Ορισμοί με ετικέτες (16)
Εμφανίζονται 1-10 από 16

1. Η γυναίκα, που όπως η Κάρε Ότις στην ταινία «Άγρια Ορχιδαία» κάνει τα αρχιδάκια του κάθε αρσενικού να παθαίνουν ταράκουλο από την υπερπαραγωγή σπερματοζωαρίων.

2. Ο άνθρωπος που έχει μία ή περισσότερες από τις παρακάτω ιδιότητες σε άγριο βαθμό: αρχίδι, αρχιδόπουστας, αρχίδαμος, αρχιδολεβιές σπασαρχίδης ή και σλανγκαρχίδης-σλανγκαρχίδω.

[ουσ.] Το να τρέχεις και να μη φτάνεις, να είσαι διαρκώς στην τσίτα για λόγους για τους οποίους δεν ευθύνεσαι εσύ. Αναφέρεται συνήθως σε δραστηριότητες ιδιαιτέρως κοπιαστικές ου μην και αγχωτικές ταυτόχρονα.

Παράφραση της λέξης κοκούνινγκ η οποία, σύμφωνα με τη συνταγή, σημαίνει κάθομαι σπίτι με την παντόφλα, ανάβω κανα αρωματικό στικ και ακούω μουσική ή σαπίζω μπροστά στην τηλεόραση. Αυτό που προστίθεται στην διαδικασία του γκουζγκούνινγκ είναι το σεξ και αυτό που αποκλείεται είναι η τηλεόραση, εκτός κι αν πρόκειται να προβληθεί εκεί καμια τσόντα.

Δηλαδή, κατά το γκουζγκούνινγκ κλείνομαι μέσα στο σπίτι με το έτερο ήμισυ, πάλι φοράω παντόφλα, πάλι ανάβω στικ, πάλι βάζω μουσική να παίζει (κατά προτίμηση γαμωτζάζ) και ξεσκίζομαι στο σεξ μέχρι τελικής πτώσεως, λέμε τώρα. Ή στη μαλακία, αν δεν υπάρχει παρτενέρ (αυτό το τελευταίο είναι κυρίως για τις γυναίκες. Οι άντρες δεν το πολυβλέπω να παίζουν με στικ και μουσικούλες).

Ο λόγος για τον οποίον ο όρος γκουζγκούνινγκ αφορά τελικά περισσότερο το τρυφερό -που λέει ο λόγος- σεξ παρά το πορνώδες, είναι γιατί η λέξη φέρνει -ηχητικά- προς γουτσισμό (μπορούμε λοιπόν να λέμε και γουζγούνινγκ, αν θέλουμε...), κατάσταση δηλαδή που ταιριάζει πιο πολύ στην περίσταση παντόφλα-στικ-γαμωτζάζ παρά σε όσα έμαθε στον ελληνικό λαό π.Α. (προ Ασκητή) ο διάσημος δάσκαλος του σεξ.

Ηθοποιός που μυρίζεται ότι η καριέρα του/της ετοιμάζεται για τα μπάζα και γι' αυτό μεταπηδά στον μοναδικό επαγγελματικό κλάδο όπου δεν απαιτείται καμία γνώση, ικανότητα ή ευφυΐα: γίνεται πολιτικός. Ισχύει και για πρώην αθλητές.

Νεόδμητος όρος, περιγράφει το καινοφανές genre ταινιών, όπως το Brokeback Mountain, όπου ο καουμπόης αποδεικνύεται καουγκέης. Είναι, δηλαδή, το καουμπόικο με γκέι πρωταγωνιστές.

Ευρύτερα, δηλώνει κάθε ταινία, όπου: 1) Ένας γκέης επέχει τη θέση ενός ιδιαίτερα φορτισμένου συναισθηματικά ανδρικού συμβόλου ενός έθνους, κουλτούρας, πολιτισμού κτλ. Λ.χ. όταν έχουμε γκέι τσολιά, άλλως πουστανελά, γκέι που φυλάει Θερμοπύλες, γκέι Σκωτσέζο με γκάιντα, γκέι ταυρομάχο, γκέι σαμουράι κ.ο.κ.

