Έχοντας αριθμητική υπεροχή προσεγγίζω άτομο μόνο του ή μικρότερη ομάδα ατόμων με σκοπό να τραπουκίσω με τον όγκο της μάζας που με συνοδεύει.

Η λέξη προέρχεται από την συνήθη εικόνα των Γυμνασιακών χρόνων, σε περιπτώσεις που κάποιος Έλληνας μαθητής παρενοχλούσε, εξύβριζε ή με οποιονδήποτε τρόπο πουλούσε τρέλα σε άλλο μαθητή Αλβανό. Το σύνηθες φαινόμενο ήταν ο Αλβανός μαθητής να αποχωρεί άτακτα και στο επόμενο διάλειμμα να επανεμφανίζεται συνοδευόμενος από άλλους 10 Αλβανούς προκειμένου να πάρει το αίμα του πίσω στο πολλαπλάσιο και ταυτόχρονα να τσιμεντωθεί η αντίληψη πως δεν τα βάζουμε με Αλβανούς.

Επί της ουσίας, το ρήμα αλβανιάζω αναφέρεται στη κλασική περίπτωση του «με ενοχλείς, θα το πω στον μπαμπά/αδερφό μου». Ωστόσο εδώ, όπως καταδεικνύεται από τα γεγονότα της καθημερινής ζωής, στις περιπτώσεις αλλοδαπών το τραμπούκισμα εις βάρος τους έχει μεγαλύτερο βάρος καθώς υπεισέρχεται και το επιβαρυντικό στοιχείο της ρατσιστικής συμπεριφοράς (παρ' όλο που δεν υπάρχει η παραμικρή ρατσιστική διάθεση από καμία πλευρά).

Επιπλέον, στη σχολική κοινότητα ήταν σύνηθες να υπάρχει μια αλληλεγγύη ανάμεσα σε παιδιά εθνικοτήτων που αποτελούσαν μειονότητες, οπότε φαντάζει λογικό, όταν ένα ελληνόπουλο τραμπουκίζει Αλβανό παιδί, να προκαλεί συσσωρευμένη αντίδραση απ' όλο το εθνικό group.

Συνεπώς, κάποιος που αλβανιάζει συγκεντρώνει μάζες με το μέρος του και με θράσος επιτίθεται σε κάποιον σε μια άνιση αναμέτρηση.

Το ρήμα χρησιμοποιείται για να περιγράψει περιστατικά επιθέσεων στο δρόμο, αλλά βρίσκει πιο εκτεταμένη χρήση σε ηλεκτρονικά παιχνίδια multiplayer (όπως το League of Legends.)

Συχνά συναντάται και στην παθητική του μορφή ως «με αλβάνιασαν».

- Προχθές στο ντέρμπυ με τη Καλαμάτα τι κάνατε;
- Να στα ξαναλέω; Είχαμε κρυφτεί με τα παιδιά από τον σύνδεσμο και μόλις βγήκαν τα πρώτα γατιά τους αλβανιάσαμε σαν να μην υπάρχει αύριο!
- 500 άτομα στα πρώτα γυναικόπαιδια ε; Καλά ξηγήθηκες ρε τρελέ.

- Και που λες, είχα παει με Khazix να σολάρω Δράκο και λίγο πριν τον ρίξω... ΤΣΟΥΠ, σκάνε και τα 5 μούλικα από παντού, μου δίνουν την μήτρα της μάνας μου στο χέρι... Αλβανικές τακτικές κ έτσι..
- Εμ αφού το ξέρεις, άμα δεν αλβανιάσεις στο game δεν πας πουθενά..

- Είχαμε πάει εχθές στο Village με τον Ρούλη για ταινία... Το βράδυ που γυρνούσαμε μας την έπεσαν ξαφνικά κάτι Αλβανοί και μας πήραν τα κινητά!
- Πωω...Σοβαρά μιλάς ρε Νώντα; Αλβανικές τακτικές στο δρόμο;
- Ναι ρε συ.. Μας αλβάνιασαν κανονικά σου λεω...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Η ταινία που συνήθως κάνει μπαμ ότι είναι αμερικάνικη, είτε για το κλασσικό happy end της είτε γιατί είναι υπερπαραγωγή, είτε γιατί είναι πολύ προβλέψιμη. Πολύ πιθανόν να είναι και μια βλακεία.

- Τι ταινία πήρες για το βράδυ;
- Δεν θυμάμαι τον τίτλο.
- Κατάλαβα... Πάλι καμιά αμερικλανιά θα πήρες.

Λογοπαίγνιο πάνω στο αμερικανιά.

Πηγή: Πλαθολόγιο, εκδ. Intro 2007, του Λύο Καλοβυρνά

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Έτσι χαρακτηρίζεται μια συνήθεια που αντανακλά τον τρόπο ζωής του εν λόγω λαού. Μπορεί μεν να είναι αμφιβόλου ποιότητος (όχι πάντα), αφήνει δε μια ικανοποίηση (κλανιά) και πολλές φορές μια αίσθηση πληρότητος. Αναφέρεται σε μουσική, φαγητό, σινεμά, αρχιτεκτονική, tv κ.α.

- Ρε Τάκη, είσαι να πάμε απ' του Jay Jay's να σκίσουμε καμιά μοσχαρίσια με το αίμα της; Βαρέθηκα το φασουλόρυζο, κοντέυουμε Σπαρτιάτες. - Αμάν με τις αμερικλανιές σου, ρε μπας και είσαι της NSA; - Ναι, γι' αυτό μπουκώνεις το μπριζολίδι σε dt και μετά μας τα πρήζεις με το Zeitgeist.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Ακόμη ένα εθνικό αυτοφαυλιστικό (κατά τον όρο του Νίκου Σαραντάκου) με πρωταγωνίστρια την Ελλάδα μας, πρόκειται για λεξιπλασία εκ των Βενεζουέλα και του Ευάγγελου Βενιζέλου.

H Βενιζουέλα είναι το απότοκο μιας ρητορικής πολεμικής σημαινόντων που θα μπορούσαμε (με αρκετή σχηματικότητα) να αποδώσουμε ως εξής: Στην αρχή, αριστερά αλτέρνια προβάλλουν χώρες της Λατινικής Αμερικής με αριστερή κυβέρνηση ως παράδειγμα του πώς μπορεί κάποιος να ξεφύγει από το κυρίαρχο καπιταλιστικό παράδειγμα χωρίς να είναι Σοβιετία. Εξέχουσα θέση κατέχει ασφαλώς η Βενεζουέλα του αξέχαστου Hugo Chávez. Στη συνέχεια πολιτικοί αντίπαλοι των αριστερών αλτερνιών, λ.χ. διαμένοντες στο ΠΑΝΔΟΚείο, νεοφιλελέδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις αντιτείνουν ότι η παρουσίαση αυτή χωρών της Λατινικής Αμερικής, όπως λ.χ. η Βενεζουέλα και η Αργεντινή, είναι εξιδανικευμένη και ότι στην πραγματικότητα οι χώρες αυτές έχουν τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά που τις καθιστούν χειρότερες ακόμη κι από το Ελλαδιστάν. Ορισμένοι υπερβάλλουν σε γλαφυρότητα, όταν παρουσιάζουν δυστοπικές εικόνες της Βενεζουέλας ως Μπανανίας με αποτέλεσμα τα αλτέρνια να ωθηθούν σε ειρωνικό πανηγυρισμό και υπονόμευση (celebrating & undermining που λένε και στο χωριό μου). Τύπου αν είναι τριτοκοσμική η Βενεζουέλα, τότε τι να πούμε για την Βενιζουέλα, δηλαδή για την Ελλαδούλα όπου κάνουν κουμάντο οι κάθε λογής Βενιζέλοι κ.τ.λ.

