Κατά το άμπαλος, το είδος κιθαρίστα που έμαθε κιθάρα ένα καλοκαίρι της εφηβείας του για να ρίξει καμιά γκόμενα στην παραλία.

Το είδος αυτό ευδοκιμεί στις τάξεις του ελληνικού ροκ και όχι μόνο. Αναγνωρίζεται εύκολα στις περιπτώσεις όπου τυγχάνει να είναι και η φωνή το ίδιο άτομο, και η ηλεκτρακουστική κιθάρα που κρέμεται στους ώμους του είναι unplugged και χρησιμοποιείται για διακόσμηση.

Άπενοι λέγονται και οι κατεξοχήν φλωροκιθαρίστες, που περιορίζονται μόνο στα ακόρντα.

Ρε μαλάκα, είδα τις προάλλες στον μαλάκα με το καπέλο...
— ...ποιον;
— Τον Κάνακη εννοώ, ... είδα λοιπόν ένα γκρουπάκι που δήλωνε μέταλ και είχε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διασκευή του requiem for a dream. Ήμαρτοοοοοοο ρε συ! Ο κουλός ο πληκτράς έπαιζε την μελωδία σε κάτι strings από την Εμμανουέλα στην Αφρική, και 3 μαλάκες άπενοι κιθαρίστες χτυπάγανε ταυτόχρονα όλοι τα ακόρντα, πέμπτες πάντα... — Ρε για δες κάτι μαλάκες που το παίζουνε και μεγάλοι μουσικοί!

άπενοι επί το έργο (από Abas, 10/03/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Είναι τύπος ντράμερ, άριστα καταρτισμένου, που έχει εξαιρετική ικανότητα να διαβαθμίζει στο παίξιμό του το ηχόχρωμα του ταμπούρου. Αντίθετα με τις δίκασες, αλλά και τα περιφερειακά βαθέα και τομ, που θέλουν κυρίως νεύρο και δύναμη και ανεξαρτησία χεριών, το ταμπούρο –για να μπορεί να καλύψει ηχητικά το μέρος των κρουστών από μόνο του– θέλει το επονομαζόμενο μουσικό φήλινγκ. Οι ηχητικές δυνατότητες του ταμπούρου από μόνου του παρατηρούνται εύκολα σε παρελάσεις κλπ (ταμπούρλο).

Ο χαρακτηρισμός σιδηρόδρομος προκύπτει από την προσομοίωση του διαβαθμιζόμενου ήχου του ταμπούρου με τον επίσης (λόγω φαινομένου ντόπλερ) διαβαθμιζόμενο ήχο των γραμμών όταν περνάει το τρένο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ντράμερ-σιδηρόδρομου, Vinnie Appice.

— Πω πω τι παίζει το παλικάρι; — Κανονικός σιδηρόδρομος!!
— Φίλε και με κουβάδες παίζει αυτός!

(από Abas, 09/03/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Προφέρεται με όλα τα Σ παχιά, αργά για να δώσουμε βαρύτητα, και με κάποια απαραίτητη παύση πριν απο κάθε άρθρο.

Η φράση έχει χιλιοειπωθεί από τον αθλητικογράφο Γιώργο Γεωργίου, σε ποικίλες αναφορές σε διάφορες επιφανειακές και ίσως πρωτόγονες απόψεις διαφόρων συνομιλούντων, πάνω σε αθλητικά και όχι μόνο θέματα.

Η φράση με την γενικευμένη και διαδεδομένη χρήση της, αναφέρεται σε αρνητικές συμπεριφορές που μπορούν στις μέρες μας να χαρακτηριστούν ως τυπικές ελληνικές. Οι συμπεριφορές αυτές έχουν τα εξής διακριτά νεοελληνικά χαρακτηριστικά:

  1. Ατομικισμός: Ο σύγχρονος Έλληνας θεωρεί πως πρώτα και πάνω απόλα ειναι ο κώλος του, γιαυτό και τον φυλάει με κάθε τρόπο, εις βάρος των υπολοίπων, και προπάντως εις βάρος του δημοσίου. Χαρακτηριστικό που αποποτελεί κατάλοιπο της πάγιας από τουρκοκρατίας αίσθησης ότι το κράτος διοικείται υπό έξωθεν παραγόντων.

