Ορισμοί από τον Khan (2064)
Εμφανίζονται 11-20 από 2064

Εφαρμογή του ολόχρονου κλασικού όλα τα λέιζερ πάνω μου (εδώ, σε μένα) από θρησκευτικό ταγό της τάξης των ταλιμπανιζόντων αγριοχριστιάνων ορθολόξων και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων. Πρόκειται για τον απόλυτα νάρκισσο θρησκευτικό ταγό, ένα είδος στο οποίο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Εφόσον το θυμιάτισμα αποδίδεται στον Θεό και τα θεία (εικόνες) και κατ' επέκταση στους πιστούς, η φράση δηλώνει την απόλυτη ναρκισσιστική αυτο-αποθέωση τι λέω αποημιθέωση και βάλε! Δεν λέγεται βέβαια από τον ίδιο τον ταγό, αλλά υπονοείται. Είναι, καθώς λέει ο Χαλικούτης, «σαν τους προβολείς της δημοσιότητας-διασημότητας, αλλά για τις εφήμερες απολαύσεις της ψευτο-large παρακμής», μην ξεχνάμε, θα προσέθετα, ότι κατά τον Nietzsche η θρησκεία είναι η κατεξοχήν παρακμή. Επί του μακαριστού Χριστοδούλου ο τύπος ήταν κυρίαρχος, αλλά και σήμερα υπάρχουν δείγματα, όπως ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης, ο «αγέλαστος επιβάτης της αμαξοστοιχίας Αλεξανδρούπολη-Θεσσαλονίκη- Αθήνα, που έχασε την τελευταία στάση», κατά τον χαρακτηρισμό δημοσιογράφου.

Συμπτώματα του «όλα τα θυμιατά πάνω μου»:

• Λέει ότι δεν θέλει αυτός να τα πει «έξω απ' τα δόντια», αλλά τον αναγκάζει ηθικά ο λαός, που το απαιτεί. Όσα κάνει και λέει είναι ύστερα από λαϊκή ζήτηση.
• Έχει μπερδέψει τον άμβωνα με το πολιτικό μπαλκόνι.
• Θεωρεί ότι κάνει χάρη στους νέους, άμα τους αφήνει να είναι με τα σκουλαρίκια.
• Έχει νοοτροπία παιδιού Δημοτικού που θέλει να δείξει ότι είναι κι αυτός μάγκας, γι' αυτό και ονομάζει θρησκευτικά περιοδικά με τίτλους, όπως Τόλμη (ο Θεός να την κάνει!) κ.ά.

• Θεωρεί ότι τον περίμενε όλη η Ελλάδα για τον επανευαγγελισμό της.

  Κατ' επέκταση, ως όλα τα θυμιατά πάνω μου, μπορεί να χαρακτηριστεί κι αυτός που πιάνει ταβάνι στο τεστ ορθολοξίας του Vrastaman. Για να λάμψει, ακόμη περισσότερο αυτός ο τύπος Νεοέλληνα, (που ήδη αναδείχθηκε με τον βρασταμανικό ορισμό) προσθέτω τα εξής κριτήρια που αναδεικνύουν έναν ιδεολογικό ανθρωπότυπο από την δεκαετία '60 και μετά:

• Πιστεύει ότι η σύγχρονη Ρουμανία σφετερίστηκε εκ του πονηρού το όνομα Ρωμανία που κανονικά ανήκει μόνο σε εμάς.

• Θεωρεί ότι όλοι οι δυτικοευρωπαίοι είναι απλώς Φράγκοι, και η σωστή ονομασία των Γάλλων είναι (Γαλλο)φράγκοι, των Γερμανών Τευτονοφράγκοι, και των Ιταλών Λογγιβαρδοφράγκοι.
• Ονομάζει το παιδί του Ρωμανό.
• Συμφωνεί με τον Samuel Huntington ότι είμαστε σε ειδική ορθόδοξη πολιτισμική ζώνη, που είναι πιο κοντά στην μουσουλμανική παρά στην (δυτικο-)ευρωπαϊκή. Θα ήθελε να μπει η Ρωσία στην Ε.Ε. (συχνά είναι και πουτινιάρης) ή εναλλακτικά να βγει η Ελλάδα.
• Πιστεύει ότι τα Σκόπια θα έπρεπε να ονομαστούν Μακεδονία, αλλά με ταυτόχρονη αυτοπροσάρτησή τους στην Ελλάδα.
• Έχει στο δωμάτιό του αφίσες του Μάρκου Ευγενικού και του Κοσμά Φλαμιάτου, και θα ήθελε να τους μοιάσει όταν θα μεγαλώσει.
• Αγαπάει Ρήγα, αλλά μισεί Κοραή. Αγαπάει Καποδίστρια, αλλά μισεί Βενιζέλο. Για τον Καποδίστρια θεωρεί ότι αν δεν τον είχαν φάει οι Γάλλοι, θα ήμασταν αλλού τώρα.

• Η πολιτική του πρόταση για το μέλλον είναι οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας και θεωρεί ότι οι Φαναριώτες θα είχαν αλώσει εκ των έσω την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε να είμαστε τώρα μέχρι την Συρία, αν δεν τους είχε εμποδίσει η Ελληνική Επανάσταση.

  Σημειωτέον ότι ο όρος μαρτυρείται από τον Ιούλιο του 2009, εισαχθείς υπό Βραστανδρός, αλλά καθώς περιγράφει εύγλωττα έναν υπαρκτό ανθρωπότυπο, θεωρώ ότι «αν δεν υπήρχε ο σλανγκισμός, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε», που λέει κι ο Slangaire.

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Πονηρόσκυλου, η βασική σημασία της έκφρασης είναι ξεπουλάω όσο-όσο, για να ξεφορτωθώ κάτι. Αρχικά πρόκειται για κυριολεκτική σημασία - στις εκπτώσεις τα μαγαζιά έβγαζαν το στοκ που ήθελαν να διώξουν σε πανέρια, μερικές φορές και στο δρόμο. «Απ' τα πανέρια το πήρα» σημαίνει το πήρα πάμφθηνα μεν αλλά από ποιότητα άσε καλύτερα... Στην δε περίπτωση των υφασμάτων, στα πανέρια έβγαιναν τα ρετάλια.

Ίσως σε σπάνιες χρήσεις της, όπως στο τραγούδι του Πανούση (βλ. παράδειγμα) να μπορεί να νοηθεί σε σχέση με το βγάζω στο κλαρί δηλαδή εκπορνεύω. Οπότε αναφέρεται, μάλλον, περισσότερο στον εκπορνευόμενο σε φτηνή τιμή, ή στον εξευτελισμό της πράξης του να εκπορνεύεται.

Ετυμολογία: πανέρι < μεσαιωνικό πανάριον < λατινικό panarium = αρτοφόριο, καλάθι για το ψωμί < panis = ψωμί.

Trivia: Παραδόξως, το όνομα των υπερπολυτελών ρολογιών Panerai ετυμολογείται από το «paneraio», τον κατασκευαστή πανεριών στη διάλεκτο της Φλωρεντίας.

Πηγή: Vrastaman.

Ο μαζόχας. Λέγεται κι έτσι για να έχει μια πιο διεστραμμένη γερμανική εσανς, άλλωστε ο Leopold von Sacher-Masoch είναι ο συγγραφέας, από το όνομα του οποίου ονομάστηκε ο μαζοχισμός το 1886 από τον Αυστριακό ψυχίατρο Richard Freiherr von Krafft-Ebing, που διάβαζε τα βιβλία του.

Πολλοί υποψιάζονταν τον μαζοχισμό του Αυστριακού συγγραφέα λόγω των βιβλίων του, αλλά όλη η αλήθεια έλαμψε το 1905 από τα απομνημονεύματα μιας ερωμένης του. Το κατ' εξοχήν μαζοχιστικό βιβλίο του φον Μαζώχ είναι το «Αφροδίτη με την γούνα», εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, όπου περιγράφει την σχέση του με την ερωμένη του Βαρώνη Fanny Pistor. Είχε υπογράψει μαζί της ένα συμβόλαιο που τον καθιστούσε σκλάβο της για έξι μήνες με την προϋπόθεση αυτή να φορά πάντα γούνες. Πήρε το όνομα «Γκρέγκορ» ως υπηρέτης της και ταξίδευε στην τρίτη θέση, ενώ αυτή πάντοτε στην πρώτη, παρόλο που ήταν ζευγάρι. Είχε μάλιστα αυτή στρατολογήσει κι ένα τρίο από Αφρικανές γυναίκες για να τον βασανίζουν. Αφού έφαγε το ξύλο της αρκούδας, η γκόμενα τον παράτησε για έναν Ελληνάρα ονόματι Αλέξης Παπαδόπολις, αν τουλάστιχον πιστέψουμε το βιβλίο. Όλα αυτά συνέβησαν στην Βενετία, τον παράδεισο των Φον Μαζώχ του 19ου αιώνα, που είχε προσελκύσει πολλά διάσημα ζευγάρια/συμπλέγματα, όπως των Nietzsche, Paul Rée, Lou Salomé και των Alfred de Musset, Georges Sand.

Ο Φον Μαζώχ προσπάθησε να πείσει και την σύζυγό του να του κάνει τα ίδια, αλλά αυτή τσίναγε. Τελικά την χώρισε για να ζήσει με την βοηθό του που γούσταρε πιο πολύ την domination. Στο τέλος της ζωής του πέθανε σε ψυχιατρικό άσυλο, είναι δε προπάππους της τραγουδίστριας Marianne Faithfull.

Ύστερα λοιπόν απ' αυτές τις μαζοχιές του άξιζε που ονομάστηκε ο μαζοχισμός από αυτόν, όπως και ότι μερικοί προτιμούν να λένε τον μαζόχα φον Μαζώχ για να δείξουν την κουλτούρα τους, τουλάχιστον αυτό έκαναν στα καθ΄ ημάς ο Vrastaman και ο/η Sasa, που το καταχώρισε στο Δ.Π.

Ο αμφιφυλόφιλος ή αμφί, από το αγγλικό bi, που αποτελεί σύντμηση του bisexual.

Είναι αυτός/-ή που σεξουαλικώς την έχει δει έτσι-γιουβέτσι, εμ σαμπού εμ κοντισιονέρ, και πάει και με άντρες και με γυναίκες.

Υπάρχει ατέλειωτη φαινομενολογία, που ο υπογράφων ως «μαζεμένος» και «πιστός» στρέιτ δεν έχει τα φόντα να αναλύσει, αλλά φαντάζομαι ότι ένας τύπος μπάι με την καλή έννοια είναι ο παγγαμικός, αυτός που γαμάει πολύ και δεν αυτοπεριορίζεται στις γυναίκες, αλλά του αρέσουν και τα αγοράκια. Μπορεί να είναι παντρεμένος, αλλά ταυτοχρόνως να τον βάζει τον φορτιστήρα στην πρίζα κανενός αρκουδακίου-baby cub. Ίσως τέτοια περίπτωση να ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ, και πάντως ήταν πολλοί αρχαίοι ημών πρόγονοι με προεξάρχοντα τον πουστοπατέρα θεώνε τε και ανθρώπωνε μπάι και ουχί πούστη Δία. Επίσης, πολλοί αρχαίοι ημών κατακτητές Άραβες και Τουρκαλάδες που επέβαλαν το οθωμανικό δίκαιο στα τσογλάνια μας.

Άλλος μπάι μπορεί να είναι η κρυφή, αυτός που κάνει γάμο βιτρίνα, ή μπορεί να παλεύει να δει τι μπορεί να κάνει με τις γυναίκες, αλλά τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον. Λ.χ. ο Πέρι, το προσπάθησε πολύ με το Λίλιαν πριν βρει τον παράδεισό του στην αγκαλιά του Παρασκευά στις ακτές της Ναμίμπια, όπου τον έχουμε αφήσει μέχρι νεωτέρας.

Εξάλλου, στην αντιουσιοκρατική (anti-essentialist) εποχή μας, μπορούμε να εννοήσουμε επιτέλους έναν αυθεντικό μπάι, που να μην είναι ούτε κρυφή, ούτε γαμαωδέρνουλας. Υπάρχουν ακόμη κοινωνικές αντιστάσεις σ' αυτό, λ.χ. η Carrie Bradshaw παραδέχτηκε ότι την ενόχλησε που ένας γκόμενός της, όταν της είπε θα βγω για λίγο with my ex εννοούσε άντρα και όχι γυναίκα. Παραδέχτηκε, όμως, ότι για τη νέα γενιά, αυτό μπορεί να είναι απολύτως φυσικό ή έστω αναμενόμενο (για να μην χρησιμοποιήσουμε μια ιδεολογικά βεβαρημένη έκφραση), λ.χ. να χωρίζεις από μια γυναίκα, για να τα φτιάξεις με τον άντρα των ονείρων σου, αλλά μετά άμα στραβώσει και μ' αυτόν, να κυνηγάς ένα πιπίνι, μετά ένα τεκνό κ.ο.κ.

Τέλος, να μην ξεχνούμε τις λεσβίες μπάι που είναι η φαντασίωση κάθε άντρα. Για κάποιο λόγο τις γυναίκες μπάι τις αποδεχόμαστε προς το παρόν πιο εύκολα από ό,τι τους άντρες.

Συνώνυμα κατά Χότζα: αμφίβιος, μπάι μπάι ντάρλινγκ.

Να μην συγχέεται με: bye sexual.

Η συνισταμένη δύο κλασικών πλέον βρασταμανικών λημμάτων, ήτοι οαρκούρδος είναι αρκούδος και μελαψός Αγγλοσάξων ή Γαλάτης ή Τεύτων ή γουατέβα, αλλά περισσότερο στην απόχρωση της σκουριάς.

Βέβαια, στις προθέσεις του λημματονουνού Κνάσου και της φίλης του, που το εφηύρε για «κάτι περίεργους, μαυριδερούς, βρώμικους και τριχωτούς Άγγλους σε ένα αεροδρόμιο» δεν ξέρω αν περιείχετο η γκέι έννοια. Πλην ύστερα από την πρόσφατη λημματογράφηση του αρκούδου, κάθε μη αρκούδως γκέι εκδοχή του αρκούρδου έχει πλέον καταστεί παρώ. Βέβαια, δεν αποκλείεται να χρησιμοποιηθεί η έκφραση και για έναν στρέιτ μελαψό βερμουδιάρη, πλην φοβούμαι ότι θα δημιουργηθούν εύλογες υποψίες μήπως ο χαρακτηριζόμενος ως αρκούρδος το αυτονομεί το Κουρδιστάν ή, εναλλακτικώς, το γλείφει το μέλι...

Αρκούρδος, λοιπόν, ο αρκούδος με απόχρωση σαν Κούρδο, ή πάκι ταμπαβιόλη.

Trivia: 1. Πριν από την φίλη του Κνάσου, η έκφραση υπήρχε επίσης σε κρύα ανέκδοτα του στυλ: - Τι είναι καφέ, ζει στα δάση και το κυνηγάνε οι Τούρκοι; - ...;
- Ο αρκούρδος.

- Τι είναι καφέ, τρώει μέλι και έχει κουπιά; - ...;
- Η βαρκούδα.
κ.ο.κ. Δεν νομίζω ότι μας πολυενδιαφέρει αυτό.

1. Η αρκούδα είναι ένα από τα πιο σλανγκενεργά ζώα. Παραθέτω έναν ενδεικτικό κατάλογο: αρκούδα, αρκουδάκος, αρκουδέας, αρκουδέης, αρκούδες, αρκουδιά, αρκουδιάρης, αρκουδίσιον, αρκουδίτσα, αρκουδοπεταλούδα, αρκούδος, αρκούδως, βολική αρκούδα, της αρκούδας, το χώσιμο της αρκούδας, χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; κ.ά.

Ο γκέι που δεν έχει βγει από την ντουλάπα, αλλά διάγει ζωή στρέιτ, ίσως και οικογενειάρχη, με μια άμωμη βιτρίνα, ενώ στην πραγματικότητα το τινάζει το λιόδεντρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν θα πούμε ποτέ «κρυφός» εν προκειμένω, αλλά μόνο «κρυφή», εννοείται αδερφή.

Αντώνυμα με διαφορετική χροιά: δηλωμένη, κραγμένος/-η, ξεφωνημένη.

Ενισχυμένη εκδοχή του δουλεύω κάποιον, που τίθεται και ερωτηματικά ως: με δουλεύεις;

Το λέμε όταν είναι εξαιρετικά προφανές ότι κάποιος μας δουλεύει, δηλαδή ότι κάτι το λέει ειρωνικά. Και εννοούμε ότι όχι μόνο μας δουλεύει χοντρικά, αλλά κάνει και λεπτοδουλειά, λεπτεπίλεπτη επεξεργασία. Πρόκειται βέβαια για μπαμπαδίστικο χιούμορ.

Σύγκρινε: δουλεύω (τινά) ψιλό γαζί.

Το μουνί, κατά χωριάτικη αργκό. Το παραδίδει ο Φίλιππος Βλάχος στα «Χωριάτικα Βρωμόλογα», 1986. Δες και σ' αυτό το βλόγιον.

Πηγή: Vrastaman.

Επίσης, ως κρυφή μπορεί να νοηθεί η κρυφή πορδή, γνωστή και ως υπόκωφος η αναισθησιογόνος. Πρόκειται για την πλέον ύπουλη πορδή, αφού δεν κάνει ήχο, αλλά τα αποτελέσματά της είναι ακόμη περισσότερο ολέθρια!

Πηγή (του σημαίνοντος, όχι του αντικειμένου αναφοράς): Vrastaman.

Η υπέρ του δέοντος απαλή πεολειχία. Αν σχηματιστεί κατά την αεροκιθάρα, θα ειπωθεί αεροκλαρίνο.

Σύγκρινε: αερογάμης, γαμήσι του αέρος.