Μεταξύ των χαρακτηριστικών της Βενιζουέλας είναι η διακυβέρνηση μέσω Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και ντροπολογιών, και γενικότερα η εφεύρεση περίτεχνων νομικοφανών τρόπων να γίνονται λαμογιές και να καταργείται η νομιμότητα, ο κυνισμός στην προώθηση ενός ιδιότυπου βλαχοφιλελευθερισμού με λατινοαμερικάνικο kitsch value, ο ναρκισσισμός του ηγέτη προσωποπαγούς κόμματος ή κυβέρνησης που παραπέμπει σε μη δημοκρατικά καθεστώτα και ταλιμπάν.

Σχετικοάσχετο: Αφορμή για παρόμοιο εθνικό αυτοφαυλισμό έχει δώσει και η σύντμηση του Αεροδρόμιου Ελευθέριος Βενιζέλος σε Ελ. Βενιζέλος , η οποία θεωρείται ότι προσδίδει ένα σπανιώλικο και λατίνο χρώμα, που ταιριάζει εντέλει στη χώρα μας.

  1. Βενιζουέλα. Πάντως ο Μαδούρο, για την βολιβαριανή επανάσταση, είναι λιγότερο κατηγορηματικός από τον αρχηγό του ΠαΣοκ που δήλωσε προχθές στο « Βήμα» πως «Αν δεν σταθεί η Κεντροαριστερά δεν πρόκειται να σταθεί η χώρα». (Γιώργος Βέλτσος εδώ).

2. «Το ΠΑΣΟΚ δεν θα γίνει…Βενιζουέλα».

  1. Στη Βενεζουέλα δίνουν μάχη για ένα κωλόχαρτο. Στη Βενιζουέλα χρησιμοποιούμε ως κωλόχαρτο το Σύνταγμα. (Από το Φέισμπουκ).

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το Ελληναριό, αγλάισμα λεξιπλασίας μίας πλειάδας λέξεων παρεμφερούς κατηγοριοποίησης (αληταριό, πουσταριό, πουταναριό, καραπουτσαριό, κτλ) περιγράφει ένα σύνολο ετερόκλητων στοιχείων, τα οποία εν προκειμένω αυτοπροσδιορίζονται ως γνήσιοι Έλληνες, πατριώτες και σωτήρες του έθνους. Η ανωτερότητα του έθνους και η αδικία που αντιμετωπίζει είναι τα βασικά σπέρματα στην ιδεολογία του Ελληναριού.

Το Ελληναριό υιοθετεί μία επιλεκτική και ψευδοεπιστημονική προσέγγιση, αποκλειστικά για θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, με στόχο να αποδείξει την ανωτερότητα της φυλής και του έθνους. Διαβάζει βιβλία που πωλούνται σε συσκευασία ντουζίνας τηλεοπτικά σε εκπομπές που ο τηλεπατριώτης αλυχτάει και ωρύεται και μπορεί να έχει άποψη περί παντός επιστητού.

Αποφασιστική στιγμή στην εξέλιξη του Ελληναριού ήταν η δεκαετία του '80. Χαρακτηριστική στιγμή ήταν το γεύμα στο εστιατόριο νησιού ή παραθαλάσσιου θέρετρου, όπου παρατηρώντας την αλλοδαπή οικογένεια βορειοευρωπαίων που έτρωγε σαλάτα σχολίαζε την τσιγκουνιά τους, προσθέτοντας στους συμπαριστάμενους ότι «όταν αυτοί ήταν στα δέντρα, εμείς χτίζαμε Παρθενώνες ».

  1. Σχόλιο σε προσωπικό blog:
    Αθάνατο ελληναριό
    Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα, αγαπητοί αναγνώστες, προσγειώνεται με τεράστια ταχύτητα στην κεφάλα σου, κεραμίδα μεγατόνων!

