Ορισμοί από τον το Λιοντάρι (8)
Εμφανίζονται 1-8 από 8

Το averta paga είναι νεώτερη έκφραση και σημαίνει: «πληρώνω συνέχεια», αφού paga = πληρωμή.

Μεταφορικά σημαίνει μια κατάσταση ή ένα άτομο που μας αναγκάζει να την πληρώνουμε συνέχεια εμείς.

Η έκφραση «θα σου ξηγηθώ αλμυρό φιστίκι»
ή το άλλο : «της / του ξηγήθηκε αλμυρό φιστίκι» ,
είναι πολύ παλιά, ήμουνα παιδί όταν την άκουγα.

Υποθέτω ότι ξεκίνησε από το ότι, εκείνα τα χρόνια, δεκαετίες '50-60, τα ανάλατα φιστίκια Αιγίνης ήταν δυσεύρετα και ακριβά. Και σήμερα ακόμα είναι πιο ακριβά από τα άλλα, αν και πλέον δεν είναι δυσεύρετα -χώρια που σήμερα κυκλοφορούν και με χωρίς τσόφλι, πασπαλισμένα με αλάτι κι αυτά.

Έτσι , τα μόνα αλμυρά φιστίκια που υπήρχαν τότε, ήταν αυτά που λέγονταν τότε -και σήμερα λέγονται έτσι- «αράπικα φιστίκια», επειδή ερχόντουσαν από την Αφρική.

Τώρα, κυρίες και κύριοι, το κάθε άτομο μπορεί να κάνει τους απαραίτητους σεξουαλικούς συνειρμούς γύρω από το «αράπικο», για να φτάσει στο υπονοούμενο. Το άμοιρο κι αθώο φιστικάκι, βέβαια, δεν παραπέμπει σε τέτοιου είδους συνειρμούς, εξάλλου είναι και πολύ μικρό. Πλην όμως, αυτό το άτιμο επίθετό του παραπέμπει.

Όταν ήμουνα παιδί άκουγα και το: «θα φας φιστίκι αλμυρό», κι εννοούσαν αυτό που εννοείται και σήμερα. Πάντως, πρέπει να υποθέσουμε ότι είναι το αλάτι που κάνει τη διαφορά κι όχι μόνο το «αράπικο». Υπάρχουν και τέτοια φιστίκια χωρίς αλάτι.

Άρα, άρα ... το αλάτι κάνει τη διαφορά.
Τσούζει το άτιμο, τσούζει ... χεχεχε.

Η ψυχαναγκαστική τάση κάποιου για συνεχές άραγμα σε σαιζ-λονγκ, με τα πόδια ορθάνοιχτα, φορώντας ένα σορτσάκι και βυθιζόμενος σε βαθιά κατάθλιψη καθώς αναλογίζεται τις δυστυχίες και κακουχίες που υφίστανται τα δύσμοιρα ανθρωπάκια του Τρίτου Κόσμου. Οι σκέψεις αυτές τον οδηγούν στην κατάθλιψη και καταφεύγει σε απανωτές φραπεδιές, ουίσκια, βότκες, παγωτά, ξύσιμο των αχαμνών του σε βαθμό νευρικού τικ, κι άλλα πολλά.

Οι ψυχολόγοι προτείνουν ως θεραπεία την ρίψη του ασθενούς στην παράπλευρη πισίνα, αφού προηγουμένως έχεις αδειάσει το νερό της• στη συνέχεια πετάς τ' απομεινάρια του και τον σ' ένα ενυδρείο με σκυλόψαρα. Η θεραπεία έχει μόνιμα αποτελέσματα, μετατρέποντας τον ασθενή από αρχιδοξεκουράστρα σε κωλοπιλάλα.

Η λέξη «ντράβαλα» είναι πολύ παλιά κι αγνώστου ετυμολογίας. Σημαίνει: φασαρίες, καυγάδες, μπερδέματα, τραβολογήματα κ.λπ.

Το πιο πιθανό για μένα είναι ότι προέρχεται από τα τραβολογήματα, που για λόγους εξωγενείς τής γλώσσας μας (η οποία δεν έχει λέξεις γνήσια ελληνικές που ν' αρχίζουν από «ντ»), έγινε ντ-ραβολογήματα και μετά παράλλαξε στο «ντράβαλα». Μάλλον επειδή με το «ντ» ακούγεται πιο βαριά ηχητικά .

