Λεξικογραφικώς, αποτελεί συνώνυμο του εαυτού, με εμφανέστατη ετυμολογική σύνδεση με την λατινική ρίζα part-, δηλ. μέρος, εκ μέρους μου κλπ.

Σλανγκικώς όμως, η πάρτη, αποτελεί μια εξόχως συμπεπυκνωμένη έννοια, το ανάπτυγμα της οποίας έχει ως εξής:

- Ας είμαι εγώ καλά και ας πάνε να γαμηθούν όλοι οι άλλοι.

Η πάρτη, αν και νεοελληνικός όρος, δεν είναι μόνο νεοελληνικό φαινόμενο, αποτελεί διόγκωση του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης σε συνθήκες όπου δεν τίθεται θέμα επιβίωσης. Σε μια πιο σύγχρονη θεώρηση, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί συναισθήματα αλληλεγγύης μόνο για ένα πεπερασμένο αριθμό ατόμων στη ζωή του, που μάλιστα αποτελούν μικρό κλάσμα του αριθμού των ατόμων που γνώρισε συνολικά, τα άτομα αυτά αποτελούν την αμερικλανιστί πιθηκόσφαιρα. Σήμερα ίσως η δύναμη της εικόνας (δηλ. το 85% των αισθήσεών μας) μπορεί να έχει αυξήσει κάπως τον όγκο της, αλλά σίγουρα δεν την έχει κάνει μεγαλύτερη από την υδρόγειο.

Ο παρτισμός όμως, όπως και ο εξάδελφός του σταρχιδισμός, αποτελούν εξελικτικά ψεγάδια του ανθρωπίνου όντος. Διότι, όπως λέει και το σοφό ανέκδοτο με την κλώντια σιφερ και τον γιωρίκα στο νησί των ναυαγών, τι να σε γαμήσω αν δεν έχω σε ποιον να το πω; Ο πρώτος δεν είναι έρωτος αν δεν υπάρχει δεύτερος, ο από πάνω είναι γιατί υπάρχει κάποιος από κάτω, αν δεν σε ενδιαφέρει τίποτα αυτοκτόνησε αύριο, μην περιμένεις να πεθάνεις μετά από 80 χρόνια, quelle talaiporie!! Στον ελληνιστικό κόσμο, τα φαινόμενα αυτά τιθασεύτηκαν με του μικρούς πληθυσμιακά πυρήνες άμεσης δημοκρατίας (Αθήνα), αναρχίας (Λακεδαίμων), αλλά και τις διοικητικές κατατμήσεις του Αλεξάνδρου με χρήση τοπικών αρχόντων. Με άλλα λόγια, όταν το κοινωνικό σύνολο παρέμενε στα επίπεδα της πιθηκόσφαιρας, υπήρχε συλλογική συνείδηση ακόμα και αν δεν υπήρχε ταύτιση.

Αντιθέτως, στις παλαιότερες (παξ πουτάνα, βυζάντιο), αλλά και στις νεόκοπες απόπειρες παγκοσμιοποίησης, η πάρτη και το να πατάς επί πτωμάτων καταδικάστηκε θεατρινίστικα σε γελοίο βαθμό, για να ανοίξει τον δρόμο στους ματαιόδοξους wallstreetmάδες, αλλά και τους εντός της πιθηκόσφαιρας μας γιωργάκηδες, κωστάκηδες, πετράκηδες να αποφύγουν τον καιάδα.

Εν κατακλείδι, ο παρτισμός, ως φαινόμενο, αρχίζει από την εμφάνιση της ασθένειας του ανθρώπου να δαγκάνει ως κύων και όχι ως κυνικός (κατά Διογένη). Από τότε δηλαδή που εθεωρήθη μαγκιά η μη εξωτερίκευση των συναισθημάτων (κατά σύμπτωση εξαιρετικά απλών και πρωτόγονων) έγινε ιδανικό το κυνήγι ματαιόδοξων αγαθών (όσα δεν πιάνει η αλεπού...). Εξυπακούεται ότι η ασθένεια πήρε διαστάσεις επιδημίας.