  2. Δώσε ημίν σήμερον: Ο Έλληνας ρέπει προς την αρπαχτή, προς το εύκολο αλλά κυρίως άμεσο κέρδος, που θα του εξασφαλίσει μια έστω και πρόσκαιρη ευημερία, ή θα εξασφαλίσει το πάντα αβέβαιο μέλλον των παιδιών του. Και αυτό εξηγείται, βέβαια, από τα 189 χρόνια συνεχούς (τεχνητής πολλές φορές) λιτότητας και θυσιών.

  3. Επιφανειακή σκέψη: Ο νεοέλληνας, όσο και αν θέλει να αυνανίζεται πνευματικά ότι είναι δυσκολοκυβέρητος και ανυπάκουος, και γενικώς υπεργαμιάς του σύμπαντος, όπως οι αρχαίοι προπάτορες, είναι ο ορισμός του χαλβά, καθώς επί της ουσίας του τρώει ότι παπάτζα του πασάρουνε σε μεσημεριανές και μη ζώνες, ενώ και στις περιπτώσεις που δεν την πατάει εν τέλει (καθαρά λόγω ενστίκτου και DNA), επιτρέπει σε διάφορους καραγκιοζάκους να τον φλωμόνουν στις πίπες επί μακρόν.

  4. Φλωροποίηση: Ο Έλληνας πλέον είναι απλά φλώρος. Η κοιλιά του μπορεί, λόγω των διαφόρων μετακατοχικών συνδρόμων, να κρύβει πλήρως τη θέα του μπαργαλάτσου, αλλά αυτός είναι σίγουρος πως είναι τουλάχιστον 30 πόντους, και πως από κάτω κρέμονται πολλά καντάρια αρχίδια. Είναι σίγουρος επίσης, ότι στο στρατό έμαθε πως να κόβει πολλά τούρκικα κωλαράκια, αλλά όταν τον κοιτάζουν 4 αλβανοί μέσα σε ένα Seat Cordoba του '93 με αυστηρό ύφος, αυτός κατεβάζει το βλέμμα στο πάτωμα. Πιστεύει απόλυτα πως το ζητούμενο της ζωής είναι ο μη κόπος (το οποίο ίσως και να είναι μια ενστικτώδης ροπή της ανθρώπινης φύσης μας), αλλά επειδή δεν είναι και πολύ εφικτό, μια δουλειά με φραπέ και αιρκοντισιονάκι είναι ότι πρέπει. Το γιαπί και το μυστρί είναι πασέ άλλωστε. Είναι ένα έιδος φλωριάς, που εξιδανικεύει το υπαλληλίκι, και θεοποιεί το υπό-, γιατί έτσι οι ευθύνες των επιλογών καταλήγουν σε άλλους. Η φλωριά αυτή, που καταδικάζει τη μουντζούρα και το οτιδήποτε παραγωγικό, θεωρεί έστω και τον ελάχιστο μόχθο βλακεία και ξεφτίλα, και ονομάζει φυσιολογικό το να εγκλωβίζεις με το ζόρι την παραγωγική και γόνιμη ηλικία των 20 έως 30 σε ένα πουθενάδικο πανεπιστημιακό τμήμα, και να τη χαρτζιλικώνεις με ψιλικά, εκδίδοντας την στην πιάτσα των -κυριλάτων, κουστουμάτων, γραφειάτων- stage και call center.

Ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας είναι μέσα σε όλους μας. Απλά.

