Ορισμοί από τον Khan (2067)
Εμφανίζονται 21-30 από 2067

Περιγράφει άνθρωπο σε κατάσταση Βέγγος, ο οποίος τρέχει και πραγματοποιεί συνεχόμενες μανούβρες, κυριολεκτικά ή μη. Για κάποιον που είναι πανικοβλημένος ή πανικοβλαμμένος, πιθανόν λόγω βιοπορισμού και βιοπάλης εν μέσω οικονομικής στύσης, και προσπαθεί να τα κάνει όλα μαζί.

Επίσης, γενικά όταν αποφεύγουμε πολλά εμπόδια στην σειρά με σχετική επιτυχία.

Πηγή: Ιωνάς.

Η πίπα στην διάλεκτο των θαμώνων κωλόμπαρων - στρηπκλάμπ και κυρίως (σεξουλιάρικων) μασατζίδικων.

Το χαρακτηριστικό της έκφρασης είναι ότι λαμβάνει ως μονάδα μέτρησης του σεξ το φραπέ. Ευλόγως, αφού πρόκειται για την ανώτατη σεξουαλική δραστηριότητα, που συνηθίζεται στα μέρη αυτά, μάλιστα εν μέσω επίσημης φραπεαπαγόρευσης. Όμως αν ο φραπενές είναι εξαιρετικά παρακμιακός, ή κυρίως το κωλόμπαρο, ή ακόμη περισσότερο το μασατζίδικο, μπορεί να παίξει και η ενισχυμένη έκδοση φραπέ με το καλαμάκι, ως το κερασάκι στην τούρτα.

Το να ορίζεται βέβαια η ύψιστη μορφή ηδονjής, που είναι η πίπα, από την πλέον ξευτιλjισμένη, που είναι το φραπέ, είναι αρκετά ανορθόδοξο. Και δικαίως θα επέσυρε την αιώνια χλεύη από τους μπουρδελιάρηδες, φυλή συγγενική με τους κωλομπαρόβιους και τους μασατζιδόβιους, αλλά τελούσα εν εμφυλίω μαζί τους. Για τους τελευταίους, το φραπέ είναι κάτι σαν την μπουγάτσα στα ανέκδοτα των Αθηνέζων για τους Θεσσαλονικείς. Όλα ορίζονται με αυτό ως μέτρο σύγκρισης. Η μη μου άπτου εμπλοκή χαρακτηρίζεται στερητικά ως αφραπάζ. Ενώ αντιστοίχως σχηματίζονται τα ποδοφραπέ και βυζοφραπέ. Μήπως και το γαμήσι θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ως φραπέ με μουνί, ή το οθωμανικό ως φραπέ με κώλο; Πάντως, η πίπα, που μπορεί να παίξει στις καλύτερες των περιπτώσεων, ιδίως σε μασατζίδικα, ορίζεται σαφώς ως ένα ενισχυμένο στοματικό ας πούμε φραπέ.

Πηγή: Σχόλιο Επισκέπτη pourager στο λήμμα φραπεδιά.

Disclaimer: Είναι απίθανο τι μαθαίνει κανείς στα φόρα του Διαδικτύου και από γνωστούς πριν μεταναστεύσουν στην Αυστραλία...

Επίσης αυτός που την πέφτει ασυστόλως σε γυναίκες, μέχρι και σε θηλυκές γάτες, που λέει η έκφραση, ή και σε γκέι ερωμένους.

Μεγεθυντικό: πέφτουλας.
Αντώνυμο: πεφτοχαλάστρας.

Μια ακόμη πιο κουλέζικη λέξη για τον φλώρο ή φλωρούμπα. Λόγω και του θηλυκού γένους, αλλά και της εσάνς που έχει η Φλωρεντία σαν πόλη των τεχνών, της ομορφιάς, της Αναγέννησης κ.τ.λ. ο όρος έχει μια λίγο πιο γκέι χροιά από τον απλό φλώρο. Γιατί εννοείται βέβαια ότι το κουλέζικο λογοπαίγνιο αφορά στην Φλωρεντία (Firenze), την σπουδαία πόλη της Τοσκάνης, που άκμασε κατά την Αναγέννηση, και είναι φημισμένη για την ομορφιά της. Εξάλλου, πολλοί από τους Φλωρεντίνους γκεϊλλιτέχνες, την ανακαλύπτανε την φωτοσκίαση, όπως μπορεί να βεβαιώσει και ο τεχνοκριτικός του σάιτ μας JohnBlack.

Όμως, παραμένει αμφίβολη η ετυμολογική σχέση, και εδώ το ζήτημα της ετυμολογίας του φλώρου είναι ανοιχτό. Γιατί, σύμφωνα με τον Μπάμπη:

Φλωρεντία < λατινικό Florentia < florens = ανθισμένος < florere < flos- floris = άνθος
(ενώ Firenze < Fiorenza < Florentia).

Όμως:

φλώρος < αρχαίο χλωρίων (κατά παρετυμολογία από το φλουρί) < χλωρός.

Όπου ο φλώρος θεωρείται ότι προέρχεται από το ομώνυμο ωδικό πτηνό με μελωδικό κελάηδημα, λαμπερό ελαιοπράσινο φτέρωμα, μεγάλες κίτρινες κηλίδες στις φτερούγες και την ουρά και υπόλευκο άνθος.

Είναι όμως όντως έτσι; Εγώ νόμιζα πάντα ότι φλώρος= ο λουλουδάτος.

Και β) πώς ορίζουμε τον φλώρο; Μήπως ήρθε η ώρα για μια αποδόμηση της παραδοσιακής έννοιας του φλώρου, αντίστοιχη με αυτή που έγινε για το φρικιό; Μήπως κατορθώσει κι ο Άλλος να ξαναμπεί στην κούρσα για το Non-Kavli Anti-Prize;

Πηγή: Σχόλιο του the tongue στο λήμμα φλώρος / φλωρούμπας.

Μια ακόμη πιο κουλέζικη λέξη για να περιγράψει τον φλώρο ή φλωρούμπα, την φλωρεντία (ενδεχομένως και περιπτωσιοποιήσεις του, όπως ο ιστιοφλώρος και ο κουκουλοφλώρος). Λόγω θηλυκού γένους και σχέσης με ζαχαροπλαστική, τείνει να περιγράψει και φλώρους που την μαρμελαδώνουνε την ζύμη.

Πώς έφτασε η πάστα φλόρα να σημαίνει τον φλωρούμπα;

Ως προς την ετυμολογία της πάστα-φλόρας, υπάρχουν δυο μεγάλες κατηγορίες ετυμολογιών. Σύμφωνα με την πρώτη, πρόκειται για την πάστα, που έφτιαξε κάποια Φλώρα. Σύμφωνα με την δεύτερη, πάστα φλόρα στην πραγματικότητα είναι η pasta frolla, που σημαίνει shortcrust pastry ή ζύμη ζαχαροπλαστικής ή έστω ζύμη για τάρτες. Κατά το Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής:

«Η πάστα φλόρα είναι γλύκισμα που παρασκευάζεται με ζύμη ζαχαροπλαστικής, η οποία στρώνεται σε ταψί, καλύπτεται με ένα στρώμα μαρμελάδας και διακοσμείται με λεπτές λωρίδες από την ίδια ζύμη, που τοποθετούνται σταυρωτά έτσι ώστε να σχηματίζουν ρόμβους. [ιταλ. pasta frolla με μετάθ. του [r]].» (Δες το www.lexilogia.gr για την σχετική συζήτηση.)

Δεν έχει σχέση, λοιπόν, με λουλούδια στα λατινικά (προς μεγάλη μου απογοήτευση), ούτε με το πουλί φλώρος και ωσεκτουτού δεν υπάρχει κανένας λόγος να γράφεται με ωμέγα, αν δεν λανθάνει κάποιο ιδιοφυές σλανγκικό λογοπαίγνιο για τους φλώρους (όπως εδώ). Υπάρχει πάντως τουλάστιχον ένα βλόγιοναφιερωμένο στην πάρτη της.

Μια εναλλακτική άποψη έχει η Φρικούλα, που θεωρεί ότι η πάστα φλώρα προέρχεται από το μάστα φλώρα, και σημαίνει τον Μέγα Μάγιστρο του φλωροσιναφιού.

Θα προσθέταμε ότι παραπέμπει πιθανόν σε φλώρο που αποτελεί παστάκι για μεγαλύτερους σύντεκνους.

Τέλος, η έκφραση έχει μείνει περίφημη από τον ρόλο που έπαιξε η Μαίρη Αρώνη στο Μια Τρελή Οικογένεια, οπότε μπορεί να περιγράψει την γυναίκα που της μοιάζει έχοντας τουπέ, όντας κυριολεκτικά μεγαλωμένη με γαλλικά και πιάνο, αλλά παραμένοντας Ελλεεινίδα θείτσα. Ή έναν αντίστοιχο πάστα φλώρο, αν μπορούμε να φανταστούμε έναν φλώρο- θείτσο.

Ασίστ: Σχόλιο του the tongue στο λήμμα φλώρος / φλωρούμπας.

Το πρεζάκι, ο πρεζάκιας στα ποδανά.

