Ορισμοί με ετικέτες (2276)
Εμφανίζονται 31-40 από 2276

Φράση που έχει συνδεθεί με σεξουαλική δραστηριότητα (τον παίρνεις τον πέοντα). Όποτε και αναφερθεί σε συζήτηση με άλλη σημασία, τα πρόστυχα παρευρισκόμενα μυαλά αλαλιάζουν ή αναστατώνονται γενικότερα.

Συνήθως χρησιμοποιείται στο δεύτερο πρόσωπο και συνοδεύεται από τα εξής: από πίσω κι από μπρος, και γέρνεις, ολότελα, από πίσω κ.α.

Εκτός από την κυριολεκτική έννοια που δεν την απαντάμε συχνά, τον παίρνεις είναι γνωστή γείωση, ή, στην ερωτηματική μορφή, χρησιμοποιείται για να κομπλάρουμε, να προσβάλλουμε ή να χρεώσουμε κάποιον.

Παράλληλα, εκτός από την πρόστυχη έννοια, αναφέρεται από νυσταγμένους που «πάνε να πάρουν έναν υπνάκο» .

Βέβαια υπάρχει και το γνωστό άσμα «Πότε τον παίρνεις, πότε τον τρως, λίγος είναι ο μισθός» του Μπουγά.

Η δημιουργία νεόκοπων άκλιτων ουσιαστικών μέσω της άμεσης ουσιαστικοποίησης κάποιου ρήματος. Η «ουσιαστικοποίηση» αυτή γίνεται με την προσθήκη ενός άρθρου μπροστά από το πρώτο ενικό του ρήματος (ενεστώτα κυρίως, αυτού που λειτουργεί περίπου ως απαρέμφατο), με νοηματικό αποτέλεσμα την απόδοση σε κάποιο πρόσωπο της ενέργειας του ρήματος ως ιδιότητας σε ακραίο βαθμό. Αυτός ο ακραίος βαθμός συνήθως εμπεριέχει μια ειρωνεία ως προς το πρόσωπο που αφορά.

Η αμεσότητα της «ουσιαστικοποίησης» αφορά στο ότι το νέο ουσιαστικό δεν αποκτά αυτούσια (και κλινόμενη) μορφή, σύμφωνα με τους γενικούς κανόνες (π.χ. διώκτης<διώκω) αλλά διατηρεί αυτή του ρήματος, άκλιτη.

Πρόκειται για συχνό φαινόμενο στην καθομιλουμένη λόγω και του εύχρηστου μηχανισμού του, ο οποίος επιτρέπει τη δυναμική δημιουργία και άλλων, μη παγιωμένων ακόμα τέτοιων ουσιαστικών, εν τη ρύμη και προς εξυπηρέτηση του λόγου.

Υφιστάμενα παραδείγματα: ο γαμάω, ο σκοτώνω, ο σκοτώνω και δεν πληρώνω, ο μπορώ, ο γαμάω και δέρνω, ο δεν κόβομαι, ο πεινάω.

Παραπλήσια και μάλλον σπανιότερα φαινόμενα είναι τόσο η ουσιαστικοποίηση επιρρήματος (π.χ. ο μάλλον), όσο και η δημιουργία ουσιαστικού από συγκεκριμένη έκφραση, με τα μέρη του λόγου περίπου να συνενώνονται (π.χ. άκλιτα: ο στ' αρχίδια μου, ή ο σας-γράφω-όλους-στον-κώλο-μου, κλινόμενα: τασπάος, σασείδας). Επίσης παραπλήσιο είναι και το φαινόμενο του «καθώς μπαίνεις», με το οποίο δημιουργείται ουσιαστικό για πράγμα (άψυχο) και όχι για πρόσωπο.

Έκφραση απαξίας, μείωσης και υποτίμησης κάποιου ανθρώπου, κατάστασης, πράγματος κλπ.

Παραπλήσιας λειτουργίας εκφράσεις: τελείωνε με ..., γάμησέ μας με ..., μη με ζαλίζεις με ... κ.ά.

Το «τώρα» είναι επιτατικό και μερικές φορές παραλείπεται ή μετατοπίζεται στο τέλος της πρότασης. Ενίοτε προστίθεται, ως επιτατικό, και κάποιο κλητικό επιφώνημα (ρε, μωρέ, βρε).

Προσφέρω πλάτη, δηλαδή κάλυψη, υποστήριξη, ή συνενοχή, σημαίνει υποστηρίζω ενεργά μια κοινή προσπάθεια, συνήθως σε δύσκολες περιστάσεις που απαιτούν συνεργασία και θυσίες. Μπορεί να σημαίνει ότι αφήνω με την συνενοχή μου να γίνεται κάτι πίσω από την πλάτη μου, ή ότι προσφέρω την πλάτη μου για να ανέβει κάποιος και να σηκωθεί.