Η μετεξέλιξη του μαλάκα του Έλληνα - από γραφικός οτινάνας σε αυτάρεσκο φλώρο (από xalikoutis, 05/03/10)(από Abas, 05/03/10)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αυτοκινητιστική αργκό, δηλώνει επίμονα γρήγορη και νευρική οδήγηση. Είναι ως φράση ισχυρότερη των πηγαίνω μαλλιά, μαλλιοκούβαρα κλπ, γιατί υποδηλώνει διάρκεια, επιμονή και προσήλωση, ενώ υπεισέρχεται σε κάποιο σημείο και ο παράγοντας χρόνος (ίσως και με τη μορφή βιασύνης) και λιγότερο ο παράγοντας ευχαρίστηση.

Τα στοιχεία αυτά καταμαρτυρούν και τις αγωνιάρικες καταβολές του λήμματος, από τα ράλλυ. Πιο συγκεκριμένα, τα check point στα τέλη κάθε ειδικής, αλλά και γενικότερα τα σημεία χρονομέτρησης σε άλλα είδη (rallye raid, rally sprint κλπ), ονομάζονται στην ιταλική tappa (πληθ. tappe), αντίστοιχο του γαλλικού όρου ετάπ (étapes), γνωστό από τους ποδηλατικούς αγώνες.

Όρος ήρθε και παραφράστηκε έως ότου σκλανγκοποιηθεί πλήρως, μέσα από τα πρωτοπαλλήκαρα των ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου (Τζώνυ Πεσματζόγλου, Μοσχούς Sr., Stratissino κ.α.) που είχαν μια σαφή επαφή με την αγωνιστική παιδεία της γείτονος χώρας.

- Άργησα να φύγω από το σπίτι, και το πήγα τάπες μέχρι την Κόρινθο χωρίς ανάσα και ανέβασε θερμοκρασία το μπουρδέλο!

Βλ. και τάπα

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Φράση που παρομοιάζει την επίδοση ενός αυτοκινήτου στο να διατηρεί την μη ευθεία τροχιά του παρά την επίδραση της φυγοκέντρου, με αυτήν ενός μέσου σταθερής τροχιάς και δη τρένου.

Το να μπεις / βγεις / στρίψεις τρένο, προϋποθέτει δύο βασικές παραμέτρους, την ελαχιστοποίηση της πλαγιολίσθησης και τη βελτιστοποίηση του χρόνου εισόδου-εξόδου. Για την ακρίβεια χρειάζεται η ανεπαίσθητη πλαγιολίσθηση κυρίως κατά την έξοδο, ούτως ώστε ο πίσω άξονας -εάν είναι (και αυτός) κινητήριος- να γλιστρήσει ακριβώς κάθετα πάνω στην εφαπτομένη του διαγραφόμενου τόξου και να σπρώξει το αυτοκίνητο χωρίς χαμένες μη εφαπτομενικές συνιστώσες. Αξιοσημείωτο είναι ότι το πραγματικό τρένο έχει 2 κατευθυντήριους άξονες ανά βαγόνι (bogies) και έτσι έχει όλους τους τροχούς πάνω στην εφαπτομένη του τόξου (δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς, θα εκτροχιαστεί) και από αυτήν την αρχή εμπνεύστηκαν οι κατασκευαστές να βελτιώσουν πολλά επίδοξα τρένα των δρόμων βάζοντας τετραδιεύθυνση (Peugeot 405 Mi16, Nissan Skyline R34, Renault Laguna III).

Αναγνωριστικά στοιχεία του τέλειας διαγραφής στροφής, στην οποία και το λήμμα αναφέρεται, είναι η μη αντιληπτή δια γυμνού οφθαλμού πλαγιολίσθηση και το χαρακτηριστικό σφύριγμα των ελαστικών, που οφείλεται στις μικροποσότητες συμπιεσμένου και θερμασμένου αέρα που πασχίζει να βγει από την διεπιφάνεια ελαστικού-οδοστρώματος, του οποίου η έναρξη σηματοδοτεί και την επίτευξη σωστής θερμοκρασίας των ελαστικών.

