Ορισμοί από τον Stravon (66)
Εμφανίζονται 1-10 από 66

Κατάσταση που τείνει να γίνει θρησκεία για τον πάσχοντα.

Προδίδει υπέρ - μακροχρόνια αγαμία σε διάστημα τέτοιο, ώστε η τελευταία ερωτική συνεύρεση να χάνεται στο βάθος του χρόνου.

Ο αγάμιος (θρησκευτικοποίηση του αγάμητου) έχει πλέον αποφασίσει την αγαμία του, την υποστηρίζει και από πρόβλημα την έχει αναγάγει σε τρόπο ζωής. Θεωρεί πλέον προβληματικούς αυτούς που ζουν μια φυσιολογική κατ’ άλλους ζωή και βρίσκεται με το ένα πόδι στον Άθω.

Η ιδανική κατάληξη ενός σουτ στο μπάσκετ. Τονώνει την αυτοπεποίθηση του σουταρίζοντος, απελπίζοντας ταυτόχρονα τους επίδοξους ριμπαουντέρους.

Γνωστό και ως αθόρυβο είναι πολλές φορές αμφισβητούμενο όταν το καλάθι δεν έχει δίχτυ που να μαρτυράει την είσοδο και την έξοδο της μπάλας από την οπή της στεφάνης. Όταν δε ένας επίδοξος ριμπαουντέρος «σηκωθεί» για να πάρει το ριμπάουντ σε καλάθι χωρίς δίχτυ, κινδυνεύει να φάει τη μπάλα στη μάπα.

Το «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς» εν συντομία.

Χαρακτηρίζει πρόσωπα ή καταστάσεις επί των οποίων έγιναν επιφανειακές ή επιδερμικές αλλαγές (lifting, facelift) αλλά που επί της ουσίας παραμένουν ίδια.

Κλασική απάντηση όταν κάποιος διακόπτει μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του ανδρός.

Τη στιγμή που το κάτουρο απελευθερώνεται και αδειάζει ανακουφιστικά τη φούσκα, τη στιγμή που οι τρείς μπύρες που έχεις πιεί ζητούν απελπισμένες την απελευθέρωση τους, τη στιγμή που η πρωινή στύση, δυσκολεύοντας την όλη διαδικασία, προκαλεί σύγχυση των αισθήσεων ηδονής και ανακούφισης, δεν είναι ώρα για πολλά λόγια και αυτός που χτυπάει την πόρτα κατανοεί απόλυτα την κατάσταση όταν ακούει την λακωνική απάντηση… άλλος!

Όλοι αργά η γρήγορα, χάνουμε μια ευκαιρία να ρίξουμε μια γυναίκα στο γήπεδο της αναπαραγωγικής διαδικασίας (όρα κρεβάτι). Θες η ατυχής έμπνευση που είχαμε να το παίξουμε ευγενείς εκείνη τη μαύρη νύχτα, να δείξουμε ότι διαφέρουμε από τον υπόλοιπο ανδρικό πληθυσμό. Θες η απαξίωση με την οποία μπορεί να βλέπουμε τη συγκεκριμένη γκόμενα.

Όπως και να έχει η ευκαιρία, λένε, είναι φαλακρή και αν σου φύγει δεν μπορείς να την πιάσεις από τα μαλλιά. Το κακό με την περίπτωση της γυναίκας είναι ότι αν δε τη γαμήσεις στην ώρα της βγάζει γλώσσα ή σε λέει και μαλάκα.

Αυτό προς απάντηση σε αυτούς που αγωνιούν μήπως και ακούσουν το γνωστό: «όλοι ίδιοι είσαστε». ΝΑΙ, είμαστε. Αν δε σας αρέσει, παίξτε με PVC.

Στρατός, εκπαίδευση, παρέλαση, σκηνάκια, σκοπιά, αγγαρεία. Ταλαιπωρία της ψυχής, καταπόνηση του σώματος. Για να αντέξει κάποιος πρέπει να είναι ένα πράμα: Ζωντανός.

Πως θα μπορούσε κανείς να επιβιώσει κανείς από την θανατηφόρα βρώση του, ληγμένου εδώ και χρόνια, γκοτζίλα; Δηλητηριάσεις και μολυσμένα κουνούπια απειλούν καθημερινά την υγεία του στρατιώτου. Τόνοι σκουπιδιών έξω από τα μαγειρεία του κέντρου, βρωμερές καλλιόπες, μασίφ ποδαρίλα στους θαλάμους, κοριοί, ποντίκια, τσιμπούρια, σκόνη, ζέστη, βουλωμένα φρεάτια. Σκηνικό τρόμου που μπορεί να οδηγήσει κάθε ζωντανό οργανισμό στο θάνατο.