2) Ένας υπερβολικά μάτσο άντρας που επέχει θέση με συμβολισμό για την εξουσία- φαλλοκρατία του, αποδεικνύεται ότι είναι γκέι, που είχε κάνει υπεραναναπλήρωση (overcompensation), για να μην διαφανούν οι ευαισθησίες του. Λ.χ. ταινίες με πράκτορες της γκεϊστάπο, με αδίστακτους μπάτσους, ή με φασίστες και νεοναζί που «την υψώνουνε την σβάστικα»...

3) Οποιαδήποτε ταινία είτε είναι όντως γκέι μανιφέστο, είτε θεωρείται ως παρόμοια πρόκληση από ομοφοβικούς ή Ελληνάρες, που ακόμη δεν λένε να καταλάβουν ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι «την φοράγανε την περικεφαλαία»...

Αρετή των καουγκέϊκων: Συνδυάζουν το ρομάντσο με τις σκηνές δράσης κι έτσι απευθύνονται σε πολλά διαφορετικά γούστα!...

(Σημείωση: Στα καουγκέϊκα οφείλεται μια πληθώρα εκφράσεων γι' αυτούς που την τρίζουνε την όπισθεν: «τα βόσκουνε τα γελάδια», «το ορειβατούν το Brokeback», «την καπνίζουνε την πίπα (της ειρήνης)», «τον πυροβολούν τον Ινδιάνο», «το γυαλίζουν το σπηρούνι», «το πεταλώνουνε το άλογο», «το γεμίζουν το εξάσφαιρο» κ.ά. Και κατ' επέκταση: «τον ανακρίνουν τον αντιστασιακό», «τον χαιρετάνε τον Φύρερ», «τον προκαλούν τον ταύρο», «τις φυλάνε τις Θερμοπύλες», «τον λογχεύουνε τον Πέρση» και πολλές άλλες που έχουν αφήσει εποχή!)

ντολτσεβιτισμός, ντολτσεβιτιστής/ -ίστρια

Το ηθικό κίνημα του να ζεις τρυφηλή ζωή, να σ' αρέσει η καλοπέραση. Ντολτσεβιτιστές καλούνται οι φιλήδονοι οπαδοί των απολαύσεων και ακόλουθοι του εν λόγω κινήματος.

Εκ του ιταλικού Dolce Vita (=γλυκιά ζωή) και της κατάληξης -ισμός. Η ομώνυμη ταινία-σταθμός (1960) του Φεντερίκο Φελίνι προκάλεσε στην εποχή της μεγάλο θόρυβο και πάθη αποτελώντας τεράστια εμπορική επιτυχία.

(...) απ' την ταινία καθιερώθηκαν δύο όροι: ο Παπαράτσο, ο φίλος του Μαρτσέλο έδωσε το όνομά του στους απανταχού ρεπόρτερ ή αλλιώς... παπαράτσι και ο τίτλος, "Dolce Vita" μέχρι σήμερα υποδηλώνει την ευχάριστη, γλυκιά, ανέμελη ζωή, ό,τι δηλαδή έκανε ο ήρωάς μας...

Πηγή εδώ

Μας στόλιζε έτσι η μάνα μας όταν με τον αδερφό μου αρχίσαμε να παρακούμε τις σπαρτιάτικες αρχές της. Εγώ ήμουν η ντολτσεβιτίστρια, ντολτσεβιτιστής εκείνος, χαμένα κορμιά κι οι δυο και πύρκαυλοι θιασώτες του ντολτσεβιτισμού. Μέχρι τώρα δεν είχα ακούσει να λέει κανείς άλλος αυτή τη λέξη, όμως ιδού η σοδειά που δείχνει τον μαμαδισμό της μανούλας, before it was cool:

Παρωδία που έμεινε να χαρακτηρίζει τις ταινίες και βιβλία με ήρωα τον μάγο Χάρρυ Πόττερ, οι τίτλοι των οποίων κατασκευάζονται με παρόμοια τεχνική που σύντροφος σλανγκιστής εντόπισε στην κατασκευή τραγουδιών του Φοίβου, ήτοι με title-generator και film-generator. Γενικότερα δηλώνει κάθε παραπλήσια αμερικλανιά. Οι τίτλοι σχηματίζονται με το όνομα του υπερήρωα, κι ένα μυθικό-χιμαιρικό-μυστικιστικό υπεραντικείμενο που θα σαγηνεύσει το μαγικό ενδιαφέρον του Χάρρυ μέχρι το επόμενο μπεστ-σέλλερ. Το μόνο βέβαια γνήσιο ταχυδακτυλουργικό είναι πώς έχουν καταφέρει να βγάλουν τόσα λεφτά από την τσέπη μας και να τα βάλουν στην δική τους. Στην σλανγκική παρωδία, το ενδιαφέρον του μαθητευόμενου μονοπωλείται από το δοχείο νυκτός του, ήτοι το καθικάκι του. Ο παρωδιακός τίτλος κυκλοφορεί με δύο παραλλαγές, είτε Πρώκτερ για να συμφωνεί με το «δοχείο νυκτός», είτε Πόττερυ για να συμφωνεί με το «πήλινο». Θέμα της ταινίας είναι η δυσκοιλιότητα του σφιχτομούρη Χάρρυ Πρώκτερ, αλλά και κάποια ευκοίλια απρόοπτα. Μια ταινία με σασπένς για όλη την οικογένεια.

Σημειωτέον ότι το «Χάρρυ Πρώκτερ» αποτελεί και υπαινιγμό ότι ο Χάρρυ μπορεί τελικά και να το υψώνει το μαγικό ραβδάκι... Ή τέλος πάντων να είναι καθηλωμένος στο «πρωκτικό στάδιο» ανάπτυξης.

Ηθοποιός ζεν-πρεμιέ (συνήθως) του Χόλιγουντ, που αποδομεί ευκαιριακά την αρρενωπή του περσόνα, υποδυόμενος τον γκέι, προκειμένου να αδράξει τις τιμές της σινε-κοινότητας για το ανδραγάθημα, και στην τελική να αποσπάσει Όσκαρ. Συχνά, φροντίζει αμέσως μετά να παίξει έναν πολύ μάτσο ήρωα, για να μην του βγει το όνομα. Λ.χ. ο αείμνηστος Heath Ledger έπαιξε τον Καζανόβα στο καπάκι του Brokeback Mountain, κι ο Philip Saymour Hoffman έπαιξε τον μάτσο κακό του Mission Impossible στο καπάκι του Capote. Το να παίζεις βέβαια τον πούστη κι αμέσως μετά τον μάτσο δεν είναι απαραιτήτως πουστιά, είναι και υποκριτική πρόκληση.

Η κατηγορία εκείνη ταινιών στην οποία, όπως άλλωστε και στο Μπέβερλυ Χιλς, όλοι το κάνουν με όλους. Απλά στον πηδηματογράφο αυτό συμβαίνει σε ένα επεισόδιο και όχι σε 37 σαιζόν.

Παράγεται από το «πουτάνα» και το «Τιτανικός». Προέρχεται από τίτλο τσόντας των late '90s, που παρωδούσε την οσκαρούχο ταινία. Έχει δύο σημασίες.

α) Λόγω του μεγέθους του Τιτανικού, ο Πουτανικός αντίστοιχα είναι το πουταναριό, ήτοι η μεγάλη συνάθροιση από πουτάνες, ή η καραπουτάνα, δηλαδή η πουτάνα στον υπερθετικό βαθμό.

β) Λόγω της γνωστής τραγικής κατάληξης του Τιτανικού, ο Πουτανικός είναι η φαρμακομούνα πουτάνα, που σηματοδοτεί το μουνοβατερλώ του μπουρδελιάρη. Είτε λόγω κάποιου παράσημου, είτε κάποιας συναισθηματικής εμπλοκής, που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε πουτανοκαψούρα. Γενικά, ο Πουτανικός είναι ο πούτανος - τραγωδία, ο πούτανος που αρχίζει ωραία και τελειώνει με πόνο...