Ορισμοί από τον lifeingr (21)
Εμφανίζονται 1-10 από 21

1. Χαρακτηρισμός που χρησιμοποιείται κυρίως σε πονήματα ερωτικής λογοτεχνίας, κλασικής αλλά και αγοραίας, για: το γυναικείο στήθος, το αιδοίο, τον κώλο και στα δύο φύλα.

Στην πρώτη περίπτωση η αναφορά έχει να κάνει με το μέγεθος του στήθους (όταν άρχισε να χρησιμοποιείται ο όρος τα ροδάκινα ήταν ροδάκινα και όχι αυτά τα γενετικώς τροποποιημένα φρούτα σε μέγεθος καρπουζιού που σήμερα ονομάζονται ροδάκινα) και την σφριγηλότητα της επιδερμίδας.

Στην δεύτερη περίπτωση η αναφορά συνδέεται με τρία χαρακτηριστικά: υφή, σχήμα και χρώμα. Αναλυτικά: το άτριχο ή ελαφρώς χνουδωτό της επιδερμίδας, την γραμμή που σχηματίζουν τα εξωτερικά χείλη του σε ορισμένα αιδοία και το χρώμα της επιδερμίδας. Για να χαρακτηρισθεί ένα αιδοίο ως ροδακινάκι πρέπει να πληροί και τα τρία χαρακτηριστικά. Να είναι αφενός ξυρισμένο και αφετέρου τα εξωτερικά του χείλη να σχηματίζουν μία αβαθή γραμμή που να θυμίζει ροδάκινο. Εννοείται ότι δύσκολα θα χαρακτηρισθεί ως ροδακινάκι αιδοίο “μαύρης γαζέλας” ακόμα και αν πληροί τα ανωτέρω δύο χαρακτηριστικά.

Σε ότι αφορά το χαρακτηρισμού κώλου η χρήση του όρου είναι μάλλον αδόκιμη και στις περιπτώσεις περιγραφής ανδρικού κώλου γίνεται κυρίως για ομοφυλόφιλους.

Έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον σε μεταφράσεις Άρλεκιν ιστοριών soft core αλλά και μεταφράσεις Bukowski και Burroughs.

1. Ως χαϊδευτικό το ροδακινάκι χρησιμοποιείται και για την προσφώνηση αγαπημένου προσώπου με ή χωρίς σεξουαλική αναφορά.

Ενίοτε δε και ως υποκοριστικό ερωτόλογο, το οποίο μας προέκυψε από τότε που νομίσαμε ότι οι Γάλλοι χρησιμοποιούν λέξεις φρουτολαχανικών για να εκφράσουν ναζιάρικα τον έρωτά τους (mon petit chou) και αποφασίσαμε να τους μιμηθούμε αλλά το λαχανάκι μας πήγαινε πολύ και βρήκαμε το ροδακινάκι. Στην πραγματικότητα βέβαια το αυθεντικά Γαλλικό “petit chou” αναφέρεται σε μικρό γλύκισμα. Σε κάθε περίπτωση βέβαια το ροδακινάκι είναι αρκετά τρυφερό ερωτόλογο νομίζω.

Υποκοριστικό: φοντανάκι, φουντανάκι

Μικρό γλύκισμα (σοκολατάκι, ζελεδάκι κλπ.) που χρησιμοποιείται για κέρασμα. Η λέξη προέρχεται από το Γαλλικό fondant που αναφέρεται σε μία βάση ζαχαροπλαστικής (ζάχαρη, νερό κλπ.) που χρησιμοποιείται συνήθως για την κάλυψη ή διακόσμηση κέικ (σε αυστηρά ζαχαροπλαστικούς όρους τα fondant για κάλυψη και διακόσμηση είναι διαφορετικά).