  2. Σχόλιο σε ιστοσελίδα με θέμα τους Ολυμπιακούς του 2004:
    Τι δουλειά έχει το καφρο-Ελληναριό στο Ολυμπιακό Στάδιο;
    Κάναμε τελικά (παρά τις αρκετές μαλακίες, σε γενικό σύνολο) ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΥΣ (οργανωτικά) αγώνες και έρχονται οι «μέχρι-χτες-καμία-σχέση-με-το-άθλημα» (πού ξανάδαν στίβο οι κάφροι;;;) που πήγαν μόνο για να κάνουν «όλε» στον Κεντέρη και αμαυρώνουν την καλή συνολική εικόνα;

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Πρόσφατο εθνικό αυτοφαυλιστικό εκ των Μανωλάδα και Ελλάδα, και άμα λάχει και από το μάνα. Η αναφορά είναι στα γεγονότα στη Μανωλάδα και ο υπαινιγμός είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα όπου θάλλει η εκμετάλλευση των μεταναστών παρατύπων και μη, με φαινόμενα δουλεμπορίου όπως το trafficking, ή τ. «δουλοπαροικίας», ή ανασφάλιστης εργασίας κ.τ.λ.

  1. Μανελλάδα. Κράτος εν κράτει αποδεικνύονται τα κυκλώματα στην Ηλεία, που διατάζουν, σκοτώνουν, αψηφούν τους νόμους -γραπτούς και άγραφους. (Εδώ).

  2. Μαν-ελλάδα

Μανωλάδες υπάρχουν πολλές. Η Ελλάδα είναι γεμάτη στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών από ιδιώτες. Δεν είναι ο κανόνας αλλά σίγουρα ούτε και η σπάνια εξαίρεση. Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο οι αιτίες που τις δημιούργησαν συνεχίζουν να επιδρούν και να διαμορφώνουν πραγματικότητες. Ποιες είναι αυτές: Για τα διεθνή κυκλώματα σωματεμπορίας και τη συμβολή τους στο μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα τα έχουμε γράψει ξανά και ξανά. Τα στερεότυπο του φτωχού και κατατρεγμένου μετανάστη που πολιτικοί χώροι θέλουν να επιβάλλουν συλλογικά δεν έχει τέτοια καθολική ισχύ. Το αντίθετο: Ανάμεσα στους καθ όλα σεβαστούς «ικέτες» για αξιοπρέπεια και ένα ανθρώπινο μέλλον, ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών που φτάνει στην Ελλάδα ανήκαν στη μεσαία τάξη της χώρας τους. Η ταρίφα για τους σωματέμπορες πρίν την κρίση ήταν 5000 ευρώ. Τώρα έχει πέσει στα 2000 και πέφτει και άλλο. Οι αδίστακτοι των διεθνών κυκλωμάτων σωματεμπορίας κάναν χρυσές δουλειές με τους αδίστακτους Έλληνες εργοδότες, μεγάλους και μικρότερους, είτε στις οικοδομές είτε στα χωράφια, είτε στην πιάτσα είτε στο κρεβάτι. Όσον αφορά την καθαρά χειρονακτική εκμετάλλευση, το φαινόμενο ήταν πιο έντονο σε κλειστές κοινωνίες. Σε κοινωνίες όπως της Μανωλάδας, χωρίς βέβαια το στίγμα να πέφτει στο γενικό πληθυσμό της Μανωλάδας. Μια Ελλάδα γεμάτη Μανωλάδες. Οι μετανάστες από ελεύθεροι άνθρωποι μετατρέπονταν σε σκλάβους. Σε εξαρτημένους από τον εργοδότη. Σε υπάνθρωπους. Χωρίς εργασιακά δικαιώματα να τους προστατεύουν, με τις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια είτε από αδιαφορία, είτε γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις τις έχουν προγραμματίσει για να καταστέλλουν τον μέσο Έλληνα, είτε γιατί οι μεγαλοτσιφλικάδες τους λάδωναν. Δεν ξέρουμε τι απ’ όλα. (Εδώ).