Απαραίτητο στοιχείο για να μπορεί ένα αυτοκίνητο να μπει τρένο, είναι να είναι στημένο.

Το στήσιμο, εκ του αγγλικού set-up, σημαίνει, την επίτευξη του μάξιμουμ της πρόσφυσης αφενός απευθείας από τα ελαστικά (πλάτος πέλματος, γόμμα) και αφεδύο, μέσω της ανάρτησης, από την σωστή φόρτισής των.

Στα αγωνιστικά μονοθέσια, αλλά και στα hypercar (McLaren F1, Ferrari F50, Enzo, Koenigsegg κ.α.), το κέντρο βάρους είναι κάτω από το επίπεδο που ορίζουν τα ανώτερα σημεία έδρασης των αναρτήσεων, οπότε η εφαρμοζόμενη σε αυτό συνισταμένη φυγόκεντρου και βάρους προκαλεί ελάχιστη ροπή κατά τον διαμήκη άξονα του πατώματος (το πλαίσιο δηλαδή δεν γέρνει προς το εξωτερικό της στροφής). Γι' αυτό και χρησιμοποιούνται οριζόντιες αναρτήσεις που επιτρέπουν μικρές κατακόρυφες διαδρομές, και σε αγωνιστικές συνθήκες και ελαστικά-μπαλόνια (όπως στην F1), των οποίων το πλευρικό μέρος παραμορφώνεται υπό την επίδραση της φυγόκεντρου, όμως διατηρεί την πρόσφυση.

Στα αυτοκίνητα παραγωγής, το κέντρο βάρους είναι ψηλά, και το αυτοκίνητο στη στροφή γονατίζει. Το στήσιμο του λοιπόν επικεντρώνεται στο πόσο θα μπορέσει να μην υπερφορτιστεί η εξωτερική δυάδα τροχών και ολισθήσει και πως δεν θα αποφορτιστεί η εσωτερική (σήκωμα τροχού). Για να επιτευχθούν όλα αυτά, το αμάξι πρέπει να ενισχυθεί σε θέματα ακαμψίας με θολόμπαρες, ψαλιδόμπαρες, κέητζ και ρέστα, να γίνει δηλαδή τραπέζι, να περιορίσει τις κλίσεις με σκληρότερη ανάρτηση, αντιστρεπτικές ράβδους κλπ., να γίνει δηλ. «ξύλο» ή «κούτσουρο», και να φορέσει ένα χαμηλοπρόφιλο λάστιχο, που θα έχει το ελάχιστο περιθώριο παραμόρφωσης.

Όλα αυτά βεβαίως θυσιάζουν την άνεση (το αυτοκίνητο «διαβάζει» τις ανωμαλίες του δρόμου), την ανάβαση κράσπεδου, διαλύουν τις πέτρες στα νεφρά, και στην περίπτωση βροχής επιφέρουν το φαινόμενο «κακλαμανάκης» (η σανίδα μου πλανάρει). Γι΄αυτό και τα ακραία στημένα ονομάζονται πολεμικά, ενώ οι πιο χρηστικές και καθημερινές περιπτώσεις βολτάδικα (όροι που αναφέρονται και σε μηχανικές μετατροπές).

