Ορισμοί από Alitaras (6)
Εμφανίζονται 1-6 από 6

Ο φαντάρος που δεν πατάει ποτέ στην μονάδα.

Σε κάποιες βυσματικές μονάδες του στρατού και κυρίως στο ναυτικό και στην αεροπορία, οι παλιοί, αργά ή γρήγορα (ανάλογα με το δόντι), γράφουν στα παπάρια τους τη μονάδα και δεν ξαναπατάνε. Αλλά επισήμως (στα χαρτιά κτλ) είναι παρόντες και καμιά φορά κάνουν και αισθητή την παρουσία τους, όπως πχ στην πρωινή αναφορά (κλίση), όπου ο οπλονόμος φωνάζει το όνομά του και τον προσπερνάει λες και τον άκουσε να δηλώνει παρών!! (μπρρρρ... ανατριχίλα)

Η ερασιτεχνική τσόντα με τον ένα εκ των δύο συνουσιαζόμενων να είναι διάσημος (σελεμπριτάς).

Το βασικό χαρακτηριστικό της παρισχιλτονιάς είναι ότι στην ουσία δεν είναι τσόντα. Ένα σάπιο βιντεάκι για κλάματα είναι, κατά το οποίο θα δούμε αποσπασματικά το βυζάκι και την μουνοδιχάλα της γκόμενας, ίσα ίσα για να σιγουρευτούμε ότι δεν είναι cyborg, και δεν έχει το μουνί της παλαιάς Barbie (τώρα της φόρεσαν κιλότα).

Οι παρισχιλτονιές διαρρέουν πολύ συχνά από τους ίδιους τους διάσημους που καμαρώνουμε στο εν λόγω βίντεο, προκειμένου να ανεβάσουν της μετοχές τους στο star system. Εμείς οι ηλίθιοι, αν και το γνωρίζουμε, κάνουμε άνω κάτω το internet για να τα βρούμε διατηρώντας φρούδες ελπίδες μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της θέασης ότι θα δούμε κανένα ξεφτιλίκι. Αλλά αρχίδια...

Κλασσικές μαλακισμένες της φάσης είναι η Paris Hiton (που δίνει και το όνομα), η Gena lee Nolin, η Lidsay Lohan και σε μας εδώ η Στέλλα Μπεζαντάκου (η οποία μάλιστα όταν κυκλοφόρησε η παρισχιλτονιά της βγήκε σε εκπομπή κρατώντας το DVD μπροστά στην κάμερα και φώναζε: Αυτό πρέπει να καταστραφεί!)

Ευτυχώς η φάση πεθαίνει καθώς κάνει την εμφάνισή του ένα νέο είδος «πληρωμένης σκληρής τσόντας από διάσημους» με πρωτεργάτες την Montana Fishburn (κα. Καψοψάρι) και φυσικά την δικιά μας Τζούλια Αλεξανδράτου (κλαπ κλαπ κλαπ).

Τα ούρα, το πουτσοκάτουρο, τα τσίσα.

Διαφέρει από το «με τα λεφτά μου γαμώ και την Κυρά μου» ως προς την χρήση του ρευστού. Το ένα είναι αποταμιευτικό, ενώ το ήδη καταχωρηθέν καταναλωτικό.

Έχοντας μετά από πολλά βάσανα αποκτήσει «Κυρά» (γυναίκα, γκόμενα κλπ), δεν χρειάζεται να πηγαίνεις με πουτάνες πλέον και να σκας μπαγιόκο. Κρατάς τον παρά σου λοιπόν ανέγγιχτο, και το πορτοφόλι σου ακόμα ζεστό και φουσκωμένο.

Δατς δε σπίριτ!

Ο τεμπέλης, ο αχαΐρευτος, ο ρεμπεσκές. Ουσιαστικό: το ρεμπελιό.

Κανονικά ρέμπελος είναι ο επαναστάτης, από την αγγλική λέξη rebel, που βγαίνει από το γαλλική λέξη rebeller, που έχει τη ρίζα της στο λατινικό rebellō, που σημαίνει «αντεπιτίθεμαι» (re- αντί, bellō εξαπολύω επίθεση).

Το πού οφείλεται η σύγχυση των δύο εννοιών είναι πασιφανές. Στο γεγονός ότι όλες οι επαναστάσεις γίνονται φυσικά για το ρεμπελιό, δηλαδή για να δουλεύουμε λιγότερο και να πληρωνόμαστε περισσότερο. Αν δεν γουστάραμε το σκηνικό δεν θα ζητούσαμε ούτε οχτάωρο, ούτε αυξήσεις μισθών και θα μέναμε σκλαβάκια. Αλλά επειδή φυσικώς ρέπουμε προς χαμηλότερες ενεργειακές καταστάσεις, σπάμε και κανένα κεφάλι μήπως και καβατζώσουμε καλύτερες εργασιακές συνθήκες... και καλά κάνουμε.

Βέβαια η εργατική τάξη δεν πολυψήνεται για βία γιατί προβοκάρεται πολύ εύκολα, και από επαναστάτη σε βγάζουν ψυχοπαθή δολοφόνο. Γι' αυτό και απεργεί. Έτσι λοιπόν όταν ο καταπιεστής βαρούσε με το μαστίγιο τους εργαζόμενους και φώναζε «ΤΡΑΒΑΤΕ ΖΩΑ», ο ρέμπελος είπε «Τράβα γαμήσου, πάω ν' αράξω». Κι έτσι του 'μεινε.

Αλεφάντειος ρήση που αναφέρεται σε ενέργεια που έπιασε υψηλή απόδοση. Η φράση έχει ποδοσφαιρική καταγωγή (για πλασέ του Δημήτρη Σαλπιγγίδη απέναντι στον Ολυμπιακό) όμως πλέον χρησιμοποιείται ευρέως για κάθε ενέργεια που κατάφερε να προκαλέσει πλήγμα στον αντίπαλο σε επίπεδο ισοπέδωσης και εξευτελισμού, πλέκοντας ταυτόχρονα το εγκώμιο του εκτελεστή.