Ορισμοί από τον knasos (76)
Εμφανίζονται 61-70 από 76

Είναι το πρώτο βήμα προς την διόρθωση του λάθους της φύσης να γεννήσει κάποιον με κάποια πράγματα περισσότερα εκεί ανάμεσα στα πόδια. Ελπίζω μόνο να μην υπάρχουν λήμματα και για τα πιο «βαρβάτα» βήματα. Είναι η λύση, στην οποία καταφεύγει η συμπαθής τάξη των πισωγλέντηδων, ώστε να μεγαλώσει την κόμη των μελών της και να μοιάζουν κατά τι περισσότερο στο θηλυκό γένος (θέλω να ξέρεις εσύ που κοκκίνιζες το λήμμα μέταλ, metal, ότι σε καμιά περίπτωση δεν σε συγκρίνω με τους παραπάνω).

Προέρχεται από το ποστίς ή επί το ευρωπαϊκότερο postiche, παραφρασμένο για να εξυπηρετήσει τους ταπεινούς σκοπούς όσων το χρησιμοποιούν και, θέλω να πιστεύω, όχι κοροϊδευτικά.

Το εξτένσιον των μαλλιών είναι κάτι πολύ φυσιολογικό και, από ότι είδαμε σε γνωστούς τηλεοπτικούς αστέρες, αν χρησιμοποιείται με σύνεση μπορεί να φέρει εκπληκτικά αποτελέσματα! Οπότε πρέπει να γνωρίζουμε την διαφορά του απλού εξτένσιον από το πουστίς γιατί είναι πιθανόν να προκληθούν παρανοήσεις.

Στους φανατικούς πολέμιους του πουστίς συγκαταλέγονται: Ο Άγγελος Πυριόχος, η (Ρεπορτάζ:) Έφη Μαλτέζου, ένας τύπος που είχε πάει σε κάποιο Big Brother αλλά δεν θυμάμαι και ο Νίκος Καρβέλας, που τα προτιμάει φυσικά (Όχι αλήθεια! Στην εκπομπή του Μάκη είδα το καρύδι, οπότε δεν υπάρχει αμφιβολία!).

Ατάκα-απάντηση σε όλους όσους κλέβουν με ποικίλους τρόπους σε κάθε παιχνίδι, σε όσους κάνουν αδικίες (ιδιαίτερα αν είναι σε βάρος μας) και σε όσους απλά σας την μπαίνουν δίχως λόγο και αιτία. Η προσπάθεια να αναγάγετε το θέμα σας σε κάτι που απασχολεί τον ίδιο τον Θεό είναι τουλάχιστον βλακεία, αλλά μπορεί και να πετύχει καμιά φορά. Επίσης αφήνει και υπονοούμενα στον αντίπαλό σας ότι έχετε κάποια δόντια «εκεί ψηλά» ή απλά ότι είστε τρελός για δέσιμο και καλά έκανε που έπαιξε 5 φορές τα ντόρτια γιατί σας άξιζε.

Αφορμή για παλιμπαιδισμό η συγκεκριμένη έκφραση, εξού και ο Θεούλης, και καλό είναι να την προφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως σαν να τη λέτε στο πεντάχρονο ανιψάκι σας που παίζει με κούκλες και δεν κάνει.

Το χαρακτηριστικό χνουδάκι που αφήνουν σημάδι στον ομφαλό τα εσώρουχα και μας ενημερώνει πως το μπλουζάκι, ή το κασκορσεδάκι για τους μερακλήδες, ήταν μάλλινο. Αν φανταστήκατε κάτι σε «Minerva Was Here» είστε μέσα. Ανήκει στην κατηγορία από βρωμιές που όλοι μας βλέπουμε ότι υπάρχουν αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε μιας και νομίζουμε πως μόνο σε εμάς συμβαίνει. Έτσι η φυσιολογική ηλικία που κανείς μαθαίνει την (διαβάστε αν είστε τύποι «Αν έχω εγώ να έχουν όλοι») ανακουφιστική/ (διαβάστε αν είστε τύποι «Καλύτερα κανένας παρά όλοι») πικρή, αλήθεια είναι στην πρώτη μεγάλη σχολική εκδρομή του. Για την ιστορία, οι υπόλοιπες βρωμιές αυτής της κατηγορίας είναι, και μη περιοριστικά, τα ταρζανίδια, το περιστασιακό σουσαμάκι στα αρχίδια, το χλίπι χλίπι στα δάχτυλα των ποδιώνε και το ξεραμένο σάλιο γύρω από τα χείλη που ασυναίσθητα μασουλάμε αγουροξυπνημένοι.

