1. Αρνούμαι πρόταση. Συνώνυμα: ρίχνω χυλόπιτα.

  2. Δεν πληρώνω λογαριασμό. Συνώνυμα: αφήνω πιστόλι.

  1. — Τι έγινε, την κατάφερες τη Μιμή τελικά;
    — Με πιστόλιασε άσχημα, μη μου το θυμίζεις. Εγώ φταίω που της πήγα και λουλούδια ο μαλάκας.

  2. Ο τύπος είναι χυδαίος τρακαδόρος μιλάμε. Σε δέκα μαγαζιά να πάει, στα έντεκα θ' αφήσει πιστόλι.

Παράγωγο: πιστόλιασμα. Δες ακόμη: βαράω κανόνι.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Μόριο της αργκό και διαλέκτων της ελληνικής, που προτάσσεται σε ρήμα: α το κάνουμε, α σου δείξω εγώ, α δε ξέρεις μή μιλάς. Προέρχεται είτε από το θα ή το να, είτε από τον σύνδεσμο αν.

Ειδικά για την περίπτωση των θα/να

Στην εδραίωση του α στον προφορικό λόγο (σπάνια να το αναγνωρίσει ή να το σεβαστεί κανείς σε κείμενο) συνέβαλε φαίνεται δραστικά η πολύ συχνή σημασιολογική ταύτιση των θα και να, ωστε ενδεχόμενη αμφισημία του (τί δηλώνεται, μέλλοντας χρόνος ή υποτακτική έγκλιση;) να αποκλείεται:

— Τί θα κάνουμε τελικά αγάπη μου; Θα πάμε το βράδυ επίσκεψη στους Πρηξοβιολάκηδες;
— Α πάμε, ξέρωγω;...

Αυτός είναι και ο λόγος που σηκώνει, απ' ότι καταλαβαίνω, να το θεωρούμε αυτούσιο μόριο, διαφορετικό από τα άλλα δύο, αλλά και ισότιμο μ' αυτά.

Παραπέρα, χρησιμοποιείται και σε περιπτώσεις όπου η διάκριση μπορεί να κουβαλάει πληροφορία, οπότε το μπαλάκι πάει στα συμφραζόμενα. Για το θα:

— Άσ' τα, καήκαμε! Μπαγλάρωσαν τον Μήτσουλα χθές το βράδυ και τον είχαν στην ανάκριση μέχρι το πρωί.
— Μας έχει καρφώσει λές;
Στάνταρ...
— Πό πό... Και τώρα τί α κάνουμε;

Και για το να:

— Σοβαρά ρε ταλαίπωρε; Η Φώφη πηδήχτηκε με τον Φίφη;...
— Ναί φίλε μου, ναί. Κι' άς την κυνηγούσα επι μήνες. Τί α κάνουμε; Άμα ο άλλος έχει λεφτά πώς να του παραβγείς;...

Στην περίπτωση αυτή πρόκειται περισσότερο για απλό αλλόμορφο του θα ή του να, και για σαφήνεια θα μπορούσε κανείς να το γράφει με απόστροφο: .

Ετυμολογικό σχόλιο

Είναι ενδιαφέρον οτι ο τύπος α ενώνει τους τύπους θα και να, τη στιγμή που έχουν ήδη πολύ στενή ετυμολογική σχέση: σε τυπικά λεξικά βρίσκουμε οτι το μεν προέρχεται από το θέλω ίνα και το δε βέβαια από το ίνα (άσχετο, αλλά συγκρίνετε και με την ετυμολογία του δεικτικού μόριου νά). Είναι λοιπόν πιθανό η τάση αντικατάστασης των θα και να από τον τύπο α να επικρατήσει κάποτε γενικά, και να κλείσει έτσι ένας μακρύς ετυμολογικός κύκλος.

Από την άλλη, ένα τέτοιο σενάριο σκοντάφτει ίσως στην περίπτωση σύνταξης με ρήμα που αρχίζει από φωνήεν: λέμε πιο εύκολα α πάω αντί για θα πάω, παρά α ανέβω αντί για θα ανέβω (όπου προτιμάμε την έκθλιψη, θ' ανέβω).

Ευτυχώς που δεν θα πεθάνουμε ποτέ βασικά, και έτσι θα δούμε τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον γι' αυτές τις λεξούλες, που όπου και α κοιτάξεις α τις δεις (τις γλυκές μου!...).

Σημείωση

Το ζήτημα αυτού του λήμματος –που είχα για μήνες στο πρόχειρο και το έφτιαχνα σιγά-σιγά (απομέσα προς τα έξω, που έλεγε κι' ο Γιάννης Νάστας για το στούντιό του μιά ζωή κι' ας έμενε όλο το ίδιο)– το έχει πιάσει πολύ όμορφα και ο εαυτομίσητος: παράλειψη των να και θα.

Παρόλα 'φτά (προσοχή στις απομιμήσεις!), είπα τελικά να τ' ανεβάσω κι' εγώ, μιά και το πιάνω κάπως διαφορετικά, κι' ελπίζω οτι αξίζει τον κόπο. Τα λήμματα άς διαβαστούν συμπληρωματικά.

