Ορισμοί από τον Desperado (64)
Εμφανίζονται 61-64 από 64

Ορμόνη, που εκκρίνεται ιδιαίτερα κάθε Σάββατο πρωί και διεγείρει την γυναίκα έτσι ώστε να αποσπάσει την πιστωτική κάρτα του συζύγου, αφού η δική της έχει καταστραφεί από την Χοντοσεντερόνη.

Σημείωση καταχωριστή: Ο ορισμός της συγκεκριμένης ορμόνης, αποτελεί μέρος του επιστημονικού κειμένου «Γυναικείες Ορμόνες», το οποίο δυστυχώς κυκλοφόρησε χωρίς τα ονόματα των επιστημόνων/ερευνητών. Πάσα βοήθεια για την απόδοση των απαραίτητων ευσήμων είναι ευπρόσδεκτη.

Ακόμη μια προσφορά στην ιστορική σειρά των Φραπεδολημμάτων. Πρόκειται για σύνθεση της λέξης φραπέ και των αρχικών της Ελληνικής Αστυνομίας (Ε.Α.) και προφέρεται: Φραπέα.

Το λήμμα χαρακτηρίζει την μερίδα εκείνη των οργάνων της τάξεως, που ναι μεν βρίσκονται στον δρόμο (λέγε με μάχιμο), έχουν όμως εμφάνιση και συμπεριφορά χειρότερη κι από τον πιο τελειωμένο Ελληνάρα ελαμωρέ.

Το λήμμα οφείλει την ύπαρξη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ειδικότερα κάποιους μήνες πριν την έναρξη, όταν στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις άρχισαν να σταθμεύουν περιπολικά για βάρδιες φύλαξης των χώρων.

Πιστοί στο κυρίαρχο πνεύμα του Ελλαδιστάν, ότι είναι υπεράνω του νόμου και φυσικά εκμεταλλευόμενοι πλήρως τους «θείους» που τους τοποθέτησαν εκεί, οι συγκεκριμένοι «επαγγελματίες», έμοιαζαν τραγικά με τον μικρό Πεπίτο στη Γουαδαλαχάρα την ώρα της σιέστα: Μισάνοιχτη πόρτα ή παράθυρο, κάθισμα ριγμένο πίσω, υπνάκι ή φονικός συνδυασμός φραπέ-τσιγάρο-κινητό (πολλές φορές ταυτόχρονα ακόμα κι αν οδηγάνε).

Εννοείται ότι και πυρηνική βόμβα να έσκαγε στα 5 μέτρα, απλώς θα άλλαζαν πλευρό ή θα παραπονιόσαντε ότι η υπηρεσία δεν τους έδωσε σκούρα γυαλιά για να αποφύγουν το ξύπνημα από την λάμψη της ατομικής έκρηξης.

Δυστυχώς, η «κληρονομιά του 2004», φαίνεται ότι ήταν μεγάλη στη συγκεκριμένη περίπτωση και σαν αποτέλεσμα, η ΦραπΕ.Α. ζει και βασιλεύει στις ημέρες μας.

Εκτός από τις φωλιές, δείγματα παρατηρούνται συχνά σε πληρώματα περιπολικών αλλά παραδόξως όχι μοτοσικλετιστών οι οποίοι (ως επί το πλείστον), διατηρούν μια πιο αξιοπρεπή εικόνα.

Για μεγαλύτερο εφέ (λες και δεν έφτανε το περιγραφόμενο), πολλοί οδηγοί περιπολικών συνδυάζουν γαντάκι οδήγησης (με κομμένα ακροδάχτυλα), χρυσή καδενίτσα, γυαλί Terminator και ύφος πολλά βαρύ (περίπτωση Φραπε-Μπάτσμαν).

Εννοείται ότι κανείς τους δεν φοράει ζώνη ασφαλείας και έχουν πλήρως γραμμένο τον Κ.Ο.Κ. (και ναι είναι οι ίδιοι που θα σου κόψουν κουστουμάκι για φανταστικές και μη παραβιάσεις του ίδιου Κ.Ο.Κ.).

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της συγκεκριμένης κατηγορίας, είναι τα στάσιμα δήθεν-μπλόκα στις Εθνικές κατά τις εξόδους/εισόδους εκδρομέων, όταν δεν επιδίδονται στο προσφιλές σπορ της συγκέντρωσης εσόδων (ειδικά Σεπτέμβριο) με ραντάρ για «υπερβολική ταχύτητα». Το ότι περνάει ο μπάρμπα-Μπρίλιος φορτωμένος σαν Πακιστανικό ΚΤΕΛ και ο οποίος φυσικά δεν μπορεί να πάει πάνω από 40, αλλά αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο στον δρόμο, τους αφήνει παγερά αδιάφορους.

Το είδος συναντάται επίσης και σε κάποιες μόνιμες «σκοπιές» (δημοσίων κτιρίων, κλπ), ακόμη και σε μέρη «βιτρίνα» όπως κάποιες πρεσβείες, υπουργεία, κλπ. Αυτό σε πλήρη αντίθεση, με τους αστυνομικούς που περιπολούσαν πεζή εντός των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων (και μάλιστα με κονκάρδες-σημαιάκια χωρών, τις γλώσσες των οποίων μιλούσαν), οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήταν ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι.

Το φαινόμενο είναι διεθνές όπως αποδεικνύει και το μήδι #3.

Credit: Mour

Ο ήχος που κάνουν οι παντός είδους πλαστικές παντόφλες, όταν ο χρήστης τους σέρνει τις φτέρνες του. Όπως είναι λογικό, το είδος ευδοκιμεί το καλοκαίρι και είναι ανεξάρτητο ηλικίας και φύλου, αν και οι άρρενες έχουν πλεονέκτημα λόγω μεγέθους πέλματος, αριθμού αντιπροσώπων και συνδυασμού ψευτομαγκιάς/βαρεμάρας (κάτι σαν το κρεμασμένο χέρι στο αυτοκίνητο ένα πράγμα).

Μυστήριο παραμένει η διαφορά του ήχου ανάμεσα στο δεξί και αριστερό πόδι, στην οποία οφείλεται και η διαφορά στα φωνήεντα της φράσης. Για τους άντρες, οι πληροφορίες που θέλουν τη διαφορά να οφείλεται στην τοποθέτηση των καλαμπαλικιων στην ανάλογη πλευρά άρα και μετατόπιση βάρους, αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής μελέτης.

Η ένταση, χροιά και διάρκεια του ήχου εξαρτάται τόσο από τον χρήστη όσο και από την παντόφλα. Για παράδειγμα, οι νεότερες και πιο μοδάτες σαγιονάρες (βλ. Flip-Flop), που είναι κατασκευασμένες από αφρώδη υλικά κάνουν σαφώς λιγότερο εφέ από τις κλασσικές, ημιάκαμπτες Μιτσούκο και ΝτεΦονσέκα. Εάν δε, η παντόφλα έχει στο πέλμα «κενά» τύπου βεντούζας, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μαζέψει χαλικάκια τα οποία αυξάνουν το ηχητικό αποτέλεσμα, προς απόγνωση των παρευρισκομένων.
Αντίστοιχα, τα τσόκαρα και σαμπώ λόγω των υλικών κατασκευής τους, δεν μπορούν να παράγουν το φραστ-φρουστ και περιορίζονται σε υπόκωφους, στακάτους ήχους.

Όπως αναφέρθηκε το όλο εφέ εξαρτάται από τον χρήστη και την παντόφλα. Έτσι λοιπόν εκτός από τους ερασιτέχνες, καθημερινούς φραστ-φρουστέους, υπάρχει και ο απόλυτος εκπρόσωπος, λόγω του οποίου άλλωστε, δημιουργήθηκε και η φράση: ο παλιός.
Ο παλιός στρατιώτης λοιπόν και συγκεκριμένα, αυτός που θέλει κάτι μέρες να απολυθεί αλλά είναι ακόμη στο στρατόπεδο, συνδυάζει τα χαρακτηριστικά για το τελειότερο φραστ-φρουστ:
- απόλυτη βαρεμάρα (το πόδι δεν υψώνεται ποτέ πάνω από 20mm από το έδαφος)
- πλήρη αδιαφορία για τη δημόσια εμφάνισή του (απολύομαι ρε!)
- το απόλυτο όπλο, το οποίο παρέχει στον στάνταρ εξοπλισμό των μαχητών του ο Ελληνικός Στρατός: την καφέ-τσιρλί λαστιχένια παντόφλα, οι προδιαγραφές της οποίας, αποτελούν όπως αντιλαμβάνεστε ύψιστο στρατιωτικό μυστικό (κάτι σαν τεχνολογία Stealth).

Ψυχολογικές μελέτες στις τάξεις του ΕΣ μάλιστα, τείνουν στο συμπέρασμα ότι η αδιαφιλονίκητη αρχοντιά, επιβολή και αρχηγία του παλιού επί των νέων, οφείλεται σε μεγάλο μέρος στο απόλυτο φραστ-φρουστ.

Σε κάποιες περιπτώσεις, η φράση χρησιμοποιείται ως σύνθημα-παρασύνθημα μεταξύ δύο ατόμων, όπως το γνωστότερο: - «επ!» - «ωπ!».

Βασική γυναικεία ορμόνη, χάρη στην οποία μια γυναίκα, που μπορεί να μην ξέρει να πάει ούτε από την Ομόνοια στο Σύνταγμα, εντοπίζει με κλειστά μάτια όλα τα υποκαταστήματα της αλυσίδας Hondos Center σε ακτίνα 150 ναυτικών μιλίων.

Βλέπε επίσης Χοντοθεραπεία

Σημείωση καταχωριστή: Ο ορισμός της συγκεκριμένης ορμόνης, αποτελεί μέρος του επιστημονικού κειμένου «Γυναικείες Ορμόνες», το οποίο δυστυχώς κυκλοφόρησε χωρίς τα ονόματα των επιστημόνων/ερευνητών. Πάσα βοήθεια για την απόδοση των απαραίτητων ευσήμων είναι ευπρόσδεκτη.