  1. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο όμως με την ίδια ανάρητηση και δικό μας toe, έγραψε πολλά χιλιοστά παραπάνω στο Vbox... - Οτι πληρώνεις παίρνεις... Κανένας όμως απο εσάς δεν θα ήθελε αυτό το αυτοκίνητο στα Βριλήσια πχ... θα ήθελε και ένα σετ after market νεφρά... (απο το όλο σετάρισμα τραπέζι) (από εδω)

  2. Τώρα φυσικά αν αυτές οι αναρτήσεις συνδυαστούν και με τα ελαστικά της Dunlop SP Sport, 225/40/18 για πίσω και 215/40/18 για εμπρός, το αμάξι πραγματικά «μπαίνει τρένο» στις στροφές με αρκετά χιλιόμετρα (από εδώ)

  3. Με τα εργοστασιακά ελατήρια ελαφραίνει πολύ ο πίσω άξονας και το αυτοκίνητο γονατίζει στην μπροστινή ανάρτηση (απόεδώ)

  4. Βέβαια καταλαβαίνω οτι οσο πιο κούτσουρο ειναι το αμορτισέρ τοσο καλύτερο κράτημα εχει στις στροφές. (απόεδώ)

  5. Το S3 σεταπ σε Ibiza προσωπικα δεν θα το συνιστουσα...Το αυτοκινητο εχει πολυ ροπη και χανει τον βολταδικο χαρακτηρα του. Παει ειτε ταπα, ειτε κυρια. (από εδώ)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

«Λεωφόρος» ονομάζεται αποκλειστικώς στην αθλητική σλανγκ το γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το γήπεδο, που αποτελεί την φυσική έδρα του Παναθηναϊκού Α.Ο., είναι ένα στοιχείο αναπόσπαστο του αττικού αστικού ιστού, κεντημένο μέσα στην πυκνή δόμηση του αθηναϊκού κέντρου, δεμένο οξύμωρα με τον μαρμάρινο κυβισμό της ΓΑΔΑ και του Άγριου Πάτου, απέναντι από τις εξ ανατολών αλύτρωτες μνήμες των προσφυγικών εγκαταλελειμμένων.

Η λεωφόρος αποτελεί γέννημα θρέμμα της αστικής τάξης της εποχής των βαλκανικών, που ενισχύθηκε μετά το '22 με τις μετακινήσεις πληθυσμών και τον μετέπειτα υδροκεφαλισμό του κλεινού άστεως των Αθηνών. Η τάξη αυτή έδωσε στον Π.Α.Ο. τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό και προπάντων τον «κουστουμάτο» λαό του, που δεν συνδέεται με το εισόδημα, αλλά με την αστική νοοτροπία του, έναν σχετικό καθωσπρεπισμό και μια πιο αθλητική κουλτούρα παρά οπαδική, πράγματα που βεβαίως εκφυλίστηκαν στα 100 χρόνια διαδρομής.

Η λεωφόρος συναντάται συχνά στη φράση «Έτσι γαμάει η Λεωφόρος» ή «Έτσι αγαπάει η Λεωφόρος» επί το πιο γκομενίστικον.

Στη φράση αυτή συνοψίζεται ουσιαστικά η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του συλλόγου (το μπάσκετ γιγαντώθηκε στην μετά λεωφόρου εποχής άλλωστε), όπου ο Π.Α.Ο. είναι ο loser των εγχώριων διοργανώσεων, υποκύπτοντας σε περιφερειακούς αντιπάλους και συχνότατα στα ίσως πιο σκληρά παιδιά του λιμανιού, που φέρουν και αυτά τη δικιά τους ταξική ταυτότητα. Όμως αποδεικνύεται ουσιαστικά πιστός στην αποστολή του, που είναι η έκφραση του θράσους των πρωταγωνιστών της «Άλλης Ελλάδας» των περασμένων δεκαετιών, που σηκώνουν κεφάλι σε όλες τις ευρωπαϊκές βασιλικές και αυτοκρατορικές δυνάμεις, έτσι γιατί μπορούν.

Το κλουβί.