Από το να/θα:

  • Άκου να δεις, πατέρα, εγώ για μπακάλης εν κάμνω. Ε ρέσει μου εμένα να μαλάζω τα τυριά και τις φρίσες και να σκυλοβρομώ το βράδυ, που πάγω να πιω ένα καφέ. Εγώ [...] 'α βγάλω το Γυμνάσιο κι α φύω... Κι ήβρα και πού 'α πάγω... 'Α πάγω στην Αραπιά και παράδες 'α κάμω και χωρίς τη γρίνα σου θα ζιω. (από χιώτικη αφήγηση, εδώ)

  • Ναι ρε, δεν θά 'χω άλλη δουλειά α κάμω στην Ικαριά, α ψάχνω α βρω ιντερνετ.. ή θαρρείς πως έχω laptop k α το πάρω μαζί μου... (από φόρουμ)

Από το αν:

  • Χαρές δεν είδα στη ζωή / Μοίρα πολύ μεγάλες / κι α φύγω ήντα άλλαξε / σα δε μπατήξω κι άλλες ; (κρητική μαντινάδα, από εδώ)

  • Λίγο ακόμα και να πιαστούνε απ' τα μαλλιά, να μαδήσει η μιά την άλλη. Μα δέν πιαστήκανε. Τα φανάρια είχανε πιά σβήσει, και οι δρόμοι ήτανε σκοτεινοί και έρημοι· και δέν κτυπιέται κανείς ένεκα το φιλότιμο ά δεν είναι κι' άλλοι νοματαίοι μπροστά. (Π. Πικρός, «Σά θα γίνουμε άνθρωποι»)

  • Δέν μπορείς να κυριαρχείς άλλων α δέν κυριαρχήσεις πρώτα τον εαυτό σου. (Σ. Δούκας, «Εις εαυτόν», Φιλιππότης-Ερίννη 2008)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

  1. Συνουσιάζομαι (ενεργητικά). Συνώνυμα: πηδάω, γαμάω.
  2. Νικώ, κερδίζω (παιχνίδι, αντίπαλο).
  3. τα παίρνω (στο κρανίο), βλέπε αντίστοιχο λήμμα
  4. με παίρνει (ενν.: να κάνω κάτι) (απρόσωπο): εμπίπτει στις δυνατότητές μου, μπορώ να κάνω κάτι, αν κάνω κάτι δεν θα έχω συνέπειες.
  1. Τι τσουλάρα η Φιφή ρε σύ... Την παίρναμε επί τρεις ώρες χθες με τον Φίφη ώσπου κλατάραμε, και μετά ήθελε κι' άλλο!

  2. Άσε, δεν γουστάρω πάλι τάβλι. Έχω να σου πάρω παιχνίδι από του αγίου πούτσου.

  3. Φούλα, άσ' τις γκρίνιες και κάτσε φρόνιμα μην τα πάρω καμιά ώρα!

  4. — Σε κοζάρει άσχημα, μαλάκα. Γιατί δεν της τα ρίχνεις;
    — Δεν με παίρνει ρε... Δεν βλέπεις που την περιτριγυρίζουν οι σωματοφύλακες;

Δες και δε με παίρνει, όσο με παίρνει.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Βήτα συνθετικό της αργκό που δημιουργεί επίθετα.

Συνδυάζεται ελεύθερα με ουσιαστικά, και έχει τη σημασία «υπερβολικά παθιασμένος», «πωρωμένος» με αυτό που δηλώνει το εκάστοτε άλφα συνθετικό, ίσως και «παραμυθιασμένος» από αυτό, είναι λοιπόν αρκετά κοντινό στο -μανής των τυπικών ελληνικών: αρχαιόκαυλος, θαλασσόκαυλος, στρατόκαυλος (δες και στα παραδείγματα). Βγαίνει από το ρήμα καυλώνω με τη σημασία «ενδιαφέρομαι», «γουστάρω», «παθιάζομαι» (με κάτι).

Εναλλακτικά, μπορεί να αναφέρεται είτε στο πέος καθαυτό, είτε στον άντρα που το κουβαλάει, και σχηματίζει έτσι όνομα που χαρακτηρίζει τον ενλόγω άντρα κατά τον ομιλητή: oλόκαυλος, πυρόκαυλος, σουρουμπόκαβλος. Στην περίπτωση αυτή βγαίνει από το καυλί. Δες και -καύλης.

Τέλος, μπορεί να αναφέρεται στο σεξουαλικό ερεθισμό, οπότε βγαίνει από το καύλα: έγκαυλος, τρίκαυλος.

Το επίθημα γράφεται και -καβλος ή -γκαβλος, όπως συνήθως με τα ομόρριζα του καυλί.

  1. Loipon, gia na exigoumaste kai gia na diaxorizontai oi politikokavloi (exete alla meri na kanete spam kai na grafete pipes) apo tous upoloipous, i Ellada san xora kai oi anthropoi pou tin plaisionoun (oxi oloi) GAMAEI. [...] Ta ellinika panepistimia exoun upsilo epipedo morfosis an einai kaneis uperanthropos kai borei na antexei tin MHDENIKH organosi kai tin adiaforia tou 95% ton kathigiton, se sunduasmo me tin piesi tis ellinikis koinonias gia apodoxi kai tin oikogeneiaki piesi tis klasikis ellinikis manas pou nomizei oti ola tora einai eukola giati kapote eixame xounta. [...] (από φόρουμ)

  2. Έχω κουραστεί πραγματικά από την ειρωνεία-χιούμορ-σαρκασμό όλων των «άθεων» [σ.ς., δες σχόλια στο αρνησίθεος]. [...] Το μόνο που λένε είναι ότι δεν έχουν επιστημονικές αποδείξεις [...] για ύπαρξη Θεού και γενικά για το αν κάπου κάποτε έγιναν κάποια γεγονότα [...] Είναι δυνατόν να αποδειχθεί ποτέ ότι υπάρχει Θεός; Οι απανταχού επιστημονόκαυλοι νομίζουν ότι έχουν ανοιχτούς ορίζοντες και αγνοούν ότι το τι διαχωρίζει κάτι επιστημονικό από κάτι άλλο είναι εντελώς σχετικό. [...] (από φόρουμ)

  3. — Ειναι γνωστο ότι εισαι μεταλοκαυλος... Για μιλησε μας λιγο γι αυτο το κομματι της ζωης σου.
    — Το μεταλλοκαυλιλίκι μπήκε αργά στη ζωή μου… Αλλά ήρθε για να μείνει! Ενώ για πολλά χρόνια άκουγα disco και pop από 80s, κάποια φιλαράκια με οδήγησαν να ακούσω και το Metal εκείνης της εποχής. Από τότε 99.69% της μουσικής που ακούω είναι ατόφιο, ακατέργαστο, True Metal από 80ς. Death to False Metal! Fuck the world, Hail ‘n’ Kill! \m/ (από εδώ)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο πρόσφυγας από Μικρά Ασία, και κατεπέκταση, αυτός που κατάγεται από τη Μικρά Ασία.