Τα φοντάν αποτέλεσαν μία από τις πιο γλυκιές αμαρτίες των παιδιών μεσοαστικών οικογενειών των δεκαετιών του 60 και 70. Η νοικοκυρά που σεβόταν τον εαυτό της έπρεπε να είχε υποχρεωτικά στο σπίτι ανά πάσα στιγμή μια φοντανιέρα με φοντάν. Ήταν ζήτημα τιμής να υπάρχει ένα μικρό γλύκισμα για να κεραστεί ο απρόσμενος επισκέπτης. Ήταν θέμα τιμής για την μεσοαστική νοικοκυρά να έχει φοντάν (Ευρωπαϊκού τύπου γλύκισμα), καθώς τα άλλα εναλλακτικά κεράσματα της στιγμής ήταν τα γλυκά του κουταλιού και το υποβρύχιο, τα οποία ήταν δηλωτικά φτώχειας (μιλάμε για το 60 και το 70, μην κοιτάτε που σήμερα το γλυκό του κουταλιού και το υποβρύχιο είναι λάιφ στάιλ). Συνήθως η φοντανιέρα με τα φοντάν ήταν κρυμμένη σε μυστική τοποθεσία για να αποφευχθεί η κατανάλωση των φοντάν (και άρα το ντρόπιασμα της νοικοκυράς) από τα παιδιά του σπιτιού. Έλα όμως που κάθε παιδί που σεβόταν τον εαυτό του έπρεπε να ανακαλύψει την μυστική τοποθεσία και να καταναλώσει ΟΛΑ τα φοντάν!

Ένα άλλο τραγελαφικό που μπορούσε να συμβεί όμως, γινόταν όταν αφενός τα παιδιά του σπιτιού δεν κατάφερναν να ανακαλύψουν την φοντανιέρα και αφετέρου τύχαινε να μην υπάρχει επισκέπτης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν υπήρχε λοιπόν μια ξαφνική επίσκεψη, γινόταν αντιληπτό ότι τα ξεχασμένα φοντάν έχουν αλλοιωθεί και είτε είναι πέραν κάθε σκέψης το κέρασμά τους στον επισκέπτη, είτε το κέρασμα ακολουθούσε (μετά από λίγη ώρα) μακροχρόνια επίσκεψη στην τουαλέτα προς αποβολή του στομαχικού ή εντερικού περιεχομένου (σοκολατάκια ξεχασμένα για τρεις μήνες σε συνθήκες ελληνικού καλοκαιριού αποτελούν το καλύτερο υπόστρωμα ανάπτυξης σαλμονέλας και άλλων βακτηριδίων).

Το φουντάν είναι ουσιαστικά η «βλάχικη» προφορά του φοντάν και έχει γίνει θρυλικό από την αναφορά του από τον Ζήκο (Χατζηχρήστο) στην ταινία «Της κακομοίρας».

Η ριπή σπέρματος πάνω σε σώμα, η «χυσιά». Άλλος ένας όρος που χρησιμοποιείται στην ερωτική λογοτεχνία.

Ο όρος χρησιμοποιείται τόσο για τη ριπή του σπέρματος αυτή καθ' αυτή όσο και για το αποτέλεσμα της προσγείωσης της ριπής πάνω στο δέρμα. Με αυτή τη λογική χρησιμοποιείται και για να περιγράψει το χύσιμο στο στόμα (βλέπε παράδειγμα). Αποτέλεσμα της πέρλας στο στόμα είναι η σιμαδεμένη. Κατά τη γνώμη μου η πέρλα είναι κατά κύριο λόγο η καλοσχηματισμένη ριπή σπέρματος πάνω στο δέρμα. Σε περίπτωση που ο όρος χρησιμοποιείται και για το χύσιμο στο στόμα τότε δέον να περιγράφει μόνο τα ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου κατά τα οποία το σπέρμα εκσφενδονίζεται προς τον στόχο του.

