Ορισμοί από Στάθης83 (13)
Εμφανίζονται 1-10 από 13

Φράση που τη λένε οι μικροαστοί που δεν κάνουν τίποτα έντονο στη ζωή τους. Το ιδανικό του χωροφύλακα. Τη λένε και άνθρωποι μετά από κάποια ηλικία, που είναι μπαμπάδες, μαμάδες και δεν έχουν και κανένα συνταρακτικό νέο.

Πολύ συνηθισμένη κλασική ερώτηση που ακούς στα χωριά και σε άλλες κλειστές κοινωνίες, όπου δεν διανοείται κανείς ότι μπορεί κάποιος να έχει δική του προσωπικότητα και αξία και να μην καθορίζεται από το σόι του.

Λέγεται σήμερα και στο τουίτερ και σε φόρουμ όταν πετάγεται κάποιος νιούμπης που δεν ξέρουμε πούθε κρατάει η σκούφια του.

Το τζέρτζελο, ο χαβαλές, η φασαρία.

Κάποιος που είναι και μουνί, δηλαδή φλώρος, μη μου άπτου, μαλακός, και αρχίδι, δηλαδή ύπουλος, παλιοχαρακτήρας, πονηρός, μπαμπέσης.

Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, με κατανοάς, το πιάνεις το υπονοούμενο; Όταν δεν είμαστε σίγουροι αν ο άλλος είναι τόσο έξυπνος όσο εμείς, που μπορεί να πούμε και κάτι πολύ έξυπνο ή βαθύ ή με υπαινιγμό ή σε άλλη γλώσσα, ρωτάμε στο τέλος για να βεβαιωθούμε ότι ο άλλος έπιασε το νόημα. Πιο πολύ το λέμε όμως για να φανεί η εξυπνάδα μας.

Έκφραση θυμού, το λέμε και καλά σε φάση άντε ας δώσω τόπο στην οργή και ας μη τους γαμήσω όλους, όπως θα μπορούσα να κάνω, επειδή είμαι μεγαλόψυχος, αλλά την επόμενη φορά δεν θα τη γλιτώσετε. Όταν θυμώνουμε, αγανακτούμε, αλλά και περιφρονούμε.

Η μεγάλη ψωλή (μπάρα από κρέας).

Ο πολύ άσχημος που έχει χάλια μούτρα.

Όταν έχεις τα νεύρα σου κι αντί να πάρεις Λεξοτανίλ, λύνεις σταυρόλεξα για να σου περάσουν.

Ο πολύ τσιγκούνης που έχει καβούρια στις τσέπες του.