  1. ΜανΕλλάδα. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με την πρώτη συγκομιδή φράουλας, επικοινωνούνται -ψιθυριστά και με τρεμάμενη φωνή- τα νέα για τους «καινούριους». (Από το crime.gr)

(από Khan, 19/04/13)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Το «με Μαρξ, ορθοδοξία και μια ζεϊμπεκιά» είναι στίχος του Χάρρυ Κλυνν από το «Ελλάδα, η χώρα του πράσινου ήλιου» στα '80ς. Ο Χάρρυ Κλυνν στα '80ς σατίριζε την τότε νεοεμφανιζόμενη γειτνίαση μαρξιζόντων και ορθοδόξων, που εν μέρει προήλθε εκ των τελευταίων ως αντίδραση για τις κατηγορίες όσον αφορά στον ρόλο της Εκκλησίας κατά την Δικτατορία, και εν μέρει στα πλαίσια γενικότερων ζυμώσεων στην σοσιαλιστική δεκαετία των '80ς. Σήμερα, όμως, το οξύμωρο σχήμα «μαρξορθόδοξος», ως αντιδιαστελλόμενο από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν ως ευρωλιγούρηδες ή φωταδιστές, δηλώνει ότι στην σύγχρονη Ελλάδα πλάι στην κλασική αντίθεση Δεξιά-Αριστερά, υπάρχει ένα παράπλευρο ιδεολογικό δίπολο που μπλέκεται με περίεργους τρόπους στα υπάρχοντα κόμματα. Οι «μαρξορθόδοξοι» είναι αυτοί που πιστεύουν σε ιδανικά της «καθ' ημάς Ανατολής», των ελληνικών «κοινοτήτων», σ' ένα είδος ιθαγενούς σοσιαλισμού. Το οποίο στην πράξη σημαίνει απλώς έντονη κριτική στην Δύση και τον φιλοδυτικισμό, η οποία κριτική τους φέρνει σε στενή γειτνίαση με καθαυτό μαρξίζοντες αντικαπιταλιστές. Από την άλλη, έχει γίνει και μια γειτνίαση μεταξύ δεξιών με την έννοια του φιλοδυτικού φιλελευθερισμού και ορισμένων αριστερών τύπου λ.χ. ΣΥΡΡΙΖΑ, που είτε απλώς διεκδικούν κάποια γενικά δικαιώματα (στην καλύτερη περίπτωση), είτε απλώς θεωρούν ότι είναι τρέντυ να ψηφίσεις ένα αριστερό κόμμα, που να μην βαρύνεται όμως με τον δογματισμό του ΚΚΕ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι τόσο οι μαρξορθόδοξοι, όσο και οι ευρωλιγούρηδες διοχετεύονται σε πολλά κόμματα και εξουσίας και εναλλακτικά. Έχω την εντύπωση ότι οι μαρξορθόδοξοι τείνουν να διοχετεύονται περισσότερο σε Ν.Δ. και μετά ΚΚΕ, Παπαθεμελή ή και ΛΑΟΣ, ενώ οι ευρωλιγούρηδες πιο πολύ σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΡΙΖΑ και μετά Ν.Δ. και εναλλακτικά φιλελεύθερα ή οικολογικά κόμματα. Αλλά πιστεύω εξίσου ότι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν και μαρξορθόδοξους και ευρωλιγούρηδες στις τάξεις τους, κι αυτό τα καθιστά κατάτι αντιφατικά. Βεβαίως και τα δύο άκρα αυτά του διπόλου έχουν καθ' εαυτά τις αντιφάσεις τους. Μερικά φαινόμενα για χάρη παραδείγματος. Βλέπουμε μια γειτνίαση στους «μαρξορθόδοξους» προσωπικοτήτων τόσο ετερόκλητων όσο ο Κώστας Ζουράρις, η Λιάνα Κανέλλη, ο Χρήστος Γιανναράς, ο π. Μεταλληνός, ο Διονύσης Σαββόπουλος (πιο πολύ '80ς - '90ς), ο Γεωργουσόπουλος, ο Παπαθεμελής κ.ά., ενώ η κατά βάση αριστερή εκφραστική τους χρησιμοποιείται και από ακροδεξιούς λ.χ. του Καρατζαφέρη. Από την άλλη, βλέπουμε φαινόμενα, όπως λ.χ. της «συμμετοχικής δημοκρατίας», που επαγγέλθηκε ο Γ. Παπανδρέου το 2004 βάζοντας στο ίδιο κόμμα Ανδρέα Ανδριανόπουλο και Στέφανο Μάνο με Μίμη Ανδρουλάκη και Μαρία Δαμανάκη, πράγμα που του κόστισε τις εκλογές, εν μέρει. Και το άλλο οξύμωρο, που βλέπουμε στις μέρες μας είναι ότι έχουμε μια οιονεί φιλορωσική Δεξιά της Ν.Δ. και μια ας πούμε φιλοαμερικανική Κεντροαριστερά του ΠΑΣΟΚ, πολύ σχηματικά βέβαια, και κυρίως σε επίπεδο συμπαθειών των δύο ηγεσιών.