Το ποδοσφαιρικό γήπεδο, κανονικών διαστάσεων αγωνιστικού χώρου 105x98, σφηνωμένο όμως ανάμεσα σε κερκίδες 20.000 θεατών, σφηνωμένες με τη σειρά τους σε ένα οικοδομικό τετράγωνο. Ιδανικές συνθήκες να κλείσεις τα ευρωπαϊκά θηριά στο κλουβί, είναι να μην υπάρχει θέση άδεια, λόγος για τον οποίο η χωρητικότητα είναι απλά τέλεια. Γιατί ανάμεσα στις ιδιοτροπίες των βάζελων (εκτός από το να αυτοαποκαλούνται βάζελοι), είναι να μην πηγαίνουν τακτικά στο γήπεδο. Μνημειώδες το «οι γαύροι γεμίζουν ασφυκτικά το καραϊσκάκη, οι βάζελοι έχουν και δουλειές».

Ο Τάφος του Ινδού.

Το κλειστό κάτω από τις κερκίδες του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Φυσική έδρα των ομάδων βόλλεϋ, με την χαρακτηριστικά κεκλιμένη οροφή να δυσκολεύει το έργο των αντιπάλων (οροφή σήμαινε αλλαγή στους παλιούς κανονισμούς) και έδρα της ομάδας μπάσκετ των ρομαντικών τριών Κ της δεκαετίας του '80, της μαγιάς δηλαδή της αυτοκρατορίας του σήμερα. Αντίθετα με τις δοξασίες για το όνομα, που αναφέρονται εδώ, ονομάστηκε έτσι το 1959 απο την ομώνυμη ταινία του Φριτς Λανγκ με παραλληλισμό στο ασφυκτικά στριμόκωλο της κατάστασης.

- Φίλε, δεν θέλω ούτε βοτανικούς, ούτε τσίπρες ούτε τίποτα. Επιστροφή στη λεωφόρο θέλω, να μην πηδάει κανείς μέσα στο κλουβί!
- Α, έχεις ψυχολογικά προβλήματα μου φαίνεται!
- Βέβαια έχω, σήκωσα μια ευρωπαϊκή κούπα ποτέ; Όχι! - Α καλά, έχεις κόψει άλυσο εσύ...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Αλανιάρικη έκφραση που υποδηλώνει μη διάθεση περαιτέρω επεξήγησης λόγω έλλειψης χρόνου, χώρου, ασφάλειας.

Αναφέρεται στην συναλλαγή μεγαλύτερου νομίσματος με ψιλά κάτω της δραχμής (50 λεπτά), εξ ου και χρονολογείται από τις δεκαετίες '50 και '60, λόγω της εκτενούς χρήσης του πενηνταρακίου. Η φράση παρέμεινε δόκιμη ωστόσο και στα τέλη της δεκαετίας '90, όπου το 50δραχμο είχε χάσει την αξία του λόγω διολίσθησης του εθνικού μας νομίσματος, και πιθανώς να χρησιμοποιήθηκε από τα τότε αλάνια εν αγνοία των αληθών καταβολών της. Η πιθανότητα να ξαναγίνει και κυριολεκτικά δόκιμη δεν είναι διόλου απίθανη, μιας και το 50λεπτο του € έχει σχεδόν πλησιάσει την «ψιλού».

Ισοδύναμες εκφράσεις:

  1. να σ' τα κάνω λιανά
  2. να σ' τα δώσω μασημένη τροφή

Αθήνα, 21 Φεβρουαρίου 2006

Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟ

[...]
ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Θέλω να ρωτήσω εάν οποιαδήποτε στιγμή από το Μάρτιο του 2005 μέχρι τώρα, υπήρξε καμία κρούση προς την πλευρά της κυβέρνησης, απ` αυτούς τους όποιους έκαναν τις παρακολουθήσεις. ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ : Συγνώμη, δεν κατάλαβα την ερώτησή σας. ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Το επαναλαμβάνω. Από το Μάρτιο του 2005 ή και νωρίτερα, ερωτώ, εάν έγινε καμία κρούση προς την πλευρά της κυβέρνησης, απ' αυτούς που έκαναν τις παρακολουθήσεις. Κρούσεις για λόγους εκβιασμού, κρούσεις για λόγους προειδοποίησης, κρούσεις οποιουδήποτε είδους.
ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ: Φοβούμαι ότι και πάλι δεν κατάλαβα το ερώτημά σας. ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Να το κάνω πενηνταράκια. ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ: Κάνετέ το όπως θέλετε, αλλά σας παρακαλώ, κάνετέ το σοβαρά και υπεύθυνα.
ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Σοβαρά το κάνω. ΡΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Ποιοί είναι αυτοί που έκαναν τις παρακολουθήσεις; Πείτε μου.
ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Δεν ξέρω
[...]