  1. (βάρμαν προς την γκόμενα που χαλβαδιάζει)
    - Ετοιμάζω τα ξύδια μοναχά για πάρτη σου!

  2. - Τι έκανα για πάρτη μου (...και πολλά άλλα)

τι έκανα για πάρτη μου εε;; (από Abas, 26/04/10)Voyage pour toi seulment, par Georges Jeanias (από Abas, 26/04/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αρκτικόλεξο του «παίρνει πίπα με σκαμπό», χρησιμοποιείται ως υπερθετικός του Π.Π.Ο.και του Π.Τ.Ο.. Συνήθως, δεν στέκεται εντός φράσεως σαν απόλυτος υπερθετικός, αλλά μόνον σε σύγκριση με τα προαναφερθέντα λήμματα.

Αξιοσημείωτο, βέβαια, ότι λόγω της υπερβολής του, ουκ ολίγες φορές χρησιμοποιείται σαρκαστικά ως θετική έννοια, από τους λάτρεις των μανετζέβολων κοντοπούτανων, και των λοιπών τσιμπουκοϋβριδίων.

(πραγματικός διάλογος υπό τον ήπιο αττικό καιρό εντός των χώρων ανάπτυξης του πνεύματος πέριξ της περιοχής Ζωγράφου-Ιλισσίων)

- Ρε σεις, για την Αννούλα τι λέτε, καλό; Ιππεύσιμο;
- Καλούτσικο... λίγο Π.Π.Ο, βέβαια, δεν είναι για σκληρή χρήση θα σου μείνει στα χέρια... με πιάνεις; ε;
- (ο 3ος, ο ερχόμενος) ρε σεις ήμαρτοοοο! ποια Αννούλα ρε! αυτή είναι Π.Π.Μ.Σ.!
- (οι άλλοι δύο μαζί) εε;;
- (με απόλυτη απάθεια ο καθισμένος πλέον 3ος)... τι ε; με σκαμπό.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Απάντηση σε απίθανο και ανέφικτο ισχυρισμό κάποιου πρωταθλητή φιδέμπορα. Ισοδύναμο του -...και μετά ξύπνησες!

Στην περίπτωση του ξυπνήματος, θίγεται χωρίς περιστροφές η δυσπιστία του δέκτη ως προς το εκστομιζόμενο τρανό ψέμα (βλ. παπατζιλίκι, παπάτζα, αρχιδιλίκι, αρχιδιά), δλδ. -...φίλε μου αυτά που λες συμβαίνουν μόνο στα όνειρά σου.

Στο αυτό καθεαυτό λήμμα, όμως, έχουμε την απαραίτητη καυστική ειρωνεία που προκαλεί τα τελευταία ψήγματα νοημοσύνης του παπατζή. Συνδυάζεται ή και αντικαθίσταται πολλές φορές από διάφορες απαντήσεις, ακροβατούσες στα όρια της ειρωνείας, που δηλώνουν έκπληξη και απρόσμενο ενδιαφέρον για λεπτομέρειες:

-Έλα ρε!!...και για πες, για πες κι άλλα...

Κατά περιπτώσεις πέφτει και συναγερμός για να ακούσουν κι άλλοι την παπάτζα:

-Έλα μαλάκα να ακουσεις τι έκανε πάλι ο ανθυποτεράστιος ο Μάκης!

Περιττό βεβαίως να ειπωθεί ότι, μετά τα παραπάνω, αν το ηθικό του φιδέμπορα ανέβει στο θεό (και δεν μπορεί να κατέβει), και περάσουμε σε ανατριχιαστικά ανέφικτες λεπτομέρειες, στο τέλος πέφτει φάπα.

