Ορισμοί από τον ο αυτοκτονημενος (262)
Εμφανίζονται 241-250 από 262

Άλλος ένας ορισμός του «κάνε γρήγορα».

«Τι μου λες», «τι μου τραγουδάς», «τι μου τσαμπουνάς».

Η τσαμπούνα, ή σαμπούνα, ή ασκοτσάμπουνο, είναι ένα λαϊκό μουσικό όργανο που ανήκει στην κατηγορία των πνευστών.

Η ιδιαίτερη διάδοσή της στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και λιγότερο στα Ιόνια, συνδέεται με τον ποιμενικό της χαρακτήρα. Στην Κρήτη ονομάζεται ασκομαντούρα, λόγω του τρόπου κατασκευής της.

Μια παραλλαγή της τσαμπούνας, η γκάιντα, η οποία έχει και πιο μεγάλους αυλούς, συναντάται στη Βόρεια Ελλάδα και στα Βαλκάνια.

Κάνω τσιριτσάντζουλες η τσιριτσάντζολες: δεν είμαι ευθύς, δεν λέω όλη την αλήθεια ή κρύβω την αλήθεια ή μέρος αυτής.

Συνώνυμα: κάνω κόλπα, κάνω λοβιτούρες, κάνω κορδελάκια.

Από τα δόντια του ψαριού «φαγκρί» ή και του σαργού.

Τα δόντια των ανωτέρω ψαριών έχουν ομοιότητα με των ανθρώπινων δοντιών (δεν γνωρίζω αν και άλλα ψάρια εκτός των φανταρόψαρων έχουν δόντια που μοιάζουν με του ανθρώπου -κάνας ψαρολόγος;;;;).

Όταν λοιπόν κάποιος, στην προσπάθειά του να χαμογελάσει, δείχνει τα δόντια του, λέμε ότι φαγκρίζει.

Απαξιωτικός ορισμός για κάποιον, ή λίγο πριν το κλωτσομπουνίδι σε καβγά. Σημαίνει «προσπάθησε να μην εκνευριστείς με τον μαλάκα» ή «κοίτα τον μαλάκα!».

Αυτό όμως προϊδεάζει τον ακούοντα ότι ο λέγοντας χαρακτηρίζει κάποιον (τον ταμπελιάζει μαθές) και ΨΙΛΟσυφιλιάζει τον ακούοντα, διότι δεν του δίνει την δυνατότητα να «φάει» τον μαλάκα από μόνος του και κατ' επέκταση να κρίνει αφεαυτού τον μαλάκα.

Πτωχεύω, καταστρέφομαι οικονομικά.

Στα παλιά χρόνια πολλοί πτωχεύσαντες οικονομικά έδεναν λίθον επί τον λαιμού των και φούνταραν εις το Παλαιόν Φάληρον…

Ρίχνω φάπα, επίσης και σφαλιαρίζω.

Και επειδή δεν υπάρχει και περιγραφή, είναι ως εξής:

Με την χείρα ανορθωμένη, την καταφέρομε καθέτως και με ταχύτητα προς το σβέρκο του δεχόμενου την φάπα.

Υπάρχει δε φόβος, επειδή από το σβέρκο περνάνε κάποια νεύρα, να προξενήσεις βλάβη στον δεχόμενο την φάπα και να τον μισερώσεις.

Στο βικιλεξικό αναφέρεται και σαν συνώνυμο το ράπισμα που, όμως, είναι λάθος. Το ράπισμα είναι το χαστούκι ενώ η φάπα πέφτει στο σβέρκο.

Το φίδι όλοι ξέρουμε τι είναι. Το «κολοβό» ως έννοια προσδιορίζει την έλλειψη ενός μέλους του σώματος. Τα σαμιαμίδια για παράδειγμα επιτρέπουν την αποκοπή της ουράς τους ώστε οι θηρευτές να ασχολούνται με κάτι καθώς αυτά την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Η ουρά τους άλλωστε θα ξαναφυτρώσει.

Αναφορικά με το ανθρώπινο είδος, φίδια κολοβά αποκαλούνται όσοι χαρακτηρίζονται από την συστροφή, φαγωμάρα και χαμέρπεια του φιδιού ενώ εξαπολύουν ύπουλο κτύπημα. Η εικόνα του αποκομμένου μέλους («κολοβό») παραπέμπει στον κομπλεξικό χαρακτήρα των ανθρώπων αυτών.

Υπάρχει το φυτό φλόμο.

Το τρίβουμε σε νερόλακκους με θαλασσινό νερό (δίπλα στα βράχια της θάλασσας), με αποτέλεσμα να ζαλίσουμε τις γαριδούλες και να τις πιάσουμε για δόλωμα.

Επίσης, το γαλακτώδες υγρό που προκύπτει από το τρίψιμο του φλόμου, το τοποθετούν μερικοί σε πλαστικά μπουκάλια και το εκτοξεύουν πιέζοντας το μπουκαλάκι μέσα σε θαλάμια χταποδιών, με αποτέλεσμα να τα φλομώσουν και να βγουν από τα θαλάμια τους.

Εν ολίγοις φλομώνω = ζαλίζω, σκουτουριάζω.

Φορνέλο / φουρνέλο: Το φορνέλο είναι ο μικρός φούρνος στα ιταλικά και λόγο σχήματος οι μικροί κολπίσκοι.

Σαν φουρνέλο (blast) είναι η τοποθέτηση δυναμίτη (ΤΝΤ) σε τρύπες που ανοίγουν σε βράχους προκειμένου να τους σπάσουν / σχίσουν.