(από εδώ)

Δες επίσης και σπάω σε κέρματα, σπάσ' τα και ξαναρίχ' τα

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το γράδο (grado) ως δάνειο από την ιταλικήν χρησιμοποιείται στην ναυτική αργκό με την ακριβή μετάφρασή του (βαθμός, μοίρα). Ως τεχνική ορολογία, δε, αναφέρεται στο όργανο του πυκνόμετρου, σε πιο οινολογικές και κρασοκατανυκτικές καταστάσεις. Εξ ου και η χρήση του στους βαθμούς της απόσταξης και της περιεκτικότητας σε αλκοόλ.

Επειδή όμως και ο ναυτικός και ο πότης την έχουν τη μαγκιά ατελείωτη, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν εκεί.

Τα γράδα, και μόνο ως πληθυντικός, εμφανίζονται ως:

  1. απώλεια προσανατολισμού
  • Θα σου γαμήσω / κάνω / ράνω κ.α., (opt.) μάνα / μανάρα μου, να σου φύγουν τα γράδα.
  1. επαναφορά σε συγκεκριμένα στάνταρ
  • Θα συμμορφωθείς / ηρεμήσεις κλπ. ή θες να φας / αρπάξεις, κανα μπουκέτο / σφαλιάρα, να βρεις τα γράδα σου;
  1. συγχρονισμός
  • Πρέπει να μείνουμε και λίγο στο ίδιο σπίτι με τη Μαρία, να βρούμε τα γράδα μας.

Υπάρχουν και συνδυασμοί των ανωτέρω (βλ. παράδειγμα).

- Πω πω κούνημα η τύπισσα!! Κόλαση!!
- Παιδί μου!! Έλα 'δω να σου ρίξω μια ζυγοστάθμιση να βρεις τα γράδα σου!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Λήμμα που κατατίθεται με απεριόριστο ρισπέκ στον τρισμέγιστο ορίτζιναλ σλανγκογνώστη Γιώργο Γεωργίου.

Ερμηνεύεται ως το έσχατο σημείο απελπισίας λόγω χρεών, ένα βήμα πριν το πουλί δηλαδής. Το σημείο αυτό χαρακτηρίζεται απαξιωτικό ακόμα και μεταξύ των αλανιών που μεταχειρίζονται τέτοιου είδους εκφράσεις, και που βεβαίως δεν θεωρούν ανήθικο το να είσαι ωραίος και να έχεις και τα χρέη σου.

Μπαινοντας βαθιά στην ουσία του λήμματος, διαπιστώνουμε τα εξής:

  • Ότι η αλυσίδα του χρέους καταλήγει σε άτομα εκτός του monkeysphere του ομιλούντος
  • Μιλάμε σαφώς για ένα πληθος πολυάριθμο, αλλά ποτέ «όλον τον κόσμο», να μη λεμε και υπερβολές, σοβαροί άνθρωποι!
  • Η υποδιαίρεση της ανθρωπότητας στην οποία αναφερόμαστε αποτελεί κομματι του δυτικού ανεπτυγμένου κόσμου, οπότε και θα στραφούν σε ένδικα (και όχι μονο) μέσα για να πάρουν τα λεφτά τους.

(φορουμοαποριών συνέχεια....)