  1. (Συζήτηση σε πάρκινγκ νοτίων αττικών προαστίων, σημείο συνάντησης αυτοκινητιστικών κλαμπ)
    - Με πόσο μπαίνεις πέταλο με το κόρσα, φίλε;
    - 120 τουλάστιχον!
    - Ναι καλά, τι ώρα;

  2. (συζήτηση μεταξύ γυμνασιοπαίδων, μετά από ώρα υπνοπαιδείας με γαλλικά)
    - Μαλάκες, ο Τόνι* λέει ότι γάμησε αυτό το καλοκαίρι!
    - Μπουρδέλο;;
    - Όχι ρε, μια γκόμενα στις διακοπές, μέσα σε μια βάρκα!
    - Καλά, à quelle heure;;

*νικ εποχής, εκ του τραβεστόνι

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Συντάσσεται και με το ρήμα «κατεβάζω», όπως ακριβώς και οι χριστοπαναγίες. Εξ αιτίας του γεγονότος ότι όλες οι θεμελιώδεις έννοιες του είδους έχουν αναλυθεί εδώ και μάλιστα εξονυχιστικότατα, ας επικεντρωθούμε στις δευτερεύουσες αναζητήσεις.

  1. Το παρολίγον χριστοκάντηλο:

Γαμώ τον Χριστό...φορο Κολόμβο, κατά περιπτώσεις συνεχιζόμενο με το «που ανακάλυψε την Αμερική», ιδίως όταν θέλουμε να σπάσουμε την τηλεόραση μετά από το Zito i ellas του Ομπάμια. Αξιοσημείωτη η απόλυτη ομοιότητα με την ιταλική φράση «porco cristo...foro colombo» με ίδιο ακριβώς τονισμό. Λοιποί ελιγμοί του ιδίου στυλ: γαμώ την Παναχαϊκή μου (ή και γαμώ την Παναχαϊκή Πατρών για τους παλαιότερους), γαμώ την πανακόλα, γαμώ την πανα...γείωση (ακουστικός ελιγμός).

Εκ των λατέρνατιβ εκδοχών έχουμε:

  1. Οι άγιοι

Οι άγιοι, εκτός από της ημερολογιακές / εορτολογικές τους χρήσεις, μνημονεύονται προ κάθε είδους ατυχίας. Το γεγονός της απόδοσης ευθυνών στο ανώτερο θείο προ κάποιας μερφοκατάστασης είναι ευθέως συνδεόμενο με τους αρχαίοι ημών και τα ρέστα, και τους ολύμπιους με τα ανθρώπινα πάθη, τις έριδες και τις εμπάθειες. Και εδώ όμως, επειδή οι σύγχρονοι φωτοστεφανωμένοι και εξ ορισμού αλάνθαστοι χαναναίοι έποικοι του Ολύμπου, πολλές φορές εκτός από σέβας και φόβο, εμπνέουν και δείμο, ο κατεβάζων το αγιοκάντηλο ελίσσεται, προ των πυλών της κολάσεως. Κυρίως με την χρήση των φλώρικων δυτικών σχισματικών αγίων. Γαμώ τον Άγιο Βερνάρδο / Φερδινανδο κλπ.

  1. Το μουνί και το ρυμουλκούμενο φορτίο του

Ως γνωστόν, αν στη ζωή πάρεις μηδέν, θα φταίει μια γυναίκα. Και επειδή το κακό παράδειγμα το έδωσε η Εύα, δεν θα μπορούσε να μην έχει την τιμητική της. Εκτός από το καυλαντάδικο και ελαφρώς άσχετο «Εύα, Εύα, στην πούτσα μου ανέβα», που βεβαίως αναφέρεται στον διάχυτο αμαρτωλό και απαγορευμένο ερωτισμό του ονόματος (που, για κάποιο λόγο, ουκ ολίγες φορές συνδυάζεται και με εξίσου κολάσιμο πακέτο σώμα-φάτσα-φωνή), η κυρία αυτή αποτελεί τον δέκτη του εκνευρισμού όλων των (νεο)ταλαιπωρημένων. Εδώ η Εύα δεν επιδέχεται ελιγμών καθώς δεν είναι εκδικητική ούτε τιμωρός, ούτε γενικώς μπορεί να ρίξει φωτιά να μας κάψει, ό,τι μαλακία μπορούσε να κάνει την έκανε στο μακρινό παρελθόν. Για λόγους σπασίματος της μονοτονίας όμως, η Εύα μπορεί να αντικατασταθεί με διάφορες άλλες κατεξοχήν κόρες στρατηγού και χαμηλοβλεπούσες, που ενέχουν όμως κάποιες καλά κεκαλυμμένες χάρες. Ενδεικτικά: γαμώ το μουνί της Ευανθίας / της Ευτέρπης / της Καλλιρρόης.