Χαλάλι και οι περιουσίες μας, με τις οποίες το ελληνικό κράτος –η γλυκιά «μητέρα-πατρίδα»– πλήρωσε τις πολεμικές αποζημιώσεις στους νικητές. Εντάξει, λίγο την Ανταλλάξιμη Περιουσία μας έκλεψαν, λίγο μας πέταξαν στο υπόγειο ως τουρκόσπορους και αούτηδες. Αλλά δεν πειράζει. Έθνος μας είναι, αίμα μας! (απο το Indymedia)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η φυλακή.

Αρχαιοκάπηλοι στη στενή: Σπείρα αρχαιοκάπηλων εξάρθρωσε η Αστυνομία, που συνέλαβε πέντε άτομα, τρεις Κύπριους και δύο Ελλαδίτες, τη στιγμή που θα προχωρούσαν στην αγοραπωλησία δεκάδων τεμαχίων αρχαιοτήτων. (Σημερινή, 6/10/2007)

Βλ. και κάγκελο, πλεχτό, ψειρού

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ποδοσφαιρική αργκό. Η τακτική του να στήνεσαι κοντά στην αντίπαλη εστία εκτός φάσης περιμένοντας πάσα, ώστε, ελλείψει αντίπαλων αμυντικών, να βάλεις εύκολο γκολ.

Αυτό φυσικά, στο κανονικό ποδόσφαιρο, οδηγεί συνήθως σε οφσάιτ, οπότε και αποφεύγεται. Στις σχολικές αυλές και στις αλάνες ωστόσο τέτοιες παραβάσεις είναι ψιλά γράμματα.

Ρηματικός τύπος: στήνω περίπτερο

- Γκόοοοοοοοοοοοοοολ!...
- ...
- Έεξι-μηδέεέν, έεξι-μηδέεέν!
- Εντάξει ρε Μάκη, περίπτερο ξέρω κι' εγώ.
- Έεξι-μηδέεέν, έεξι-μηδέεέν, έεξι-μηδέεέν, έεξι-μηδέεέν!
- Θα σκάσεις;!
- Έεξι-μηδέεέν, έεξι-μηδέεέν!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το συντακτικό σχήμα (προσωπικές αντωνυμίες σε πλάγια πτώση) + (ρήμα), απ' όπου λείπει το αντικείμενο ή το υποκείμενο του ρήματος: με πάει αίμα, μου τη βίδωσε, την κάνω, την έχω ακούσει και λοιπά.

Οι αντωνυμίες πάντα προηγούνται του ρήματος, άρα εμφανίζονται με τον ασθενή τους τύπο (πιχί μου αντί για εμένα και το αντί για αυτό) –μιλάω για αστικά ελλαδίτικα, στα κυπριακά ή άλλα διαλεκτικά δεν το 'χω ψάξει. Είναι δύο όταν το ρήμα είναι δίπτωτο, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μόνο μία.

Λίγες πίπες: αργκό και ασάφεια

Αν είναι ποτέ να καταλάβουμε τι εστί αργκό, φαίνεται ότι, ανάμεσα σε άλλα, ως βασικό της χαρακτηριστικό και ειδοποιό της διαφορά από την τυπική γλώσσα πρέπει να αναγνωρίσουμε και την αυξημένη ανοχή στην ασάφεια –κάτι που ήδη έχει πιάσει ο τζίζας στο μαρκούτσι.

Στην τυπική γλώσσα οφείλεις να είσαι σαφής, οφείλεις να βεβαιώνεσαι ότι οι αναφορές σου έχουν αντίκρυσμα και ότι παρέχεις στον αποδέκτη (ακροατή, και κυρίως αναγνώστη) όλη την πληροφορία που απαιτείται για να καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάς. Συγκεκριμένα, για παράδειγμα, στην τυπική γλώσσα αποφεύγεις να χρησιμοποιείς προσωπικές αντωνυμίες χωρίς να έχεις εξασφαλίσει ότι το αναφερόμενο πρόσωπο έχει προηγηθεί ονομαστικά, και μάλιστα ότι δεν μπορεί να γίνει σύγχυση με άλλο πρόσωπο –μας τα πρήζαν μ' αυτά τα πράματα από παλιά οι φιλόλογοι. Ποια μας πρήζαν; Έ, ξέρετε σεις...

Στην καθομιλουμένη, με γνωστούς, οικογένεια και φίλους, αλλά και στις διάφορες ζαργκόν, με συναδέλφους ή συγχομπίστες, τα πράματα δεν είναι τόσο αυστηρά, αν μη τι άλλο γιατί βασική προϋπόθεση της επικοινωνίας εκεί είναι ότι σε μεγάλο βαθμό γνωρίζεις ή προκαταλαμβάνεις το σε ποιον απευθύνεσαι και μπορείς έτσι να θεωρήσεις κάποια πράγματα γνωστά ή ευνόητα· θυμηθείτε εδώ το νέιμ ντρόπινγκ του Βράστα.