Πάντως την άκουγα απ' όταν ήμουν πιτσιρικάς, κάπου εκεί στις αρχές τού 1900 δηλαδή (κλείνω τα 107 εφέτος).

Είναι μια λέξη που σημαίνει το άτομο που κάνει γύφτικη ζωή, αλλά και τον γυφτιάρη τσιγκούνη τού κερατά. Πολύ περιφρονητική λέξη, ιταλικής προέλευσης, από τα χρόνια τής Φραγκοκρατίας, όπου τότε σήμαινε τον σκλάβο, τον δυστυχή.

Λέξη χαμένη μέσα στον χρόνο. Το caci στα σημερινά Ιταλικά δεν υπάρχει ως πρόθεμα τυπικό κι ούτε το cacivel μπόρεσα να βρω.

Στα Ελληνικά λέμε και το «κατσιάζω», που σημαίνει το να μην πολυχαϊδεύεις ένα γατί επειδή θα «κατσιάσει», θα πέσουν οι τρίχες του, θα μαδάει δηλαδή. Gatto είναι η λέξη στα Ιταλικά για την / τον γάτα / γάτο, αλλά σε πολλές περιοχές τής Αχαγιάς (Αχαϊας) κατσούλι λένε γενικά το γατί. Η προφορά μιας λέξης αλλάζει κατά πολύ από μέρος σε μέρος και είναι δύσκολο να βρεις το από που ξεκίνησε μια έκφραση, ιδιαίτερα όταν τα γλωσσικά δάνεια από τη μια γλώσσα στην άλλη μπερδεύονται με τα χρόνια.

και λίγο πιο κάτω λέει ο καλός μας μια πιο συνηθισμένη λέξη :
«... Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό...»

Από @BeatKiddo: «μαλακοπίτουρας είναι ο μαλάκας που ανακατεύεται με τα πίτουρα και τον τρώνε οι κότες τελικά».

Δεν είναι σωστό να προσθέσω νέο ορισμό στη λέξη αυτή αφού ο φίλος μας BeatKiddo την ετυμολόγησε πολύ σωστά με 3 λόγια, πλην όμως δεν την έβαλε ως νέο και σωστό ορισμό κι έτσι πέρασε ως σχόλιο απλό. Συντρέχω εγώ για χάρη του, αλλά κι επειδή βρε παλιόπαιδα δεν αφήνετε καν μια λέξη στην ησυχία της για να την προσδιορίσει κάποιος παλαιότερος που την άκουγε επί χρόνια. Ντροπής και αίσχος σας και θα διαμαρτυρηθώ στον Μπαμπινιώτη για να λάβει μέτρα εναντίον σας. Καταντάει σκάνδαλο η συμπεριφορά σας. Στο επί τούτου θέμα μας τώρα, περί τής λέξεως δηλαδής.

Ο καθαρόαιμος κι αρχέγονος μαλάκας όταν συνδυάζεται με τα πίτουρα που τρώνε οι κότες γίνεται τόσο μαλακοβιόλης (μαλάκας για τα μπάζα δηλαδή) που καταντάει να κυλιστεί καταχαμέ παρέα με τις κότες. Γίνεται ένα πράμα με τις κουτσουλιές τους και τα πίτουρά τους. Μιλάμε δηλαδής για τεράστια ξεφτίλα που όμως περνάει απαρατήρητη από τον γνήσιο μαλακοπίτουρα, διότι αυτός ηδονίζεται να τον τρώνε οι κότες. Την καταβρίσκει ο μαλθακο-τσούτσουνος εκεί μέσα στα κοτέτσια, είναι το φυσικό του περιβάλλον, για εκεί γεννήθηκε, και μόνο από παρεξήγηση παράλογη συμβαίνει συχνά να βλέπουμε τέτοια αξιοθρήνητα τυπάκια να γίνονται πρωθυπουργοί μιας όποιας χώρας ή και πρόεδροι τής πιο ισχυρής χώρας τού πλανήτη Γη (μήπως αυτόν τον έρμο πλανήτη πρέπει να τον λέμε Γείτσα κι όχι Γη; Από το «γείτσες» που λέμε όταν κάποια/ος φτερνίζεται. Με τις υγείες σας δηλαδής, διότι σάς βλέπω σφόδρα εξαντλημένη κυρία μου).