(γουγλοκάντηλα...)

  1. Με εχει πιασει το πνευμα των χριστογεννων γι'αυτο θελω να ζητησω μια συγγνωμη για τα χριστοκαντηλα που σου εσουρα την αλλη φορα. Αλλα μου ειχες σπασει τα νευρα αδερφακι μου.....

  2. ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΚΑΝΩ quote ΓΑΜΩ ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΕΥΤΕΡΠΗΣ !!

  3. ''Γαμιέται ο Δίας.....και το μουνί της Ευανθίας''

  4. Γαμω τον αγιο Οθωνα μου,γαμώ!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Συντάσσεται με ουσιαστικό που δηλώνει ιδιότητα, και της οποίας την κτήση την καθιστά εύκολη, εφήμερη και άνευ υποβάθρου. Προέρχεται εμφανώς από τον μειωτικό χαρακτηρισμό καπετάνιος του γλυκού νερού, ο οποιος συνηθως αναφέρεται για τους καπετάνιους που αντιμετωπίζουν μειωμένους κινδύνους καθως δεν επιχειρούν στην ανοιχτή θάλασσα. Πέραν της ναυτικής σλανγκ, ωστόσο, ο χαακτηρισμός γενικεύεται και ουσιαστικά συνυποδηλώνει ότι ο φερόμενος ως έχων την ιδιότητα - του γλυκού νερού -, δεν έχει τα βιώματα να την υποστηρίξει (γιαλαντζί), γι'αυτό και το άξιον του χαρακτηρισμού.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα του καθημερινού κοινωνικού μας βίου

Χουντικός του γλυκού νερού: το σύγχρονο πανεπιστημιακό δαπόσκυλο, με βαθειά ιστορική γνώση του φοιτητικού κινήματος και του τρισχιλιετους πολιτισμού μας, με τεχνοκρατική αντίληψη στην οργάνωση των πάρτυ και των εκδρομών σε Αράχωβα και Μύκονο, που πιστεύει ακράδαντα στο μότο «Παπαδόπουλος που μας χρειάζεται» που του είπε ο νοικοκυραίος παππούς του, και πάνω απόλα με πίστη στα ιδάνικα της πατρίδος, θιασώτης της ελεύθερης αγοράς (ιδίως και αν μιλάμε για ΑΣΟΕΕ και τα σχετικά), φιλοαμερικανάκι, και όπως ο ίδιος πιστεύει ο μόνος πραγματικός πατριώτης (ιδίως μετά από τηλε-θητεία στον ναύσταθμο της Εκάλης και του Διονύσου)

Αριστερός/επαναστάτης του γλυκού νερού: ο ταραξίας του Ψυχικού, και των λοιπών συνοικιών των νεοευγενών πρασινοφρουρών του χρηματιστηρίου και των ολυμπιακών έργων. Ο επαναστάτης των εκπαιδευτηρίων Δούκα, με το επιμελώς ψευτοαντικομφορμιστικό στυλ, θαμών των συριζιώτικων στεκιών της Αγίας Παρασκευής (!), μεγάλη η χάρη της. Πιστεύει ακράδαντα και αυτός πως ο χώρος αυτός τον εκφράζει και τον γαλουχεί, ιδίως τις ώρες που παίζει pro, μαζι με τους συναγωνιστές, όπως άλλωστε και τον πατέρα του, που ήταν βεβαίως μέσα στο πολυτεχνείο (με τον Σπύρο Παπαδόπουλο) και του έχει αφηγηθεί πολλές ιστορίες.

