Ορισμοί από ThomasTheBarbarian (17)
Εμφανίζονται 1-10 από 17

άμπε λαλέ, αμπελαλέ

Ο όρος αποτελεί παραφθορά του Amber Alert, του γνωστού σήματος για τα εξαφανισμένα παιδιά, από τον έγκριτο δημοσιογαύρο Τάκη Τσουκαλά και χρησιμεύει, ιδιαίτερα στα συμφραζόμενα του σχολιασμού αθλητικών σάιτ, για να δηλώσει ότι κάποιος εξαφανιζόλ, μούγκαφον και τα τοιαύτα.

Η λέξη που καρφώνει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο μιας συζήτησης που έχει ψοφήσει κι έχει περάσει κάνα δεκάλεπτο αμήχανης σιωπής, όπου οι παρευρισκόμενοι κοιτάνε το ταβάνι, κροκοδειλιάζουν, θυμούνται κάποια παλιά τους πρώην, σκέφτονται ότι πρέπει να πάνε στην εφορία ή απλά εύχονται να βρίσκονταν οπουδήποτε αλλού.

Το "αυτάαα..." είναι το σφύριγμα που σηματοδοτεί και επίσημα τη λήξη της κουβέντας, οπότε και όλοι αρχίζουν να μαζεύουν κινητά-κλειδιά-τσιγάρα και να παίρνουν την άγουσα για τα αποδυτήρια.

Σε κάθε παρέα υπάρχει κι ένας τύπος που είναι ο πρώτος που θα πει "αυτάαα..." μετά από ένα ικανό διάστημα αμήχανης σιωπής. Είναι ο τύπος που συμπαθούν λιγότερο οι υπόλοιποι.

Σε σύνταξη "είχαμε+ουσιαστικό στην αιτιατική (χωρίς άρθρο)", σημαίνει ότι το "ουσιαστικό στην αιτιατική":

• τελείωσε/χάλασε/πέθανε κτλ.
• επίκειται να τελειώσει/χαλάσει/πεθάνει κτλ. (χρήση μελλοντικού παρελθόντα)

Η αντιδιαστολή που υπονοείται είναι προφανώς "είχαμε, αλλά πλέον δεν έχουμε".

Φοριέται στα σόσιαλ μύδια, εσχάτως ακούγεται και παραέξω.

1. -Πάω να χτυπήσω κάναν φραπέ να στανιάρω.

   -Είχαμε φραπέ, έκανα τον τελευταίο και βαρέθηκα να πάω να πάρω.

2. -Αυτή η στροφή είναι ό,τι πρέπει για παντιλίκια, δες τώρα τι θα γίνει.

   -Κατάλαβα, είχαμε αμάξι.

Επειδή δεν το έχουμε, και είναι ντροπή και αίσχος που δεν το έχουμε, Ερωτική Πόλη είναι ακόμα ένα προσωνύμιο της Φραπεδούπολης, Τραπεζοκαθισματούπολης, Μεγάλης Φτωχομάνας, νύφης του Θερμαϊκού, κουνιάδας του Παγασητικού, εκεί που βγαίνουνε οι καλοί αθρώποι, η πόλη που ζηλεύουν οι Αθηνέζοι, γι' αυτό και βγάζουν αστειάκια με μπουγάτσες, η Ξεσσαλονίκη τέλος πάντων.

Έχετε υπόψη σας, πάντως, ότι οι κάτοικοι της ερωτικής πόλης συμπαθούν αυτό το προσωνύμιο όσο και τα αστειάκια με μπουγάτσες.

Χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλά επειδή μου καύλωσε.

Συνήθως, βέβαια, τα πράγματα που γίνονται έτσι για το ροκ είναι κι αυτά πίσω από τα οποία κρύβονται οι βαθύτεροι λόγοι.

Συνώνυμο του έτσι, για το φολκλόρ.

Επίσης, σκωπτικά, και ο γνωστός οινοποιός και δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης.

Όρος της ιδιολέκτου του Κόμματος, που σημαίνει την ανίερη συμμαχία μεταξύ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ, που σκοπό έχει να μετατρέψει τον ελληνικό λαό σε νεροκουβαλητές στον μύλο της αντίδρασης και μπλα μπλα μπλα.

Ντάξει, δεν ξέρω πόσο σλανγκ είναι, αλλά κάπου δεν θα έπρεπε να μαζεύουμε και τις γλωσσικές εμπνεύσεις του Κόμματος, το οποίο άλλωστε ζει ιστορικές στιγμές με την αποχώρηση μετά από 22 χρόνια (!) της Αλέκας Παπαρήγας;

Κάτι απολύτως ανάλογο με το είπα, ξείπα, την παρόλα μου τη χέζω. Χρησιμοποιείται εβραίος σε αθλητικά συμφραζόμενα.

Πασπαρτού ιντερνετικός σχολιασμός, φοριέται ως απάντηση σε περιπτώσεις όπου εκστομίζεται κάποια χοντρή μαλακία ή για καταστάσεις Ελλαδιστάν.

Ο εκφέρων την έκφραση δεν είναι απαραίτητα και μνημονιάκιας (αν και μετά το τρίτο το μακρύτερο που υπέγραψε ο Αλέκσης, τα όρια γίνονται σαφώς πιο δυσδιάκριτα-και μάλλον σε αυτό το σημείο του χωροχρόνου άρχισε να εμφανίζεται και η φράση, μια και κάπου αρχίζεις να συνηθίζεις-παράβαλε και το γνωστό ανέκδοτο "με τρεις φορές πούστης γίνεσαι;"), ως εκ τούτου η έκφραση δε φέρει καθαρά πολιτική χροιά.

Μπορεί, για την ακρίβεια, κανείς να πει ότι τα μνημόνια στην εν λόγω έκφραση είναι απλά ένα απροσδιόριστο υπέρτατο κακό/τιμωρία, το οποίο ο εκφέρων την κοτσάνα (ή αντίστοιχα ο σοφός ελληνικός λαός) αξίζει να λούζεται εις τους αιώνας των αιώνων.

Σημείωση: το "μέχρι να σβήσει ο ήλιος" μπορεί, αναλόγως την άποψη του καλλιτέχνου, να αντικατασταθεί από οποιαδήποτε έκφραση που δείχνει σημείο στο απώτατο μέλλον που θα έχει πεθάνει ως και ο Μητσοτ... you get the point που λέμε και στο χωριό μου στο Πούτσεστερ.

Όπου Παντέλος, ο αδικοχαμένος (;) λαϊκός βάρδος Παντελής Παντελίδης.

Η φράση προέρχεται από επική φωτοσοπιά του Παντελίδη και του Μαραντόνα, λίγο μετά τον θάνατο του δεύτερου, της οποίας ο δημιουργός συνόδευσε με τη λεζάντα "να προσέχεις τον Παντέλο" (βλ. μήδι).

Έκτοτε η φράση χρησιμοποιείται εν είδει μακάβριου αστεϊσμού για θανάτους γνωστών προσώπων ή αποχωρήσεις από τη θέση που κατέχουν, καθώς και για συμπεριφορές που θα επιφέρουν τον θάνατο (κυριολεκτικά ή μεταφορικά για μεγάλη καταστροφή) σε αυτόν που τις πράττει.

Χρησιμοποιείται κυρίως σε σόσιαλ μύδια, αλλά ακούγεται και σε προφορικό λόγο.