Ορισμοί από την vip (98)
Εμφανίζονται 31-40 από 98

Μπορούμε να το πούμε δείχνοντας ευγένεια ή αποστροφή για κάτι που δεν θέλουμε όταν μας το προσφέρουν.

Λέγεται και ρεκλαμαδόρος (γαλλ. reclame=διαφήμιση).
Ο φιγουρατζής, αυτός που πλασάρει ανύπαρκτα προσόντα και τα επιδεικνύει. Όποιος δεν τον ξέρει δίνει πολλά για να τον έχει, αλλά μετά βγαίνει μάπα το καρπούζι. Και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, «όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι»...

Αυτός που δανείζει χρήματα με τόκο (κατ' εξοχήν επάγγελμα των Ζακυνθινών). Ο τοκιστής λέγεται και σουλατσαδόρος (κόβει σουλάτσα, αργόσχολος).

Όταν αναφερόμαστε και με τις δύο λέξεις εννοούμε, το άτομο που τα έχει βρει όλα έτοιμα χωρίς κόπο και το μόνο που κάνει είναι να χαζολογάει, σε αντίθεση με τους πολλούς που πρέπει να φτύνουν αίμα για τα προς το ζην, γιατί δεν είναι, ούτε αποδέκτες κληρονομιάς κάποιου πλούσιου μπάρμπα, ούτε λαμόγια του κερατά.

Να θυμηθούμε λίγο φυσική: οπισθέλκουσα, δύναμη αντιτιθέμενη στην κίνηση ενός σώματος μέσα σε ρευστό. Είναι ανεπιθύμητη στους αεροναυπηγούς και προσπαθούν να την μηδενίσουν δίνοντας στις κατασκευές τους το κατάλληλο σχήμα.

Στις παρέες μας είναι σπάνιο να έχουμε έναν αεροναυπηγό και όμως η λέξη είναι ευρέως διαδεδομένη όταν πηγαίνουμε για «ψάρεμα» ή για κουσκούσιν πίνοντας την φραπεδιά μας ή το ποτό μας. Μπανίζουμε το κάθε γκομενάκι που περνά από το οπτικό μας πεδίο, το νετάρουμε και κάνουμε ζουμ στα σημεία που μας ενδιαφέρουν: μπαλκόνια, τσιμπουκόχειλα, καπούλια...

Μόλις φτάσουμε στα καπούλια γινόμαστε γνώστες της φυσικής και αεροναυπηγοί, δίνοντας την ανάλογη τιμή στην οπισθέλκουσα. Μεγάλες τιμές δίνουμε στους χοντρούς κώλους λόγω της δυσκολίας που παρουσιάζουν από τα ξύγκια που ξεχειλίζουν και κάνουν αδύνατη την προσέγγισή τους γιατί δεν έχουμε το κατάλληλο αεροδυναμικό σχήμα ώστε να μηδενίσουμε την τιμή της οπισθέλκουσας.

Πιάνω ψάρια, βγάζω κάτι από το βυθό. Μεταφορικά προσπαθώ με τρόπο να αποσπάσω μυστικά. Σε φράση ψαρεύω σε θολά νερά, επωφελούμαι από ανώμαλες καταστάσεις ή δημιουργώ σύγχυση για να επιτύχω ωφελήματα. Επίσης βγαίνω τσάρκα μήπως μπορέσω να χτυπήσω κάποια / κάποιον ζαργάνα / ματσό να περάσω καλά και ό,τι προκύψει...

Παρέα μόνο από γυναίκες.

Λέγεται συνήθως από ύπανδρες γυναίκες που, έχοντας μπουχτίσει από την συνοδεία των συζυγάτων τους και ίσως και την παρουσία πολλών αρσενικών στην δουλειά τους που τις πρήζουν τα συκώτια, κανονίζουν έξοδο διασκέδασης χωρίς αντρική παρουσία.

Η μεταθανάτια ζωή. Στην εγκόσμια ζωή το συναντάμε συνήθως σε τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με κακή επαναφορά ήχου ή σε συνομιλίες με άτομο που είναι στην κοσμάρα του και δεν έχει καμία επαφή με την κουβέντα που γίνεται είτε γιατί είναι αγουροξυπνημένος και ο εγκέφαλός του είναι ακόμα σε κατάσταση νάρκης είτε γιατί το μυαλό του τρέχει σε άλλη διάσταση.

Από το σλαβικό stupa.

Ξύλινος κόπανος ή μεγάλη πέτρα, κοτρόνα. Όταν αναφερόμαστε σε άνθρωπο εννοούμε τον κοντόχοντρο.

Στίχος τραγουδιού του Γ. Μαρκόπουλου που γράφτηκε στην διάρκεια της χούντας και κατάφερε να το περάσει με πρώτη εκτέλεση από τον Γ. Ντουνιά και μετά από τον Θ. Ανδρεάδη. Το τραγούδι είναι και σήμερα επίκαιρο γιατί μπορεί να μην έχουμε χούντα με αυτήν την έννοια αλλά έχουμε χούντα που τρώει την καθημερινότητά μας στο όνομα μιας πιο άνετης ζωής. Όταν ο ταχυδρόμος σου φέρνει πακέτο τους λογαριασμούς που δεν σε ξεχνάνε ποτέ, όταν το 24ωρο δεν σου φτάνει για να δουλέψεις σε δυο και τρεις δουλειές πολλές φορές για να μπορέσεις να πληρώσεις τα πακέτα σου με αποτέλεσμα το έτερον σου ήμισυ να ψάχνεται αλλού, όταν δουλεύεις σαν το σκυλί για να πληρώνεται ο κάθε καρεκλοκένταυρος δημόσιος υπάλληλος που αν χρειαστείς τις υπηρεσίες του ή θα έχει πάρει άδεια από τη σημαία ή αν δεν έχει όρεξη θα σου πει να περάσεις σε μια βδομάδα, όταν στην δουλειά σου δεν μετράνε οι ικανότητές σου αλλά ο μπάρμπας από την Κορώνη του συναδέλφου σου, όταν πεθαίνεις γιατί δεν σε καλύπτει το ταμείο σου και η τσέπη σου δυστυχώς είναι άδεια, όταν, όταν, όταν...

Τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι ποια θα ειναι καλύτερη λύση: το χαρακίρι; Μια πέτρα στο λαιμό και το πιο βαθύ σημείο στο λιμάνι; Η ταράτσα του πιο ψηλού κτιρίου; Ο μεγάλος στιχουργός σου δίνει την εναλλακτική: να πας στη ζούγκλα με τον Ταρζάν.

Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν θα την περνάω φίνα
θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν θα φύγω σ' ένα μήνα
κι αν θα με φάνε τ' άγρια θηρία θα με γράψουν και στην ιστορία
πως με φάγανε τα ζώα κι όχι η μπόρα του αιώνα
θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν τον παιδικό μου φίλο
παρέα με τον ελέφαντα να μη μου δίνουν ξύλο
.........
Θ' αφήσω το γραφείο μου και τα υπάρχοντά μου
θα πάρω το κορίτσι μου να το 'χω συντροφιά μου
κι αν θα μας φάνε τ' άγρια θηρία θα μας γράψουν και στην ιστορία
πως μας φάγανε τα ζώα κι όχι η μπόρα του αιώνα

Μπλε το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας (όπως το βλέπουμε για να σας προλάβω...). Έτσι λοιπόν αν ρίξουμε κάποιο αντικείμενο σ' αυτό το χρώμα δεν θα φαίνεται, θα χαθεί. Μια λύση για να εξαφανίσουμε πράγματα που είναι άχρηστα δεν έχουμε παρά να τα βάψουμε μπλε και να τα φουντάρουμε στο πλησιέστερο λιμάνι. Συνήθως χρησιμοποιούμε την έκφραση απαξιωτικά χαρίζοντας την μπλε βαφή στον συνομιλητή μας για να τον ευκολύνουμε να ξεφορτωθεί την σκαρταδούρα.