Εθνικιστής του γλυκού νερού: ο εθνικιστής περισσότερο με την αριστεροπολύχρωμη έννοια, παρά την λεξικογραφική, που θυμήθηκε την ύψιστη αποστολή του, την διάσωση της πατρίδας, μετά από την επίθεση ενός αλβανοειδούς στην γκόμενά του ή μετά από την μοναδική φορά που αισθάνθηκε ανώτερος από κάποιο άλλο ανθρωποειδές, δηλαδή στη στρατιωτική θητεία του, ακόμα και μετά από το Euro 2004. Αξιοσημείωτον βεβαίως, οι εν μια νυκτί μεταπηδήσεις από την ΚΝΕ, στην Χρυσή Αυγή, και τούμπαλιν.

Ακολουθούν και γουγλο-παραδείγματα σε πιο συνεπτυγμένη μορφή.

  1. Έντεχνο(ς) του γλυκού νερού
  2. Αγωνιστής του γλυκού νερού
  3. Μάγκας του γλυκού νερού

«Μάγκας του γλυκού νερού», Τσιτσάνης (1949) (από vikar, 24/01/13)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η φυσική βραχνάδα στη φωνή. Αποτελεί προτέρημα σε πολλά είδη μουσικής καθώς προσθέτει βάρος και συναίσθημα στην ερμηνεία. Προέρχεται εκ του ιταλικού greggio (γκρέτζο) που σημαίνει ωμό, ακατέργαστο και συντάσσεται σχεδόν αποκλειστικώς με το πετρέλαιο και δηλώνει, εννοώντας αυτό που λέμε στα ελληνικά αργό.

Η λέξη όμως έχει ακολουθήσει μεγάλη διαδρομή στην ελληνική σλανγκ μέχρι την προαναφερθείσα σημασία. Τα γρέζια στην μαστοριλίστικη αργκό είναι το παχύρρευστο μείγμα ορυκτελαίου και μικρορινισμάτων μετάλλων που έχουν αποπλυθεί από την κυκλοφορία του ελαίου κατά την διάρκεια μιας μηχανουργικής διεργασίας ή ρονταρίσματος κάποιας μηχανής.

Εμφανώς, κάποιος εύστοχα συνέδεσε το παχύρρευστο και ακατέργαστο των ελαιωδών αυτών διαλυμάτων με την φλεγματώδεις εκκρίσεις της λαρυγγοφαρυγγικής κοιλότητας, που προκαλούν και την εν λόγω βραχνάδα.

Υπάρχουν βέβαια και φέηκ γρέζια στα οποία ουκ ολίγοι νεομέταλ φρόντμεν προσπαθούν να επιδοθούν, χρησιμοποιώντας σάλιο επιγλωττίδα και ότι άλλο μπορεί να βάλει κάνεις με το νου του.

Καταχρηστικά το γρέζι, κυρίως ως ανεπιθύμητο background noise, χρησιμοποιείται σε κάθε είδους συσκευή ήχου (ενίοτε και εικόνας)

  1. Φιλε Χαρη το εχω το προγραμμα!Ειναι κορυφαιο για τζαμπα!Αν και δεν αναγνωριζει την εντολη G83 που ειναι για peck drilling(τρυποκαρυδος).Αυτη η εντολη κανει τρυπα 1mm παραδειγμα,βγαζει το κοπτικο εξω να καθαρισει απο το γρεζι,ξανακοβει αλλο ενα μεχρι να φτασει το επιθυμητο βαθος.Αυτη η εντολη ειναι σαφως καλυτερη απο την G81 που το παει μια και εξω και οταν τρυπας αλουμινιο ή το τρυπανι εχει κοντα λουκια το υλικο που κοβεται δεν προλαβαινει να βγει εξω απο την τρυπα με αποτελεσμα να φρακαρει η τρυπα με γρεζι. (από εδώ)