Στην αργκό η αυστηρότητα είναι ακόμη λιγότερη, εφόσον ένα επιπλέον βασικό της χαρακτηριστικό φαίνεται να είναι η εσκεμμένη εμμεσότητα (βλέπε και γειώσεις). Εδώ κάπου κολλάει και το εξής αξιόλογο, το ιδιόμορφο αργκοτικό τακτ που δεν μπορεί να διαθέτει η τυπική γλώσσα: στην αργκό, το να μιλάς και για τα πιο ευαίσθητα θέματα χωρίς να τα κατονομάζεις δεν είναι πλέον αποκλειστικά θέμα λεπτότητας ή χιούμορ, όπως στην καθομιλουμένη και πάνω, αλλά πολλές φορές κάτι που ανάγεται σε δομικό της χαρακτηριστικό και αποτυπώνεται στην ίδια τη γραμματική· χαρακτηριστικό και πασίγνωστο παράδειγμα, το σχήμα αδερφοσύνης του ατσεγκέ.

Το «τακτ» βέβαια να μην παραπλανά· η εμμεσότητα στην αργκό είναι εντέλει άμεση, αφού καταπολύ βασίζεται στο «ξές εσύ τι εννοώ, και μή πολυπαίζουμε τα καραγκιοζάκια γιατι άμα λάχει σ' το λέω και στα μούτρα». Εδώ θα άξιζε μία αντιπαραβολή με γλωσσικούς κώδικες του φλερτ, αλλά να μην ξεφεύγω.

Επιστροφή στο λήμμα

Ένα από τα ευρύτερα γλωσσικά φαινόμενα όπου εκδηλώνονται τα παραπάνω είναι τα σχήματα γνωστού αγνώστου, που θα μπορούσαμε να τα πούμε και σχήματα ασάφειας ή σχήματα αποσιώπησης (και που ακόμη δεν έχω βρει αν υπάρχει εδραιωμένος φιλολογικός όρος γι' αυτά): η σύνταξη παγιωμένων ρηματικών φράσεων της αργκό και της καθομιλουμένης όπου το αντικείμενο ή και το υποκείμενο αποσιωπάται, και πολλές φορές δεν φέρει καν συγκεκριμένη σημασία.

Η εδραίωση αυτού του σχήματος φαίνεται καθαρά στο ότι, ακόμη κι' όταν το αντικείμενο ή υποκείμενο αναφέρονται στην πρόταση, οι ρηματικές φράσεις είτε συντάσσονται αποκλειστικά με τις αντίστοιχες αντωνυμίες, είτε μπορούν πάντα να συνταχθούν και μ' αυτές, με αποτέλεσμα να γίνεται διπλή αναφορά στο πρόσωπο: «με το που είδε τι έγινε, τού 'στριψε του Μίμη» αντί για «με το που είδε τι έγινε, * έστριψε του Μίμη».

Το αποσιωπημένο αντικείμενο ή υποκείμενο, γνωστό ή ξεχασμένο, μπορεί συχνά να συμπληρωθεί από τον ομιλητή με οτιδήποτε ασαφές: «δέν την παλεύω την κατάσταση στην καινούργια μονάδα», «ναί, αλλα εγώ τωρα θα την πληρώσω τη φάση» (αντί για τη νύφη), «πές, πές, πές δυο ώρες, το κούρασε το πράμα»· ή «μού 'κατσε έτσι η φάση και εκεί που ήταν να μείνω μόνο τρία χρόνια κοντεύω τώρα τη δεκαετία», «ξέρω κι' εγώ;... θές οι αγαμίες, θές τα οικονομικά, θές το σπυρί στον κώλο, μ' έχει πάρει απο κάτω το όλο».

Από την άλλη, υπάρχουν πολλές τέτοιες εκφράσεις όπου το παραλειπόμενο πρόσωπο είναι εξαρχής και γνήσια ασαφές. Αυτές προέρχονται από τυπικές συντάξεις του ρήματος με την ίδια σημασία: μου την κάρφωσε να κάνω κάτι < μου καρφώθηκε (η ιδέα) να κάνω κάτι, τό 'χω με τη μουσική < έχω κλίση/γνώσεις/εμπειρία στη μουσική, την πέφτω σε κάποιον < πέφτω (πάνω) σε κάποιον, τη γάμησα < γαμήθηκα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται μάλλον για καθαρά αργκοτική μετατροπή υπό την επίδραση του ήδη εδραιωμένου συντακτικού σχήματος, παρά υπάρχει κάτι που αποσιωπάται.

Σε κάθε πάντως περίπτωση, όλες αυτές οι φράσεις στέκουν από μόνες τους πια στη χρήση, αυτούσιες, χωρίς την ανάγκη να κατονομαστεί το αντικείμενο ή το υποκείμενο –το οποίο, ακόμη και αν είναι ή ήταν γνωστό, τείνει να συμπεριφέρεται ως γνωστό άγνωστο.

Στοιχειώδης κατηγοριοποίηση και επιμέρους παρατηρήσεις

Φράσεις γνωστού αγνώστου αντικειμένου: όπου η αντωνυμία αντικαθιστά το αντικείμενο.

Πέρα από τη γνωστή έκφραση του δίνω και καταλαβαίνει και την εξίσου γνωστή προστακτική δίνε του, ακούω τελευταία και την έκφραση της δίνω, σε γενική, και δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλες (και με άλλο ρήμα)· στις συντριπτικά περισσότερες πάντως περιπτώσεις η πτώση εδώ είναι η αιτιατική.

Όταν η αντωνυμία είναι αρσενική, τον + (ρήμα), το αντικείμενο που παραλείπεται δεν είναι και τόσο άγνωστο, παρά πρόκειται σχεδόν πάντα για τον πούτσο. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί κάποιες φορές να διατυπωθεί η ίδια φράση με θηλυκό, από το πούτσα ή το ψωλή: «τον ήπια στις εξετάσεις», «την ήπια στις εξετάσεις».