Γεια σας παιδιά.
Δουλεύω 6 χρόνια σε Α.Ε. ως τεχνικός η/υ με σύμβαση αορίστου χρόνου. Η συγκεκριμένη εταιρία χρωστάει σε όποιον φοράει παπούτσια. Ειδικά σε μένα χρωστάει «μόνο» μισθούς 10 μηνών συν δώρα. Το Φλεβάρη εγώ μπαίνω φαντάρος και από ότι διάβασα σε μερικές απαντήσεις σας δεν είμαι υποχρεωμένος να παραιτηθώ. Δυστυχώς θα κινηθώ δικαστικά [...] (από εδώ)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ραλλιάρικη αργκό, συντάσσεται με τα ρήματα μπαίνω και βγαίνω.

  1. Μπαίνω με όσα: τυπικό δείγμα οδήγησης του μακαριστού αρχιεπίγκαζου Κόλιν ΜακΡέη. Είσοδος στη στροφή με παραπάνω ταχύτητα από την επιτρεπτή, χωρίς προτοποθέτηση, πλαγιολίσθηση πριν το άπεξ με υπερστροφή ισχύος, και ακολούθως με τα 4 μέχρι την έξοδο με χαρακτηριστική χρήση όλου του εύρους του δρόμου. Αξέχαστες οι στιγμές όπου ο Νίκυ Γκριστ προειδοποιεί «over crest/over ditch» και ο Κόλιν συνεχίζει με το γκάζι τάπα. Μόνο μειονέκτημα η στροφή να κρύβει «over bump» και από την αναπήδηση να πας ευθεία.

  2. Βγαίνω με όσα: απομεινάρι από τις πισωκούνες. Είσοδος στη στροφή με φρένο και κατανεμητή ρυθμισμένο στα μπροστινά για να ξεκολλήσει ο πίσω άξονας για προτοποθέτηση. Σημάδεμα του άπεξ και γκάζι μέχρι την έξοδο όλο με το πλάι. Μυθικός ο διδάσκαλος Σάντρο Μουνάρι με τη Στράτος, με τον ν6 στην πλάτη του να οργιάζει στα 580 κιλά του αμαξώματος και τον πίσω άξονα να χαϊδεύει το γαρμπίλι σαν να 'τανε μετάξι. Σαφώς πιο τρελός ο Βάλτερ Ρερλ, χρησιμοποιούσε το στυλ αυτό για να στρίψει το μακρύκωλο 131 Abarth σχεδόν επιτόπου σαν άρμα μάχης, με το μύτι-τακούνι να οργιάζει.

  3. Μπαίνω και βγαίνω με όσα: η χρυσή τομή, το ασύλληπτο που όμως έγινε παρά την ανατροπή των νόμων της φύσης. Εσχάτως αποδεδειγμένο από τον απόλυτο ρέκορντμαν των ράλλυ τον Σεμπαστιάν Λεμπ. Πώς; Με τα φοβερά τσιμπηματάκια του φρένου στην είσοδο της στροφής (με το αριστερό), το κράτημα των στροφών με το γκάζι και το απίστευτο οριακό και προοδευτικό γλίστρημα προς την έξοδο έκανε τις στροφές ευθείες, έκανε το εκάστοτε Citroen να διώχνει με μίσος το έδαφος προς τα πίσω. Μόνο εμπόδιο του στυλ αυτού, το ανομοιογενές έδαφος, όπως οι βραχούμπες του Ακρόπολις, που χαλάνε αυτή τη μαεστρία, και αυτή τη μπρουτάλ γλύκα των χειρισμών.

— Γιατί κυκλοφορεί με το παπί ο Τάκης ρε συ;
— Μα καλά δεν τα 'μαθες; Το έκανε τροπέτο το θηρίο!
— Πότε;
— Προχθές, κατέβαινε Σούνιο με κάτι άλλους και μπήκε με όσα σε κάτι κλειστές μετά την Ανάβυσσο και έφυγε ευθεία!!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία