Ορισμοί από τον Khan (2067)
Εμφανίζονται 31-40 από 2067

Σλανγκική ασθένεια που προκαλείται από την υπερβολική αγάπη.

Λέγεται ειρωνικά σε διάφορες περιπτώσεις. Λ.χ. σε μια σεξιστική εκδοχή χρήσης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άντρακλες, που θεωρούν ότι μια γκόμενα έχει περιπέσει σε υπερβολή γουτσισμού και μιλάει καθ' υπερβολή με εκφράσεις όπως μωρουλίνι, φρεντουλίνι, αγαπουλίνι κ.τ.ό. Όμως άντρας είναι αυτός που έπαθε αγαπουλίαση και δεν του άρεσε, δηλαδή εντάξει θα περάσει μια φάση ο άντρας που θα του αρέσει η αγάπη μιας γυναίκας, αλλά άμα μείνει υπερβολικά κολλημένος σε αυτήν την αγάπη και στα γουτσιστικά παραφερνάλια θα γίνει μουνοείλωτας, οπότε λέμε ναι στην αγάπη, αλλά όχι στην αγαπουλίαση άκα στηρίζουμε την αγάπη, ελέγχουμε την αγαπουλίαση. Η τελευταία θα σημαίνει ότι θα παρατάς τις αντρικές παρέες σου για να κάνεις παρέα μόνο με τη γυναίκα σου, θα τα βλέπεις όλα καρδούλες όπως κι αυτή κ.τ.λ. Κι αν μια γυναίκα είναι σε κάποιο βαθμό συγγνωστό να πάσχει από αγαπουλίαση, για έναν άντρα από κάποιο σημείο και πέρα είναι φλωριά. Βεβαίως, η αγαπουλίαση μπορεί να είναι κάααπως πιο συγγνωστή σε έναν άντρα αν δεν είναι πάγια στάση ζωής, αλλά τακτική επιλογή έως την επίτευξη στρατηγικού στόχου.

Πέρα από αυτή την κάπως σεξιστική τζέντερ τοποθέτηση, υπάρχουν πολλές συμπεριφορές και πεδία όπου μπορεί να κολλήσει κανείς τον ιό της αγαπουλίασης. Λ.χ. ακούγοντας έντεχνο τραγούδι, (ή αραπησιάρικα), δραστηριοποιούμενος σε Κοινωνικά Μέσα Δικτύωσης, με το να βάζεις υπερβολικά πολλές καρδούλες <3 ή να κάνεις λάϊκ και κοινοποιήσεις σε ποστ ανθρωπιστικού περιεχομένου, να ποστάρεις στίχους του Τάσου Λειβαδίτη,

να ευλογείς κάθε μέρα με λάικ τα γένια του Γέροντος Κορτώσιου στα αγαπησιάρικα ποστ του στο Φέισμπουκ

να κανδαυλίζεις την αγάπη σου για την/ τον γιαβουκλού σου επιδεικτικά κτλ. Μια μορφή αγαπουλίασης είναι και η καλίτιδα που μας πιάνει ορισμένες βρωμιάρες μέρες, όπως γύρω από την Μπέρθα του Μους-Τζουσή, όπου υπάρχει ένα ψυχαναγκαστικό Christmass Spirit να αγαπάμε ντε και καλά όλοι όλους.

Η λύση για την αγαπουλίαση, ειδικά αυτή που παρατηρείται σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης, είναι τα αγάπη, αγάπη μόνο (ή αγάπη μόνο και ανθρωπίλα σε μια πιο ψαγμένη εκδοχή)

να συμπληρώνονται από ανάλογη καύλα που δρα αντισταθμιστικά προς την αγαπουλίαση. Λ.χ. σε φεϊσμπουκάτες εκφράσεις όπως αγάπη μόνο και λίγη καύλα κ.τ.ό.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι στο ιδίωμα των μπουρδελιάρηδων η πάθηση της αγαπουλίασης έχει ένα κάπως πιο συγκεκριμένο σύμπτωμα. Πρόκειται για την πουτανοκαψούρα, ήτοι για τους μπουρδελιάρηδες ή άλλους χύστες που ερωτεύονται επί χρήμασι εκδιδόμενες και νομίζουν ότι μπορούν να τις ψήσουν να ανταποδώσουν τον έρωτά τους. Το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα είναι ότι θα χάσουν πολλά λεφτά και θα εισπράξουν τη μήνη των συναγωνιστών που η κατηγορία της αγαπουλίασης ή του αγαπούλη θα είναι η πιο σεμνή βρισιά που θα τους απευθύνουν. Γενικότερα, η αγαπουλίαση προς τάνες θεωρείται ενδημική πάθηση στην Ελλάδα, όπως και η αντίστοιχη πυρφορίαση.