Αυτά. Απλώς διερωτήθηκα μήπως σε σλανγκ λεξιπλασίες μπορεί να βρεθεί ακριβέστερη περιγραφική δυναμική από ό,τι σε κλασικούς όρους, όπως Δεξιά-Αριστερά.

Στο τραγούδι του Χάρρυ Κλυνν εκφράζεται, νομίζω, σαφώς ο όρος που περιγράφει και φαινόμενα τύπου Μαρξ εντ Σπένσερ.

Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου
του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς,
πατρίδα θρησκεία, σουβλάκι με πίτα,
του Datsun, Adidas και χάνι της Γραβιάς.

Τσαρούχι, Rolex, Νακμπάρ,
ρεπόρτερς και Τζέι Αρ,
με Honda η Ελλάδα προς την δόξα τραβά,
με Marx, Ορθοδοξία και με μια ζεϊμπεκιά
να την η Ελλάδα ανάσκελα...

Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου
του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς,
πατρίδα θρησκεία, σουβλάκι με πίτα,
του Datsun, Adidas και χάνι της Γραβιάς.

Ξεσηκωθείτε Έλληνες, ξεσηκωθείτε πατριώτες!
Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
με Rolex στα χέρια με γούνες στους ώμους.
Ίτε παίδες Ελλήνων υπέρ βωμών και εστιών,
υπέρ πατρίδος και θεών, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών ημών.

Υπέρ αγοράς Super Market Electric,
υπέρ Prisunic Μαρινόπουλος.
Αναφωνήσατε λοιπόν μετ' εμού: «Ζητάω-ζητώ»!
Ζήτω!
Πάντα ζει, ζήτω!
Πάντα ζει με τον Πανταζή. Ζήτω!

Ελλάδα η χώρα του πράσινου ήλιου
του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, της Καλαμαριάς,
πατρίδα θρησκεία, σουβλάκι με πίτα,
του Datsun, Adidas και χάνι της Γραβιάς.

Αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτις
άμα λάχει να ούμε...

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Εθνικό αυτοφαυλιστικό που δηλώνει την Ελλάδα ως μια «αποικία χρέους» της Γερμανίας της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ- Sauer καθώς και όσους μερκέλληνες βροντοφωνάζουν βάστα Μέρκελ! ανεχόμενοι ή και ευαρεστούμενοι με αυτή τη συνθήκη. Αποτελεί και αγαπημένη λεξικλασία του Κώστα Βουτσά.