Πώς λοιπόν να επιζήσει κάποιος σε αυτό το ταξίδι-υποχρέωση και καθήκον προς τη «μαμά πατρίδα»; (σ.ς. Η πατρίδα έχει τη ρίζα πατήρ και δηλώνει πατριαρχική δομή. Ο Πλάτωνας είχε προτείνει τον όρο μητρίδα για την αρχαία Κρήτη που ήταν μητριαρχική. Επομένως ο όρος «μαμά πατρίδα» είναι αδόκιμος). Το πάνσοφο κράτος έκανε τις μελέτες του, είδε, έκρινε και αποφάσισε. Έτσι λοιπόν κάθε νεοσύλλεκτος εμβολιάζεται με ένα εμβόλιο το γνωστό αντιπεθανικό.

Η αντιπροσωπευτικότερη έκφραση της κατάπτωσης. Λέγεται για κάποιον που η κατάστασή του χειροτέρεψε, ιδίως η κοινωνική και επαγγελματική του θέση.

Η φράση μάλλον φτιάχτηκε μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους και δεν αποκλείεται να ξεκίνησε από πραγματικό περιστατικό, όταν πρώην δήμαρχος χωριού αναγκάστηκε να πιάσει δουλειά κλητήρα στο δημαρχείο γειτονικής πόλης.

Χρησιμοποιείται ενίοτε και στον ερωτικό τομέα όταν μετά τα δεύτερα -άντα ο μεσήλιξ απευθυνόμενος στο μόριο του και αναπολώντας τις παλαιές ένδοξες εποχές λέει: «πως κατάντησες έτσι αδερφέ μου, από δήμαρχος κλητήρας» ή όταν από επιβήτωρ γίνεται καληνυχτάκιας

Παλαιότερα είχε μεγάλη πέραση στο (α)δύνατο φύλλο. Τα τελευταία χρόνια η κουρευτική μηχανή του είναι απαραίτητο αξεσουάρ.

Το χειμώνα αποφεύγει οτιδήποτε μάλλινο θα μπορούσε να έρθει σε απευθείας επαφή με το δέρμα του. Προτιμά τα υποκάμισα. Αφήνει συνήθως ανοιχτά τα τρία τελευταία κουμπιά και μέσα από τη ζούγκλα του στήθους του ξεπροβάλει ο βαπτιστικός χρυσός σταυρός του.

Το καλοκαίρι κυκλοφορεί πάντα ημίγυμνος στο σπίτι. Η πολύ ζέστη σε συνδυασμό με το φυσικό, πυκνό στρώμα τρίχας που καλύπτει το κορμί του ανεβάζει το επίπεδο δυσφορίας σε δυσβάστακτα ύψη. Όταν είναι ντυμένος μπορεί κανείς να παρατηρήσει τις τρίχες να ξεπροβάλουν μέσα από τα μπλουζάκια.

Έχει φροντίσει η φύση να τον καλύψει από την κορφή μέχρι τα νύχια. Από την κορφή; Όχι πάντα, γιατί τις περισσότερες φορές, ο βελέντζας είναι… φαλακρός!!!

Κλασική χριστιανική ατάκα, ο θεός βρέχει, ρίχνει χαλάζι, χιονίζει, βροντάει. Όλα με τη θέληση του Θεού. Παλαιότερα βέβαια αυτές τις ιδιότητες τις είχε ο Δίας. Εξ’ ου και το ρήμα στο τρίτο ενικό πρόσωπο: βρέχει, χιονίζει, βροντάει.

Υπάρχει και εκκλησιαστική δέηση για βροχή σε περιόδους ανομβρίας. Κατάλοιπο δωδεκαθεϊσμού ή και εμείς δεν ξέρουμε τι είμαστε ή πάλι άλλαξε ο Μανωλιός;

Χρονικά μεταβαλλόμενη φράση (παίζει η ημέρα), με την οποία κρίνεται η εξωτερική εμφάνιση κάποιας.

Δηλώνει τον μη ενθουσιασμό για την εμφάνιση τη κρινομένης, μη απορρίπτοντας όμως την υποβόσκουσα επιθυμία για βραχύβια και βραχυχρόνια σεξουαλική συνεύρεση μαζί της.

Χρησιμοποιείται κατά κανόνα από τον ερωτικά πεινασμένο, ο οποίος κοιτά και κρίνει οτιδήποτε περνάει από μπροστά του, προσπαθώντας, πάντα ανεπιτυχώς, να κρύψει την αγαμοσύνη του. Το εν λόγω άτομο συνοδεύεται συνήθως από φίλο αντιστοίχων επιδόσεων.
Η κατάληξη της βραδιάς είναι σχεδόν πάντα ίδια και δεδομένη.