  2. Το ασφαλέστερο,το πιο εντυπωσιακό και το πιο ωραίο μέταλ γρέζι(δεν μιλώ για thrash και death φωνές) γίνεται με την επιγλωττίδα και την ταυτόχρονη χρήση του twang που λέει η voice . Το να το μάθει όμως κάποιος μόνος να το κάνει του είναι σχεδόν απίθανο. Πρέπει κάποιος να του το δείξει... (από εδώ)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο ελληνικός εμπειρικός όρος της τεχνικής της ηλεκτρικής κιθάρας που ονομάζεται βαρβαριστί «unison bend».

Πρόκειται για την επίτευξη διακροτήματος μεταξύ μιας φιξ συχνότητας νότας που παίζεται κανονικά από φυσικό μήκος χορδής, και μιας δεύτερης από bending (λύγισμα) άλλης χορδής με διαφορά μεταξύ τους μικρότερη του ημιτονίου. Αυτό το εφέ μπορεί να επιτευχθεί σε όργανα με ευχέρεια απόδοσης ήχων με διαβάθμιση μικρότερη του ημιτονίου, δηλαδή με ευλύγιστες χορδές ή άταστα. Ωστόσο είναι διαδεδομένο και εύηχο κυρίως στην ηλεκτρική κιθάρα και με μόνο με χρήση παραμόρφωσης.

Στα (μη ηλεκτρονικά) κλειδοκύμβαλα, συναντάται σε κλασσικά κομμάτια αλλά και διασκευές σύγχρονων σόλων ηλεκτρικής κιθάρας απλά με την ταυτόχρονη προσθήκη της νότας ένα ημιτόνιο πιο κάτω.

- Ρε συ, πώς το λέμε το κομμάτι του Πολύμαυρου, που μπαίνει με κάτι στριγκλιές;
- Έλα ρε, το I surrender λες;
- Αει γεια σου! Αυτό!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ο προγκρεσιβάς μουσικός, ως επί το πλείστον επιδειξιομανής, συνηθέστερα και απόφοιτος ή τουρίστας της μουσικής σχολής του πανεπιστημίου του Berklee κλπ.*

Το συγκεκριμένο είδος μουσικού αρέσκεται να παίζει με custom όργανα με παραπάνω χορδές, απλά για το πουλ μουρ, και χωρίζεται σε δυο υποκατηγορίες: αυτούς που πήγαν και γύρισαν από τα διάφορα Berklee άπενοι, και αυτούς που απλά έμαθαν ως φύτουκλες τα πάντα όλα και τα παίζουν όλα μαζί σε κάθε κομμάτι (Dream Theater).


  • και λοιπές πίπες

— Τι έλεγε χτες το λαϊβάκι;
Παπάρια μάντολες! Κάτι φλώροι κατοστάχορδοι ήτανε με μια γκόμενα στα φωνητικά. Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου με τον κάθε άχρηστο που του πήρε ο μπαμπάς ένα 7χορδο μπάσο με 5000 ευρώ και τόχει για να παίζει με το ένα δάχτυλο μια νότα την ώρα..!!
— Έχεις δίκιο φίλε. Κι εγώ συνάντησα έναν παλιό γνωστό, εντελώς άπενος λέμε, και μου λέει ότι παρήγγειλε από αμέρικα 7χορδη κιθάρα 10 χιλιάρικα, .... κι εγώ του είπα να πάρει άρπα καλύτερα...!!
Σωστόστ!

Κατοστάχορδος ναί, φλωρίζων ναί, άπενος όχι... (από vikar, 10/03/10)(από jesus, 13/04/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Κομμάτι τύπου Iron Maiden.

