Ορισμοί από τον allivegp (453)
Εμφανίζονται 431-440 από 453

Με τη φράση «συναλητήρια, είσαι ο κρότος», βάζουμε στη θέση του κάποιον που ζητάει την αναγνώριση και τα σπέκια μας, παρ' ότι αυτό που έχει κάνει είναι μια τρύπα στο νερό.

Παραφθορά του λήμματος πιτς-φιτίλι επί το σλαγκωδέστερον, το πουτς φιτίλι δηλώνει σβελτάδα και επιδεξιότητα, ειδικά περί τα σεξουαλικά.

Προέρχεται από παραφθορά του αγγλικού «Check it out» και προτρέπει τον συνομιλητή μας να παρατηρήσει το υπό διερεύνηση πρόσωπο / κατάσταση / αντικείμενο με κριτικό πνεύμα, διερευνητική οπτική γωνία και σκωπτική διάθεση.

Κατ' αναλογίαν με το άγγιγμα του Μίδα, του μυθικού βασιλιά που ό,τι έπιανε γινόταν χρυσός, όποιος έχει το άγγιγμα του Θερμίδα, ό,τι αγγίζει μετατρέπεται σε πάχος.

Τάπωμα σε έναν Σάββα που μας τα σπάει. Ενίοτε μπορεί και να μην ονομάζεται Σάββας, αλλά αν του κοζάρουμε το στιχάκι και δεν είναι μόγγολο, θα το πιάσει το υπονοούμενο.

Λόγω της ασαφούς, διττής σημασίας της, η μονοσύλλαβη αυτή λέξη αποβαίνει σε κρας τεστ που προδίδει την αλλοδαπή προέλευση υποψηφίων μπαργούμαν, ενώ η ορθή χρήση της αποτελεί την κορωνίδα της σωστής εκμάθησης των Ελληνικών από έναν αλλοδαπό.

Επί της ουσίας, προέρχεται από το αρχαίο επιφώνημα [βá] (μπά; το ξέρατε;) και δηλώνει έκπληξη, απορία.

Ωστόσο, κι εδώ το παιχνίδι σκληραίνει, το λήμμα χρησιμοποιείται ειρωνικά και ως αποφατικό μόριο.

Για να μη προσθέσω και μια τρίτη σημασία, όπου το λήμμα δεν σημαίνει τίποτε και απλά μπορεί να παραλειφθεί.

Επίσης, η έκφραση χρησιμοποιείται για να περιγράψει την απόχρωση του αυτοκινήτου (συνήθως τόνοι του γκρι, ασημί ή ποντικί) που έχει την ικανότητα να μη προδίδει τη σκόνη και την απλυσιά που χαρακτηρίζει (όχι μόνο τον κάτοχο αλλά και) το όχημα.

Απαξιωτική περιγραφή για κάποιον που την έχει δει και καλά και θέλει να μας πουλήσει υφάκι («πού πας ορέ Καραμήτρο») ενώ στην ουσία πρόκειται για έναν παρακατιανέουρα μπαδεαμέα του γλυκού νερού που όσο και να φτιαχτεί θα μείνει κάγκουρας. Συνώνυμο του «Μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση», δηλώνει ότι κατέχουμε το εν λόγω θρασύ ατομάκι σαν κάλπικη δεκάρα, και όσο και να κουνηθεί, δε φτουράει σε τα μας.

Τα κάνω όλα μόνος μου, δίνω τα ρέστα μου, σηκώνω την ομάδα στις πλάτες μου, ζωγραφίζω, κάνω παπάδες, είμαι μια ορχήστρα μόνος μου. Ενίοτε από ανάγκη γιατί κανείς συμπαίκτης μου δεν τραβάει (όλοι τρομπάρουν) και ενίοτε γιατί είμαι μερακλωμένος και γουστάρω. Σημειωτέον, όταν ο παίχτης σολάρει, όλοι κάθονται ανάμερα άουτ οφ ρισπέκτ και ενίοτε τον σιγοντάρουν χτυπώντας παλαμάκια. Α, τώρα που είπα παλαμάκια, ο πραγματικός σολίστας-μόρτης δεν τα σηκώνει γιατί -και καλά- νιώθει ότι τον μετατρέπουν σε σπετάκολο-περφόρμερ, ενώ αυτός την ώρα του σολάζ κάνει κατάθεση ψυχής.

Από το σλάνγκ και ρούκι, ο νεοφώτιστος σλανγκίστας που εντυπωσιάζει γιατί αν και νέωπας ανεβάζει όχι λημματολάσπη αλλά καρασπέκ λήμματα, κάτι που τον οδηγεί γρήγορα ανάμεσα στις υψηλές θέσεις της κατάταξης. Kάτι ανάλογο με έναν rookie, νεοεμφανιζόμενο δηλαδή παίκτη που εντυπωσιάζει στα trials του ΝΒΑ. Το ζητούμενο και στις δυο περιπτώσεις είναι η διάρκεια (sic).