Ορισμοί από την salina (28)
Εμφανίζονται 21-28 από 28

Κάνω τον τρελό για να αποφύγω μία κατάσταση προσδοκώντας να τη βγάλω καθαρή.

Βασίζεται στην λογική ότι όποιος τα βάλει με τρελό θα βγει χαμένος, γιατί

1ον ο τρελός έχει δική του λογική, άρα τα λογικά επιχειρήματα θα πάνε στον βρόντο, 2ον ο τρελός είναι απρόβλεπτος και ποτέ δεν ξέρεις ποια θα είναι η αντίδρασή του, και
3ον αν η όλη ιστορία καταλήξει σε καβγά, κανείς δεν θα ρίξει τις ευθύνες στον τρελό.

[i]Προσοχή-Προσοχή[/i]: ΔΕΝ πρέπει να συγχέεται με τους τσαμπουκάδες που δηλώνουν ευθύς εξ αρχής την τρέλα τους με φράσεις τύπου: «Ρε δεν με ξέρεις εμένανε ρε!!! Ρε, Ρε είμαι τρελός εγώ Ρε!!!», γιατί ως γνωστόν, ο τρελός δεν πιστεύει ότι είναι τρελός, και ωσεκτουτού, όποιος θέλει να πουλήσει τρέλα δεν θα πέσει σε τέτοια παγίδα παρά μόνο αν είναι ερασιτέχνης του είδους και φυσικά θα υποστεί τις συνέπειες.

Ανάλογα με την συζήτηση, την πειστικότητα ή τον παραλογισμό, αυτός που πουλάει τρέλα μπορεί να προκαλέσει στους συνομιλητές του απλά γέλια ή ακόμα και να τους τρελάνει, που είναι και πιθανότερο.

Και κυριολεκτώ!!! Ο πιο ευερέθιστος από τους συνομιλητές κοκκινίζει, νιώθει την πίεση να ανεβαίνει σε ανησυχητικά επίπεδα, το κέντρο λόγου χτυπάει μπιέλα με αποτέλεσμα να βγάζει μόνον άναρθρες κραυγές, οι ηθικές αναστολές κάμπτονται και ξυπνάει ο μικρός φονιάς που κρύβει μέσα του. Μόνο μετά την παρέμβαση των ψυχραιμότερων θα γλιτώσει ο πωλών την τρέλα από τα χέρια του υποψήφιου αγοραστή.

[i]Πώς αναγνωρίζεται[/i]:
Είναι κανονικός άνθρωπος και ζει ανάμεσά μας. Σε γενικές γραμμές είναι καλός συζητητής, μιλάει με λογικά επιχειρήματα, παραδείγματα, μεταφορές και ό,τι άλλο μπορεί να μεταχειριστεί κάποιος για να τεκμηριώσει την άποψή του.

Έρχεται όμως η στιγμή που όλα αυτά τελειώνουν και αρχίζει ο παραλογισμός, είτε για να καλύψει μαλακία που έχει κάνει ή έχει πει, είτε γιατί θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο σε μια διαφωνία (να κερδίσει δηλαδή την συζήτηση), είτε γιατί απλά διασκεδάζει με τις αντιδράσεις της παρέας είτε του αρέσει να την μπαίνει στον σχολαστικό τύπο που επιμένει ότι: «ή μιλάμε ή κλάνουμε».

Εάν αμφιβάλουμε για την γνησιότητα της τρέλας που μας πουλάν, έχω να προτείνω ένα τεστ: φέρνουμε τον περί ου ο λόγος τρελό σε αντιπαράθεση με έναν μεθυσμένο και κόβουμε αντιδράσεις, γιατί όπως λέει η παροιμία: «είδε ο τρελός τον μεθυσμένο και φοβήθηκε».

Κυριολεκτικά: Η γνωστή εκφυλιστική νόσος του νευρικού συστήματος που προκαλεί (μεταξύ άλλων) απώλεια μνήμης (από εδώ).

Σλαγκιά: Χρησιμοποιείται για άτομα στα 30κάτι ή 40κάτι, (στους 50κάτι δεν κάνουμε τέτοια αστεία, είμαστε άνθρωποι με αισθήματα!) από μικρότερους ή συνομήλικους όταν κολλάει ο εγκέφαλος και προσπαθούν να θυμηθούν κάτι (π.χ. όνομα) αλλά εις μάτην, ή όταν μας πουλάν τρέλα ότι και καλά δεν θυμούνται.

Εκφράσεις:

• Ο Αλτς ήρθε, περιμένω τον Χάιμερ
• Ο Αλτς ήρθε, ο Χάι είναι στην πόρτα και περιμένω τον Μερ
• Ο Αλτς ήρθε, ο Χάι είναι στην πόρτα και ο Μερ στρίβει την γωνία

Κυριολεξία: Το αντρικό παλαιό στρατιωτικό εσώρουχο μέχρι τον αστράγαλο.