*ΥΓ @BeatKiddo Σε σύντρεξα ωρέ'μ για έκανα λάθος που το έγραψα;

Παίδες δε γνωρίζω αν έχει ξαναμπεί κάπως παρόμοια το θέμα. Σε μια πρόχειρη αναζήτηση δε μου βγήκε κάτι σχετικό. Λοιπόν, πάω στο θέμα κι άμα έχει ξαναμπεί με ειδοποιάτε.

Οι τραβηχτικές, λοιπόν, είναι ένα μυστήριος όρος τής Οικονομικής Επιστήμης. Παρουσιάζει το εξής παράδοξο δε: αντίθετα με όλα τα σχετικά τής Οικονομίας, που είναι πανεύκολα στη θεωρία, αλλά παπάρια στην πράξη, οι τραβηχτικές είναι πολύ δύσκολες στη θεωρητική εξήγηση, αλλά πανεύκολες στην πράξη. Τι εννοεί τώρα ο ποιητής; Λοιπόν, ως τραβηχτικές εννοούμε τα, με διάφορους τρόπους, ποσά που ρουφάνε από τα διάφορα αρσενικά τα πάσης φύσεως θηλυκά.

Φυσικά υπάρχουν κι οι τραβηχτικές των παιδιών από τούς γονείς τους, αλλά αυτές εμπίπτουν σε άλλη κατηγορία. Τα ανά τις εποχές ευκατάστατα αρσενικά αποτελούσαν κι αποτελούν μόνιμο στόχο για κάθε θηλυκό που σέβεται τον εαυτό του και πιστεύει ακράδαντα ότι το μοναδικό μουνί που υπάρχει και αξίζει στον κόσμο όλο είναι το δικό του.

Πολύ πρόσφατα κάποια... χμ...χμ... γκεχ-γκεχ... «κυρία« Τζούλια (γνωστότατη τοις πάσι, θεωρώ) έκανε την εξής συνταρακτικότατη δήλωση: «Δεν κάνω βίζιτες, επειδή δεν υπάρχει στον κόσμο άντρας που θα πληρώσει τόσο πολλά λεφτά προκειμένου να με έχει».
Μάλιστα, κι ας πάμε παρακάτω.

Εδώ στο παρακάτω είναι και το όλο θέμα. Άμα το θηλυκό αρχίσει τις τραβηχτικές του δεν έχει τελειωμό, όλο στο φέρε-φέρε και δώσε-δώσε θα είναι. Κάποιοι τής Ψυχολογίας το λένε αυτό «γυναικεία απληστία», όμως αυτά είναι θεωρίες τής επιστήμης.

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι μέχρι και οι πέτρες κατάλαβαν το θέμα, προχωρώ πάραυτα στα παραδείγματα, μην και τυχόν ξέφυγε κάτι.

Εδώ υπάρχει βέβαια και σαφέστατα ένα παιχνίδι ηχητικό. Παίζουμε με τις λέξεις ΠΑΣΟΚ, κομμούνα και μούνα.

Και τι υπονοεί ο ποιητής με τέτοιου είδους λογοπαίγνια; Πολύ απλά είναι τα πράγματα κυρίες και κύριοι. Στις οργανώσεις τού ΠΑΣΟΚ υπάρχουν ένα σωρό νεαρά μουνάκια που εύκολα τα χτυπάς παίζοντάς το αριστερών ιδεολογιών. Με πέντε-δέκα αριστερο-αφασό-μαλακιούλες τα έχεις ρίξει και πηδήξει. Έτσι κι αλλιώς κι αυτά τα δύστυχα δε θέλουν κάτι άλλο.

Μπουζουριέρα, βιτρίνα, είναι όλο το αριστερό στυλάκι τους. Να πηδηχτούνε θέλουν τα καημένα αλλά επειδή είναι και «ντροπαλά» το παίζουν πολιτικοποιημένα στο ροζ στυλάκι.

Στο ίδιο ροζ στυλάκι πηδιώντουσαν αδιάκριτα στα τέλη των '70 και τα άλλα παρόμοια θηλυκά της οργάνωσης «Ρήγας Φεραίος» τού ΚΚΕ εσωτερικού. Θυμάμαι να γινόμαστε μέλη του για να πηδήξουμε.

Αναρτήθηκε κατόπιν έκκλησης του Vrastaman.