Αυτοαναφορικώς, αυτός που τρώει το δεν μπογώ να βάλω πάνω από τγία, δηλονότι επειδή ο λοχαγός είναι ο αξιωματικός με τρία άστρα. Είναι ευφημισμός για να χρυσωθεί το χάπι της ιασονιάς, από χαιρέκακους Σλάνγκους.

Αντώνυμα: αστεράτος, στρατηγέ μου.

Πηγή: allivegp.

Αυτός που κάνει βόλτες, ο νυχτοπερπατητής, το αντίθετο του σπιτόγατου. Πήρε σλανγκιστί το όνομά του από τον François-Marie Arouet τουπίκλην Βολταίρο.

Trivia: Σημειωτέον ότι ο Βολταίρος είναι ο δεύτερος Διαφωτιστής που σλανγκίζεται μετά τον Baron de Rembesqieu. Επίσης, στο slang.gr γνωρίζουμε τον Φρανσουά-Μαρί Μπυρουέ, γνωστό για τις μπυρουέτες του, όπως και τον François-Marie Arouet τουπίκλην Slangaire, οπαδό της πεφωτισμένης μοδιστρείας και της σλανγκικής ανεκτικότητας, που έμεινε στην Ιστορία για τα ρητά του: «Διαφωνώ ότι το λήμμα σου είναι σλανγκ, αλλά θα υπερασπιστώ με την ζωή μου το δικαίωμά σου να το αναρτήσεις», και «αν δεν υπήρχε ο σλανγκισμός θα έπρεπε να τον εφεύρουμε». Στο τελευταίο ο Mikhail Slangounin απάντησε: «ακόμη κι αν υπήρχε ο σλανγκισμός, θα έπρεπε να τον διαγράψουμε». Η υπερβολική κραιπάλη λεξιπλασιών στην οποία οδήγησε αυτή η ανεκτικότητα οδήγησε πολλούς σεσινεπασλανγκινίστας να θελήσουν μια Παλινόρθωση με το σύνθημα: «Για όλα φταίει ο Σλανγκαίρ, για όλα φταίει ο Σλανγκώ». (Κατά το «c'est la faute à Voltaire, c'est la faute à Rousseau»).

Ασίστ: Bubis.

Στον υπερπλήρη υπερτέλειο ορισμό της Μες θα ήθελα να προσθέσω ένα συμπλήρωμα, που λέει κι ο ακατονόμαστος. Όπως παρατήρησαν η Pirate Jenny και το Πονηρόσκυλο, η δαγκανομούνα δεν είναι μόνο ένα πλάσμα της φαντασίας, ένα τέρας του διαταραγμένου από φοβίες φαντασιακού μας. Η δαγκανομούνα ΥΠΑΡΧΕΙ!

Πρόκειται για το Rape-Axe ή Rapex, εφεύρεση της Sonette Ehlers το 2005. Είναι ένα γυναικείο προφυλακτικό, ή κατά την έκφραση της Pirate Jenny, «μια πουτσοπαγίδα που φοράς σαν διάφραγμα, για προστασία από βιασμό». Είναι κατασκευασμένο από latex και μέσα του είναι τοποθετημένα πολλά μικρά αγκιστροειδή ψιψιψόνια. Η γυναίκα, (που συνεκδοχικώς μπορεί πλέον να ονομαστεί δαγκανομούνα, χωρίς πρόθεση προσβολής) το φοράει κάπως σαν ταμπόν. Όταν ο θύτης πραγματοποιεί διείσδυση, τα αγκιστροειδή ψιψιψόνια εισχωρούν στο πέος του, και του προκαλούν αφόρητους πόνους, δίνοντας σε μιαν ιδανική συγκυρία στο θύμα χρόνο να δραπετεύσει. Περαιτέρω, το δαγκανομούνικο προφυλακτικό παραμένει κολλημένο πάνω στον μπαργαλάτσο του βιαστή και μπορεί πλέον να αφαιρεθεί μόνο με χειρουργική επέμβαση. Οπότε όταν ο υποψήφιος βιαστής πάει στο νοσοκομείο, ο γιατρός οφείλει να ενημερώσει την αστυνομία και να ακολουθήσει σύλληψη για απόπειρα βιασμού. Ασφάλουσλυ, το δαγκανόμουνο προστατεύει την δαγκανομούνα φορέα του και από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, HIV και κάθε είδους σουμούνιασμα, τουλάστιχον (pun intended) όσο και τα άλλα προφυλακτικά.

Από εδώ και πέρα αρχίζει ο διάλογος. Η κριτική που ασκήθηκε στην εφεύρεση είναι η εξής:

1) Είναι ένα μεσαιωνικό κατασκεύασμα μίσους ενάντια στους άντρες, πιο βαρβαρικό από την ζώνη αγνότητας.
2) Δεν αποτελεί πρόληψη εναντίον του βιασμού, αλλά τιμωρία εναντίον του βιαστή. Αν φτάσει το δαγκανόμουνο να χρησιμοποιηθεί, τότε έχει ήδη συμβεί η διείσδυση.
3) Μπορεί ο εξοργισμένος βιαστής να στραφεί ακόμη περισσότερο εναντίον του θύματος, με ενδεχόμενο ξυλοδαρμό, φόνο κ.τ.λ.

Απαντήσεις:

1) «Το δαγκανόμουνο είναι ένα μεσαιωνικό κατασκεύασμα, με σκοπό να αποτρέψει μια μεσαιωνική πράξη», είναι η αγέρωχη απάντηση της εφευρέτριας Sonette Ehlers. Σαν να μην έχει κι άδικο!
2) Αν οι βιαστές ξέρανε ότι θα είχαν να αντιμετωπίσουν δαγκανόμουνα, θα το σκεφτόντουσαν δύο και τρεις (και χίλιες δεκατρείς) φορές.
3) Μπορεί από τον πόνο, ο βιαστής να διπλώσει, κουλουριαστεί και το θύμα να σηκωθεί να φύγει.

Παραμένει βέβαια το γεγονός ότι αν δεν αλλάξουν οι ευρύτερες πατριαρχικές κοινωνικές δομές, μπορεί η δαγκανομούνα να στοχοποιηθεί από την κοινωνία, και να επακολουθήσουν βεντέτες κ.τ.λ.

Σε κάθε περίπτωση, η Sonette Ehlers εμπνεύστηκε την εφεύρεσή της από τον λαϊκό μύθο της vagina dentata, σλανγκιστί δαγκανομούνας, οπότε υπάρχει συνέχεια μεταξύ των δύο ορισμών.

Το παρόν λήμμα αφιερώνεται στην μνήμη της Kitty Darling της μόνης κυριολεκτικής δαγκανομούνας.

Ολόχρονη κλασική ατάκα που έλεγε σε εϊτίλα διαφήμιση ο Λαλάκης ο Εισαγόμενος, κατά κόσμον Ν. Παπαναστασίου.

Η διαφήμιση είχε ως εξής: Ο Λαλάκης εμφανίζεται ως ο απόλυτα τρέντι της τότε εποχής, κι αρχίζει να απαριθμεί ένα ένα τα ρούχα του με δομή πρότασης: «-άκι; Εισαγόμενο!». Λ.χ. «Μπλουζάκι; Εισαγόμενο!». (Εννοείται «εισαγόμενο απ' το εξωτερικό»). Καμαρώνοντας. Στο τέλος η διαφήμιση τον δείχνει να πηγαίνει σε Υπηρεσία για Απόρους ή σε Ταμείο Ανεργίας. Το κοινωνικό μήνυμα της διαφήμισης ήταν ότι αν λόγω τρεντοσύνης δεν στηρίξουμε τα εγχώρια προϊόντα θα καταλήξουμε άποροι κι άνεργοι. Αντιθέτως, ο επιμένων ΕλληΝΙΚΑ!

Μέσα σ' όλα αυτά έλεγε με αμίμητο ύφος (βλ. μήδι):

- Τσιγάρο; Εισαγωγής! Παφ και τάληρο! Σκέτο Τέξας!

Και ταυτοχρόνως το τίναζε. Ως τάληρο εννοείτο το πεντοχίλιαρο, που εκείνη την εποχή ήταν μια ολόκληρη περιουσία. Να θυμήσω μόνο την ιστορική ατάκα που είχε πετάξει ένα καθίζημα στην εκπομπή του Λεβέντη: «Για να ρίξεις έναν πούτσο θες τρία χιλιάρικα!». Πεντοχίλιαρο = 15 Ευρώ, τίποτα δηλαδή σήμερα, σνιφ σνιφ.

Συμπερασμάτουσλυ, το λέμε όταν ένα προϊόν ή μια δραστηριότητα (κυρίως περιοδικά επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα, όπως το τίναγμα ενός τσιγάρου) είναι πολύ ακριβή, και κάθε φορά που την κάνεις σου φεύγει κι ένα σεβαστό ποσό. Εννοείται ευκώλως, ότι στο παφ μπορεί να λανθάνει σεξουαλικό υπονοούμενο. Και συνήθως η έμφαση πέφτει στο τάληρο, που χάνουμε, αλλά μπορεί να πέσει και στο παφ...

Επίσης το τάληρο μπορεί να αντικατασταθεί από κάτι πιο επίκαιρο.

Στο Δημόσιο Πρόχειρο υπό Bubis.