Και τι εννοούμε; Οι Maiden, κάνοντας αυστηρότατη κριτική (ο γράφων είναι τεράστιος fan) είναι κάτι σαν τους Πυξ Λαξ του είδους τους. Για την ακρίβεια αποτελούν το εμπορικότερο σκέλος του New Wave Of British Heavy Metal (NWOBHM) που έσκασε μύτη το σωτήριον έτος 1980 στα δισκοπωλεία. Οι άλλοι δύο εκπρόσωποι του ρεύματος αυτού κινήθηκαν είτε σε πιο ροκ ήχους (Saxon) είτε σε πιο εξεζητημένες κλίμακες (Def Leppard) και ακολούθως πιο φλώρικους ήχους (λόγω του ακρωτηριασμού του χεριού του ντράμερ κυρίως). Οι Maiden, και κυρίως ο βασικός δημιουργός και μπασίστας Steve Harris, ακολουθώντας τα βήματα του μέντορά του Phil Lynott, του ανθρώπου που έβαλε στο ροκ τις κιθάρες σε primo-secondo για πρώτη φορά (μαζί ίσως με τους Wishbone Ash), έπαιξε σε έναν άδειο χώρο και κυριάρχησε.

Οι μαιηντενιές λοιπόν έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

  1. απλές αιολικές κλίμακες,
  2. καθαρές μελωδίες, γρήγορες το πολύ μέχρι 1/16,
  3. πρίμο-σεκόντο οι κιθάρες πάνω στη βασική μελωδία με καθαρό distortion (χωρίς πολλά πρίμα και ξύσιμο).

Πάντως, είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός ότι ενώ το είδος αυτό μουσικής ήταν πρόσφορο για αντιγραφή, οι μαιηντενιές από άλλα συγκροτήματα παραμένουν μεμονωμένα κομμάτια σε κάποια άλμπουμ, και κανείς μέχρι τώρα δεν τόλμησε να βγάλει ένα ολόκληρο με ήχο maidenίζοντα.

Ρε συ, άκουγα Thin Lizzy τις προάλλες! Γαμώ τα συγκροτήματα, όλο κάτι μαιηντενιές παίζανε!
— Ρε πιτσιρικά ανιστόρητε και ιερόσυλε, οι Maiden έμαθαν από τους Thin Lizzy!
— Ωπ. Σόρυ, δάσκαλε! — Αύριο με τον κηδεμόνα σου!

"Με είπε Πλιάτσικα ή μου φάνηκε;" (από Sasa, 10/03/10)Βρείτε τις κρυμμένες μεϊντενιές (από vikar, 16/02/12)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το είδος ντράμερ που έχει δυνατό και επιβλητικό ήχο. Τυπικά χαρακτηριστικά του είναι η δύναμη σε χέρια και πόδια, οι καλοί του χρόνοι και η αντοχή του σε κουραστικά live, με συνεχόμενα δύσκολα και πολύλεπτα κομμάτια.

Οι ξυλοκόποι συνηθίζουν να παίζουν με τις μπαγκέτες ανάποδα, με το χοντρό μέρος δηλαδή και, ουκ ολίγες φορές, τις σπάνε από την δύναμη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι άγαρμποι.

Οι αντιπρόσωποι του βορειοευρωπαικού μέταλ (Γερμανία, Σκανδιναβία) έχουν να επιδείξουν πολλά τέτοια παραδείγματα ντράμερ.

Παίζει και στην αργκό των γκρουπακιών, ή τουλάχιστον έπαιζε αρκετά πριν κάμποσα χρόνια: ξυλοκόπο λές τον ντράμερ που βαράει μέν άσκημα, αλλα δυστυχώς και άσχημα. Δηλαδή, τον τύπο που πιστεύει οτι όποιος δεν χάνει δέκα κιλά την πρόβα στα τύμπανα, δέν αξίζει να λέγεται ντράμερ, και που τεχνική γι' αυτόν σημαίνει απλά «ανελέητη δύναμη» (και όχι απαραίτητα έρρυθμη...).

vikar, από σχόλια του άλλου ορισμού

Uli Kusch, the carpenter (από Abas, 10/03/10)Ξυλοκόπος και κάγκουρας, δύο σ\' ένα –μήν το χάσετε. (από vikar, 02/08/11)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία