Ορισμοί από τον rigo21 (97)
Εμφανίζονται 11-20 από 97

Σε ένα στρατόπεδο ο διοικητής ενημερώνεται ότι η μητέρα του φαντάρου Καραμήτρου είναι νεκρή. Λέει λοιπόν στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, η μάνα σου πέθανε.
Πάρτον κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από κανένα μήνα ο διοικητής ενημερώνεται ότι πέθανε και ο αδελφός του Καραμήτρου. Τι να κάνει, λέει στον λοχία να του το πει με τρόπο. Πάει λοιπόν ο λοχίας και λέει του Καραμήτρου:
- Καραμήτρο, ο αδελφός σου πέθανε και αυτός, σαν τη μάνα σου.
Πάρτον πάλι κάτω τον Καραμήτρο.
Μετά από άλλους δύο μήνες φτάνει τηλεγράφημα πως πέθανε και ο πατέρας του Καραμήτρου. Αυτή τη φορά λοιπόν λέει ο διοικητής του λοχία:
- Εσύ δεν έχεις καθόλου τακτ. Θα του το πω εγώ με πλάγιο τρόπο και θα το πάρει πιο ήρεμα.
Μαζεύει λοιπόν ο διοικητής όλους τους φαντάρους σε μία γραμμή και φωνάζει:
- Όποιος έχει πατέρα, να κάνει δυο βήματα μπροστά.
Προχωράνε λοιπόν σχεδόν όλοι οι φαντάροι, προχωράει και ο φουκαράς ο Καραμήτρος, οπότε του φωνάζει ο διοικητής:
- ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΟΟΟΟ;

1. - Μαλάκα, τι μανουλομάνουλο έσκασε μούρη σήμερα στο γραφείο; Θα της την πέσω κατευθείαν. Την είδα σαν να ψήνεται κιόλας. Θα της πω να πάμε για κανένα ποτάκι και ύστερα...
   - Πού πας ρε Καραμήτροοο; Καινούρια ανηψούλα του προέδρου είναι ρεεε.

- Τι έχει για πρωινό ρε βλάμη;
- Τίποτα, θα κάνω καμιά κατσούμπλα.

1. - Ρε Μήτσο;
   - Έλα...
   - Ξύπνα ρε να βοηθήσεις να μαζέψουμε, πω ρε φίλε, της πουτάνας έγινε χθες, θα μαζεύουμε μπουκάλια και θα σφουγγαρίζουμε ξερατά, μέχρι αύριο.

2. - Έχει καθόλου ντομάτες στη λαϊκή;
   - Αν έχει; Της πουτάνας γίνεται.

- Ώρε κουζουλέ, ίντα είναι αυτά που φοράς, θα σε πάρουν για νεραϊδιάρη βρε κουζουλέ.

- Ίντα νέα ρε; Εγάμησες την μιτσιά, οξά ακόμα;
- Όι, γαμά την άλλος τώρα. Εσιέσαμε τσιε γκρίσαμε.

- Τι βλέπεις πάλι ρε καΐκι στην Λαμπίρη;
- Σκάσε, λέει τι μάρκα κάλτσες θα φορέσει ο Σάκης στον τελικό το Σάββατο.
- Πόοοοοπο, έχεις καεί μαλάκα.

Παράδειγμα 1:
Ο Ζίκος μιλάει στο τηλέφωνο με την «γιατρέσσα»
(...) Είναι αυτό λες που έχει μια τρούπα στη μέση; (...) δεν ξέρω να σας πω τι μάρκα είναι κυρία γιατρέσσα γιατί τα γράμματα είναι τ' ανάσκελα (...) μάλλον δεν θα είναι ελληνικής κατασκευής, θα είναι αλλοδαπής προελεύσεως γιατί βλέπω πολλά μασκαραλίκια απόξω, έχει κάτι γατιά κάτι λιοντάρια, πάντως εσείς θα τα φάτε; (...) μάλιστα θα τ' ανάψετε, ε αν ανάψουν ανάψανε (...) μάλιστα θα τα στείλω εις πρώτην ευκαιρίαν γιατί λείπει ο μικρός, μόλις έρθει ο μικρός θα τα στείλω (...) σας μερσώ μανδάμ, ορέν ντουβάρ.

Παράδειγμα 2:
-Άντε τα λέμε πάω εγώ.
-Καλά ορέν ντουβάρ.

Σε γιαπί:
- Πιάσε ρε Κίτσο το σφυρί να 'ουμ.
- Χάνα μουν ρε
- Σκατά να φας, σκατά να πιεις, σκατά να πας να χέσεις, από σκατά να σηκωθείς και σε σκατά να ξαναπέσεις.
- ........!

Εκειός ο Παναής, π’ όλο στο νου μου βάνω
γυρνάει και λέει μια μέρα στη γριά του:
-Αχ! Τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;
Κι η βάβω τότε λέει στην αφεντιά του:
-Κακό καιρό και μαύρονε να έχεις,
που απ’ τα φαρμάκια μου μια μέρα θ’ αποθάνω,
όλο φουμέρνεις, πίνεις, δεν προσέχεις,
σέβαση πια δεν έχεις στους γονιούς σου,
γλεντοκοπάς, κάνεις του κεφαλιού σου.

Ο Παναής πέφτει σε βαθύ συλλογισμό
που τόσο πίκρανε τη δόλια του μητέρα
κι αποφασίζει σ’ ούλα να κρατάει λογαριασμό
και σαν το Κου Κου Ε την αυτοκριτική του
καθημερνώς να κάμει κι απολογισμό,
μην παραλείπει πια ποτέ την προσευκή του
και να ρωτάει στο εξής και με το παραπάνω
«αχ, τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;»

Μια μέρα η θεια του η Άννα που είχε σκύψει
και ψύξη έπαθε στην πλάτη λόγω ανεμιστήρα
ζητάει στον ανεψιό της να την τρίψει,
και τούτος καθώς έτριβε κι ήτανε στη θεια αποπάνω
ρωτάει παρευθύς κι αυτήν την κακομοίρα:
-Αχ, τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;
-Άι, ανηψιέ μου, να ‘χεις την ευκή μου
τρίψε πιο κάτω, που πονεί και το γοφί μου.

Πήγε φαντάρος και γνωρίζει μια κοπέλα, τη Μαρία
και βγήκαν ραντεβού κι οι δυο στα βοτσαλάκια
Κι αυτή του λέει με θαυμασμό και απορία:
-Τι μ’ ήφερες στις ερημιές ν’ ακούμε κυματάκια;
Κι ο Παναής καθώς την κουτουπώνει τη ρωτάει:
-Αχ, τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;
Και η Μαριώ στα χέρια του σχεδόν λιγοθυμάει
-Και το ρωτάς, Αντρούτσο μου, αποπάνω;
Συνέχα πλιο, μη σταματάς κι ούλο τον κόσμο χάνω.

Σαν ένοιωσε πως ο καιρός γοργά περνάει,
παντρεύτηκε την Έλλη, που ‘ταν κι από σπίτι
και δεν ξεχνούσε βράδυ –πρωί να τη ρωτάει
-Αχ, τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;
Μα τούτη εδώ του το ‘βγανε απ’ τη μύτη:
-Ξεπέζευε, κι έχω δουλειές και τον καιρό μου χάνω,
που ‘χεις, γαϊδούρι, τσ’ απαυτής σου το χαβά
και να ‘φερνες στο σπίτι και παρά να πω χαλάλι,
ο νους σου μόνε στο κεχρί και δεν κοιτάς το μαύρο μας το χάλι.

Γερνάει ο Παναής και πέφτει στο κρεβάτι
κι ο γιος του τού ‘φερε Ρωσίδα νοσοκόμα,
μα πρώτα βγαίνει η ψυχή κι ύστερις χούι και γινάτι
κι αυτούνου το μάτι του εγυάλιζε ακόμα.
-Αχ, τι σου κάνω, μάνα μου; Πες, τι σου κάνω;
Ρώταγε τη Σβετλάνα κι άλλαζε εκείνη χρώμα.
-Σιγκά, παππού, την ένεση τώρα σου κάνω,
γκέρος ντεν κάνει να κουράζεις την καρντιά σου
τώρα γκιατρό μόνο θ’ ακούς και τα παιντιά σου.

© Ελένη Καλλιανέζου, Vejen 31 Mαΐου 2008

- Τον βαρέθηκα αυτόν τον Ρεχάγκελ με το τσούκου τσουκου μπολ. Όποτε βλέπω την εθνική βαράω ενέσεις.
- Τι λες μωρέ μαλάκα; Όταν παίζαμε φουλ επίθεση και φεύγαμε με πεντάρες ήταν καλά δηλαδή;