1. Στραβώνω, χαλάω, τρελαίνομαι, γίνομαι ζαβός-ή.

  2. Γίνομαι κομματιανός από πρέζα. Εκ του ζαμπόν.

  1. - Άσε ρε φίλε, είμαι χθες στο στέκι με τη Βουλίτσα και περνάει ένα τσουτσέκι και της πιάνει το γκώλοοο...
    - Τί έκανε λέειειειει;...
    - Άσε ρε φίλε, ζάβωσα τελείως να πούμε! Τον τάισα τα δόντια του το μπούστη!
    - Έτσι! - έεετσι!. Τη γαμιολόπουστα!

  2. Τον είδες το Μάικ; Ζάβωσε απ' τη ρούχλα ρε το παλληκάρι!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Τα τσακίσματα στη φωνή των τραγουδιστών, τα γυρίσματα. Απαντάται στη Βυζαντινή και Ανατολική μουσική καθώς και στα λαϊκά άσματα.

Ο Σαρλάνης είναι ο κλασικός λαϊκός, ρομ αποκλίσεων στις τζαλκάντζες, κεφάτος, γιορτινός θα έλεγα. (από εδώ)

(από suxumuxu, 21/09/10)

Δες και κοκοράκι.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Έκφραση που λέγεται όταν εκεί που νόμιζες ότι δεν έχεις μία ανακαλύπτεις αναπάντεχα ένα μικροποσό.
Χρησιμοποιείται κυρίως στον πληθυντικό.

- Ρε Κώστα, έχεις ογδόντα λεπτά να πάρουμε έναν καπνό;
- Μία φίλε!
- Σιτ!
(Μετά από πάρα πάρα πολύ ψάξιμο)
- Πωω! Βρήκα ένα πεντάευρο μέσα στην Ιχθυοκαλλιέργεια ΙΙ!!!
- Έεελα ρε φίλε!!! Γαμάμε και πουτάνα!!!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ό,τι και η τουματσιά αλλά προέρχεται από τους Έλληνες του εσωτερικού.

- Να χτυπήσουμε κι ένα μπακλαβά στο καπάκι;
- Τουματσισμός ρε φίλε!

Σχετικά: του ματς, τουματσιά.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ενίοτε και νεράιδος.

Ένα από τα άπειρα συνώνυμα του πούστη.

- Καλέ πολύ ψαρωτικός ο διευθυντής! Τρόμαξα!
- Μη μασάς χρυσή μου! Νεράιδα είναι κι αυτός! Τον έχω πετύχει στο «Ε... Και;» να ξεσαλώνει με δύο τσιμπουκομικρούληδες!

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία