Όταν στην αρχαία Ρώμη κηδεύονταν επίσημα πρόσωπα, πήγαιναν μπροστά από την νεκρική πομπή εικόνες των συγγενών και αγαπημένων προσώπων του νεκρού.
Την εποχή του αυτοκράτορα Τιβέριου, πέθανε και κηδεύτηκε η Ιουνία, σύζυγος του Κάσσιου και αδερφή του Βρούτου, των δύο δηλαδή δολοφόνων του Καίσαρα. Επειδή, όμως, είχε απαγορευτεί η δημόσια εμφάνιση των εικόνων των δύο αυτών δολοφόνων, έλειψαν έτσι από τη νεκρώσιμη πομπή, πράγμα που σχολιάστηκε πολύ στη Ρώμη και έδωσε αφορμή στον Τάκιτο να γράψει στα «χρονικά του» ότι «ο Κάσσιος και ο Βρούτος έλαμπαν ιδιαίτερα, μάλιστα, επειδή έλλειπαν οι εικόνες τους».
Την περικοπή αυτή την αποδίδει ο Ντε Σενιέ στην τραγωδία του «Τιβέριος» με τη φράση: «Έλαμπον διά της απουσίας των», που από τότε έμεινε παροιμιακή.
- Που πήγαν ρε φίλε αυτά τα καινούργια φιλαράκια που τα βλέπαμε κάθε μέρα;
- Έλα μωρέ, πυροτεχνήματα, τι περίμενες…
- Και όμως φίλε μου και όμως μας λείπουν, διότι βλέπαμε και κάτι τις καινούργιο και όχι τα ίδια και τα ίδια με τους ίδιους και ξανά μανά τους ίδιους, με τις ίδιες και τις ίδιες κουβέντες και υπονοούμενα της πλακός.
- Τώρα που το λες, ίσως να έχεις και δίκιο, αλλά παίζει και κανά σκοτσέζικο ντους από μερικούς παλιούς τις παρέας που το έχουν δει κάπως και καλά και δεν γουστάρουν να βλέπουν μερικούς να ανεβαίνουν και τους καταβαραθρώνουν με το παραμικρό λάθος.
- Τι να κάνουμε φίλε μου, έτσι είναι η ζωή, κάποιοι βλέπουν την σκιά τους και παίρνουν ψηλά τον αμανέ ξεχνώντας ποιοι ήταν πριν.
- Τέλος πάντων, πάντως λάμπουν δια της απουσίας τους.
ΥΓ Το παίρνω ψηλά τον αμανέ για το θηλυκό γένος είναι εύκολο. Για να το πητήχη [sic] το αρσενικό, πρέπει να του τα κόψουν.
