Ορισμοί με ετικέτες (230)
Εμφανίζονται 21-30 από 230

Ο μαλάκας με λεφτά, ο πλούσιος μαλάκας.

Ελληνοποίηση της ιαπωνικής λέξης arigatou (ありがとう) που σημαίνει «ευχαριστώ».

Ο βλάχος που προσπαθεί να κρύψει την καταγωγή του και το παίζει κάπως... Είναι και συνώνυμο του λήμματος τραχανοπλαγιάς.

Μάνα άι'ντ λάικ του φακ + μάνα = πλεονασμός.

Όταν πρόκειται για «μιλφάρα», οι λεκτικές υπερβολές δεν συγχωρούνται, επιβάλλονται.

Το τσιγαριλίκι.

Έρχεται να συμπληρώσει μια σειρά από λέξεις που συνδυάζουν το γράμμα ζ με ένα γαλλικό ηχόχρωμα (ζάντα, ζαμπόν, ζουζού, ζαπρέ).

Η γαλλική γλώσσα καθώς και ο γαλλικός πολιτισμός κατέχουν μια αμφίσημη θέση στη συνείδηση του λαού μας. Από τη μία η γαλλική εκπαίδευση και κουλτούρα έχουν μια υψηλή αξιολογική θέση στα μάτια της κοινωνίας από την άλλη όμως αποτελούν και ένα μπέρδεμα. Σαν αυτό που πάθαινε ο Γιώργος Κωνσταντίνου όταν προσπαθούσε να περιγράψει το προφιτερόλ στα «Χτυποκάρδια στο θρανίο».

Οι Χατζηφραγκέτα που εισάγουν τη λέξη στο ευρύ κοινό έρχονται να φωτίσουν αυτή τη σχισμή που το ντοκτορά και το ζεζαλιζέ είναι τα δύο ακραία της σημεία.

Η έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ. Από το Greece και exit.

Ναι μεν αγγλικό το λήμμα, άρα και δεν κολλάει στο ελληνικό σλανγκολεξικό μας, όμως για λόγους ιστορικοοικονομικοκοινωνικοπολιτικογεωγραφικοπεριβαλλοντο-ψυχολογοψυχαναγκαστοϊδεολογολεξικογραφικούς πιστεύω ότι αξίζει καταχώρισης και ίσως να εξαιρεθεί και να ανήκει πράγματι εδώ, ως δημοσιογραφική ζαργκόν (ε δεν είναι σλανγκ, οκ).

Τα περί εξόδου τα συζητήσαμε και μια και δυο και τρεις εδώ μέσα και δεν είναι αυτός ο σκοπός του λήμματος, έλεορ. Σκοπός είναι να παίξουμε λίγο με τις λέξεις μπας και βρούμε κάποια καλή ελληνική σλανγκιά να αντικαταστήσει το λήμμα.

Αλλιώς, ζγα τα ωά, το σβήνουμε κιόλας άμα λάχει ναούμ.

Επειδή οι εμπορικές ονομασίες όμως είναι συνήθως μακρόσυρτες και δυσνόητες και τελειώνουν σε -εξ χρησιμοποιείται ο όρος για να δηλώσει φάρμακο για αποβολή. Εναλλακτικά το χάπι της επόμενης μέρας.

Πρόκειται για λεξιπλασία τ. portmanteau που προκύπτει από τις αγγλικές λέξεις bank= τράπεζα και gangster= γκάνγκστερ (σε απλά ελληνικά). Λέγεται και banksta κατά το gangsta.