Ξεκινώντας από την εμπειρική αλήθεια ότι οι φελλοί και τα σκατά επιπλέουν στο νερό, όπως έχουμε άλλωστε την ευκαιρία να το δούμε συχνά σε ελληνικές θάλασσες με λύματα, η κλασική πλέον αυτή έκφραση περνάει και στην μεταφορική σημασία του φελλού και του σκατιά ανθρώπου, οι οποίοι είναι πάντα στα πράγματα και κατορθώνουν να έχουν επιτυχία.

Ορισμένες από τις χρήσεις της έκφρασης: α) Χαρισματικοί καζαντζίδηδες που έχουν αδικηθεί από την κενωνία και δεν έχει αναγνωριστεί το ταλέντο τους, το λένε με πικρία για ατάλαντους και μέτριους ομοτέχνους/ συναδέλφους που είχαν τα κατάλληλα κονέ και την καπατσοσύνη και το θράσος στην διεκδίκηση της καριέρας τους. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου επικρατεί ο νεποτισμός, οι πελατειακές σχέσεις και η ένοχη αναπαραγωγή της μετριότητας από κλειστές κλίκες. β) Σε περιπτώσεις, όπου δωσίλογοι, ταγματαλήτες, σταγονίδια και λοιπές χουνταλικές δυνάμεις παρέμειναν στην εξουσία και μετά την αλλαγή καθεστώτος προς το δημοκρατικότερο. γ) Στη συνάφεια της πρόσφατης οικονομικής κρίσης, συχνά τα λαμόγια επιβιώνουν καλύτερα και βγαίνουν και κερδισμένα, ενώ την πληρώνουν οι ασθενέστεροι (και όσοι από τα λαμόγια ήταν πιο επιδειξιομανείς/ θρασείς/ απερίσκεπτοι/ δεν είχαν τις σωστές άκρες). Η λίστα δεν είναι εξαντλητική, φηλ φρι του αντ.

Για την οπτιμιστική αντίθετη άποψη ότι οι φελλοί μακροπρόθεσμα βυθίζονται, ενώ επιπλέει η τιμιότητα και η ειλικρίνεια, βλ. εδώ.

Πάσα (Δ.Π.): Tsimpatone.

Κλασική ερώτηση κρίσεως σε ξερόλες και ξερόλισσες, πρήχτες, μπαραμπάγκους που μας τα κάνουνε τσουρέκια, μεσοπαράωρους (μισόχαζους) και εν γένει όλα τα συναφή είδη.

Πίνω μπάφο αραχτός. Το αραχτός εννοείται λόγω μαστουρίασης. Δηλαδή αράζω=πίνω μπάφο.

Αλλά: στην προστακτική, κατά το άραξε την πέτσα σου, το ''άραξε'' σημαίνει είτε ''βολέψου, κάτσε κάπου βολικά'' είτε ''χαλάρωσε, όλα θα πάνε καλά'', είτε ''μη μου το παίζεις μάγκας, κόψε λίγο'', είτε ''ποιος νομίζεις ότι είσαι, χαμήλωσε λίγο ντεσιμπέλ και υφάκι''.

Ναι, χρησιμοποιείται πολύ, χρησιμοποιείται συχνά, και με διάφορους τρόπους, κάθε στιγμή που μιλάμε, μία καινούργια σημασία του ''άραξε'' χρησιμοποιείται κάπου ανά την Ελλάδα.

*Οι χρήστες του ''άραξε'' συντέμνονται σε τρεις κατηγορίες:
α) Αυτοί που αράζουν μπαφοπίνοντας -οπότε και έχουν ένα ρήμα εύκαιρο για όλα
β) Αυτοί που θέλουν να είναι εκείνοι που θα πουν ''άραξε'' στον άλλον, ώστε ο άλλος να αράξει εξαιτίας τους και να νιώσουν βαθιά ικανοποίηση
γ) Και τα δύο σε ένα (άραξε ρε)

Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, με κατανοάς, το πιάνεις το υπονοούμενο; Όταν δεν είμαστε σίγουροι αν ο άλλος είναι τόσο έξυπνος όσο εμείς, που μπορεί να πούμε και κάτι πολύ έξυπνο ή βαθύ ή με υπαινιγμό ή σε άλλη γλώσσα, ρωτάμε στο τέλος για να βεβαιωθούμε ότι ο άλλος έπιασε το νόημα. Πιο πολύ το λέμε όμως για να φανεί η εξυπνάδα μας.

Γιαγιαδισμός, το λέμε όταν θέλουμε να αποφύγουμε να αναφέρουμε το όνομα κάποιου, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι περί τίνος πρόκειται και τον φωτογραφίζουμε με την περιγραφή μας. Παλιότερα απλώς δεν θα ανέφερες το χωριό προέλευσης του περί ου ο λόγος. Σήμερα κάνεις αμένσιοτο.

Πάσα (Δ.Π.): allivegp

Κλασική λολαδερή ανταπόκριση σε πορδικό ή μουνοκλάνι.

Πέον να καταγραφεί ότι συχνά εκφέρεται κι από μπαγαποντοκλάστες.