Σλαγκιά: Επίσης «η σκελέα του παππού» - κάθε ντεκαυλέ εσώρουχο, είτε γυναικείο είτε ανδρικό.

Αλλιώς: αναφάνταλος.

Αυτός που ενεργεί με επιπολαιότητα ή βιασύνη, ή πελαγώνει, τα χάνει, δεν ξέρει πώς να αντιδράσει.

Ετυμολογία: (με κάθε επιφύλαξη) αλαφάνταλος < αλαφιασμένος < αλαφιάζω (ξαφνιάζομαι, ταράζομαι, τρομάζω) < αλάφι < ελάφι.

Δείχνει άσχετο με την ετυμολογία γιατί έχουμε μία εικόνα για τα ελαφάκια σαν τρισχαριτωμένα πλάσματα, λυγερόκορμα, με τα μεγάλα τα ματάκια τους, τα μακριά και καλλίγραμμα ποδαράκια τους.

Όταν όμως ένα ελάφι τρομάξει χάνει όλη του τη χάρη και δείχνει ατσούμπαλο, δεν ξέρει προς τα πού να τρέξει και κάνει αδέξια βήματα ή και πηδήματα μέχρι να βρει τον καλύτερο δρόμο διαφυγής.

Ο xalikoutis στο ΔΠ, το αναφέρει σαν ηπειρώτικο, εγώ το έχω ακούσει από Θεσσαλούς.

Στις θεσσαλικές εκφράσεις: «καταπίνω γκουστέρες» και «κατεβάζω γκουστέρες».

Πιθανότατα από το γουστέρα.

Καταπίνω γκουστέρες: κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να μην αντιδράσω σε προσβολές, ψεύδη κλπ, γιατί αν δεν συγκρατηθώ μαύρο φίδι που σ' έφαγε. Όσο καλή όμως και αν είναι η προσπάθεια, η ενόχληση αποτυπώνεται στο πρόσωπο και είναι φανερό σε όλους ότι με μία ακόμη λέξη η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη.

Κατεβάζω γκουστέρες: το ίδιο με το επάνω. Χρησιμοποιείται όμως και προς αποφυγή των κατεβάζω καντήλια-κατεβάζω χριστοπαναγίες κλπ ως λιγότερο βλάσφημο, αλλά πάντοτε σιωπηλό.

Kαι τζίνι.

Από το αγγλικό genius (ιδιοφυής, πανέξυπνος).

Ετυμολογικά: το τζίνιους (genius) και το τζίνι (genie) ταυτίζονται, καθώς στην γαλλική μετάφραση του «χίλιες και μία νύχτες» (καμία σχέση με το τουρκικό σαπούνι), χρησιμοποιείται η λατινική λέξη genius για να αποδώσει την αραβική jinn (πληθυντικός jinni), το γνωστό πονηρό πνεύμα των λυχναριών και/ή των μπουκαλιών.

Στα αγγλικά αποδόθηκε genie.

Αλλά, και στα λατινικά genius ήταν θεότητα ή πνεύμα προστάτης των ανθρώπων, κάτι σαν φύλακας άγγελος.

Τόσο το τζίνιους όσο και το τζίνι χρησιμοποιούνται με την ακριβή μετάφραση, δηλαδή πανέξυπνος, ιδιοφυής, ταλέντο, ικανός άνθρωπος, μάστορας. Η μόνη ίσως διαφορά με το τζίνι είναι ότι πιθανόν έχει και μία υποψία πονηριάς.

Βεβαίως αμφότερα χρησιμοποιούνται και με ειρωνικό τρόπο.

α) Λέγεται όταν κάποιος ψάχνει αφορμή να φέρει την κουβέντα σε προσφιλές του θέμα και να ξεκινά έναν (συνήθως) μονόλογο που έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές έως τώρα, με αποτέλεσμα να γίνεται πρηξαρχίδης (παραδείγματα 1-3).

(Θυμηθείτε τον Σπύρο στους «Απαράδεκτους» που έψαχνε ευκαιρία να μιλήσει για το Πολυτεχνείο και τους αγώνες του).

β) Έπίσης για τους πολιτικούς που λεν τα ίδια και τα ίδια, ή λεν όλοι τα ίδια για να μην παρεκκλίνουν από την κομματική γραμμή, ή έχουν ετοιμάσει το «ποίημα» και ξεφεύγουν από αυτό όποια ερώτηση και αν τους κάνουν (παράδειγμα 4).

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει περίπου την ίδια σημασία με την καραμέλα.

Δημόσιο γραφείο, όπου καταχωρίζονται γεννήσεις, γάμοι, θάνατοι των πολιτών.

Υποκατηγορία κουτσομπόλας (κατίνας) με εξειδίκευση στις χρονολογίες, κυρίως γεννήσεων και γάμων.