Το οπτικό αποτέλεσμα της πέρλας είναι συνάρτηση του χρώματος, υφής και ιξώδους του σπέρματος και φυσικά του χρώματος της επιδερμίδας. Η δε ένταση της οπτικής απόλαυσης εξαρτάται άμεσα προφανώς με το χρώμα της επιδερμίδας και τα γούστα του καθενός.

Στην αγγλική γλώσσα υπάρχει ο όρος “pearl necklace” που χρησιμοποιείται για την ριπή σπέρματος πάνω σε στήθος, λαιμό, ή άλλο μέρος του σώματος από το στέρνο και πάνω.

Εμφανής η προέλευση από το χρώμα και σχήμα που έχουν οι πέρλες. Χρησιμοποιείται ευρύτατα από Εμπειρίκο και Τριαρίδη.

Ο σλανγκολισμός, επίσης γνωστός ως σλανγκεξάρτηση ή σλανγκο-εξάρτηση, είναι μια παθολογική εθιστική διαταραχή. Χαρακτηρίζεται από την καταναγκαστική και ανεξέλεγκτη κατανάλωση υπερβολικού χρόνου στο σλάνγκ.τζιάρ παρά τις αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, τις σχέσεις, και τέλος την κοινωνική θέση του σλανγκολικού. (Ως υπερβολικός χρόνος ορίζεται το διάστημα άνω των 8 ωρών συνεχούς ενασχόλησης με το σλάνγκ.τζιάρ). Όπως και άλλες εξαρτήσεις ο σλανγκολισμός χαρακτηρίζεται ιατρικώς ως θεραπεύσιμη ασθένεια.

Να αναφέρω εκ προοιμίου ότι ο όρος συνδέεται άμεσα και με τον σλανγκοπαθή την σλανγκοπάθεια και την σλανγκοφρένεια τα οποία αναφέρονται στο πολύ εμπεριστατωμένο λήμμα του Vrastaman. Θεωρώ όμως ότι καθώς είναι δυνατόν να υπάρχουν διάφορες παθήσεις σχετιζόμενες με το σλάνγκ.τζιαρ καλό θα είναι να υπάρχει και ο όρος σλανγκολισμός ως αυτόνομο λήμμα.

Ο όρος σλανγκολισμός πάντως αναφέρθηκε για πρώτη φορά το εθνοσωτήριον έτος 2010 από τον συντάκτη του λήμματος μετά από 16 ώρες συνεχούς ενασχόλησης με το σλανγκ.τζιαρ σε μία σέσιον. (Αποποίηση Ευθύνης: ο συντάκτης δεν ευθύνεται για αναφορά του όρου πέραν του γούγλε γούγλε σύμπαντος. Κατή την δε ημέρα δημοσίευσης του όρου ο συντάκτης προέβη σε γούγλε γούγλε το αποτέλεσμα του οποίου δίνεται στο μύδι νούμερο 1).

Ετυμολογία. Εκ του σλανγκ και αλκοολισμός.

Τυπολογία ασθενών.

• Παθητικός σλανγκολικός: Αρέσκεται κυρίως στην ανάγνωση λημμάτων τα οποία αργότερα και θέλει υποχρεωτικά να τα μάθει το σύνολο του κοινωνικού του περίγυρου.
• Ενεργητικός σλανγκολικός: Ακατάπαυστη συγγραφή νέων λημμάτων. Υπο-τύπος είναι ο επιδειξίας ενεργητικός σλανγκολικός ο οποίος και θέλει να κάνει γνωστό ανά την οικουμένη ότι γράφει στο σλανγκ.τζιαρ και αρχίζει την ακατάπαυστη επίσης αποστολή μέιλς του στυλ “Βρήκα ένα σάιτ φοβερό: γουγουγου..κλπ και παρεπίπταμπλυ δες και τον ορισμό .........”. Ερωτοτροπεί με το σπάμινγκ όπως γίνεται αντιληπτό.
• Σπαστικός σλανγκολικός: Αρέσκεται κυρίως στην βαθμολόγηση λημμάτων και εισαγωγή ασχέτων σχολίων
• Μισθοφόρος σλανγκολικός: Επιδίδεται ακατάπαυστα σε μπαγαποντοδοσία

• Ψυχαναγκαστικός σλανγκολικός: Από τις δυσκολότερες περιπτώσεις. Αυτό το είδος ασθενούς είναι ο ενεργητικός σλανγκολικός που περνά το 98% του χρόνου του στον να ελέγχει αν τα λήμματα του έχουν βαθμολογηθεί υψηλά και επίσης τριπάρεται άγρια όταν ανακαλύπτει υψηλές βαθμολογίες σε λήμματα τα οποία κατά την κρίση του είναι χαμηλής πχοιότητας. Προβληματικό είναι ότι στον τύπο αυτό ο ασθενής όχι απλά δεν έχει επίγνωση της κατάστασής του αλλά νομίζει ότι έχει περάσει σε άλλη σφαίρα. Στην πραγματική του ζωή δέον να ήταν νευρικούλιακας.

  Συνδυασμοί των ανωτέρω είναι δυνατοί.

Επιπτώσεις.
Παρόμοιες με αυτές που περιγράφονται στην Βίκυ σχετικά με την εξάρτηση από το ίντερνετ και ΕΠΙΠΛΕΟΝ:

• Πόνοι στα χέρια από την άρση βαρών του λεξικού Μπαμπινιώτη για τον έλεγχο λεξικογραφημένων όρων.
• Μπουρδοσυλλαβισμός ακατάληπτων όρων στην προσπάθεια εύρεσης νέων λημμάτων. Σε προχωρημένες μορφές σλανγκολισμού ο μπουρδοσυλλαβισμός γίνεται μεγαλόφωνα ενώ σε ήπιες καταστάσεις γίνεται μόνο νοητικά.

Παθολογία.
Το κυριότερο αποτέλεσμα ανεξέλεγκτης χρήσης του σλανγκ.τζιαρ είναι η αύξηση της διέγερσης του υποδοχέα CNR1 στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) του ασθενούς. Εικάζεται ότι η επίδραση στον άνω υποδοχέα διαφέρει με βάση το φύλλο, την ηλικία, την συχνότητα σεξουαλικών επαφών και άλλους παράγοντες αλλά η εμπεριστατωμένη αποδοχή ταύτης τοιούτης επιδράσεως απαιτεί περαιτέρω κλινικάς έρευνας.

Διαχείριση – Θεραπεία.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων ο σλανγκολισμός παρέρχεται με την πάροδο του χρόνου. Σε περίπτωση που ο σλαγκονισμός επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να θεωρείται δευτερογενής αντίδραση και σύμπτωμα άλλης διαταραχής. Σε κάθε περίπτωση η παρακάτω μέθοδος δέον να βοηθήσει την απεξάρτηση:

• Εύρεση νέας -ου (ή επιπλέον) γκόμενας -ου . Όταν ο ασθενής βρίσκεται στο μέγιστο στάδιο εξάρτησης εννοείται ότι η γκόμενα -ος πρέπει να είναι βεληνεκούς Λίλιαν ή θεού (παίδες γιατί δεν έχουμε αρσενικό ανάλογο της Λίλιαν;) και η/ο οποία -ος θα ψάξει, θα βρει και θα την πέσει στον ασθενή χωρίς ο δεύτερος να χρειάζεται να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια.

Για να βάλουμε ένα τέλος, because we have a life for God's shaker! Λόγω της ανάγκης για πιο επισταμένη μελέτη της παθήσεως ο συντάκτης του λήμματος δεσμεύεται, λέμε τώρα, να ανανεώσει τον ορισμό μετά από την παρέλευση χρονικού διαστήματος ικανού για την συλλογή νέων κλινικών και κλιματολογικών ερευνών. Για τον λόγο αυτό παρακαλούνται θερμώς όλοι οι κάτοχοι πληροφοριών, ιδεών, μελετών, διπλωμάτων, παπλωμάτων, ακινήτων κλπ περί τον σλανγκολισμό να μοιρασθούν τα ανωτέρω είτε με σχολιασμό του λήμματος είτε με την αποστολή μηνύματος στον συντάκτη. Εντάξει γιατρέ μου;

Προσποιητός βήχας που γίνεται εν ήδη ηχητικού εφέ με σκοπό την κάλυψη ήχου κλανιάς. Η επιτυχία του εφέ εξαρτάται από τα παρακάτω:

α. την απόσταση του κλανοβήχτη (θύτη) από τον-ους κοντινότερο-ους παρατηρητή-ες (θύμα-τα),
β. την γωνία πρόπτωσης του ηχητικού κύματος στο αυτί του θύματος,
γ. την μυρωδιά της κλανιάς,
δ. την ένταση του ήχου της κλανιάς,
ε. την χροιά και ένταση του βήχα,
στ. την χροιά και ένταση του υπολοίπου ηχητικού περιβάλλοντος.

Και εξηγώ.

α. Σε περίπτωση που το θύμα βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 42 εκ. από το θύτη το ηχητικό εφέ έχει πολλές πιθανότητες αποτυχίας εκτός και αν τα β-στ βρίσκονται στο βέλτιστο για τον θύτη.
β. Η γωνία πρόπτωσης είναι σημαντική μεταβλητή καθώς επηρεάζει την ένταση του ηχητικού κύματος. Γενικά η ορθή γωνία είναι μη επιθυμητή.
γ. Σε περίπτωση που η κλανιά ανήκει στις κατηγορίες Θου-Βου ή τζούφιας (βλέπε σχετικό λήμμα) ακόμα και ένα επιτυχημένο ηχητικό εφέ ακυρώνεται.
δ. Προφανής σχέση. Λεβεντόπορδοι, κρότου-λάμψης και σωβρακοξεσκίστρες καλύπτονται πολύ δύσκολα και μόνο ίσως με την προσομοίωση βήχα κοκκύτη ή άλλης βαριάς πνευμονοπάθειας. ε. Ίσως η σημαντικότερη μεταβλητή. Σκοπός του θύτη είναι με τον βήχα να δημιουργήσει συχνότητες ηχητικών κυμάτων τα οποία είναι συμπληρωματικά του ήχου της κλανιάς αλλά μεγαλύτερης έντασης και ως εκ τούτου το παραγόμενο ηχητικό αποτέλεσμα να φέρει περισσότερο προς βήχα.
στ. Και εδώ η σχέση είναι προφανής. Ο κλανόβηχας έχει μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας σε περιβάλλοντα με πολύ κόσμο και αρκετό θόρυβο (αν το γ δεν είναι θανατηφόρο φυσικά).

Ο κλανόβηχας εξασκείται κυρίως σε περιπτώσεις τρυφερού τετ-α-τετ, επαγγελματικής συνάντησης, και συναφών κοινωνικών εκδηλώσεων και όπως γίνεται αντιληπτό υπάρχουν πολλοί συνδυασμοί αποτυχίας και ανάλογοι επιτυχίας του ηχητικού αυτού εφέ.

Ο όρος πορδόβηχας πρέπει να θεωρείται συνώνυμο (και αυτή τη φορά δεν βάζω άλλο λήμμα γιατί θα με μαυρίσετε, όπως βλέπετε μαθαίνω).

Το κλανόγελο είναι συναφής όρος αλλά όχι συνώνυμο.

Η καμπαρετζού ή, επί το ορθότερο, κονσοματρίς. Ο όρος προέρχεται από το τσάι και οφείλεται στο γεγονός ότι οι κονσοματρίς έπιναν ως επί το πλείστον τσάι, το οποίο και έχει χρώμα παρόμοιο με το ουίσκι και άρα μπορούσε να καλυφθεί η απάτη. Επειδή βέβαια μερικές φορές ο πελάτης (κονσομίστας) δεν ήταν πάντα βλίτο, στα καλά μαγαζιά υπήρχε και μια υποψία ουίσκι στο τσάι. Πρέπει επίσης να πούμε ότι η αντικατάσταση του ουίσκι από τσάι δεν γινόταν μόνο για κερδοσκοπικούς λόγους. Πολλές φορές ήταν αδύνατο για τις καμπαρετζούδες να καταναλώνουν μπουκάλια ουίσκι κάθε βράδυ γιατί δεν άντεχαν, οπότε και εφευρέθη το τσάι!

Ο όρος μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορικός, διότι σπανίως χρησιμοποιείται σήμερα. Έχει τις ρίζες του στα καμπαρέ της Τρούμπας τα οποία και εφάρμοσαν πρώτα την πατέντα τσάι-ουίσκι. Είμαι αυτήκοος μάρτυρας του όρου μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 80, αλλά έχω όντως χρόνια να τον ακούσω.

Ο όρος απαντά και στον πληθυντικό αριθμό ως «τσαγούδες».

Μία ενδιαφέρουσα χρήση του όρου έχει να κάνει με την αναφορά του ως «παρατσούκλι» που συνοδεύει κύριο γυναικείο όνομα (Λίτσα ή τσαγού). Σε πολλές περιπτώσεις οι καμπαρετζούδες ήταν κορίτσια από χωριά ή μικρές συνοικίες πόλεων, οι οποίες δούλευαν την νύχτα κρυφά. Είχαν εφεύρει μια ιστορία ότι δουλεύουν πάντα νυχτερινή βάρδια σε βιοτεχνία για να δικαιολογήσουν τις ώρες εργασίας, αλλά «το χωρίο» υποτίθεται δεν ήξερε τίποτα. Κάποια στιγμή όμως κάποιος θα μάθαινε κάτι οπότε η κοπέλα αποκτούσε το παρατσούκλι «τσαγού».

Εκτός από προσωνυμία της καμπαρετζούς, ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρκετά σε κλειστές κοινωνίες και για να χαρακτηρίσει γυναίκες οι οποίες δεν ήταν κατ' επάγγελμα ούτε καμπαρετζούδες ούτε πόρνες. Στην περίπτωση αυτή ο όρος χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον από άλλες γυναίκες, αναφερόμενες υποτιμητικά σε (συνήθως αρκετά όμορφες) γυναίκες, οι οποίες είχαν μια αίσθηση αυτοπεποίθησης και χαρακτηρίζονταν επίσης από υψηλό δείκτη στροφοκεφαλής στο αντρικό κοινό και ως εκ τούτου τις ζήλευαν οι άλλες.

Επιτρέψτε μου κατ' αρχάς να πω ότι έχω υπάρξει αυτήκοος μάρτυρας της βρισιάς αυτής σε γήπεδο στα τέλη της δεκαετίας του 70, σε αγώνα τοπικού πρωταθλήματος και ενώ βρισκόμουν στην τρυφερή ηλικία των 12.

Είναι βρισιά που ξεστομίστηκε από αγανακτισμένο οπαδό της γηπεδούχου ομάδας προς τον διαιτητή μετά από κατάφωρα λανθασμένη απόφασή του για πέναλτι κατά της γηπεδούχου.

Η εξήγηση της βρισιάς είναι αυτονόητη νομίζω (λεξιπλασία) και σχετίζεται άμεσα με τα ψωλορουφήχτρα και ψωλομπούκανο, με τη διαφορά ότι αφενός αναφέρεται σε άντρα και αφετέρου υπονοεί ικανότητες ρουφήγματος σεξουαλικών οργάνων στον υπερθετικό βαθμό.

Ασφαλές κρησφύγετο. Χώρος στον οποίο συγκεντρώνονται, καταστρώνουν σχέδια και πιθανότατα φυλάνε τον εξοπλισμό τους μέλη εκτός νόμου οργάνωσης. 

Προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το Βουλγάρικο явка (javka) που σημαίνει «ασφαλές κρησφύγετο».

Τον ίδιο ορισμό και ετυμολογία δίνει και ο Μπαμπινιώτης οπότε η λέξη μάλλον aποφοίτησε πια από την σλανγκ.

Πάσα από Δημόσιο Πρόχειρο από beth.

Το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό. Κατ' αναλογία του μπουγάτσα με πουλί, λέγεται υπό τύπο αινίγματος.

1. Η εκφώνηση της λέξης ποιότητα από τον Κώστα Σημίτη

2. Η λέξη χρησιμοποιήθηκε από ορκισμένους εχθρούς του τέως πρωθυπουργού για να αναφερθούν απαξιωτικά στο στυλ του και την πολιτική του. Ενίοτε η λέξη προσωποποιήθηκε, “Ο κύριος Πχοιότητα”, για αναφορά στο πρόσωπο του τέως πρωθυπουργού είτε από επικριτές τους είτε από οπαδούς του με αίσθηση χιούμορ.

3. Στην μετά Σημίτη εποχή η λέξη χρησιμοποιείται ως προσδιορισμός, με ποικίλες και και πολλές φορές αντίθετες έννοιες, σχετιζόμενος με την τέχνη. Σε γενικές γραμμές η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει αποδοχή ή αποδοκιμασία ενός έργου τέχνης ή μιας καλλιτεχνικής αντίληψης. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η χρήση της είναι αυθαίρετη και η απόδοση θετικής ή αρνητικής έννοιας στον προσδιορισμό εξαρτάται από την σχολή καλλιτεχνικής αντίληψης του χρήστη της λέξης και από την άποψή του για το έργο τέχνης ή σχολή αναφοράς.

α) Σε πολλές περιπτώσεις η λέξη χρησιμοποιείται για να αποδοκιμάσει τέχνη η οποία είναι κατ' εξοχήν καταναλωτική ή απλά χαμηλής αισθητικής (με βάση την αποδοχή της καλλιτεχνικής ελίτ).

β) Σε κάποιες περιπτώσεις η λέξη χρησιμοποιείται για να επιδοκιμάσει καλλιτεχνικά έργα τα οποία παρότι είναι υψηλής αισθητικής, σε σχέση φυσικά με τις προτιμήσεις του σχολιαστή τους, δεν τυγχάνουν ευρείας αποδοχής καθώς οι δημιουργοί τους δεν ανήκουν στο “γενικά αποδεκτό” στερέωμα της τέχνης και δεν τυγχάνουν ευνοϊκής κριτικής από τα μίντια.

γ) Σε μια “διεστραμμένη” μορφή, η λέξη χρησιμοποιείται για να εκφράσει αποδοκιμασία τέχνης η οποία, παρά το γεγονός ότι αντικειμενικά είναι υψηλής αισθητικής, δεν τυγχάνει αποδοχής από τον σχολιαστή της, που, ουσιαστικά, προτιμά μία μορφή υπο-κουλτούρας η οποία δεν «είναι γενικά αποδεκτή από το ευρύ καλλιτεχνικό κοινό.

δ) Άλλες φορές τέλος χρησιμοποιείται απλά ως υποκατάστατο της λέξης »ποιότητα«.

1. Ο όρος απαντά και ως πχιόττα, ενσωματώνει δηλαδή και το φαινόμενο του φαγώματος μιας συλλαβής. Πιθανότατα δε, το πχιόττα να ήταν η εκφώνηση του πχοιότητα από τον Κώστα Σημίτη σε περιπτώσεις που ήταν ιδιαίτερα κουρασμένος.

1. α) - Πού πήγες χθες βράδυ τελικά;
   - Σ' ένα undergound σκυλάδικο στην Εθνική (οδό Αθηνών-Λαμίας)
   - Μουσική πχοιότητα βλέπω!