Ο Γεραπετρίτης.

Έκφραση χριστιανοσλάνγκ προέλευσης. Δοκίμως, όπως μπορούμε να διαβάσουμε στη Βίκυ, είναι «η δέσμη βασιλικού με την οποία μετά του Σταυρού ο ιερέας ραντίζει τους πιστούς με το αγιασμένο ύδωρ. Επίσης ομοίως ονομάζεται το επάργυρο «μυροδοχείο» το οποίο έχει σχήμα αχλαδιού ή δακρύου με ψηλό λαιμό, στη άκρη του οποίου φέρονται οπές από τις οποίες και γίνεται το ράντισμα» κυρίως κατά την Μεγάλη Παρασκευή.

Σλανγκικώς και βλασφήμως είναι ο άγιος πέων κατά τις δύο λειτουργίες του, δηλαδή την ούρηση και την εκσπερμάτωση. Ως προς την πρώτη, λέγεται κυρίως σε περιπτώσεις, όπου άγαρμπος ων ο χειριστής του πέοντος ραντίζει και επιφάνειες, που δεν πρέπει να ραντίσει. Ως προς την δεύτερη, βλ. τον διεξοδικό ορισμό του Γκατσανδρός στο λήμμα αγιασμός. Το εφέ της έκφρασης βέβαια έγκειται στο ότι περιβάλλει με θεϊκή αξία τον πέοντα ανακαλώντας παγανιστικές μνήμες λατρείας του θεϊκού φαλλού, αναμειγνύοντάς τες με ένα ελληνοχριστιανικό σαββοπουλαριστοφανικό ζενεσεκουά.

Ειρωνική τροπή της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου (14 Φεβρουαρίου) που εορτάζεται ως η ημέρα των ερωτευμένων. Η τροπή αυτή είναι αντίστοιχη της έκφρασης χρωστούγεννα αντί για Χριστούγεννα, δηλαδή θίγει το γεγονός ότι το καταναλωτικό σέστημα χρησιμοποιεί παρόμοιες γιορτές νέας κοπής για να γίνει τζίρος, να πουληθούν προϊόντα και να κινηθούν οι αγορές. Θύμα είναι ο απλός φακίρ φουκαράς καψούρης που πέφτει στη λούμπα να πιστέψει στον έρωτα που του σερβίρουν διαφημιστικώς και ξεπαραδιάζεται με αποτέλεσμα κυριολεκτικά να γδυθεί για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ετέρου ημίσεος και της καπιταλιστικής μετανεωτερικής προστακτικής «Ερωτεύσου!». Ή απλώς μπορεί να είναι και τα μπακούρια που λένε όλα τα παραπάνω από ζήλεια.

Τα σχολικά βοηθήματα των εκδόσεων Πατάκη, που αγιοποιούνται, όπως ο όσιος Πατάπιος (για έναν ακόμη πιο ψυχωφέλιμο βίο δες εδώ).

Στα βοηθήματα αυτά, «που οδηγήσαν μια γενιά στα πιο βαθιά χασμουρητά» χρωστάμε εκφράσεις, όπως τα περίφημα καλολογικά στοιχεία, το απόλυτο πασπαρτού, που χρησιμοποιείται ειρωνικά έκτοτε. Η αγιοποίηση είναι δικαιολογημένη, καθώς σύμφωνα με τον Peter Brown ο άγιος είναι κυρίως ένας μεσίτης. Κι ο Πατάκης υπήρξε ο μεσίτης: Και στην ανοδική πορεία του πιστού μαθητή, ο οποίος αντέγραφε από την τσουκάλα τις ασκήσεις, και στην καθοδική συγκατάβασιν του καθηγητή, που συχνά απ' τον Πατάκη κι αυτός ετοίμαζε την παράδοσή του, και στις ασκήσεις των μαθητών έβλεπε αυτό που ήθελε να δει. Τέλος, όπως σημειώνει ο πασαδόρος Johnny Black με τον άγιο Πατάκιο ασχολούνταν μόνο τα φλώρια, καθώς οι λοιποί διαβάζαν μόνο αθλητικές εφημερίδες. Κι η αντιγραφή, εξάλλου, έχει την σημασία της, άλλωστε ο Μπάμπης δήλωσε πρόσφατα ότι την ελληνική ορθογραφία μόνο με μπόλικη αντιγραφή την μαθαίνεις.

Το ξενυχτάδικο στα καλιαρντά, όπου συχνάζουν αγλαρότεκνα, αγλαροπουροί και αγλαρογκόμενες. Ο Ηλίας Πετρόπουλος το ετυμολογεί από το στερητικό α- και το γλαρώνω.

Το τεκνό που ξενυχτάει και νυχτοπερπατάει στα καλιαρντά. Ο Ηλίας Πετρόπουλος το ετυμολογεί από το στερητικό α- και το γλαρώνω.

Σκωπτικά ο Αγρινιώτης, θεωρούμενος ως άξεστο αγρίμι. (Δες).

Πρόκειται για ακρίδα που κυριολεκτικά εντομολογείται από το θέμα αγριμ- (εκ του αρχαίου επιθέτου ἀγριμαῖος) και την κατάληξη -ουδα, η οποία μας δίνει το αγριμούδα που μέσω τσιτακισμού μετατρέπεται σε αγριμούτσα (βλ. εδώ -και εδώ, όπου παρουσιάζεται ως ιδιωματισμός της Δυτικής Κρήτης-, πρβλ. και τη λέξη αγρίμι).

Το σλανγκικό ενδιαφέρον της έγκειται στην έκφραση πετάγομαι σαν αγριμούτσα που ενώ σημαίνει πετάγομαι σαν πηδηχταρού άγρια ακρίδα, λόγω της τσιτακισμένης κατάληξης -ουτσα φέρνει στο νου και τη συνώνυμη έκφραση πετάγομαι σαν πούτσα. Επομένως, αφενός η έκφραση σημαίνει πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο ατάκτως, χωρίς να έχουν ευπαρακολούθητο ειρμό αυτά που λέω, και αφετέρου μπορεί να λάβει και τις συνδηλώσεις του πετάγομαι σαν πούτσα δηλαδή κατά τον ορισμό του Gatzman «το λέμε για κάποιον που πετάγεται και μας διακόπτει συνεχώς την κουβέντα, όπως το πέος πετάγεται όταν το μάτι αντιληφθεί παρουσία θηλυκού στα πέριξ, ανεξαρτήτως λοιπών συνθηκών». Προσφάτως η αγριμούτσα έγινε διάσημη από την σχετική ένσταση που απηύθυνε με κρητική διάθεση ο δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης στον βουλευτή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Παναγιώτη Μελά.

Πάσα (Δ.Π.): tsimpatone.

Δοκίμως αναφέρεται στην πεποίθηση ότι υπάρχει εκεί έξω στον κόσμο ένας μόνο άνθρωπος που έχει μια ψυχή αδελφή με τη δική μας, δηλαδή ταιριάζουμε τέλεια μαζί του, έχουμε πολύ παρόμοιες ιδέες, αισθήματα, άποψη για τον κόσμο. Κατά ορισμένους μύθους, όπως σε αυτόν του Συμποσίου του Πλάτωνος, αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι σχηματίζαμε μια αρχική ενότητα, από την οποία μετά αποκοπήκαμε. Αγγλιστί soulmate.

Σλανγκικώς, είναι άλλος ένας από τους εκατοντάδες ή χιλιάδες τρόπους για να πεις ότι κάποιος είναι αδερφή, ομοφυλόφιλος. Λόγω ακριβώς του αδελφή που προηγείται στην έκφραση. Υπάρχουν άλλωστε και άλλες εκφράσεις με το αδελφή που τελικά σημαίνουν λολοπαιγνιωδώς τον ομοφυλόφιλο, όπως αδελφή του ελέους, αδελφή προϊσταμένη, προϊσταμένη ορόφου κ.ά. Μπορεί να συμβεί και η ινσέψιο δύο ομοφυλόφιλοι να είναι αδελφές ψυχές, (ή, αν είναι ναζιάρηδες, φίλοι αδολφικοί). Εξάλλου, αν το γιαλομιάσουμε λίγο, σε αντίθεση με την ετεροφυλοφιλία, που το λέει κι η λέξη, είναι η φιλία για το έτερον, στην ομοφυλοφιλία, το λέει κι η λέξη, επικρατεί η έλξη για το ίδιον, το όμοιο, όπως είναι και η αγάπη για τον αδελφό, (σαρκικά ή ψυχικά), που υποτίθεται ότι μας μοιάζει.