Ο ομφάλιος βρώμος λοιπόν δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Ίσα ίσα. Αναδεικνύει την περιοχή των κοιλιακών, μιας και τα βλέμματα στρέφονται απευθείας εκεί. Σας χαρίζει 2 λεπτά απόλυτης ηρεμίας αφού όταν τον βγάλουμε από τη θέση του τον κοιτάμε αποσβολωμένοι με εντελώς κενό μυαλό και τέλος αποτελεί απόδειξη πως φοράτε βαμβακερά εσώρουχα, δείγμα γνώσης της ποιότητας.

Επειδή πολύ συχνά θεωρείται εξαιρετικά ντεκαβλέ καλό θα ήταν να παραθέσετε το λινκ για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος ότι συμβαίνει σε όλους και είναι υγεία! Άρα δικαιολογίες «Θεέ μου, τι είναι αυτό; Ξενέρωσα τελείως...» ισοδυναμούν με την αντίστοιχη «Έχω πονοκέφαλο». Δηλαδή είναι τελείως αβάσιμες.

Η απέλπιδα προσπάθεια που κάνουν -αντάρηδες να πείσουν τον κόσμο πως ακόμη διαθέτουν κάποιο είδος τρίχας στο κεφάλι τους ακόμη κι αν ο απέναντί τους τυφλώνεται λόγω αντανάκλασης του φωτός πάνω στο ταψί τους. Το σχέδιο είναι να μεγαλώσουν όσο μπορούν (αν δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα λυπάμαι αλλά πρέπει να περάσουν σε αυτό το λήμμα) το μαλλί τους από τη μία μεριά ώστε με μια περίτεχνη κίνηση να το γυρίσουν και να καλύψουν το υπόλοιπο γυμνό τους κρανίο. Δυστυχώς το θέαμα είναι απαράδεκτο αλλά το κόμπλεξ που έχει η κοινωνία με τα μαλλιά τους οδηγεί σε αυτόν τον εξευτελισμό.

Οι ασκητές του καραφλάζ ξεχωρίζουν από μακριά λόγω κάποιων εξόφθαλμων χαρακτηριστικών που θα έβλεπαν και οι ίδιοι στον καθρέφτη αν δεν είχαν χάσει την ιδιότητα της περιφερειακής όρασης λόγω παρατεταμένης επικέντρωσης στο σημείο του τριχωτού της κεφαλής. Το πρώτο είναι η εθνική οδός για τις ψείρες (από το παλιό, κρύο ανέκδοτο με τους Πόντιους και την χωρίστρα, αλλά εδώ ταιριάζει γάντι) που σχηματίζεται με μιας μόλις μαζέψουν όλες τις τρίχες από τη μία μεριά. Κάτι σαν χωρίστρα, αλλά πολύ μεγαλύτερη, στα πλάγια ή στο πίσω μέρος του σκαλπ. Το δεύτερο είναι η χτένα στην τσέπη του πουκαμίσου. Λέγεται ότι κάθε φορά που βρίσκεται κοντά σε καθρέφτη πάλλεται ώστε ο κάτοχος να μην χάσει καμιά ευκαιρία να θαυμάσει την κόμη του. Τέλος, η αδυναμία τους να γυρίσουν το λαιμό μήπως και χαλάσει η κόμμωση, κάτι που οδηγεί σε δικαιολογίες του κώλου τύπου «Άσε, πάλι ξέχασε το Μαράκι το παράθυρο ανοιχτό και έπαθα μια ψύξη όλη δική μου».

Η λέξη προέρχεται από τις εξής δύο: καράφλα και καμουφλάζ για τους ευνόητους λόγους. Στο σημείο αυτό είναι καλό να αναφερθεί πως ακόμη και καραφλοχαίτουλες μπορούν να υποκύψουν στον πειρασμό της άσκησης καραφλάζ, μιας και το μέτρο της αποτελεσματικότητας μεταξύ των δύο είναι δυσδιάκριτο.

Έκφραση απεχθής που όποιος έχει το θράσος, και τη βλακεία, να προφέρει, χάνει αυτόματα τον σεβασμό αυτών που τον ακούνε να την ξεστομίζει, όσων βρίσκονται σε ακτίνα 20 μέτρων και των ειδικών εκείνων ατόμων που μπορούν και «τα μυρίζονται αυτά». Αυτός που λέει κάτι τέτοιο προφανώς δεν έχει επίγνωση της τρομερής δύναμης που έχει η έκφραση να περιθωριοποιήσει, να σημαδέψει και να ρεζιλέψει εντελώς αυτόν που την επικαλείται. Πρόκειται για το τελευταίο καταφύγιο σαβουρογαμόσαυρων που δεν αντέχουν πλέον να τους περιπαίζουν για το διαφορετικό, έξω από τα καθιερωμένα, γούστο τους στις γυναίκες που συνήθως όσοι νιώθουν έστω και λίγο μεταφράζουν σαν «γαμάω ό,τι κάτσει κι ας ειν' και ρώγες».

Η εμπειρία αποδεικνύει πως το πρώτο λεπτό αφού αυτός που τουλάστιχον γαμάει πει την έκφραση νιώθει σαν να βγήκε από πάνω στη συζήτηση. Νιώθει πως αυτός πήρε το ασανσέρ και πως οι άλλοι ανέβηκαν σκαλωδόν, πως αυτός οδηγεί Φεράρι και όλοι οι άλλοι Χιουντάι, πως αυτός τρώει παγωτό σοκολάτα και οι άλλοι μπανάνα (καταλαβαίνω πως η τελευταία σύγκριση δεν θα πιάσει σε όλους και ζητώ προκαταβολικά συΓΚ-ΚΝώμη). Αλλά μόλις αρχίσουν τα περιπαικτικά σχόλια για την παρτενέρ του το μόνο που σκέφτεται είναι «Βρε λες;». Όμως το κακό έχει δυστυχώς γίνει...

Το μόνο που έχετε να κάνετε αν ακούσετε την έκφραση είναι να τα χώσετε λίγο ακόμη, αφού τα χώσετε να αδιαφορήσετε, και αφού τα χώσετε και αδιαφορήσετε να βγείτε για κυνήγι γιατί για να σας το είπε κάποιος αυτό σημαίνει ότι όντως δεν γαμάτε.

Απλή και περιεκτική έκφραση ώστε τα αρσενικά να βρουν την δικαιολογία, ή μάλλον να βρουν την αιτία, του γιατί το μπροστινό μέρος του εσωρούχου αλλάζει χρώμα όσο το φοράνε. Ό,τι και να έχει σκαρφιστεί ο νους του άνδρα, ό, τι τάμα και να έχει κάνει, όσο και να συλλογίζεται τις φωνές της μάνας/συζύγου, όταν πάει για το ψιλό του η τελευταία σταγόνα αναπόδραστα, ανερυθρίαστα, ατελέσφορα, ανήθικα θα πέσει πάνω στο εσώρουχο. Όσες φορές και να την έχεις τινάξει, σε συνέχεια των παραπάνω προσπαθειών, απλά δεν μετράει. Σκέφτεσαι και πως πάνω από 3 τινάγματα θεωρείται μαλακία και τα παρατάς. Βρε αδερφέ πάρ' το απόφαση πως μια ζωή μία σταγόνα θα περιμένει υπομονετικά μέσα, θα κάνει του κεφαλιού σου (το πιάσατε το υπονοούμενο ε;) για να νιώσει τη θαλπωρή του εσωρούχου σου.

Επειδή πολλά πονηρά γύναια θα αντιπαραβάλλουν τον νόμο αυτό με τους νόμους του κράτους πρέπει να ειπωθεί ότι η λέξη νόμος στην έκφραση έχει το νόημα του Νόμου της Βαρύτητας, του Νόμου του Μέρφυ, του Νόμου Αχαΐας (είχα κάνει κάποτε λάθος στον τονισμό στο δημοτικό και ο δάσκαλος μου έβαλε τιμωρία αλλά τώρα παίρνω την εκδίκηση μου!) οπότε απλά δεν παρακάμπτεται. Άρα από εδώ και στο εξής σταματήστε άνδρες απανταχού της γης να ντρέπεστε! Είναι κάτι που τονώνει τον ανδρισμό σας! Είναι στο DNA πώς να το κάνουμε!

Οι περίτεχνες χορευτικές (;) κινήσεις κάποιου ο οποίος έχει μεθύσει με μπύρα. Η ομορφιά, μαεστρία και ο συγχρονισμός των εν λόγω κινήσεων είναι ανάλογος με την ποσότητα ζύθου που έχει καταναλώσει. Συνήθως οι μπυρουέτες σώζουν κάποιο μικρό κομμάτι από την αξιοπρέπεια του μέρθου μιας και κάθε φορά που πάει να πέσει ένα βαθύ και υγρό ρέψιμο, από αυτά που διαλύουν τις φωνητικές χορδές, τον βοηθάει να σταθεί στα πόδια του.

Παρόλα αυτά το μεγαλύτερο κομμάτι της αξιοπρέπειας πάλι δεν ξεφεύγει από τον συνήθη διασυρμό που ακολουθεί το, πολύ, ποτό. Εν μέσω μπυρουέτας ο μεθυσμένος θέλει να λύσει σημαντικά προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο, να αγαπήσει όλους όσους είναι γύρω του, να θυμηθεί ότι είναι το καλύτερο παιδί και να κάνει μεγάλες παύσεις μετά από τις λέξεις «Κάτσε να σου πω..». Και όλα αυτά ενώ κάνει κινήσεις αλόγου σε αγώνα σκάκι (ή για όσους παίζουν φιδάκι την κίνηση που κάνει η σκάλα στο τετράγωνο 32, απαιτείται το αυθεντικό παιχνίδι). Υπάρχει αρκετή παραφιλολογία σχετικά με το ποια μάρκα μπύρας προκαλεί τις καλύτερες μπυρουέτες και μάλιστα έχουν βγει και κάποια συμπεράσματα τα οποία, λόγω απόρριψης πρότασής μου για χρηματοδότηση από μεγάλη εταιρεία, κάπου τα έχασα.

Έκφραση που αποτελεί τελευταίο μέσο αποφυγής ξερόλα που μονίμως σου την μπαίνει για το οτιδήποτε. Είναι φράση-τρόμος όλων των τύπων που ξεκινάνε να λένε την άποψή τους τώρα και τελειώνουν όταν εσύ έχεις κάνει δύο πακέτα μάρλμπορο, έχεις αποφασίσει πως δεν είναι η μάρκα σου και ανοίγεις το τρίτο κάμελ.

Δυστυχώς για να ενεργοποιηθεί πρέπει να συνοδεύεται και από την αντίστοιχη παραδοχή του τύπου που έχει παραγγείλει νεράκι για τον επικείμενο λόγο του του, «Σέβομαι την άποψή σου». Αν και αρχικά μόλις διαβάσει κανείς την παραπάνω πρόταση θα κουνήσει το κεφάλι μονολογώντας πως είναι αδύνατο να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να το σκεφτεί ξανά. Συνήθως, για να δώσουν στον εαυτό τους κάποιο πρεστίζ πετούν αυτή τη πρόταση ως μέσο που με μιας τους χαρίζει χροιά ατόμου που ακούει και τις άλλες απόψεις.

Κατάλληλο τάιμινγκ για να πεις την παρακάτω ατάκα δεν υπάρχει. Για καλύτερα αποτελέσματα πάντως πρέπει να την ξεστομίσεις αμέσως μόλις ο συνομιλητής σου πει πως «σέβεται» την άποψή σου. Αν χάσεις την χρυσή ευκαιρία καραδοκείς για παύσεις για νερό (μόνο όταν πει κάτι «βαρύ και με σημασία» για να δώσει κύρος στα λεγόμενα του), παύσεις για ανάσα (ακόμη πιο σπάνιο) ή την ιερή στιγμή της ηρεμίας μετά τον οργασμό που σίγουρα θα φτάσει ταυτόχρονα με την κορύφωση του λόγου του.

Νέος, με προοπτικές πρωτοετούς που έκανε τη διαδρομή γραμματεία-φοιτητικό πάσο-παρατάξεις λες και πήρε φωτιά ο κώλος του. Όλη η παράταξη τον έχει σε εκτίμηση, γιατί για να το έκανε αυτό υπάρχουν 2 εκδοχές. Είτε «ψαχνόταν με την πολιτική από τότε που διάβασε στον Αριστοτέλη πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο, και καταστάλαξε στη συγκεκριμένη παράταξη μιας και πρεσβεύει καλύτερα τον εσωτερικό πολιτικό του κόσμο», είτε είναι όντως τόσο τυφλωμένος με το κόμμα, που θα κάνει ό,τι του πουν. Και επειδή η πρώτη επιλογή υπάρχει για να υπάρχει, όπως όταν σας ρωτάει ένα πρόγραμμα που κάνετε ινστάλ αν αποδέχεστε τους όρους και έχει επιλογή όχι, όλοι υποθέτουν πως συμβαίνει το δεύτερο. Γι' αυτό και είναι ο τυχερός που κολλάει τις αφίσες, μοιράζει τα φέιγ-βολάν και φωνάζει με μεγάφωνο σε όλη την πόλη για τις επερχόμενες δραστηριότητες της παράταξης. Φυσικά ο ίδιος δεν έχει επίγνωση της θέσης του και απλά απολαμβάνει την συμμετοχή σε μια ομάδα.

Μπορείτε να το ακούσετε και ως «αφισοκωλητής» ή «αφισοκωλητός» αλλά πρέπει πάντα να συνοδεύεται από την έκφραση «το κω με ωμέγα», κάτι που σπαταλάει το χρόνο των παραταξιών, χρόνο πολύτιμο που μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν για να πουν..... (τί σκατά λένε ρε παιδιά;). Επειδή η τίμια αυτή «αφιλοκερδής προσφορά στην παράταξη με κανένα πραγματιστικό κίνητρο παρά μόνο την ηθική αμοιβή της βοήθειας προς μια ανώτερη ιδεολογία» είναι άκρως κουραστική και όποιος μπλέκεται τον πάει πίπα κώλο εμπλοκή, κατέληξε να έχει αυτήν τη μορφή και σημασία.

Το σήμα μάδερς αποτελεί αποκλειστική ιδιότητα των γυναικών που γίνονται μανάδες. Το αποκτούν με την γέννα, το πικ του φτάνει όταν η ηλικία του παιδιού τους είναι ανάμεσα στα 6-13 χρόνια, και το χάνουν μόλις ο γόνος τους περάσει το κατώφλι των 13ων. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που μερικές δεν το χάνουν ποτέ αλλά για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε σε διάσημους πολιτικούς, τηλεαστέρες κα. Το σήμα μάδερς λοιπόν είναι ο μηχανισμός που η καλοκάγαθη φύση δίνει απλόχερα στη μάνα ώστε να μπορεί ανά πάσα στιγμή να καλεί το καμάρι της. Η εξωφρενικά έντονη κραυγή που ακούτε καθώς περπατάτε στον δρόμο. Το αντιλαμβάνεστε αφού εξαντλήσετε όλες τις επιλογές σας για να καταλάβετε τι έχει συμβεί: Κοκκαλώνετε, κοιτάτε ψηλά (δεν είναι σειρήνες που προειδοποιούν για βομβαρδισμό), κοιτάτε δεξά-ζερβά (δεν είναι γιαγιόνι που θυμήθηκε να κλάψει τον λεβέντη σύζυγο), κοιτάτε κάτω (κάτι σαν το Μπιπ-μπιπ σας περνάει και σηκώνει σκόνη από την ταχύτητα) και τότε έρχεται η φώτιση.

Η ιδιότητα δεν είναι επίκτητη αλλά υπάρχει από τις ρίζες ακόμη του ανθρώπινου είδους. Η δε εμβέλεια του σήματος είναι θεωρητικά άπειρη ειδικά όταν η σούπα, το γαλατάκι ή ό,τι άλλο έχει ετοιμάσει η φιλότιμη μάνα, αρχίζει και κρυώνει. Εκπέμπεται από το μπαλκόνι ή σε ειδικές περιπτώσεις από την διασταύρωση που βρίσκεται πιο κοντά στο σπίτι ώστε το ωστικό κύμα να απλωθεί και στα 4 σημεία του ορίζοντα. Έπειτα χωρίζεται από μόνο του όσες φορές βρει δρόμο. Μόλις ο δέκτης του σήματος το λάβει αμέσως παρατάει ό,τι κι αν κάνει και τρέχει προς την πηγή του.