Γνωστοί άγνωστοι

Γνωστές άγνωστες

  • την ακούω με ουσία, μου τη λέει η ουσία: η ουσία, αλκοόλ ή ναρκωτικό, (αρχίζει να) επιδρά πάνω μου
  • την αμολάω: (ενν. πορδή) κλάνω
  • την ανάβω σε κάποιον: (α) πυροβολώ κάποιον (β) χαστουκίζω κάποιον (Κύπρος)
  • την ανοίγω σε κάποιον: προκαλώ κάποιον (Πάτρα)
  • την αράζω, την ξαπλαρώνω: αράζω, ξαπλώνω, βολεύομαι
  • την αρπάζω: κρυολογώ
  • την αστράφτω σε κάποιον: χαστουκίζω κάποιον
  • την αφήνω: (α) (ενν. πορδή) κλάνω (β) (ενν. πούτσα) γαμάω
  • τη βάφω (συνήθως σε στιγμιαίους χρόνους, την έβαψα, θα τη βάψω): (ενν. πούτσα;) περιέρχομαι σε πολύ δύσκολη θέση με βέβαιες αρνητικές συνέπειες, την πουτσίζω
  • τη βγάζω, την περνάω: (α) αντέχω (β) ζω, διαβιώνω (καλά/άσχημα)
  • τη βγάζω καθαρή: (ενν. πούτσα) εξέρχομαι από μια επικίνδυνη κατάσταση αλώβητος, χωρίς απώλειες, τη γλιτώνω
  • τη βγάζω κάπου: περνάω το χρόνο μου κάπου, παραμένω κάπου
  • τη βλέπω: γίνομαι υπερόπτης, παίρνουν τα μυαλά μου αέρα
  • τη βλέπω κάποιος: συμπεριφέρομαι (υπεροπτικά) σαν κάποιος που δεν είμαι
  • τις βρέχω σε κάποιον: δέρνω κάποιον
  • τη βρίσκω: περνάω καλά
  • τη βρίσκω με κάτι: μου αρέσει κάτι, με ερεθίζει κάτι σεξουαλικά
  • τη γάμησα, την έβαψα, την έκατσα, την πούτσισα: έχω βρεθεί σε δύσκολη θέση, βρήκα το μπελά μου
  • τη γλιτώνω: γλιτώνω, τη βγάζω καθαρή
  • τη δίνω, τη σπάω σε κάποιον: εκνευρίζω κάποιον
  • της δίνω: εντείνω επίμονα αυτό που κάνω, δίνω γκάζι (πιθανώς από την προτροπή «δώσ' του / δώσ' της»)
  • την έχω για κάπου: σκοπεύω να πάω κάπου (Πάτρα)
  • τις έχω: (ενν. τις ζαριές) έχω τουλάχιστον ένα τρόπο να παίξω μια ζαριά στο τάβλι
  • την κάνω: (α) αποχωρώ, φεύγω (β) τα καταφέρνω, πιάνω την καλή
  • την κάνω ταράτσα: (ενν. την κοιλιά) τρώω υπερβολικά πολύ, του σκασμού, την τυλώνω
  • την κάνω ψώνιο: (α) γουστάρω πολύ (β) εκνευρίζομαι, τα παίρνω
  • την καταλαβαίνω: καταλαβαίνω, συνειδητοποιώ, υποψιάζομαι, τη μυρίζομαι
  • την κοπανάω: (α) αποχωρώ, φεύγω, την κάνω, (β) αποχωρώ στα κλεφτά, αποδρώ, το σκάω
  • τη λέω, την πετάω (ενν. την κοτσάνα, τη μαλακία): εκστομίζω ανοησία, κακό αστείο
  • τη λέω σε κάποιον: επιπλήττω κάποιον
  • τις μαζεύω: με δέρνουν, τρώω ξύλο, τις τρώω
  • την μπαίνω σε κάποιον: (α) τσιγκλάω, πειράζω κάποιον (β) τη λέω σε κάποιον
  • τη μυρίζομαι: αντιλαμβάνομαι, υποψιάζομαι (συνήθως επικείμενο δυσάρεστο γεγονός)
  • την παλεύω: μόλις που αντεπεξέρχομαι, ανταποκρίνομαι στο ελάχιστο επιτρεπτό, τα βγάζω πέρα με δυσκολία
  • την πατάω (ενν. μπανανόφλουδα;): εξαπατώμαι, πέφτω έξω, κάνω λάθος
  • την πέφτω: πέφτω για ύπνο, κοιμάμαι
  • την πέφτω σε κάποιον: (α) επιτίθεμαι σε κάποιον (β) φλερτάρω κάποιον, τα ρίχνω σε κάποιον
  • την πηδάω: αντέχω, επιβιώνω, ξεπερνάω κρίση (υγείας, οικονομική...)
  • την πίνω: (α) αργοπίνω αλκοόλ (β) καπνίζω χασίσι (γ) τον πίνω
  • την πιστεύω: αυταπατώμαι, παραμυθιάζω τον εαυτό μου, λέω ψέματα στον εαυτό μου χωρίς να πείθω τους άλλους
  • την πληρώνω για κάτι: (ενν. νύφη) με βαραίνουν οι αρνητικές συνέπειες από κάτι (για το οποίο δεν ευθύνομαι)
  • την πουτσίζω: περιέρχομαι σε πολύ δύσκολη κατάσταση με αρνητικές συνέπειες, τη βάφω.
  • τη σακουλεύομαι, την ψυλλιάζομαι: υποψιάζομαι, παίρνω χαμπάρι, αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω
  • τη σκάω σε κάποιον, τη φέρνω σε κάποιον: εξαπατώ κάποιον
  • τη στήνω σε κάποιον: (ενν. παγίδα) παγιδεύω, ενεδρεύω κάποιον
  • την τρώω: (α) (ενν. ήττα, πίπα, πούτσα, ψωλιά) περιέρχομαι σε δύσκολη, δεινή κατάσταση (β) (ενν. γροθιά) δέχομαι γροθιά
  • τις τρώω: (ενν. μπάτσες, ξυλιές) με δέρνουν, τρώω ξύλο, τις μαζεύω
  • την τυλώνω: (ενν. την κοιλιά) τρώω υπερβολικά πολύ, την κάνω ταράτσα
  • την ψάχνω με κάτι: ασχολούμαι σε βάθος με κάτι
  • την ψωνίζω: γίνομαι έξαλλος, νευριάζω, τα παίρνω

Γνωστά άγνωστα

  • τα ακουμπάω: (ενν. λεφτά) δίνω (κοροϊδίστικα και πολλά) λεφτά
  • τα ακούω: (ενν. τα σχολιανά μου) τρώω μπινελίκι, με βρίζουν, μου τη λένε
  • το βάζω για κάπου: (ενν. σκοπό να πάω) ξεκινάω για κάπου
  • τα βάζω με κάποιον: νευριάζω με κάποιον, ξεσπάω σε κάποιον
  • το βάζω κάτω: (ενν. όπλο;) παραιτούμαι απο προσπάθεια (λόγω αποθάρρυνσης)
  • τα βγάζω πέρα: (α) ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις μου, ξεπερνάω δυσκολίες (β) (με οικονομική σημασία) περνάω, βολεύομαι
  • τα βλέπω (όλα): εκπλήσσομαι, τρομάζω και περιέρχομαι σε αμηχανία, τα παίζω, τα χρειάζομαι
  • το βουλώνω, το κλείνω, το ράβω: (ενν. το στόμα) παύω να μιλάω, σωπαίνω
  • τα βρίσκω με κάποιον: (α) συνεννοούμαι, φτάνω σε συμφωνία με κάποιον (β) συμφιλιώνομαι, επανασυνδέομαι με κάποιον
  • τα βρίσκω σκούρα/μπαστούνια: δυσκολεύομαι, κωλύομαι
  • τα γαμάω: (α) τα παρατάω (β) οι πράξεις μου έχουν καταστροφικές συνέπειες
  • το γάμησα και ψόφησε με κάτι: το κούρασα υπερβολικά με κάτι, τράβηξα κάτι απ' τα μαλλιά χωρίς αποτέλεσμα, τό 'χεσα με κάτι
  • το γυρίζω: αλλάζω σεξουαλικό προσανατολισμό (από ετερό σε ομό)
  • τα γυρίζω: αναιρώ προηγούμενη τοποθέτηση, υιοθετώ αντίθετη άποψη / στάση
  • το διαλάμε, το σφυράμε: λήγουμε συνάντηση ή δραστηριότητα
  • το δίνω: κάθομαι σε κάποιον
  • του δίνω: αποχωρώ, φεύγω (συνήθως στην προστακτική)
  • του δίνω και καταλαβαίνει: ασχολούμαι υπερβολικά, πέφτω με τα μούτρα
  • τα έχω: (ενν. λεφτά) είμαι ευκατάστατος, πλούσιος
  • τα έχω με κάποιον: (α) έχω ερωτική σχέση με κάποιον (β) είμαι νευριασμένος με κάποιον, κατηγορώ κάποιον
  • τα ζητάω: βλέπε ορισμό εντός του τα ρίχνω
  • τα θέλω, τα θέλει ο κώλος μου, το πάω φιρί-φιρί: πάω γυρεύοντας
  • το κάνω με κάποιον: κάνω σεξ με κάποιον
  • τα κάνω πλακάκια με κάποιον: συμμαχώ με κάποιον
  • τα καταπίνω: (α) ανέχομαι επανειλημμένες προσβολές (β) καταπίνω το σπέρμα μετά από πεολειχία
  • τα καταφέρνω με κάτι: καταφέρνω κάτι, μπορώ να κάνω κάτι
  • τα κλάνω: τρομάζω, τα χρειάζομαι
  • το κλαίω: βρίσκομαι σε δεινή κατάσταση
  • τα κόβω, τα σκάω: (ενν. σκατά) αφοδεύω
  • τα κοπανάω: (ενν. τα ποτήρια στο τραπέζι;) πίνω αλκοόλ, μεθάω
  • τα κορδώνω: πεθαίνω, τα τινάζω
  • το κουράζω: γίνομαι κουραστικός, επιμένω υπερβολικά και αποτυχημένα
  • το λέει η καρδιά μου: έχω τσαγανό, είμαι θαρραλέος
  • τα λέμε: αποχαιρετισμός
  • τα λέω με κάποιον: κουβεντιάζω με κάποιον
  • τα μασάω: (ενν. τα λόγια μου) μιλάω με περιστροφές, δεν μιλάω ευθέως
  • τα μπήγω: (ενν. τα κλάματα) αρχίζω να κλαίω, βάζω τα κλάματα
  • τα ξερνάω: (ενν. λόγια) μαρτυρώ ένα μυστικό
  • το ξευτιλίζω: (κάνω κάτι) σε υπερβολικό βαθμό
  • το ξύνω, τα ξύνω: (ενν. το πουλί μου, τ' αρχίδια μου) τεμπελιάζω
  • το παίζω κάποιος: παριστάνω ή βαυκαλίζομαι ότι είμαι κάποιος
  • τα παίζω: (α) εκπλήσσομαι και περιέρχομαι σε αμηχανία (β) τρελαίνομαι (γ) κουράζομαι, εξαντλούμαι (δ) χαλάω
  • τα παίρνω (στο κρανίο): νευριάζω
  • τα παίρνω (ενν. αρχίδια): νικιέμαι, τρώω νίλα, ταπώνομαι, συχνά στην προστακτική «πάρ' τα»
  • τα παίρνω, τα πιάνω από κάποιον: (ενν. λεφτά) εξαγοράζομαι, παίρνω μίζα, λαδώνομαι από κάποιον
  • τα παρατάω: παραιτούμαι, παύω αυτό που κάνω
  • τα πάω καλά/άσχημα: είμαι καλά/άσχημα
  • τα πάω καλά με κάποιον ή κάτι: έχω καλές σχέσεις με κάποιον ή είμαι ικανός σε κάτι
  • το πάω σερί: μένω άυπνος
  • τα πετάω: (ενν. ρούχα) ντύνομαι προκλητικά, ξεγυμνώνομαι
  • το πιάνω (ενν. νόημα): αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω
  • τα πίνω: (α) πίνω αλκοόλ, μεθάω (β) (ενν. χύσια) καταπίνω το σπέρμα στο τέλος πεολειχίας
  • τα πρήζω σε κάποιον: (ενν. αρχίδια) ενοχλώ κάποιον πιεστικά, γίνομαι φορτικός σε κάποιον
  • το ράβω: (ενν. το στόμα) σωπαίνω
  • το ρίχνω σε κάτι: αφιερώνω χρόνο, επιδίδομαι σε κάτι (το ρίχνω έξω: βγαίνω έξω, διασκεδάζω)
  • τα ρίχνω σε κάποιον: (α) κατηγορώ κάποιον, τα φορτώνω σε κάποιον (β) φλερτάρω κάποιον
  • το σκάω: (α) αποδρώ, φεύγω στα κλεφτά (β) ανάβω τσιγάρο με χασίσι
  • τα σκάω, τα στάζω: (ενν. τα λεφτά) πληρώνω αδρά, ακριβοπληρώνω
  • τα σπάω: (α) προκαλώ καταστροφές (β) (ενν. πιάτα) διασκεδάζω (γ) είμαι πολύ ικανός
  • το στρίβω: (α) (ενν. κέρμα) ρίχνω κορώνα-γράμματα (β) (παλιός τύπος) φεύγω (στα κρυφά), στρίβω, την κάνω (γ) (ενν. τσιγάρο) στρίβω γάρο
  • το στρώνει: (ενν. το χιόνι) χιονίζει αρκετά ώστε να καλυφθεί το έδαφος από χιόνι
  • το στρώνουμε: παίζουμε χαρτιά
  • τα τινάζω: (ενν. τα πέταλα) πεθαίνω, τα κορδώνω
  • τα τρώω από κάποιον: παίρνω από κάποιον λεφτά (χωρίς να τα δικαιούμαι)
  • το τσικνίζω: κάνω σεξ
  • τα τσούζω: μεθάω
  • τα φοράω σε κάποιον: (ενν. κέρατα) κερατώνω κάποιον
  • τα φορτώνω σε κάποιον: κατηγορώ κάποιον
  • τα φορτώνω (στον κόκορα): αναβάλλω τις υποχρεώσεις μου επειδή βαριέμαι, είμαι ανεύθυνος
  • τα φτιάχνω με κάποιον: συνάπτω σχέση με κάποιον
  • τα φτύνω: (α) κουράζομαι υπερβολικά, εξαντλούμαι (β) φτύνω το σπέρμα μετά από πεολειχία
  • το/τα φυσάω: είμαι πλούσιος
  • τα χαλάω με κάποιον: διαλύω τη σχέση μου με κάποιον
  • το χάνω: τρελαίνομαι
  • το χάνω με κάτι: παύω να είμαι καλός σε κάτι, δεν το 'χω πια με κάτι
  • τα χέζω: (α) τα παρατάω όλα, τα κάνω πέρα, αδιαφορώ (β) αποτυχαίνω παταγωδώς, τα κάνω σκατά
  • το χέζω: υπερβάλλω, το παρακάνω με κάτι, τραβάω κάτι απ' τα μαλλιά, το γαμάω και ψοφάει
  • τα χρειάζομαι: τρομάζω, τα κλάνω
  • το 'χω με κάτι: (α) κατέχω κάτι, αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω κάτι (β) μπορώ να κάνω κάτι, έχω τον τρόπο μου με κάτι
  • τα χώνω σε κάποιον: (α) επιπλήττω κάποιον (β) (ενν. λεφτά) δωροδοκώ κάποιον
  • τα ψέλνω σε κάποιον: (ενν. ευαγγέλια) μαλώνω κάποιον, τη λέω σε κάποιον, βρίζω κάποιον
  • το ψήνω: ψήνομαι

Φράσεις γνωστού αγνώστου υποκειμένου: όπου παραλείπεται το υποκείμενο, ενώ η αντωνυμία έχει θέση αντικειμένου.

Τα ρήματα εδώ συμπεριφέρονται ως απρόσωπα, αλλά παίρνουν κατηγόρημα (την αντωνυμία). Ως τέτοια πάντως, εμφανίζονται πάντα στο τρίτο πρόσωπο.

Σε αντίθεση με την προηγούμενη περίπτωση, η γενική εδώ εμφανίζεται πολύ συχνότερα.

Αιτιατική

Γενική

  • μου ανοίγει: (ενν. ο κώλος) στέκομαι τυχερός
  • μου βρομάει (κάτι): είμαι καχύποπτος απέναντι σε κάτι
  • μου έρχεται / καπνίζει / καυλώνει / κοκώνει / σηκώνεται: καταλαμβάνομαι από ξαφνική παρόρμηση
  • μου κάθεται (κάπως): μου έρχονται τα πράγματα κάπως (συνήθως καλά, βολικά),
  • μου κάνει κλικ: συνειδητοποιώ, κάνω μία νοητική σύνδεση, έχω μία ιδέα
  • μου καρφώνεται (κάτι): με καταλαμβάνει κάτι έμμονα
  • μου κόβει: (ενν. το μυαλό) είμαι εύστροφος
  • μου σαλεύει: τρελαίνομαι, μου στρίβει
  • μου σηκώνεται: (ενν. το πέος) ερεθίζομαι σεξουαλικά, καυλώνω, έχω σηκωμάρες
  • μου στρίβει: (ενν. η βίδα) (α) τρελαίνομαι, μου σαλεύει (β) χάνω τον αυτοέλεγχό μου, γίνομαι έξαλλος
  • μου φέγγει: (συν. με στιγμιαίο ποιό ενέργειας: μού 'φεξε, θα μου φέξει) στέκομαι τυχερός, μου ανοίγει

Φράσεις γνωστών αγνώστων: όπου αποσιωπούνται καί το αντικείμενο καί το υποκείμενο.

  • μου τη βαράει: (α) με καταλαμβάνει μία ιδέα, μία παρόρμηση (β) βαριέμαι, είμαι ανήσυχος, μπαφιάζω
  • μου τη βιδώνει / στρίβει: τρελαίνομαι, γίνομαι έξαλλος, τα παίρνω, μου στρίβει, μου την καρφώνει
  • μου την καρφώνει: νευριάζω, μου τη βιδώνει, τα παίρνω

(Τα παραδείγματα ας συμπληρώνονται με τον καιρό. Κάθε αναφορά, διόρθωση ή συμπλήρωση, ευπρόσδεκτη και πολύτιμη.)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ψυχική διαταραχή που εκδηλώνεται ως αποστροφή στη θέα ή μνεία του ανθρώπινου κυρίως τριχωτού.

Η πάθηση, αν και παρατηρημένη από πιο παλιά χρόνια, έχει τις τελευταίες δεκαετίες λάβει τέτοια έκταση, που να μπορεί κανείς να μιλήσει για φαινόμενο μαζικής υστερίας. Έχει συγκεκριμένα εισχωρήσει στους κόλπους των γκέηδων και των θηλέων νέας κοπής σε τέτοιο βαθμό, που να αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό τους γνώρισμα.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σεξουαλικό αποπροσανατολισμό με πιθανά οδυνηρές προεκτάσεις, οικονομική καταπίεση ιδία και αλλότρια προς στήριξη ευαγών ιδρυμάτων καταπολέμησης της τριχοφυΐας καθώς και σχιζοφρενική ιδιόλεκτο που ξεκινά από το λεξιλόγιο και φτάνει ώσ κ τν τrΠ γΡΑfΗσ χΔDΔ (Υ).

Κείμενα γραμμένα απο τριχοφοβικές περσόνες:

  1. Το έχουμε παρατηρήσει εδώ και καιρό αλλά δεν το επισημαίνουμε, γιατί προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι είναι κακό όνειρο, ότι θα περάσει. Αλλά πλέον τα στοιχεία είναι ακράδαντα: Οι τρίχες στο μούτρο επιστρέφουν στη μόδα, και όλο και περισσότεροι σταρ τις αφήνουν να θεριέψουν, με κάθε μορφή. Κάποιοι μάλιστα θα γεμίσουν με μούσια και μουστάκια τις οθόνες των κινηματογράφων [...] Θεέ μου, μη γίνει μόδα. Όχι το μουστάκι. (από το Yupi.gr)

  2. ΚΑΤΩ ΟΙ ΤΡΙΧΕΣ ΡΕΕΕΕΕΕΕ (από φόρουμ)

3α. δε μαρεσει να εχουν οι αντρεσ φλοκατη. [...] δε νομιζω οτ ειναι ωραιο να βγω εξω με την τριχα καγκελο σαν τον ταρζαν. . .+φυσικα δε μαρεσει που ολη αυτη η προβια +δυαζεται με [...] βλαχικεσ-ζωηροχρωμεσ βερμουδεσ. [...] χΔ

3β. έιμαστε χαζογκόμενες επειδή θέλουμε να βλέπουμε ανθρώπους και όχι προιστορικά απομεινάρια; και γιατί, αγαπητοι, εσείς έχετε την απαίτηση να είναι οι γυναίκες πάντα αποτριχωμένες;γιατί εσείς να πιάνετε γάμπα και εμείς αν όχι φλοκάτες, χλοοτάπητες; ααααααααααααααααααααααααααααααΑΑΑΑΑΑΑ (από κάπου)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο καφές φραπέ. Βλέπε και: φραπεδέλα, φραπεδιόλα, φραπόγαλο.

Γλωσσολογία του φραπέ

Η λέξη frappé είναι γαλλική και σημαίνει χτυπημένος ή ανακατεμένος. Ως ξένη λέξη κανονικά δεν κλίνεται (ο φραπέ). Όμως, σε αντίθεση με τις περισσότερες γαλλικές λέξεις που έχουμε δανειστεί και παραμένουν άκλιτες, στην ονομαστική μερικές φορές αποκτάει κατάληξη και κλίνεται (ο φραπές, του φραπέ, οι φραπέδες κλπ.), κυρίως στην καθομιλουμένη. Άλλωστε αυτό παραπέμπει και στην κλίση της λέξης «καφές». Ενίοτε στον προφορικό λόγο απαντά η μορφή «φραπεδιά» (π.χ.: «Πιάσε μια φραπεδιά») ή, σπανιότερα, «φραπεδούμπα» ή «φράπα».

(από ιστολόγιο)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία