντ παίρνει τιμές άνω της μονάδας (Μ/sec > 1) και (γ) ο συνομιλητής μας δεν έχει πάρει γραμμή ότι μας έχει ζαλίσει τ'αρχίδια κι εξακολουθεί την ακατάσχετη παπαρολογία.

Ακολουθείται από το πια, έτσι για περισσότερη έμφαση.

Αυτονομημένη ατάκα ανεκδότου, από τις πολλές που κυκλοφορούν ακόμη και στην παρούσα ιστιοσελίδα, ξέρετε καλά ποιες είστε...

Χρησιμοποιείται για να δηλώσει ότι δεν αντέχουμε άλλο αυτό που μας συμβαίνει ή που ακούμε. Συνώνυμο του έλεος, του έλεορ του πολυέλεος, αλλά και του νισάφι.

Ενίοτε χρησιμοποιείται και το θρησκευτικό «ήμαρτον», όταν αυτός που μας έχει πει τη μαλακία είναι καμμία γιαγιούμπα, η πεθερά μας, ο διευθυντής μας και λοιποί εκπρόσωποι της καταδυνάστευσής μας, στ' αυτιά των οποίων το original νταν ρε πούστη νταν είτε δεν «γράφει» είτε φοβόμαστε ότι θα εστιάσουν στο ρε πούστη κι όχι στο διπλό νταν που είναι και το ζουμί.

Μαζι με τα γαμοσταυρίδια, αποτελούν ένα από τα πλέον αξίοπιστα και αποτελεσματικά δίδυμα του ελληνικού υβρεολογίου. Απαντώνται και ως Χριστοπαναγίες, αλλά η κατάληξη -ιδι όπως και να το κάνουμε φέρνει σε πιο αλήτικο.

Yet another χαρακτηρισμός για την πολύ ωραία γυναίκα, την Λίλιαν του θρύλου ας πούμε. Γενικώς, οι διάφορες λεκτικές παραλλαγές του «μουνιού» χρησιμοποιούνται ως χαρακτηρισμός εξαιρετικού κάλλους για το σύνολο μίας θηλυκής ύπαρξης.

Πριν συνεχίσω με την μουνοκλίμακα που προτίθεμαι να παραθέσω προς χρήση από το σλανγκεπώνυμο πλήρωμα, θα ήθελα να τονίσω ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει όταν η λέξη μουνί και τα διάφορα παράγωγά του αναφέρονται σε άντρες, όπου ο χαρακτηρισμός είναι μόνο αρνητικός. Χαρακτηριστικά αναφέρεται το «σα μουνί έγινα πάλι» και το μουνόπανο.

Η σχετική κλίμακα, κάτι σαν το σλανγκόμετρο αλλά για γυναίκες ένα πράμα, πάει ως εξής, ξεκινώντας όχι από ένα επίπεδο το οποίο να είναι άξιο λόγου αλλά από τα τάρταρα, το αντι-Λίλιαν δλδ:

μουνί της λάσπης και του αγρού >>> μουνί κλαμένο >>>μουνάκι >>> μουνίτσα >>> μουνί (αυτό που γίνονται οι μουνίτσες όταν μεγαλώσουν) >>> μούνος (εναλλακτικά και μούνα) >>> μουνάρα (εναλλακτικά και μούναρος) >>> μουναρομούναρος (εμφανίζεται ως ελαφρώς ενισχυμένη εκδοχή του απλού μούναρου αλλά δε μας χαλάει ως αυθύπαρκτος χαρακτηρισμός και ξεχωριστό λέβελ) >>> θεόμουνο (το γνωστό Λίλιαν)

Η προσφορά συνεχίζεται!

Μετά το ανεπανάληπτο ενδιαφέρον του κοινού για light εκφράσεις, οι οποίες διατηρούν τη γεύση της πρωτότυπης αλλά με λιγότερες θερμίδες, επανέρχομαι Δημήτριος με κάτι πρωτοποριακό που υπόσχεται ν' αλλάξει τον τρόπο που περιγράφετε την ομορφιά!

Εκπάγλου καλλονής: εκπληκτικής ομορφιάς. «Έκπαγλος» είναι αυτός που αφήνει τον άλλο έκπληκτο με κάτι. Και για να το δυσκολέψουμε λιγάκι, προέρχεται από το «έκπΛαγλος» το οποίο με ανομοίωση των δύο «λ» γίνεται «έκπαγλος». Το «έκπλαγλος» σχετίζεται με την απαρεμφατική μορφή του παθ. αορίστου «εκπλαγήναι». Θέλετε κι άλλο; Γιατί να ταλαιπωρείστε άδικα όταν υπάρχει το...

Εκ Παύλου καλλονής: εκπληκτικής ομορφιάς. Όπως και το ορίτζιναλ. Χωρίς όμως τις πομπώδεις και παρωχημένες αναφορές σε λέξεις και γραμματικούς τύπους που δεν αφορούν κανέναν. Ομορφιά εκπληκτική όπως του Παύλου Νεάντρα, γνωστού στο ευρύ κοινό ως Paul Newman. Για τις κυρίες που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την έκφραση, προσφέρεται και η επιλογή Παύλου Περιπατητή, γνωστού και ως Paul Walker, ανερχόμενου ηθοποιού τον οποίο ... λατρεύει το ασθενές φύλο. (σσ: οι άντρες παρακαλούνται να χρησιμοποιούν την πρώτη επιλογή, διότι ο τύπος ήταν και οδηγός αγώνων και ούτως ή άλλως πέθανε, οπότε δεν κινδυνεύουν ν' ακούσουν ότι τον βοσκάνε τον Κένταυρο)

Χρησιμοποιείται όπως και το φίδιν μύδιν: Αν σας πάρουν πρέφα, το γυρίζετε στους προαναφερθέντες κοινής αποδοχής όμορφους και λέτε ότι μιλούσατε για καλλονή σαν του Παύλου. Αλλιώς, μόνο εσείς θα ξέρετε.

Εκ Παύλου καλλονής: Απολύτως δωρεάν.

Και όπως πάντα, για τους άλλους φίλους μας υπάρχει και σε «εκ Παύλου καλλονήσ» με την ίδια ακριβώς λειτουργικότητα.