Μια λεξιπλασία απόλυτα σύμφωνη με την (ρητορική) διερώτηση του Bertolt Brecht: «Ποιος είναι μεγαλύτερος εγκληματίας; Εκείνος που ληστεύει μια τράπεζα ή εκείνος που την ιδρύει;» (Δες). Και όπως γράφει εδώ, ο όρος υπήρχε ήδη στην μπρεχτική δεκαετία του 1930, διαβόητη για την δράση τόσο γκάνγκστερς όσο και μπάνκστερς. Σήμαινε τότε και τον διεφθαρμένο ή άπληστο τραπεζίτη. Αλλά χρησιμοποιήθηκε και με ειδικότερη σημασία από οικονομολόγους, όπως ο Murray Rothbard και άλλα μέλη της λεγόμενης Αυστριακής Σχολής, για να καυτηριάσει την κατά την γνώμη τους εγγενή αδικία που ελλοχεύει σε πρακτικές όπως το κλασματικό αποθεματικό σύστημα (Fractional Reserve Banking, δες και εδώ).

Στα ελληνικά διαδόθηκε κυρίως ύστερα από την πρόσφατη οικονομική κρίση του 2008-2009 και μετά. Χαρακτηρίζει τραπεζίτες, αλλά στιγματίζει και γενικότερα τους μετέχοντες σε αυτό που γίνεται αντιληπτό ως ένα «οργανωμένο» παγκοσμίως έγκλημα, σε μια εποχή όπου ο κάθε Fitchουλας μπορεί και καταποντίζει ολάκερες χώρες στα Τάρταρα, με μοναδική προβαλλόμενη λύση τον δονητή. Και ενώ οι μερκοζί και παπαζενεσεκουά λειτουργούν ως βαφτισιμιοί των νονών- μπάνκστερς, αφήνοντας τους λαούς να καταστραφούν, οι τράπεζες σώζονται σοσιαληστικώς πως από τα κράτη στην νταβατζίστικη λογική του too big to fail.

Οι μπάνκστερς πάντως έχουν τον ύμνο τους, το τραγούδι Damn it feels good to be a banksta!, καθώς και τον δικό τους Banksta Paradise.

Σημειωτέον ότι η έκφραση χρησιμοποιείται τόσο από αριστερούς όσο και από δεξιούς, όπως ακριβώς και στις Η.Π.Α., όπου η κριτική στους μπάνκστερς γίνεται συχνότατα από τον «σκληρά εργαζόμενο» δεξιούλη (Main Street vs Wall Street), ενίοτε συνοδευόμενη από θεωρίες συνομωσίας και αντισημιτικό ντίσκουρς. Χρησιμοποιείται όμως και από ριζικούς κριτικούς του καπιταλισμού.

Trivium: Σύμφωνα με μια πολύ προχώ εναλλακτική ετυμολόγηση στα αγγλικά που έχει καταχωρισθεί στο Urban μπορεί να θεωρηθεί ότι προέρχεται από τον γκραφιτά Banksy, οπότε σημαίνει αυτόν που επαναστατεί με στένσιλ αντί για όπλα και τρομοκρατεί τους μικροαστούληδες με ό,τι αυτοί εκλαμβάνουν ως βανδαλισμό.

Εφαρμόζω μετασχηματισμό Λαπλάς.

α. Ο καταφερτζής, ο δολοπλόκος, ο πονηρός, ο ικανός, ο μπαγαπόντης.

Έκφραση που χρησιμοποιείται κατά κόρον όταν γίνεται αναφορά σε άντρες, που ουδεμία σχέση έχουν με «το κούνημα της αχλαδιάς» και τα υπόλοιπα χίλια συνώνυμα, αλλά έχουν καταφέρει κάτι με δόλιο ή μη τρόπο που απαιτεί ιδιαίτερες κλίσεις και ικανότητες. Εκφράζει και ενδόμυχο θαυμασμό αλλά και ζήλια και φθόνο. Χρησιμοποιείται κυρίως στην αιτιατική «α(ή ω-)τομπούστη», τονίζεται στην πρώτη ή την παραλήγουσα και η προέλευσή της χάνεται στο βάθος των αιώνων από τότε που υπήρχαν αθρώποι.

β. Ο Μαγκάιβερ

γ. Ο οδηγός λεωφορείου (autobus-tis) που νομίζει ότι του ανήκει όλος ο δρόμος.