1. Κώστας Βουτσάς: «Εγώ λέω ότι η Ελλάδα είναι μια ευλογημένη χώρα, με καταραμένους ανθρώπους και τρισκατάρατους κυβερνήτες, είναι η ”έπαυλης του Θεού” και την εκμεταλλεύονται και θέλει η Μέρκελ να την κάνει ”Μερκελλάδα” και να την κάνουν χώρα δική τους». (Βλ. και εδώ; «Η Μέρκελ κάνει την Ελλάδα Μερκελλάδα, την Ευρώπη Γερμανώπη»)

2. ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΜΕΡΚΕΛΛΑΔΑ. «Θα σας ριξουν παρα πολυ, θα σας ζητησουν να τον παρουν πισω (τον παρα, δηλαδη το χρημα), αλλα δεν θα μπορεσουν... Θα σας επιβαλουν μεγαλο και δυσβαστακτο φορο, αλλα δεν θα προφθασουν... Θα βαλουν φορο στις κοτες και στα παραθυρα... Θα ζητησουν να σας παρουν και στρατιωτες, δεν θα προφθασουν ομως» (Αγιος Κοσμας ο Αιτωλος) (Απο το βιβλιο «Κοσμας ο Αιτωλος» του Μακαριστου Μητροπολιτη Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτη). «Ουκ εστι γαρ Ελλας η Μερκελλας»

3. Επειδή πάντως ολοένα και περισσότεροι ομιλούν περί «Μπανανίας», ας έχουν υπόψη τους ότι υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα πολύ «ανταγωνιστικά» με την περίπτωση της χώρας μας. Μάθετε, λοιπόν, ότι η χώρα της κεντροδυτικής Αφρικής, η Λιβερία ιδρύθηκε –τρόπος του λέγειν- από Αφρικανούς που είχαν περισσέψει στις ΗΠΑ και μη έχοντας τι να τους κάνουν, τους έστειλαν στην περιοχή να την «ελευθερώσουν» από τους ντόπιους τη χώρα εξ’ ου και το όνομα LIBERIA (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κατ’ ευφημισμόν), ενώ πρωτεύουσα οι «ελευθερωτές» έχρισαν την MONROVIA (για να τιμηθεί ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μονρόε). Έτσι που το πάνε εδώ, αυτοί οι απίθανοι τύποι που –τύποις- ασκούν εκτελεστική εξουσία (αφού η νομοθετική μας άφησε «χρόνους» ήδη) μας βλέπω να μετονομάζουν την Αθήνα σε «Σοεμπλία» και την Ελλάδα σε «Μερκελλάδα», κατά τα πρότυπα της Αφρικανικής χώρας.

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Εθνικό αυτοφαυλιστικό και πολιτική δυστοπία εκ των Σύριζα και Ζάμπια. Χρησιμοποιείται από πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για να περιγράψει την Ελλάδα υπό την κυβέρνηση συριζανέλ, ως μια χώρα απομονωμένη από την Ευρώπη (Ευρώπη ή Αφρική το δίλημμα, όπως είχε πει ο Ραμφοκοέλιο), χρεωκοπημένη, που δεν πληρώνει τις δόσεις στο ΔΝΤ, και κινδυνεύει να τεθεί εκτός Ευρώ.

Στο μυαλό του Σίλα

  1. Οι διαχωρισμοί λοιπόν σήμερα είναι μεταξύ των νοικοκυραίων ευρωπαϊστών, και των κατσαπλιάδων ιδεοληπτικών, που συνεπικουρούνται από τα μεγάλα και μικρά συμφέροντα, τους επιτήδειους μπατακτσήδες δηλαδή, που βγάλανε τα λεφτά τους έξω και που ονειρεύονται την αφρικανοποίησή μας προκειμένου αυτοί να είναι τα νέα τζάκια του μέλλοντος σε μια Ελλάδα συριΖάμπια. (Εδώ).
  2. Στη Συριζάμπια έχουμε μόνο ποινικούς κρατούμενους. Btw, το κόμμα του Πάκη δεν αποφυλάκισε αυτό τον κοπρίτη??? (Από σύγκριση Βενιζουέλας και Συριζάμπιας στο Τουίτερ).
  3. και τι να παρακολουθούμε συντροφε; ισκρα και άνεμο αντίστασης την προπαγανδάρα του συριζάμπια; (Freegossip: Hollywood, τα ζευγάρια που δεν χώρισαν).

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία

Σύνθετη λέξη από: φραπές + έλληνας ή φραπεδιά + έλληνας. Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον αδιάφορο, σταρχιδιστή, εξυπνάκια νεοέλληνα που αδιαφορεί επιδεικτικά για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του, κοιτάζοντας αποκλειστικά και μόνο την πάρτη του ή, χάριν συμβολισμού, την κατανάλωση φραπέ.

Στην περίπτωση, βέβαια, που καλείται να συμμετέχει σε πορείες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια κλπ, αρνείται κατηγορηματικά, προβάλλοντας δικαιολογίες του τύπου «δε βαριέσαι, που να τρέχω», «σιγά μην κάτσω να τις φάω από τους μπάτσους» ή «που να τρέχω με τα αναρχοκομμούνια». Ο ίδιος, όμως, θα είναι ο πρώτος που θα τρέξει να επωφεληθεί από έναν νέο ευνοϊκό νόμο ή νέο κοινωνικό κεκτημένο, για το οποίο δεν κουράστηκε ιδιαίτερα, με την προϋπόθεση, φυσικά, να συμπίπτει με κάποια άλλη προσωπική του υπόθεση ή δουλειά. Παρόλα αυτά, ο γνήσιος φραπέλληνας / φραπεδέλληνας αρνείται να δεχτεί αυτόν τον χαρακτηρισμό, θεωρώντας τον εαυτό του ενεργό και άξιο μέλος της κοινωνίας.

Τέλος, χρησιμοποιείται, σε κάποιες περιπτώσεις, και από αρκετούς δεξιόφρονες και εθνικόφρονες συμπολίτες μας ως υποτιμητικός χαρακτηρισμός για τους εκπροσώπους του αριστερού χώρου και, γενικότερα, για όσους δεν συμφωνούν με τις απόψεις ή τις θεωρίες τους περί φυλετικής καθαρότητας και αρχαιοελληνικού πολιτισμού, πιστεύοντας πως οι τελευταίοι προσπαθούν, απλώς, να πουλήσουν μούρη και να εντυπωσιάσουν με τις εναλλακτικές τους απόψεις (βλ. θολοκουλτούρα).

Πάσα από: Khan (ΔΠ)

  1. Φαντάζεσαι αν ο φραπέλληνας (ωραία λέξη, να την κατοχυρώσω…) ενδιαφέρονταν και ξεσηκώνονταν με τέτοια θέματα, αν θα είχαν τότε τα κότσια να κάνουν τέτοιες αυθαιρεσίες οι μπάτσοι, οι δικαστές και οι εισαγγελείς; (Από εδώ)

  2. Φτιάξαμε μια κοινωνία που θέλει να απολαμβάνει τα υλικά αγαθά του δυτικού κόσμου αλλά να δουλεύει ως «διαφορετικός και εξυπνάκιας/μάγκας» φραπέλληνας. (Από εδώ)

  3. Έτσι, το άν θα ψηφίσει ο φραπεδέλληνας υπόκειται στο περιεχόμενο της ημερήσιας ατζέντας του: Αν έχω δουλειά εκείνη την μέρα στο χωριό, θα πάω και να ψηφίσω. (Από εδώ)

  4. Ένας πραγματικός Άραβας (και όχι κάποιος φραπεδέλληνας από την Κηφισιά...) αναλύει τα δεδομένα για την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς και πως συμπεριφέρεται στους ιδίους τους Παλαιστινίους. (Από εδώ)

Πλησιάζει κι η άνοιξη... (από Khan, 22/02/12)(από Mr. Cadmus, 22/02/12)

Έχεις καλύτερο ορισμό; Πρόσθεσέ τον!

Δημοσιεύτηκε
Τελευταία επεξεργασία