Ορισμοί από τον Μητσάκος (10)
Εμφανίζονται 1-10 από 10

Κατάσταση πείνας, ασιτίας. Λέγεται στην Πελοπόννησο.

Η έκφραση απαντά στην Πελοπόννησο και λέγεται όταν καταναλώνουμε γάλα, τσάι ή άλλο ρόφημα με ψωμί, παξιμάδι ή άλλη στερεά τροφή, χωρίς να βουτάμε (δηλ. παπάρα), αλλά πίνοντας γουλιές και τρώγοντας μπουκιές εναλλάξ.

Το λέμε όταν για ένα θέμα υπάρχουν πολλές διαφορετικές γνώμες και έτσι δεν παράγεται αποτέλεσμα.

Έτσι λέγεται η κατεργαριά, η μικροαπατεωνιά,το πονηρό κόλπο, η «λαδιά» που μπορεί να γίνει εις βάρος κάποιου.

Την εν λόγω «τράπεζα» ανέφεραν οι παλαιότεροι άρρενες (πατεράδες, θείοι, παππούδες), εννοώντας μεταφορικά τις γκόμενες (πιο συγκεκριμένα το μουνί τους), χάριν των οποίων οι άντρες ξόδευαν αφειδώς τα λεφτά τους προκειμένου να τις συντηρούν η να πηδούν επί πληρωμή κατά περίπτωση. Δηλ. «κατέθεταν» τα λεφτά τους σε αυτήν την «τράπεζα».

Βέβαια, στην εποχή μας που η πλειοψηφία των γυναικών το διατηρεί ξουρισμένο η αποτριχωμένο, έχει ατονήσει αυτή η έκφραση.

Δευτερεύον φορτίο (μικρό), συνήθως φαγητό, μικροπράγματα κ.λ.π., που μετέφεραν οι αγρότες με τα υποζύγια (γομάρια) μαζί με το κυρίως φορτίο, που ήταν φορτωμένο στις δύο πλευρές του ζώου. Το μισογόμι ήταν στον χώρο του σαμαριού ανάμεσα στο κύριο φορτίο στην πλάτη του ζώου. Μισογόμι ταξίδευαν και τα νήπια όταν δεν είχαν άνθρωπο να τα αφήσουν και τα έπαιρναν οι γονείς τους στα χωράφια όλη την ημέρα, σαν ολοήμερο νηπιαγωγείο ας πούμε.

Μεταφορικά λέγεται για κάποιον που βολεύεται και την βγάζει εκμεταλλευόμενος την προσπάθεια και φροντίδα άλλων, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια ή φροντίδα ο ίδιος, κατ' αναλογία των μικροφορτίων που μεταφέρονται με το κυρίως φορτίο, αφού ούτως ή άλλως το δρομολόγιο εκτελείται.

Αν κάποιος έχει πολύ καιρό να πηδήξει, μπορεί να πάθει μουνιοκατάθλιψη!

Η ίγκλα είναι φαρδύς δερμάτινος ιμάντας (λουρί) με τον οποίον δένουμε γύρω από την κοιλιά του υποζυγίου (γομαριού) το σαμάρι για να το στερεώσουμε.

Ξεΐγκλωτος, δηλαδή χωρίς ίγκλα, είναι μεταφορικά ένα άτομο που είναι ατημέλητο ή είναι γενικά χωρίς συγκρότηση.

Σημαίνει κατασκευάζω πολυκατοικία. Οι κατασκευαστές-εργολάβοι διακρίθηκαν στο ''σήκωμα'' πολυκατοικιών κυρίως κατά τις δεκαετίες '60 καί '70,όταν ανθούσε η αλήστου μνήμης αντιπαροχή. Τότε λοιπόν ήταν συχνή αυτή η έκφραση. Σήμερα βέβαια τείνει να εκλείψει, αφού δεν ''σηκώνονται'' πολυκατοικίες πλέον.

Το λέμε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, σε κάποιον που τρώει κάτι χωρίς να δίνει και σε μας, ή τον έχουμε άχτι για κάποιον λόγο. Και εννοούμε να του κάτσει στον λαιμό αυτό που τρώει και επίσης να τον πειράξει, δηλαδή να τον πάει τσιρλιπιπί ή αλλέως κόψιμο.